" ลิเก๊ ลิเก "

[dj cop]

                          "  สาวัสดี.....ครับพี่น้อง....อ่ะ..     มาฟังผมร้อง... สักหน่อย...   แม้เสียงจะไม่ค่อยหวาน...  วาน วาน..น้องพี่เห็นใจ...    ผมเป็นลิเกต่างถิ่น...  อย่ามาดูหมิ่น...น้ำใจ.......เตร่งเตรง เตร่งเตร้ง เตร้ง เตร้ง ๆๆๆๆๆ....   อันตัวเราเองมีนามตามท้องเรื่องว่า เจ้าชายกบ.....  อิอิอิ    ( พอ ๆ เดียวหาที่ลงไม่ได้ )   อิอิอิ      จำความได้ในสมัยก่อนโน้น....  หาดใหญ่ยังไม่เจริญเติบโต วุ่นวายสับสนเหมือนในปัจจุบัน     บ้านเราอยู่ไม่ไกลจากตลาดสดหาดใหญ่มากนัก  ตกค่ำจะมีคณะลิเกจากต่างจังหวัดต่างภาคมาเปิดเวทีชัวคราวแสดงลิเก  ไกล้ ๆ ตลาด     บรรดาแม่ค้า แม่ยก  ก็มานั่งชมกันเป็นที่สนุกสนาน  ครื้นเครงบรรเทิงใจ       มีเจ๊คนนึงแกเป็นแม่ยกลิเก    ทุ่มเททุกอย่างไม่ว่าพระเอกลิเกต้องการอะไรยกเว้น ดาว กะเดือน   อิอิอิ     ( ถ้าเป็นสมัยนี้เจ๊ก็คงดาวน์รถให้ รายเดือนพระเอกคงผ่อนเอาเอง  ) อิอิอิ     เมื่อความรักความเสน่ห์หาจืดจาง    ทรัพย์สินที่เจ๊เคยประเคนให้มาก็ต้องนำออกมาขายเป็นค่าใช้จ่าย  ค่าเช่าบ้าน      โต๊ะแป้งไม้สักใบนี้ก็ตกทอดมาจากพระเอกลิเกถึงยายของเราที่เป็นเจ้าของบ้านเช่า     เป็นโต๊ะแป้งที่มีกระจกใบใหญ่หนา   ทำจากไม้สักอย่างดี     สภาพยังอยู่ในเกณฑ์ดีแม้วันเวลาจะผ่านมาเกือบร้อยปีโดยประมาณ ยายของเราและตา  ท่านทั้งสองได้จากเราไปนานหลายสิบปีแล้ว       เราไปขอน้าสาวลูกคนสุดท้องของยาย    เห็นมันตั้งฝุ่นจับหน้าที่มุมห้องเก็บของ      นำมาปัดฝุ่นทำความสะอาดและนำมาไว้ในห้องนอนของลูกสาวฝาแฝดของเรา   ไม่ค่อยมีใครกล้าใช้งานกระจกใบนี้มากนัก  ดูน่าเกรงขาม  เสียวตัวเมื่อมองไปยังกระจก       ตอนนำมาใหม่ ๆ ลูกสาวเคยบอกไม่รู้ คล้ายรู้สึกมีใครกะลังจ้องมอง      แว๊ปไป แว๊ปมา... บริ๊อส์........      ดีที่ไม่บอกว่าได้ยินเสียงระนาดดังมาทางกระจก...        เราเลยเลื่อน  เลียงไปไว้ที่มุมห้อง     เคยมีเพื่อนที่ชอบมาขอ  แต่เราเสียดายเก็บเอาไว้ดีกว่า    ทุกวันนี้ยังอยู่ที่บ้าน     จะเก็บตำนานลิเกหาดใหญ่   ไว้ยามหวลคิดถึง.......  "    แต๊ง แตร่ง แตร้ง แต้ง  ๆๆๆๆๆ         

[dj cop]

                        "  อย่ามาหลอกเราน่ะ  พ่อลิเกคนดี "  อิอิอิ   

[dj cop]

                          " อันตัวเรา dj cop  ในปัจจุบัน "   

[dj cop]

                        "  อย่ามาหลอกเราน่ะ  พ่อลิเกคนดี "  อิอิอิ   

" อยู่หลังม่านน่ะดีแล้ว   ไม่ต้องออกมาถ้ายังไม่ถึงคิว "     

[คนซอยสาม]

หายากแล้วสมัยนี้ สภาพสวยและสมบูรณ์มาก