การบวชภิกษุณี สามเณรี ในประเทศไทยทำได้หรือไม่เห็นที่เกาะยอทำแล้ว

[เด็กไทยคือหัวใจของชาติ]

แค่ศรัทธาและนมัสการพระพุทธเจ้าก่อนตาย ได้เกิดในสวรรค์
เรื่องมัฏฐกุณฑลี
พราหมณ์ชาวสาวัตถีคนหนึ่งเป็นคนมีฐานะดี แต่เป็นคนตระหนี่มาก เขาไม่เคยทำบุญ ไม่เคยฟังธรรม และไม่เคยให้อะไรใครเลย จึงได้ชื่อว่า อทินนปุพพกะ
พราหมณ์คนนี้มีบุตรชายคนหนึ่ง เขาเลี้ยงบุตรชายตามอัธยาศัย คือ ไม่ทำบุญ ไม่ฟังธรรม ไม่ให้อะไรใคร เมื่อบุตรชายโตเป็นหนุ่มพราหมณ์บิดาจะให้เครื่องประดับแต่เสียดายค่ากำเหน็ดที่ต้องจ่ายให้ช่างทอง พราหมณ์บิดาจึงเอาทองมาตีแผ่เป็นแผ่นทำเป็นต่างหูเกลี้ยงๆ ให้บุตรชาย บุตรของพราหมณ์จึงได้ชื่อว่า มัฏฐกุณฑลี
วันหนึ่งมัฏฐกุณฑลีล้มป่วย ด้วยความเสียดายทรัพย์สินเงินทอง อทินนปุพพกพราหมณ์จึงไม่ยอมจ้างหมอมารักษา จนเมื่อบุตรชายมีอาการหนักจึงตัดใจตามหมอมาตรวจดู แต่หมอหมดปัญญาจะรักษาทำได้แค่เพียงแนะนำให้หารากไม้มาต้มกิน ระหว่างนั้นพราหมณ์กลัวว่าถ้ามีคนมาเยี่ยมบุตรจะเห็นสมบัติในเรือน เขาจึงอุ้มบุตรชายออกไปให้นอนที่นอกซุ้มประตู
ใกล้รุ่งวันนั้น พระศาสดาทรงตรวจดูสัตว์โลกด้วยพระญาณ ทรงเห็นในพระญานว่ามัฏฐกุณฑลีจะต้องตายในวันนี้ พระองค์จึงเสด็จไปประทับยืนเปล่งพุทธรัศมีอยู่ที่หน้าเรือนเพื่อโปรดเขาโดยเฉพาะ
มัฏฐกุณฑลีเห็นแสงโอภาสจากพระรัศมีจึงเหลียวดู เห็นพระพุทธเจ้าประทับยืนอยู่ด้วยพระอาการสงบน่าเลื่อมใส รู้สึกปีติโสมนัสว่าพระพุทธองค์เสด็จมาโปรด จึงยกมือขึ้นอัญชลีด้วยความเลื่อมใส ระลึกถึงพระพุทธองค์เป็นพุทธานุสติ พระพุทธองค์ทอดพระเนตรเห็นมาณพมีจิตเลื่อมใสแล้วจึงเสด็จหลีกไป
วันนั้นมัฏฐกุณฑลีก็ถึงกาลกิริยา พราหมณ์บิดานำร่างของเขาไปฌาปณกิจในป่าช้า ทุกวันพราหมณ์ยังเข้าไปในป่าช้าร้องไห้คร่ำครวญหาบุตรชายอันเป็นที่รักว่าลูกเอย ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน ขอให้เจ้ามีชีวิตคืนมา บิดาจะรักษาเจ้า
ฝ่ายมัฏฐกุณฑลี ด้วยกุศลกรรมที่กำหนดอารมณ์ยึดถือพระศาสดาเป็นสรณะก่อนตาย เขาจึงไปอุบัติเป็นเทพบุตรชั้นดาวดึงส์ มีกายสูง ๓ คาวุตร มีเครื่องประดับ ๖๐ เล่มเกวียน มีวิมานทองสูง ๓๐ โยชน์ เขาระลึกถึงบุญกรรมแล้วคิดจะให้สติบิดาจึงมาปรากฏกายเป็นมาณพไปยืนร้องไห้อยู่ในป่าช้า

[คนเมืองสง]

แค่ศรัทธาและนมัสการพระพุทธเจ้าก่อนตาย ได้เกิดในสวรรค์

ด้วยกุศลกรรมที่กำหนดอารมณ์ยึดถือพระศาสดาเป็นสรณะก่อนตาย เขาจึงไปอุบัติเป็นเทพบุตรชั้นดาวดึงส์
[/quote]
พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

[Mr.No]

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า มี หรือ ไม่มี แต่อยู่ที่ความชัดเจนของ ม.ส

ถ้าบอกว่าไม่อนุญาตให้มีภิกษุณี ก็ประกาศให้ชัดเจนไปเลย ว่าไม่ให้บวช ไม่ให้อยู่ในประเทศไทย ถ้าบวชต่างประเทศ ก็เป็นภิกษุณีได้แค่ในต่างประเทศ ถ้าเข้ามาในประเทศ ต้องงดเว้นการเป็นภิกษุณีชั่วคราว หรือถ้าไม่งดเว้น อนุญาตให้อยู่ในประเทศไทยได้กี่วัน

ถ้าบอกว่ามีได้ ก็ออกมาประกาศเลย ว่า บวชได้ อยู่ได้ และต้องทำอย่างไรบ้าง ห้ามทำอะไรบ้าง

ที่เป็นอยุ่นี้ เหมือนอึก ๆ อัก ๆ อ้อม ๆ แอ้ม ๆ บางทีก็ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ดูไม่ค่อยน่านับถือเลย คนในสังคมก็สงสัยว่าเอ๊ะ ตกลงหลวงพี่หลวงพ่อแกจะเอายังงัยกันแน่

ผมเห็นด้วยตามนี้... เพราะทุกวันนี้ มส.เอง ก็อยู่ในฐานะหลังติดกำแพงจริง ๆ

[คนเมืองสง]

ผมเห็นด้วยตามนี้... เพราะทุกวันนี้ มส.เอง ก็อยู่ในฐานะหลังติดกำแพงจริง ๆ

คงไม่ใช่หลังติดกำแพงหรอกครับ แต่ มส.ท่านๆทำเฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับท่าน ได้แก่ การห้ามภิกษุในสังกัดของท่านไปเกี่ยวข้องกับการบวชภิกษุณี และห้ามผู้อ้างตัวเป็นภิกษุณีเข้ามายุ่งเกี่ยวกับวัดในสังกัดของ มส. อำนาจของท่านคงมีแค่นั้น
ส่วนภิกษุณีที่บวชมาจากนิกายอื่น ประเทศอื่น ก็คงไม่เกี่ยวกับท่าน (ซึ่งคงถูกต้อง) และมักสร้างวัดอยู่เอง ไม่ใช่วัดในสังกัด มส. เช่น วัตรทรงธรรมกัลยาณี
ส่วนการแต่งกายเลียนแบบสงฆ์เป็นเรื่องของกฎหมายบ้านเมือง อันนี้อยู่ที่รัฐบาลในการบังคับใช้กฎหมาย
คุณ MR.No ครับ
มส.นั้นประกอบด้วยพระมหาเถระชั้นผู้ใหญ่นะครับ ในระดับที่ไม่ธรรมดามากๆ ด้วยความเคารพที่เราเป็นชาวกระดานลานบุญด้วยกันมานาน ผมไม่อยากให้คุณเป็นบาปเรื่องที่อาจล่วงเกินพระมหาเถระ ขอให้คุณจงโปรดพิจารณาด้วยนะครับ

[พบพระ]

เรื่องภิกษุณี บวชได้ไม่ได้ในตอนนี้อยู่ในพระวินัยครับ
กฎหมายมีเพียงไว้จัดการพวกอลัชชีละเมิดพระวินัย
มหาเถระสมาคมท่านมีหน้าที่อรรถาธิบายความตามพระวินัยที่มีอยู่แล้วเพื่อให้คุณทั้งหลายได้เข้าใจพระวินัย ท่านไม่ได้เป็นผู้กำหนดพระวินัย
คุณพบพระครับ การรักษาพระวินัยนั้นเป็นหน้าที่ของชาวพุทธนะครับ หากนรกมีจริงก็น่าจะตกแก่ผู้ที่ทำให้ไขว้เขว่ในพระวินัยมากกว่า การข่มขู่ผู้อื่นแบบที่คุณพบพระกระทำอยู่ก็เป็นบาปนะครับ เพราะไม่อยู่บนพื้นฐานข้างต้น คุณต้องไปพบพระจริงๆให้บ่อยๆหน่อยนะครับจะได้เขียนชื่อพระคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาของเราได้ถูกต้อง อันไหนพระไตรปิฎก อันไหนพระรัตนตรัย

ต้องขออภัยท่านด้วย เราไม่มีเจตนาข่มขู่ ท่านทำถูกแล้ว ถ้าท่านมีข้อมูล นำมาเปิดเผยเพื่อป้องกัน และป้องปรามไม่ให้เกิดปัญหาได้ เพียงแต่มีความเสี่ยงว่า บางอย่างถูกกฎหมายแต่บาป บางอย่างผิดกฎหมายแต่ไม่บาป บาปที่ได้รับก็เป็นไปตามธรรมชาติไม่มีใครเร่งเร้าได้ ถึงบาปแต่ต้องทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ถือว่าท่านเป็นผู้เสียสละ ก็ดีแล้วครับ ส่วนคนที่ไม่รู้เรื่อง ไม่มีข้อมูล ไม่เคยเห็น ไม่วิจารณ์ดีกว่า ไม่เสี่ยงบาป ไม่ผิดกฎหมาย เจตนาของเราคืออย่างนี้นะ

[Mr.No]

เรื่องภิกษุณี บวชได้ไม่ได้ในตอนนี้อยู่ในพระวินัยครับ
กฎหมายมีเพียงไว้จัดการพวกอลัชชีละเมิดพระวินัย
มหาเถระสมาคมท่านมีหน้าที่อรรถาธิบายความตามพระวินัยที่มีอยู่แล้วเพื่อให้คุณทั้งหลายได้เข้าใจพระวินัย ท่านไม่ได้เป็นผู้กำหนดพระวินัย

เดิมตั้งใจจะไม่ต่อกระทู้ เพราะเห็นว่า หลายท่านในนี้ล้วนเป็นผู้ศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาด้วยกันทั้งนั้น...
แต่มีก็มีบางท่าน เช่น ท่านคนเมืองสง ที่แสดงความคิดเห็นที่ผมยังเห็นว่า ยังมีบางสิ่งที่เราเห็นไม่ตรงกัน ..
และสิ่งที่เห็นไม่ตรงกันนั้น ..ผมไม่อยากคิดว่าเป็นเรื่องการเอาชนะคะคานกัน ..แต่ควรจะเป็นการขยายความเข้าใจในเรื่อง พระศาสนา ให้มันถูกทำนองครองรูปแบบกันโดยถือเอาเหตุและผลเป็นตัวตั้ง

ผมเห็นว่าปัญหากรณีกระทู้ที่ตั้งเพื่อค้นหาคำตอบว่า เมืองไทยจะสามารถมีภิกษุณีได้หรือไม่นั้น  ท่านคนเมืองสงท่านก็ตอบเองแล้วว่าเป็นเรื่องของพระธรรมวินัย และท่านก็แสดงความเห็นชัดว่า เรื่องนี้ มหาเถรสมาคมไม่มีอำนาจจะไปจัดการใด ๆ เพราะท่านไม่มีสิทธิในการไปแก้ไขหรือไปตัดทอนพระธรรมวินัย!??   ดังนั้นคงต้องทบทวนกันอีกทีว่า เรื่องนี้แท้จริงแล้วในพระธรรมวินัยนั้นเอื้อให้หญิงสามารถบวชเป็นภิกษุณีได้หรือไม่?

จนทุกวันนี้พระธรรมวินัยก็ยังไม่ได้มีการตัดทอนเรื่องการอนุญาตให้หญิงสามารถบวชเป็นภิกษุณีได้ ซึ่งปรากฎอยู่สองเรื่องคือ ในครั้งแรก พุทธองค์ทรงอนุญาตให้ภิกษุสงฆ์สามารถบวชภิกษุณีได้ และต่อมาเมื่อปรากฎว่ามีภิกษุณีปรากฎขึ้นแล้ว ก็ทรงบัญญัติไว้เพิ่มเติมว่า ในการบวชภิกษุณีให้มีการบวชด้วยสงฆ์สองฝ่ายคือทั้งภิกษุสงฆ์และภิกษุณีสงฆ์

ดังนั้น ปัญหาว่าถ้าจะบอกว่าในพระธรรมวินัยมิได้อนุญาตไว้ อันนี้ถือว่า ผิดพลาด! เพราะมีการอนุญาตให้ได้ เพียงแต่ว่าการตีความว่าจะเป็นการบวชแบบใด แบบครั้งแรกที่ทรงอนุญาตว่า บวชได้โดยภิกษุสงฆ์ หรือ บวชโดยสงฆ์สองฝ่าย

และเมื่อมหาเถรสมาคม ได้ออกมาบอกว่า ภิกษุสงฆ์ไทยไม่สามารถบวชภิกษุณีได้ เนื่องจาก ภิกษุณีได้สูญสิ้นไปแล้วนับร้อยปี โดยอ้างตามพระธรรมวินัยที่พุทธองค์ทรงบัญญัติกรณีหลังว่า การบวชภิกษุณีต้องกระทำด้วยสงฆ์สองฝ่าย แต่อีกฝ่ายคือภิกษุณีสงฆ์(เถรวาท)นั้นไม่มีแล้วจะให้ทำอย่างไร ดังนั้นก็เท่ากับว่าทางภิกษุสงฆ์ไทยซึ่งถือนิกายเถรวาทไม่สามารถจะบวชให้ได้ นี่ต่างหากคือกรณีที่ต้องพิเคราะห์กันว่าการอ้างพระธรรมวินัยกรณีหลังแต่กรณีแรกที่ทรงบัญญัติให้ ภิกษุสงฆ์บวชภิกษุณีได้นั้นตกลงพระวินัยข้อนี้กลายเป็นโมฆะไปเสียแล้วหรืออย่าง?

แต่กลับกันในกรณีที่พระศรีลังกาท่านบวชภิกษุณีให้ฝ่ายหญิงในยุคแรก ๆ ท่านก็ถือเอาตามพระวินัยที่ทรงมีพุทธานุญาตว่า ภิกษุสงฆ์สามารถบวชภิกษุณีได้ ท่านก็บวชให้ตามนั้น  และต่อมาเมื่อมีภิกษุณีเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว การบวชครั้งต่อมาท่านก็ยึดเอาการบวชจากสงฆ์สองฝ่าย แบบที่กระทำที่เกาะยอ  โดยฝ่ายภิกษุสงฆ์นั้นคือ พระสังฆราชานิกายอมรปุระ และภิกษุณีสงฆ์ก็เป็นท่านธัมนันทาภิกษุณีสงฆ์ไทยที่เคยไปบวชเรียนสายสยามวงศ์ที่ศรีลังกามา โดยสงฆ์สองฝ่ายต่างก็คนละนิกายกันด้วยซ้ำ

ดังนั้น หากยึดเอาตามพระธรรมวินัยแล้วก็ต้องถือว่า การบวชภิกษุณีสงฆ์ที่เกาะยอถือว่าไม่ได้ขัดต่อพระธรรมวินัย เพราะพระศรีลังกาท่านถือว่าไม่ได้ยึดติดเอากับนิกายว่าจะเป็นเถรวาทหรือนิกายอื่นใด แต่ถือเอาพระธรรมวินัยที่ระบุอนุญาตอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผมจึงสรุปย้ำตอบกระทู้ว่า การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ
เพียงแต่การตีความตามพระธรรมวินัยของมหาเถรสมาคมนั้น ท่านอาจตีความในทางการที่แคบและมีเรื่องของการจำกัดความเป็นนิกายเถรวาทเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งที่ทุกฝ่ายก็ทราบว่าพุทธานุญาตและพระธรรมวินัยที่ทรงบัญญัตินั้นไม่ได้มีการระบุว่าใช้สำหรับนิกายใด (เพราะเมื่อครั้งพุทธกาลยังไม่มีนิกาย)

สิ่งที่ผมเป็นกังวลไม่ใช่เรื่องของการมีหรือไม่มีภิกษุณี แต่สิ่งที่เป็นห่วงใยก็คือ เรื่องของความเข้าใจไขว้เขวของพุทธศาสนิกชนไทยต่างหากที่จะเป็นเรื่องที่น่ากังวล

ปัญหาความล้มเหลวของการวัตรปฎิบัติของสงฆ์ไทย ดูเหมือนจะมีแต่แนวทางที่เป็นเรื่องบิดเบือนและขัดแย้งกับพระธรรมวินัยกันมากพออยู่แล้ว หากการมีขึ้นของภิกษุณีสงฆ์ที่มีสำนักและวัตรปฎิบัติและแนวทางการสอนที่อาจไม่สอดคล้องกับหลักธรรมอันเดียวกัน อาจยิ่งทำให้อายุของพระศาสนายิ่งนับถอยหลังอย่างเร็วขึ้น

ดังนั้น หากมหาเถรสมาคม+สำนักพุทธศาสนา กลับทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ปล่อยให้ภิกษุณีในไทยกลายเป็นภิกษุณีที่ยังไม่ทราบแม้นว่าจะเป็นนิกายใด และถือวัตรปฎิบัติตามศีลและศรัทธาใด และเกิดมีการสอนหรือก่อให้เกิดวิปริตศรัทธาในพุทธศาสนาแบบผิด (ซึ่งเริ่มปรากฎกันขึ้นบ้างแล้ว) แบบนี้ มหาเถรฯ จะปล่อยปละได้อย่างไร

สิ่งที่ต้องตัดสินใจคือการออกมาประกาศชัดว่า เมื่อไม่สามารถยอมรับว่าภิกษุณีที่มีในไทยไม่ใช่ส่วนหนึ่งของเถรวาท ก็ต้องมีการระบุให้ชัดไปเลยว่าภิกษุณีเหล่านั้นควรจะเป็นนิกายใดนิกายหนึ่ง เพื่อให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้าทำการศึกษาข้อวัตรปฎิบัติให้สอดคล้องและกำหนดเป็นหนึ่งในศาสนาหรือนิกายหนึ่งใดที่จะต้องอยู่ภายใต้การดูแลควบคุมเฉกเช่นศาสนาอื่นในประเทศไทย

นี่คือผลพวงของการไม่ยึดถือเอาพระธรรมวินัยเดิมเดียวนับแต่ครั้งทำสังคยานาครั้งแรก และแทบไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่ไม่กี่ร้อยปี จากพระไตรปิฎกฉบับเดียวกัน ใช้ภาษาบาลีเหมือนกัน แต่เมื่อยุคผ่านไปกลับมีการไปตีความบิดเบือนพระธรรมวินัยเพื่อเอื้อให้ความสะดวกสบายและเหมาะเจาะสอดคล้องกับสิ่งที่ตนอยากมีอยากเป็นกันจนวันนี้ พุทธเหมือนกันแต่กลับมีนิกายแตกต่างกันนับร้อย ๆ นิกาย

แม้นขนานเถรวาทของเราเองก็ยังแยกออกเป็น ธรรมยุต,มหานิกาย กันแบบที่ต่างฝ่ายต่างก็แยกกันนานาสังวาสกันด้วยซ้ำ

และที่สำคัญสาระในการสอนและเป้าหมายสูงสุดในบางนิกายกลับเริ่มเพี้ยนเปลี่ยนไปแบบสิ้นเชิง .

ทั้งที่ สาระคำสอนของท่านนั้นครบถ้วนสมบูรณ์ในการทำให้มนุษย์เดินไปอย่างสวยงามและเป้าสำคัญคือการตัดอาสวะกิเลสและหลุดพ้นในวัฎฎะสังสาร  แต่คนทุกวันนี้ที่บัตรประชาชนระบุศาสนาพุทธก็ยังผูกติดอยู่กับความเชื่อถือในแบบที่บรรพบุรุษเคยเป็นมาเมื่อครั้งยุคถ้ำ

เรื่องของ ความเชื่อ...ผีสาง..เทพเทวัญ เครื่องรางของขลัง เสกเป่าอาคม,พ่นน้ำหมาก..สาดน้ำมันต์ ,โชคลางอาถรรพ์สารพัน ยังอยู่ครบไม่ได้ทำให้เราก้าวพ้นจากการเป็น "ผู้ตื่น" กันเลย

แม้นแต่ผู้ที่บวชเป็นภิกษุกันนับหลายสิบพรรษาจนถือเป็น "พระเถระ" ที่พุทธองค์ทรงบอกว่าเขาเหล่านั้นคือ บุตรแห่งพุทธองค์ก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ควรจะเป็น "ผู้เดินตาม" แต่กลับกลายเป็นผู้ที่ฝืนและกระทำในสิ่งที่พระองค์ทรงห้ามและทรงรังเกียจและทรงตำหนิว่าเป็นเรื่อง เดรัจฉานวิชชาไว้มากมาย

ต้องขอบคุณท่าน คนเมืองสง ที่กรุณาเตือนผมเรื่องการก้าวล่วงพระมหาเถระที่อยู่ในมหาเถรสมาคม เพราะเกรงว่าบาปจะติดตัวผมนั้น  .....

  ผมขอยืนยันสิ่งที่จะชี้แจงท่านต่อไปนี้ถือเป็นการปกป้องพระศาสนาทั้งที่ผมเป็นเพียง คฤหัสถ์ แต่ผมเชื่อว่าผมมีจิตหยั่งลงมั่นในพระรัตนตรัยอย่างสูงสุดด้วยซ้ำ

ส่วนคำว่า "มหาเถระ" นั้น ผมถือว่า เป็นเพียงศัพท์บัญญัติจากฝ่ายโลกที่ตั้งให้แก่พระเถระที่มีพรรษาสูงเท่านั้น และมหาเถรสมาคมนั้นมิใช่องค์กรตามพระวินัยทว่าเป็นเพียงองค์กรทางโลกที่ตั้งขึ้นเพื่อให้การปกครองศาสนจักรเป็นไปอย่างเข้ารูปเข้ารอย และสอดคล้องต้องกับฝ่ายอาณาจักรเท่านั้น

พระมหาเถระ ตามพระไตรปิฎกที่เรารู้จักมีเพียง "พระมหานามะเถระ" ซึ่งเป็นหนึ่งในพระอรหันต์ปัญจวัคคีย์ นั่นน่ะใช่แน่

พุทธเจ้าไม่เคยทรงเรียกหรือทรงให้ฉายาแก่พระองค์ใดว่าเป็น "มหาเถระ" แม้นแต่ภิกษุรูปนั้นจะเป็นพระอรหันต์ด้วยซ้ำ

แน่นอน...ว่าการเคารพนับถือภิกษุนั้นเป็นธรรมชาติของคนพุทธอยู่แล้ว เพราะเมื่อเราตั้งมั่นและศรัทธาในพุทธองค์ และเมื่อเราถือว่า ภิกษุ ผู้เข้ามาบวช ถือเป็นผู้เดินตามตถาคต เราหรือจะไม่ให้ความเคารพ

เพราะแม้นแต่พุทธเจ้ายังทรงบัญญัติให้ ภิกษุผู้อ่อนพรรษาย่อมกระทำอัญชลีไหว้กราบต่อภิกษุผู้แก่พรรษา ซึ่งนี่ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่ท่านทรงวางกรอบไว้เป็นเรื่องสำคัญโดยไม่มีเรื่องยศฐามาเป็นเครื่องกั้นให้วุ่นวายในวงการภิกษุ

ผมจำได้ว่าครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งที่สมเด็จพระสังฆราชสกลฯ เมื่อครั้งทรงพระชมน์ชีพ ท่านเคยเสด็จไปเยี่ยมท่านพุทธทาสถึงวัดที่ไชยา ท่านพุทธทาสคุกเข่าลงเพื่อขอกราบสมเด็จพระสังฆราชฯ ท่านรีบบอกว่าไม่ได้ ๆ ท่านรีบน้อมกายลงไหว้ตอบกลับทันที  ทั้งที่ท่านเป็นถึงพระสังฆราช นี่แสดงให้เห็นถึง การไม่ยึดติดในเรื่องของ "ยศช้าง ขุนนางพระ"  แต่เป็นเรื่องของการถือเอา พรรษาอ่อนแก่กว่า ตามพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้อย่างน่าชมเชย


ดังนั้นเรื่องนี้..ท่านคนเมืองสง คงไม่ต้องเป็นกังวลว่าผมจะตกนรกหมกไหม้..เพราะไปก้าวล่วงท่าน ๆ ในมหาเถรฯ  ครับ

เพราะถ้าวันหนี่งวันใด ถ้ามีข่าวว่าบางรูปมีรถหรูหลายสิบ..แถมลงทุนเล่นหุ้น ทำธุรกิจ ฯลฯ  วันนั้นคงต้องลองกล้าท้าบาป กันซักทีก็ดีครับ

[คนเมืองสง]

ภิกษุณี (บาลี: ภิกฺขุณี; สันสกฤต: ภิกฺษุณี; จีน: 比丘尼) เป็นคำใช้เรียกนักบวชหญิง ในพระพุทธศาสนา คู่กับ ภิกษุ ที่หมายถึงนักบวชชายในพระพุทธศาสนา คำว่า ภิกษุณี เป็นศัพท์ที่มีเฉพาะในพระพุทธศาสนา โดยเป็นศัพท์บัญญัติที่ใช้เรียกนักบวชหญิงในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ ไม่ใช้เรียกนักบวชในศาสนาอื่น

ภิกษุณี หรือ ภิกษุณีสงฆ์ จัดตั้งขึ้นโดยพระบรมพุทธานุญาต ภิกษุณีรูปแรกในพระพุทธศาสนาคือพระนางมหาปชาบดีโคตมีเถรี โดยวิธีรับคุรุธรรม 8 ประการ ในคัมภีร์เถรวาทระบุว่าต่อมาในภายหลังพระพุทธเจ้าได้ทรงอนุญาตวิธีการอุปสมบทภิกษุณีให้มีรายละเอียดเพิ่มมากขึ้น จนศีลของพระภิกษุณีมีมากกว่าพระภิกษุ โดยพระภิกษุณีมีศีล 311 ข้อ ในขณะที่พระภิกษุมีศีลเพียง 227 ข้อเท่านั้น เนื่องจากในสมัยพุทธกาลไม่เคยมีศาสนาใดอนุญาตให้ผู้หญิงเข้ามาเป็นนักบวชมาก่อน และการตั้งภิกษุณีสงฆ์ควบคู่กับภิกษุสงฆ์อาจเกิดข้อครหาที่จะเป็นอันตรายร้ายแรงต่อการประพฤติพรหมจรรย์และพระพุทธศาสนาได้ หากได้บุคคลที่ไม่มีความมั่นคงในพระพุทธศาสนาเข้ามาเป็นนักบวช

จากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ไม่ปรากฏว่ามีการตั้งวงศ์ภิกษุณีเถรวาทขึ้นในประเทศไทย อย่างไรก็ตามในประเทศพุทธเถรวาทที่เคยมี2หรือไม่เคยมีวงศ์ภิกษุณีสงฆ์ในปัจจุบัน3 ต่างก็นับถือกันโดยพฤตินัยว่าการที่อุบาสิกาที่มีศรัทธาโกนศีรษะนุ่งขาวห่มขาว ถือปฏิบัติศีล 8 (อุโบสถศีล) ซึ่งเรียกโดยทั่วไปว่า แม่ชี เป็นการผ่อนผันผู้หญิงที่ศรัทธาจะออกบวชเป็นภิกษุณีเถรวาท แต่ไม่สามารถอุปสมบทเป็นภิกษุณีเถรวาทได้[1] โดยส่วนใหญ่แม่ชีเหล่านี้จะอยู่ในสำนักวัดซึ่งแยกเป็นเอกเทศจากกุฎิสงฆ์

ภิกษุณีสายเถรวาทซึ่งสืบวงศ์มาแต่สมัยพุทธกาลด้วยการบวชถูกต้องตามพระวินัยปิฎกเถรวาท ที่ต้องบวชในสงฆ์สองฝ่ายคือทั้งภิกษุสงฆ์ และภิกษุณีสงฆ์ ได้ขาดสูญวงศ์ (ไม่มีผู้สืบต่อ) มานานแล้ว คงเหลือแต่ภิกษุณีฝ่ายมหายาน (อาจริยวาท) ที่ยังสืบทอดการบวชภิกษุณีแบบมหายาน (บวชในสงฆ์ฝ่ายเดียว) มาจนปัจจุบัน ซึ่งจะพบได้ในจีน, เกาหลีใต้, ญี่ปุ่น และศรีลังกา1

ปัจจุบันมีการพยายามรื้อฟื้นการบวชภิกษุณีในฝ่ายเถรวาท โดยทำการบวชมาจากภิกษุณีมหายาน และกล่าวว่าภิกษุณีฝ่ายมหายานนั้น สืบวงศ์ภิกษุณีสงฆ์มาแต่ฝ่ายเถรวาทเช่นกัน[2] แต่มีผู้ตั้งข้อสังเกตว่าฝ่ายมหายานมีการบวชภิกษุณีสืบวงศ์มาโดยมิได้กระทำถูกตามพระวินัยปิฎกเถรวาท และมีศีลที่แตกต่างกันอย่างมากด้วย ทำให้มีการไม่ยอมรับภิกษุณี (เถรวาท) ใหม่ ที่บวชมาแต่มหายานว่า มิได้เป็นภิกษุณีที่ถูกต้องตามพระวินัยปิฎกเถรวาท และมีการยกประเด็นนี้ขึ้นเป็นข้ออ้างว่าพระพุทธศาสนาจำกัดสิทธิสตรีด้วย ซึ่งเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน เพราะพระพุทธเจ้าได้อนุญาตให้มีภิกษุณีที่นับเป็นการเปิดโอกาสให้มีนักบวชหญิงเป็นศาสนาแรกในโลก เพียงแต่การสืบทอดวงศ์ภิกษุณีได้สูญไปนานแล้ว จึงทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถบวชสตรีเป็นภิกษุณีตามพระวินัยเถรวาทได้

[คนเมืองสง]

ดังนั้น หากยึดเอาตามพระธรรมวินัยแล้วก็ต้องถือว่า การบวชภิกษุณีสงฆ์ที่เกาะยอถือว่าไม่ได้ขัดต่อพระธรรมวินัย เพราะพระศรีลังกาท่านถือว่าไม่ได้ยึดติดเอากับนิกายว่าจะเป็นเถรวาทหรือนิกายอื่นใด แต่ถือเอาพระธรรมวินัยที่ระบุอนุญาตอย่างใดอย่างหนึ่ง
ผมจึงสรุปย้ำตอบกระทู้ว่า การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ
เพียงแต่การตีความตามพระธรรมวินัยของมหาเถรสมาคมนั้น ท่านอาจตีความในทางการที่แคบและมีเรื่องของการจำกัดความเป็นนิกายเถรวาทเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งที่ทุกฝ่ายก็ทราบว่าพุทธานุญาตและพระธรรมวินัยที่ทรงบัญญัตินั้นไม่ได้มีการระบุว่าใช้สำหรับนิกายใด (เพราะเมื่อครั้งพุทธกาลยังไม่มีนิกาย)
/quote]
ขอขอบพระคุณที่ท่านได้ย้ำกระทู้เพื่อแสดงจุดยืนที่แท้จริง ถ้าท่านไม่ใช่พุทธแบบไทยก็แล้วไป แต่หากท่านเป็นพุทธฝ่ายเถรวาทสิ่งที่กระผมจะขอเตือนท่านผู้ไม่นับถือนิกาย ได้แก่คำถามดังต่อไปนี้
๑.ท่านรู้จักพระพุทธศาสนามาจากที่ใด
๒.ท่านได้ศึกษาพระพุทธศาสนามาจากแหล่งความรู้ใด
๓.ใครเป็นผู้แนะนำให้ท่านรู้จักพระพุทธเจ้า อันนี้สำคัญมาก**** เป็นที่มาของนิกาย
๔.ที่ท่านกล่าวว่า "การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ" ที่ท่านกล่าวอ้างนี้ ท่านได้ความรู้นี้มาจากที่ใด และที่ท่านว่าเป็นเรื่องพระธรรมวินัยล้วนๆนั้น ท่านได้ความรู้ด้านพระธรรมวินัยที่ว่านั้นมาจากที่ใด
ขอให้ท่านตอบคำถามกระผมทุกข้ออย่าได้ขาด ก็จะเป็นกุศลแก่ท่าน(ผู้เบิกบาน) และท่านผู้อ่านผู้ติดตาม
     กระผมขอถอนคำพูดที่ได้เตือนท่านเรื่องที่ว่าอาจล่วงเกินพระเถระในมหาเถระสมาคม เพราะท่านได้อธิบายไว้แล้วนั้น

[คนเมืองสง]

เดิมตั้งใจจะไม่ต่อกระทู้ เพราะเห็นว่า หลายท่านในนี้ล้วนเป็นผู้ศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาด้วยกันทั้งนั้น...
แต่มีก็มีบางท่าน เช่น ท่านคนเมืองสง ที่แสดงความคิดเห็นที่ผมยังเห็นว่า ยังมีบางสิ่งที่เราเห็นไม่ตรงกัน ..
และสิ่งที่เห็นไม่ตรงกันนั้น ..ผมไม่อยากคิดว่าเป็นเรื่องการเอาชนะคะคานกัน ..แต่ควรจะเป็นการขยายความเข้าใจในเรื่อง พระศาสนา ให้มันถูกทำนองครองรูปแบบกันโดยถือเอาเหตุและผลเป็นตัวตั้ง

ผมเห็นว่าปัญหากรณีกระทู้ที่ตั้งเพื่อค้นหาคำตอบว่า เมืองไทยจะสามารถมีภิกษุณีได้หรือไม่นั้น  ท่านคนเมืองสงท่านก็ตอบเองแล้วว่าเป็นเรื่องของพระธรรมวินัย และท่านก็แสดงความเห็นชัดว่า เรื่องนี้ มหาเถรสมาคมไม่มีอำนาจจะไปจัดการใด ๆ เพราะท่านไม่มีสิทธิในการไปแก้ไขหรือไปตัดทอนพระธรรมวินัย!??   ดังนั้นคงต้องทบทวนกันอีกทีว่า เรื่องนี้แท้จริงแล้วในพระธรรมวินัยนั้นเอื้อให้หญิงสามารถบวชเป็นภิกษุณีได้หรือไม่?

จนทุกวันนี้พระธรรมวินัยก็ยังไม่ได้มีการตัดทอนเรื่องการอนุญาตให้หญิงสามารถบวชเป็นภิกษุณีได้ ซึ่งปรากฎอยู่สองเรื่องคือ ในครั้งแรก พุทธองค์ทรงอนุญาตให้ภิกษุสงฆ์สามารถบวชภิกษุณีได้ และต่อมาเมื่อปรากฎว่ามีภิกษุณีปรากฎขึ้นแล้ว ก็ทรงบัญญัติไว้เพิ่มเติมว่า ในการบวชภิกษุณีให้มีการบวชด้วยสงฆ์สองฝ่ายคือทั้งภิกษุสงฆ์และภิกษุณีสงฆ์

ดังนั้น ปัญหาว่าถ้าจะบอกว่าในพระธรรมวินัยมิได้อนุญาตไว้ อันนี้ถือว่า ผิดพลาด! เพราะมีการอนุญาตให้ได้ เพียงแต่ว่าการตีความว่าจะเป็นการบวชแบบใด แบบครั้งแรกที่ทรงอนุญาตว่า บวชได้โดยภิกษุสงฆ์ หรือ บวชโดยสงฆ์สองฝ่าย

และเมื่อมหาเถรสมาคม ได้ออกมาบอกว่า ภิกษุสงฆ์ไทยไม่สามารถบวชภิกษุณีได้ เนื่องจาก ภิกษุณีได้สูญสิ้นไปแล้วนับร้อยปี โดยอ้างตามพระธรรมวินัยที่พุทธองค์ทรงบัญญัติกรณีหลังว่า การบวชภิกษุณีต้องกระทำด้วยสงฆ์สองฝ่าย แต่อีกฝ่ายคือภิกษุณีสงฆ์(เถรวาท)นั้นไม่มีแล้วจะให้ทำอย่างไร ดังนั้นก็เท่ากับว่าทางภิกษุสงฆ์ไทยซึ่งถือนิกายเถรวาทไม่สามารถจะบวชให้ได้ นี่ต่างหากคือกรณีที่ต้องพิเคราะห์กันว่าการอ้างพระธรรมวินัยกรณีหลังแต่กรณีแรกที่ทรงบัญญัติให้ ภิกษุสงฆ์บวชภิกษุณีได้นั้นตกลงพระวินัยข้อนี้กลายเป็นโมฆะไปเสียแล้วหรืออย่าง?

แต่กลับกันในกรณีที่พระศรีลังกาท่านบวชภิกษุณีให้ฝ่ายหญิงในยุคแรก ๆ ท่านก็ถือเอาตามพระวินัยที่ทรงมีพุทธานุญาตว่า ภิกษุสงฆ์สามารถบวชภิกษุณีได้ ท่านก็บวชให้ตามนั้น  และต่อมาเมื่อมีภิกษุณีเกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว การบวชครั้งต่อมาท่านก็ยึดเอาการบวชจากสงฆ์สองฝ่าย แบบที่กระทำที่เกาะยอ  โดยฝ่ายภิกษุสงฆ์นั้นคือ พระสังฆราชานิกายอมรปุระ และภิกษุณีสงฆ์ก็เป็นท่านธัมนันทาภิกษุณีสงฆ์ไทยที่เคยไปบวชเรียนสายสยามวงศ์ที่ศรีลังกามา โดยสงฆ์สองฝ่ายต่างก็คนละนิกายกันด้วยซ้ำ

ดังนั้น หากยึดเอาตามพระธรรมวินัยแล้วก็ต้องถือว่า การบวชภิกษุณีสงฆ์ที่เกาะยอถือว่าไม่ได้ขัดต่อพระธรรมวินัย เพราะพระศรีลังกาท่านถือว่าไม่ได้ยึดติดเอากับนิกายว่าจะเป็นเถรวาทหรือนิกายอื่นใด แต่ถือเอาพระธรรมวินัยที่ระบุอนุญาตอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผมจึงสรุปย้ำตอบกระทู้ว่า การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ
เพียงแต่การตีความตามพระธรรมวินัยของมหาเถรสมาคมนั้น ท่านอาจตีความในทางการที่แคบและมีเรื่องของการจำกัดความเป็นนิกายเถรวาทเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งที่ทุกฝ่ายก็ทราบว่าพุทธานุญาตและพระธรรมวินัยที่ทรงบัญญัตินั้นไม่ได้มีการระบุว่าใช้สำหรับนิกายใด (เพราะเมื่อครั้งพุทธกาลยังไม่มีนิกาย)
เป็นเรื่องของการถือเอา พรรษาอ่อนแก่กว่า ตามพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้อย่างน่าชมเชย

ขอขอบพระคุณที่ท่านได้ย้ำกระทู้เพื่อแสดงจุดยืนที่แท้จริง ถ้าท่านไม่ใช่พุทธแบบไทยก็แล้วไป แต่หากท่านเป็นพุทธฝ่ายเถรวาทสิ่งที่กระผมจะขอเตือนท่านผู้ไม่นับถือนิกาย ได้แก่คำถามดังต่อไปนี้
๑.ท่านรู้จักพระพุทธศาสนามาจากที่ใด
๒.ท่านได้ศึกษาพระพุทธศาสนามาจากแหล่งความรู้ใด
๓.ใครเป็นผู้แนะนำให้ท่านรู้จักพระพุทธเจ้า อันนี้สำคัญมาก**** เป็นที่มาของนิกาย
๔.ที่ท่านกล่าวว่า "การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ" ที่ท่านกล่าวอ้างนี้ ท่านได้ความรู้นี้มาจากที่ใด และที่ท่านว่าเป็นเรื่องพระธรรมวินัยล้วนๆนั้น ท่านได้ความรู้ด้านพระธรรมวินัยที่ว่านั้นมาจากที่ใด
ขอให้ท่านตอบคำถามกระผมทุกข้ออย่าได้ขาด ก็จะเป็นกุศลแก่ท่าน(ผู้เบิกบาน) และท่านผู้อ่านผู้ติดตาม
     กระผมขอถอนคำพูดที่ได้เตือนท่านเรื่องที่ว่าอาจล่วงเกินพระเถระในมหาเถระสมาคม เพราะท่านได้อธิบายไว้แล้วนั้น

[คนเมืองสง]

ดังนั้น หากยึดเอาตามพระธรรมวินัยแล้วก็ต้องถือว่า การบวชภิกษุณีสงฆ์ที่เกาะยอถือว่าไม่ได้ขัดต่อพระธรรมวินัย เพราะพระศรีลังกาท่านถือว่าไม่ได้ยึดติดเอากับนิกายว่าจะเป็นเถรวาทหรือนิกายอื่นใด แต่ถือเอาพระธรรมวินัยที่ระบุอนุญาตอย่างใดอย่างหนึ่ง
ผมจึงสรุปย้ำตอบกระทู้ว่า การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ
เพียงแต่การตีความตามพระธรรมวินัยของมหาเถรสมาคมนั้น ท่านอาจตีความในทางการที่แคบและมีเรื่องของการจำกัดความเป็นนิกายเถรวาทเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งที่ทุกฝ่ายก็ทราบว่าพุทธานุญาตและพระธรรมวินัยที่ทรงบัญญัตินั้นไม่ได้มีการระบุว่าใช้สำหรับนิกายใด (เพราะเมื่อครั้งพุทธกาลยังไม่มีนิกาย)

ขอขอบพระคุณที่ท่านได้ย้ำกระทู้เพื่อแสดงจุดยืนที่แท้จริง ถ้าท่านไม่ใช่พุทธแบบไทยก็แล้วไป แต่หากท่านเป็นพุทธฝ่ายเถรวาทสิ่งที่กระผมจะขอเตือนท่านผู้ไม่นับถือนิกาย ได้แก่คำถามดังต่อไปนี้
๑.ท่านรู้จักพระพุทธศาสนามาจากที่ใด
๒.ท่านได้ศึกษาพระพุทธศาสนามาจากแหล่งความรู้ใด
๓.ใครเป็นผู้แนะนำให้ท่านรู้จักพระพุทธเจ้า อันนี้สำคัญมาก**** เป็นที่มาของนิกาย
๔.ที่ท่านกล่าวว่า "การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ" ที่ท่านกล่าวอ้างนี้ ท่านได้ความรู้นี้มาจากที่ใด และที่ท่านว่าเป็นเรื่องพระธรรมวินัยล้วนๆนั้น ท่านได้ความรู้ด้านพระธรรมวินัยที่ว่านั้นมาจากที่ใด
ขอให้ท่านตอบคำถามกระผมทุกข้ออย่าได้ขาด ก็จะเป็นกุศลแก่ท่าน(ผู้เบิกบาน) และท่านผู้อ่านผู้ติดตาม
     กระผมขอถอนคำพูดที่ได้เตือนท่านเรื่องที่ว่าอาจล่วงเกินพระเถระในมหาเถระสมาคม เพราะท่านได้อธิบายไว้แล้วนั้น

[donrakna]

คุณอยากให้เค้าตอบ   อยากให้เค้าแสดงจุดยืน  แต่ในขณะเดียวกัน  คุณคือใครล่ะครับทำไมไม่แสดงตัวตนบ้างหล่ะ  จะได้รู้จุดยืนของคุณเช่นกัน  น่ะ...คุณ  "คนเมืองสง"

[donrakna]

เห็นด้วยกับนายไพบูลย์ นิติตะวัน กรรมาธิการยกร่างรัฐธรรมนูญ ที่ให้สัมภาษณ์ว่า

หากมหาเถรสมาคมเห็นว่าเป็นการดำเนินการตามฝ่ายเถรวาทอย่างเคร่งครัด ก็อยากให้มหาเถรสมาคมให้พระภิกษุที่มีเงินหรือทรัพย์สินส่วนตน ได้แสดงบัญชีทรัพย์สินออกมา เพราะพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่าเงินเป็นอสรพิษของภิกษุ

....... อ่านต่อได้ที่ : http://bit.ly/1w8TiJa

ท่อนนี้มันสุดติ่งกระดิ่งแมวจริงๆครับ 
"หากมหาเถรสมาคมเห็นว่าเป็นการดำเนินการตามฝ่ายเถรวาทอย่างเคร่งครัด ก็อยากให้มหาเถรสมาคมให้พระภิกษุที่มีเงินหรือทรัพย์สินส่วนตน ได้แสดงบัญชีทรัพย์สินออกมา เพราะพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่าเงินเป็นอสรพิษของภิกษุ"   
  โดนแบบเจ็บๆ  บวชเพื่อหา  ยศฐาบรรดาศักดิ์  ลาบ  สักการะ  กันเกือบทั้งนั้นแหละครับ  ผมหล่ะหน่าย  "พระมียศ"  นี่ถ้าเกิดพระพุทธเจ้ายังอยู่น่ะ   ท่านจะว่ายังไงเนี่ย  ขนาดพระอรหันต์เบื่องซ้าย  และขวาของพระพุทธเจ้ายังไม่มียศเลย  แล้วนี่อะไรพระอรหันต์ก็ไม่ใช่  โสดาบันก็คงจะห่างไกล  แรงกว่าปุถุชนคนเดินดิน  ที่ไม่ได้บวชซะอีก 

[คนเมืองสง]

คุณอยากให้เค้าตอบ   อยากให้เค้าแสดงจุดยืน  แต่ในขณะเดียวกัน  คุณคือใครล่ะครับทำไมไม่แสดงตัวตนบ้างหล่ะ  จะได้รู้จุดยืนของคุณเช่นกัน  น่ะ...คุณ  "คนเมืองสง"

ท่านควรอ่านกระทู้มาให้ครบถ้วนตั้งแต่เริ่มต้น คำถามของกระผม เป็นการถามแบบให้คำตอบในเรื่องของที่มาแห่งนิกาย
ส่วนเรื่องการย้ำจุดยืนเป็นคำพูดของคู่สนทนาผมเอง กระผมไม่ได้ขอให้เขาแสดง

[คนเมืองสง]

ท่อนนี้มันสุดติ่งกระดิ่งแมวจริงๆครับ 
"หากมหาเถรสมาคมเห็นว่าเป็นการดำเนินการตามฝ่ายเถรวาทอย่างเคร่งครัด ก็อยากให้มหาเถรสมาคมให้พระภิกษุที่มีเงินหรือทรัพย์สินส่วนตน ได้แสดงบัญชีทรัพย์สินออกมา เพราะพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่าเงินเป็นอสรพิษของภิกษุ"   
  โดนแบบเจ็บๆ  บวชเพื่อหา  ยศฐาบรรดาศักดิ์  ลาบ  สักการะ  กันเกือบทั้งนั้นแหละครับ  ผมหล่ะหน่าย  "พระมียศ"  นี่ถ้าเกิดพระพุทธเจ้ายังอยู่น่ะ   ท่านจะว่ายังไงเนี่ย  ขนาดพระอรหันต์เบื่องซ้าย  และขวาของพระพุทธเจ้ายังไม่มียศเลย  แล้วนี่อะไรพระอรหันต์ก็ไม่ใช่  โสดาบันก็คงจะห่างไกล  แรงกว่าปุถุชนคนเดินดิน  ที่ไม่ได้บวชซะอีก

ความคิดเห็นในประเด็นนี้ไม่ควรมาอยู่ในหัวข้อ "การบวชภิกษุณี สามเณรี ในประเทศไทยทำได้หรือไม่เห็นที่เกาะยอทำแล้ว" กลายเป็นการถุ้มเถียงแบบขี้แพ้ชวนตี เมื่อจนมุมในประเด็นหลัก ขออนุญาตดึงกลับมาสู่ประเด็นหลัก หากอยากจะกล่าวเรื่องที่ว่านั้นอีกขอให้ไปเปิดเป็นหัวข้อใหม่ กระผมจะตามไปสนทนาด้วย

[donrakna]

ขอโทษด้วยครับ  บางทีผมพูดอะไรไม่ค่อยคิดอะครับ  เพราะอดไม่ค่อยได้กับหลายๆเรื่องของพระสงฆ์ 

[Mr.No]

ขอขอบพระคุณที่ท่านได้ย้ำกระทู้เพื่อแสดงจุดยืนที่แท้จริง ถ้าท่านไม่ใช่พุทธแบบไทยก็แล้วไป แต่หากท่านเป็นพุทธฝ่ายเถรวาทสิ่งที่กระผมจะขอเตือนท่านผู้ไม่นับถือนิกาย ได้แก่คำถามดังต่อไปนี้
๑.ท่านรู้จักพระพุทธศาสนามาจากที่ใด
๒.ท่านได้ศึกษาพระพุทธศาสนามาจากแหล่งความรู้ใด
๓.ใครเป็นผู้แนะนำให้ท่านรู้จักพระพุทธเจ้า อันนี้สำคัญมาก**** เป็นที่มาของนิกาย
๔.ที่ท่านกล่าวว่า "การบวชภิกษุณีที่เกาะยอนั้น ถือว่ากระทำได้ตามหลักพุทธานุญาตที่ปราศจากเรื่องราวของนิกายมาเกี่ยวพัน แต่เป็นเรื่องตามพระธรรมวินัยล้วน ๆ" ที่ท่านกล่าวอ้างนี้ ท่านได้ความรู้นี้มาจากที่ใด และที่ท่านว่าเป็นเรื่องพระธรรมวินัยล้วนๆนั้น ท่านได้ความรู้ด้านพระธรรมวินัยที่ว่านั้นมาจากที่ใด
ขอให้ท่านตอบคำถามกระผมทุกข้ออย่าได้ขาด ก็จะเป็นกุศลแก่ท่าน(ผู้เบิกบาน) และท่านผู้อ่านผู้ติดตาม
     กระผมขอถอนคำพูดที่ได้เตือนท่านเรื่องที่ว่าอาจล่วงเกินพระเถระในมหาเถระสมาคม เพราะท่านได้อธิบายไว้แล้วนั้น

ท่านคุณเมืองสง ครับ

ทั้ง 1-4 ข้อ ผมอ่านป๊าดก็รู้ว่าคำตอบมันแค่ข้อเดียว  เพราะคำถามท่านพยายามจะชี้ให้เห็นว่า ทั้งหมดทั้งปวง มิใช่ล้วนมาจาก "เถรวาทนิกาย" ดอกหรือ? 

ราวกับท่านจะบอกเป็นนัยแก่ผมว่า....ไม่เพราะ "เถรวาทนิกาย" ดอกหรือ ที่ทำให้เราต้องมาพิเคราะห์เรื่องโน้นนี่กันในสาระของพระไตรปิฎก


จริง ๆ ถ้าท่านได้อ่านที่ผมเขียนไว้อย่างพินิจ..จะพบว่า ผมก็ระบุชัดทั้งในแง่ของ มิติทางศาสนา และด้านประวัติศาสตร์ครบถ้วนว่าแท้จริงแล้ว  ปัญหาที่มันเกิดล้วนเป็นเรื่องของ "นิกาย" เป็นเหตุทั้งสิ้น

และคำถามดูเหมือนว่าท่านกำลังจะถามผมว่าแท้จริง ผมเป็นพุทธนิกายใด????  ผมว่าอันนี้ไม่ใช่สาระที่จะตอบ เพราะผมถือตามความเห็นของบัณฑิตว่า  "สาวกของพุทธองค์" ไม่มีนิกาย 

ัดังนั้นข้ามประเด็นนี้ไปดูในสาระที่ปรากฎกันพระไตรปิฎกกันเลยมิดีกว่าหรือครับ?

ผมมีคำตอบง่าย  ๆแต่ก่อนตอบก็ต้องเป็นคำถามกลับไปยังท่านที่จะต้องตอบผมก่อนว่า.......   สาระสำคัญทั้งมวลในพระไตรปิฏกที่เราทำสังคายนาและตกลงว่าเราจะเป็นเถรวาทนิกายนั่น....ท่านได้โปรดช่วยหาถ้อยคำหรือประโยคใดในสุตตันตะบทใด..วรรคใดในพระไตรปิฎกที่ระบุนั้นหน่อยเถอะครับว่า   พุทธองค์ทรงบัญญัติว่า  พระองค์ทรงโปรดให้ใช้สำหรับ  "เถรวาทนิกาย" จำเพาะ

หรือในคัมภร์ใด..หมวดใดที่ทรงบัญญัติไว้เป็นการจำเพาะว่า   การบวชภิกษุณีให้กระทำโดยสงฆ์นิกายเถรวาทสองฝ่าย!

และยิ่งหากท่านบอกว่า เราถือว่ายึดถือนิกายเถรวาทซึ่งถือเอาสาระสำคัญแห่งพระธรรมวินัยเดิมไว้อย่างเคร่งครัด ก็ช่วยค้นหาคำตอบให้ผมทีว่า   พระบรมศาสดาของเราตรัสห้ามการบวชภิกษุณีไว้ในหมวดใด..วรรคไหน?

ดังนั้น...ในการตีความหรือพิจารณาเรื่องนี้   เราต้องยึดถือเอาตาม   "พระธรรมวินัย" ของพุทธองค์  เป็นบัญญัติของพระองค์  มิใช่  ของ "นิกาย" ใดหรือ  "มหาเถรสมาคม" หรือของใคร มิใช่หรือครับ?

ผมถือว่า  ...เมืองไทยอาจจะโชคดีที่เราเป็น "เถรวาท" เพราะสาระสำคัญที่ปรากฎในพระไตรปิฎก โดยเฉพาะในส่วนของ "พุทธโอษฐ์" (คำพูดที่ออกจากปากพระศาสดา) นั้น เรามีมากกว่าและรักษาแบบดั้งเดิมไว้มากที่สุดในโลก

ดังนั้น..เราจึงถือว่า สิ่งที่ใดที่พุทธองค์ทรงบัญญัติก็ให้ถือตาม...สิ่งใดที่พระองค์ไม่ทรงบัญญัติก็อย่าได้ไปตีความหรือสร้างประเพณีและแอบทำเนียนแนบท้ายป้ายเรื่องให้กลายเป็นไขว้เขวสับสน  แค่นี้ง่าย  ๆครับ

ยิ่งท่านตั้งคำถามราวกับจะบอกว่า...ทุกสิ่งที่ปรากฎในพระไตรปิฎกที่เรามีใช้นี้มิใช่ล้วนมาจากคุณูปการของ "นิกายเถรวาท" ดอกหรือ?

อันนี้ก็ตอบว่า  "ใช่!"   แต่มันคนละเรื่องกับประเด็นทีจะเสวนากัน

เพราะประเด็นเรื่องภิกษุณี...มันง่าย ๆ ก็คือ  ถ้าในพระวินัยปิฎก ท่านทรงอนุญาตว่า "ได้" ก็คือ "ได้"
จะอภินิกาย..หรือ   อภิมหาสมาคมใด...ก็อย่าได้บังอาจไปตัดทอนหรือบิดเบือนพระสัทธรรมที่ปรากฎในนั้นให้มันวุ่นวาย

ผมสรุปให้ท่านทราบว่า     สาระของคำตอบคือ ถ้าจะตอบปัญหาธรรมหรือมีข้อสงสัยในธรรม...หรือพระวินัยต้องว่ากันที่ธรรม...และเป็นธรรมที่ปรากฎในพระไตรปิฎก มิใช่ วาทะของสาวกหรือแค่  "สมมุติสงฆ์"

พระธรรมวินัยของพุทธองค์ซึ่งถือเป็น "สัพพัญญู" นั้น ผมเปรียบเสมือนกฎหมายอาญาของภิกขุ ที่ไม่ต้องมีใครมาทำเป็นผู้รู้ไปกว่าพระองค์ ...แถมไปตีความเจตนาของพระองค์ว่าที่ทรงบัญญัติแบบนั้นแบบนี้เพราะว่าโน่นนี่..จึงถือว่าอนุโลมหรือปรับเปลี่ยนได้บ้าง ฯลฯ  อันนี้แหละที่เป็นปัญหา

ผมถือว่า  เมื่อท่านทรงประกาศพระองค์เองว่า เป็น  "ตถาคต" ซึ่งหมายถึงผู้มาก่อน..ดังนั้น  จะพระอรหันต์องค์ใด..หรือเกจิรูปใด ฯลฯ ก็แค่ "ผู้เดินตาม" และไม่สามารถจะเป็น "สัมมาสัมพุทธะ"  ได้เลย

หลายท่านที่แสดงความเห็นโดยเฉพาะในเรื่องวัตรปฎิบัติของ  สงฆ์ไทย ที่ไม่ดีไม่งาม...ผมก็เห็นสอดคล้องว่าไม่ได้เป็นเรื่องนอกประเด็นกระทู้นี้...และสมควรแล้วที่จะได้นำมาร่วมกันหาเหตุผลว่า  เพราะเหตุใด ความล้มเหลวในการปกครองสงฆ์ให้อยู่ในร่องในรอยจึงได้หละหลวมและย่อหย่อนปล่อยให้  พระธรรมวินัยของพระบรมศาสดา กลายเป็นคัมภีร์คร่ำครึและราวกับใช้สำหรับประกอบประเพณีเท่านั้น

ผมยืนยันว่าการปกป้องพระศาสนาเป็นเรื่องของชาวพุทธทุกคน  ..เป็นหน้าที่อันงดงามของบริษัทสี่ ดังนั้น..การวิพากษ์ ชี้โทษสมมุติสงฆ์หรือขับไล่อลัชชี...เดียรถีย์หนีมาบวชทำมาหากินจึงเป็นเรื่องของทั้งท่านและผมมิใช่หรือ?

ก่อนจบ..ผมจะตอบแค่ข้อ 4 เพราะเดี๋ยวจะหาว่าผมเลี่ยงโดยเฉพาะถ้าจะหมายถึงว่าผมเอาจากตรงไหนมา  (ส่วน 1-3 ผมตอบให้แล้วนะ) 

"ครั้งนั้น พระมหาปชาบดีโคตมีเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวาย บังคม ได้ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง แล้วกราบทูลว่า พระพุทธเจ้าข้า หม่อมฉัน จะปฏิบัติในนางสากิยานีพวกนี้ อย่างไร ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงชี้แจงให้พระนางมหาปชาบดีโคตมีเห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริง ด้วยธรรมีกถาแล้ว ทีนั้นพระนางมหาปชาบดีโคตมีผู้อันพระผู้มีพระภาคได้ทรง ชี้แจงให้เห็นแจ้ง สมาทาน อาจหาญ ร่าเริง ด้วยธรรมี กถาแล้ว จึงถวายบังคมพระผู้มีพระภาค ทำประทักษิณกลับไป ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทำธรรมีกถาในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น ในเพราะเหตุแรก เกิดนั้น แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุทั้งหลายอุปสมบทภิกษุณี ฯ " 

พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒
หน้าที่ ๒๑๑/๒๗๙ ข้อที่ ๕๑๙-๕๒๐ (ฉบับหลวง)

ผมตอบให้แล้วนะครับ... ท่านช่วยบอกทีว่า  ที่ผมยกมาและสาระปรากฎนั่น.... เป็นธรรมวินัยบัญญัติของใคร ?  และถ้าตอบว่าเป็นของพระบรมศาสดาเจ้า ... ผมก็มีคำถามว่า  แล้ว  นิกายเถรวาทหรือใครในมหาสมาคมไหนที่บอกว่ายึดเอาพระธรรมวินัยเดิมไว้อย่างเคร่งครัด  ดันลบพุทธบัญญัติข้อนี้ของพระองค์ทิ้งไปเสียแล้ว!??

[คนเมืองสง]

https://www.youtube.com/watch?v=De7gPaVuDGg

[คนเมืองสง]

ประกาศในแถลงการณ์คณะสงฆ์ เล่ม ๑๖ หน้า ๔๕๗


ประกาศ
ห้ามพระเณรไม่ให้บวชหญิงเป็นบรรพชิต

    หญิงซึ่งจักได้สมมติตนเป็นสามเณรี โดยถูกต้องพระพุทธานุญาตนั้น ต้องสำเร็จด้วยนางภิกษุณีให้บรรพชา เพราะพระองค์ทรงอนุญาติให้นางภิกษุณีมีพรรษา ๑๒ ล่วงแล้วเป็นปวัตตินี คือ เป็นอุปัชฌาย์ไม่ได้ทรงอนุญาตให้ภิกษุเป็นอุปัชฌาย์ นางภิกษุณีหมดสาบสูญขาดเชื้อสายมานานแล้ว

    เมื่อนางภิกษุณีผู้รักษาขนบ ธรรมเนียมสืบต่อสามเณรีไม่มีแล้ว สามเณรีผู้บวชสืบต่อมาจากภิกษุณีก็ไม่มีเป็นอันเสื่อมสูญไปตามกัน ผู้ใดให้บรรพชาเป็นสามเณรีผู้นั้นชื่อว่าบัญญัติสิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ บัญญัติเลิกถอนสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้แล้ว เป็นเสี้ยนหนามแก่พระศาสนา เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี

    เพราะเหตุนี้ ห้ามไม่ให้พระเณรทุกนิกายบวชหญิงเป็นภิกษุณีเป็นสิกขมานา และเป็นสามเณรีตั้งแต่นี้ไป


ประกาศแต่วันที่ ๑๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๗๑
กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์

แถลงการณ์สภาวิชาการมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

แถลงการณ์สภาวิชาการ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
เรื่อง การบวชภิกษุณีและสามเณรีในประเทศไทย

    ตามที่มีการวิพากษ์วิจารณ์กรณีการบวชภิกษุณีและ สามเณรีในประเทศไทยทางสื่อมวลชนทุกแขนงในระยะเวลาที่ผ่านมา บนพื้นฐานของความแตกต่างทางด้านความคิด ขยายวงกว้างเป็นความขัดแย้งทางความคิดส่งผลกระทบถึงคณะสงฆ์ไทยและ พุทธศาสนิกชนทั้งที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย
    มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย สถาบันการศึกษาเฉพาะทางพระพุทธศาสนา เห็นว่า หากต่างฝ่ายต่างวิพากษ์วิจารณ์ บนพื้นฐานแนวคิดที่แตกต่างกันไม่นำหลักพระธรรมวินัยอันเป็นหลักคำสอนของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในประเด็นที่วิพากษ์วิจารณ์มาเป็นบรรทัดฐาน ในการพิจารณาแล้ว จะก่อให้เกิดความเสียหายต่อพระพุทธศาสนาในภาพรวมอย่างรุนแรง

    ในการประชุมสภาวิชาการมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ครั้งที่ ๘/๒๕๔๕ เมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๔๕ ซึ่งมีสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ อธิการบดีเป็นประธาน ที่ประชุมได้พิจารณากรณีดังกล่าวและเห็นตรงกันว่า เรื่องนี้เป็นหลักการสำคัญของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท ซึ่งจะต้องทำความรู้ความเข้าใจให้ตรงประเด็นและยึดถือตามพระธรรมวินัย ตามหลักการและจารีตประเพณีของคณะสงฆ์ไทย (เถรวาท) ที่ได้ยึดถือปฏิบัติมา คือ
๑. พิธีกรรมการบวชในพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องทางพระธรรมวินัย เป็นพุทธอาณา (พุทธอำนาจ) ซึ่งทุกฝ่ายต้องเคารพในพระธรรมวินัยอันเป็นหลักสำคัญสูงสุดของพระพุทธศาสนา คณะสงฆ์จึงไม่อยู่ในฐานะที่จะอนุญาตหรือไม่อนุญาตให้มีการบวชภิกษุณี หรือแม้แต่พิธีกรรมการบวชใด ๆ ก็ตาม
๒. พิธีกรรมการบวชเป็นภิกษุณีต้องสำเร็จจากสงฆ์ ๒ ฝ่าย คือ ฝ่ายภิกษุสงฆ์และฝ่ายภิกษุณีสงฆ์ เมื่อการสืบทอดภิกษุณีสงฆ์ได้ขาดตอนลง ตามหลักพระธรรมวินัยที่คณะสงฆ์ฝ่ายเถรวาทยึดถือ พระภิกษุสงฆ์ก็ไม่สามารถดำเนินการได้ เพราะมิได้มีบทบัญญัติที่เป็นพุทธานุญาตให้กระทำ คณะสงฆ์ต้องเคารพพระธรรมวินัยตามพระพุทธโอวาท
๓. ประวัติศาสตร์การปกครองคณะสงฆ์ไทยได้ประกาศเจตนารมณ์ต่อกรณีนี้อย่างชัดเจนตลอดมา กล่าวคือ
  (๑) พระบัญชาสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ พ.ศ. ๒๔๗๑ ห้ามภิกษุสงฆ์ในประเทศไทยทำการอุปสมบทให้แก่สตรี
  (๒) คำวินิจฉัยของมหาเถรสมาคมในการประชุมครั้งที่ ๒๘/๒๕๒๗ และครั้งที่ ๑๘/๒๕๓๐ ห้ามภิกษุสงฆ์ทำพิธีอุปสมบทให้สตรีเป็นภิกษุณี
  (๓) พระวรธรรมคติสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๔๔ ห้ามบวชให้แก่สตรีเพื่อเป็นภิกษุณี
๔. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยเชื่อมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาว่า มนุษย์คือเวไนยสัตว์ที่มีศักยภาพ สามารถฝึกอบรมและพัฒนาได้ตามเหตุปัจจัย แม้จะอยู่ในเพศภาวะใดก็สามารถบรรลุคุณธรรมได้   นิกาย(เถรวาท มหายาน หรือพระพุทธศาสนานิกายอื่น ๆ ) มิใช่อุปสรรคขัดขวางการศึกษาเรียนรู้ การปฏิบัติธรรม และการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนา
๕. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยเห็นว่า ทุกฝ่ายควรให้ความเคารพต่อพระธรรมวินัย ไม่ควรฝ่าฝืนพุทธบัญญัติ แต่ควรหาทางส่งเสริมให้สตรี ได้มีการศึกษาและปฏิบัติธรรม ตลอดถึงสร้างคุณประโยชน์ให้เกิดขึ้นทั้งแก่ตนเองและสังคมตามความเหมาะสม เท่าที่ไม่ขัดแย้งกับพุทธบัญญัติ

    ทั้งนี้ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยได้พยายามเป็นอย่างยิ่งในอันที่จะยกย่องพัฒนา และส่งเสริมการให้สตรีได้มีโอกาสศึกษาเรียนรู้และปฏิบัติธรรม พยายามดำเนินการให้มีการรับรองและยกสถานภาพของแม่ชีไทย ด้วยการจัดให้มีการเรียนการสอนบาลีศึกษา (รับรองผลการสอบ ?) ร่วมมือกับสถาบันแม่ชีไทยในพระบรมราชินูปถัมภ์และสมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี จัดตั้งสถาบันการศึกษาพระพุทธศาสนาสำหรับสตรีภายใต้ชื่อว่า มหาปชาบดีเถรีวิทยาลัย ในพระสังฆราชูปถัมภ์


   

สภาวิชาการ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
 
    ๑๗  สิงหาคม  ๒๕๔๕

[คนเมืองสง]

    หญิงซึ่งจักได้สมมติตนเป็นสามเณรี โดยถูกต้องพระพุทธานุญาตนั้น ต้องสำเร็จด้วยนางภิกษุณีให้บรรพชา เพราะพระองค์ทรงอนุญาติให้นางภิกษุณีมีพรรษา ๑๒ ล่วงแล้วเป็นปวัตตินี คือ เป็นอุปัชฌาย์ไม่ได้ทรงอนุญาตให้ภิกษุเป็นอุปัชฌาย์ นางภิกษุณีหมดสาบสูญขาดเชื้อสายมานานแล้ว

    เมื่อนางภิกษุณีผู้รักษาขนบ ธรรมเนียมสืบต่อสามเณรีไม่มีแล้ว สามเณรีผู้บวชสืบต่อมาจากภิกษุณีก็ไม่มีเป็นอันเสื่อมสูญไปตามกัน ผู้ใดให้บรรพชาเป็นสามเณรีผู้นั้นชื่อว่าบัญญัติสิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ บัญญัติเลิกถอนสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้แล้ว เป็นเสี้ยนหนามแก่พระศาสนา เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี

    เพราะเหตุนี้ ห้ามไม่ให้พระเณรทุกนิกายบวชหญิงเป็นภิกษุณีเป็นสิกขมานา และเป็นสามเณรีตั้งแต่นี้ไป


ประกาศแต่วันที่ ๑๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๗๑
กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์

อันนี้คือข้อวินิจฉัยของสมเด็จพระสังฆราชเจ้าสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์
(หม่อมเจ้าภุชงค์ ชมพูนุท สิริวฑฺฒโน)(วาระ   2465   - 2480)   วัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร
เป็นสมเด็จพระสังฆราชเจ้าลำดับ ๑๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
พระองค์ได้ทรงวินิจฉัยไว้โดยรอบคอบและออกเป็นประกาศท่ามกลางหมู่ราชบัณฑิตด้านการศาสนาทั้งหลายมาแล้ว
ไม่ปรากฎว่าเคยมีผู้ใดนำข้ออ้างอิงอื่นมาหักล้างได้ คุณ MR.NO โปรดจงอ่านคำวินิจฉัยนั้นให้ครบทุกตัวอักษร

[คนชอบถาม]

ได้อ่านความเห็นดีๆจากกระทู้นี้มาก ขออนุญาตสอบถามต่อตามนิสัยชอบถามขอรับ

คือพอไปค้นข้อมูลมา จะพบข้อความแตกต่างจากที่มีผู้โพสต์ไปก่อนหน้าแล้ว ดังนี้

แถลงการณ์สภาวิชาการ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
เรื่อง การบวชภิกษุณีและสามเณรีในประเทศไทย

    ตามที่มีการวิพากษ์วิจารณ์กรณีการบวชภิกษุณีและ สามเณรีในประเทศไทยทางสื่อมวลชนทุกแขนงในระยะเวลาที่ผ่านมา บนพื้นฐานของความแตกต่างทางด้านความคิด ขยายวงกว้างเป็นความขัดแย้งทางความคิดส่งผลกระทบถึงคณะสงฆ์ไทยและ พุทธศาสนิกชนทั้งที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย
    มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย สถาบันการศึกษาเฉพาะทางพระพุทธศาสนา เห็นว่า หากต่างฝ่ายต่างวิพากษ์วิจารณ์ บนพื้นฐานแนวคิดที่แตกต่างกันไม่นำหลักพระธรรมวินัยอันเป็นหลักคำสอนของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในประเด็นที่วิพากษ์วิจารณ์มาเป็นบรรทัดฐาน ในการพิจารณาแล้ว จะก่อให้เกิดความเสียหายต่อพระพุทธศาสนาในภาพรวมอย่างรุนแรง

    ในการประชุมสภาวิชาการมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย ครั้งที่ ๘/๒๕๔๕ เมื่อวันที่ ๑๕ สิงหาคม ๒๕๔๕ ซึ่งมีสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ อธิการบดีเป็นประธาน ที่ประชุมได้พิจารณากรณีดังกล่าวและเห็นตรงกันว่า เรื่องนี้เป็นหลักการสำคัญของพระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท ซึ่งจะต้องทำความรู้ความเข้าใจให้ตรงประเด็นและยึดถือตามพระธรรมวินัย ตามหลักการและจารีตประเพณีของคณะสงฆ์ไทย (เถรวาท) ที่ได้ยึดถือปฏิบัติมา คือ
๑. พิธีกรรมการบวชในพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องทางพระธรรมวินัย เป็นพุทธอาณา (พุทธอำนาจ) ซึ่งทุกฝ่ายต้องเคารพในพระธรรมวินัยอันเป็นหลักสำคัญสูงสุดของพระพุทธศาสนา คณะสงฆ์จึงไม่อยู่ในฐานะที่จะอนุญาตหรือไม่อนุญาตให้มีการบวชภิกษุณี หรือแม้แต่พิธีกรรมการบวชใด ๆ ก็ตาม
๒. พิธีกรรมการบวชเป็นภิกษุณีต้องสำเร็จจากสงฆ์ ๒ ฝ่าย คือ ฝ่ายภิกษุสงฆ์และฝ่ายภิกษุณีสงฆ์ เมื่อการสืบทอดภิกษุณีสงฆ์ได้ขาดตอนลง ตามหลักพระธรรมวินัยที่คณะสงฆ์ฝ่ายเถรวาทยึดถือ พระภิกษุสงฆ์ก็ไม่สามารถดำเนินการได้ เพราะมิได้มีบทบัญญัติที่เป็นพุทธานุญาตให้กระทำ คณะสงฆ์ต้องเคารพพระธรรมวินัยตามพระพุทธโอวาท
๓. ประวัติศาสตร์การปกครองคณะสงฆ์ไทยได้ประกาศเจตนารมณ์ต่อกรณีนี้อย่างชัดเจนตลอดมา กล่าวคือ
  (๑) พระบัญชาสมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ พ.ศ. ๒๔๗๑ ห้ามภิกษุสงฆ์ในประเทศไทยทำการอุปสมบทให้แก่สตรี
  (๒) คำวินิจฉัยของมหาเถรสมาคมในการประชุมครั้งที่ ๒๘/๒๕๒๗ และครั้งที่ ๑๘/๒๕๓๐ ห้ามภิกษุสงฆ์ทำพิธีอุปสมบทให้สตรีเป็นภิกษุณี
  (๓) พระวรธรรมคติสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก เมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๔๔ ห้ามบวชให้แก่สตรีเพื่อเป็นภิกษุณี
๔. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยเชื่อมั่นในหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาว่า มนุษย์คือเวไนยสัตว์ที่มีศักยภาพ สามารถฝึกอบรมและพัฒนาได้ตามเหตุปัจจัย แม้จะอยู่ในเพศภาวะใดก็สามารถบรรลุคุณธรรมได้   นิกาย(เถรวาท มหายาน หรือพระพุทธศาสนานิกายอื่น ๆ ) มิใช่อุปสรรคขัดขวางการศึกษาเรียนรู้ การปฏิบัติธรรม และการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนา
๕. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยเห็นว่า ทุกฝ่ายควรให้ความเคารพต่อพระธรรมวินัย ไม่ควรฝ่าฝืนพุทธบัญญัติ แต่ควรหาทางส่งเสริมให้สตรี ได้มีการศึกษาและปฏิบัติธรรม ตลอดถึงสร้างคุณประโยชน์ให้เกิดขึ้นทั้งแก่ตนเองและสังคมตามความเหมาะสม เท่าที่ไม่ขัดแย้งกับพุทธบัญญัติ

    ทั้งนี้ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยได้พยายามเป็นอย่างยิ่งในอันที่จะยกย่องพัฒนา และส่งเสริมการให้สตรีได้มีโอกาสศึกษาเรียนรู้และปฏิบัติธรรม พยายามดำเนินการให้มีการรับรองและยกสถานภาพของแม่ชีไทย ด้วยการจัดให้มีการเรียนการสอนบาลีศึกษา (รับรองผลการสอบ ?) ร่วมมือกับสถาบันแม่ชีไทยในพระบรมราชินูปถัมภ์และสมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรี จัดตั้งสถาบันการศึกษาพระพุทธศาสนาสำหรับสตรีภายใต้ชื่อว่า มหาปชาบดีเถรีวิทยาลัย ในพระสังฆราชูปถัมภ์

    เพื่อหาทางออกร่วมกันทุกฝ่าย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย จึงมีมติให้จัดกิจกรรมเสวนาทางวิชาการเรื่อง "พระพุทธศาสนากับปัญหาสิทธิสตรี" ขึ้นในวันเสาร์ที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๕ เวลา ๑๔.๐๐ น. ณ ห้องประชุมใหญ่มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร โดยเปิดโอกาสให้ทุกฝ่าย ได้เข้าร่วมรับฟังและแสดงความคิดเห็นโดยทั่วกัน
     

สภาวิชาการ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
   
    ๑๗  สิงหาคม  ๒๕๔๕


ส่วนที่ต่างไปคือ ย่อหน้าสุดท้ายที่หายไป

จึงอยากทราบว่า กิจกรรมเสวนาทางวิชาการเรื่อง "พระพุทธศาสนากับปัญหาสิทธิสตรี" ขึ้นในวันเสาร์ที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๔๕ มีข้อสรุปอย่างไรบ้างครับ น่าจะช่วยเติมมุมมองของสังคมเมื่อ 10 กว่าปีก่อนได้เป็นอย่างดี

[คนชอบถาม]

อีกมุมมองหนึ่งที่ค้นเจอ

"การเปิดโอกาสหรือส่งเสริมให้ภิกษุณีสงฆ์เกิดขึ้นในเมืองไทยนั้น ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ความเสมอภาคทางด้านสิทธิระหว่างเพศ ทั้งนี้เนื่องจากตามหลักพุทธศาสนา หญิงกับชายมีสิทธิเท่าเทียมกันอยู่แแล้ว อย่างน้อยก็สิทธิในการบรรลุธรรม และสิทธิในการพัฒนาตนเอง นี้คือสิทธิอันเท่าเทียมกันที่ไม่มีใครปฏิเสธได้ ประเด็นสำคัญของเรื่องภิกษุณีนั้น อยู่ที่การส่งเสริมให้ผู้หญิงมีโอกาสได้รับการฝึกฝนพัฒนาตนเองอย่างเต็มที่เพื่อความเจริญงอกงามแห่งธรรม การปฏิเสธเสธว่าการบวชเป็นภิกษุณีไม่สำคัญต่อการฝึกฝนพัฒนาตนของผู้หญิง ก็เท่ากับบอกว่าการบวชเป็นภิกษุไม่สำคัญต่อการปฏิบัติธรรมของผู้ชาย นั่นจะมิหมายความว่าเราปฏิเสธคุณค่าของการบวชละหรือ ตราบใดที่ผู้สนับสนุนและคัดค้านในเรื่องนี้มองไม่เห็นประเด็นดังกล่าว หากไปคิดว่านี้เป็นการเรียกร้องสิทธิเสรีภาพของผู้หญิง ก็ยากที่จะทำความเข้าใจกันได้"

พระไพศาล วิสาโล พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต หน้า 360

อ่านเพิ่มเติมที่ http://larndham.net/...k/budfuture.zip

[คนชอบถาม]

ขอโทษด้วยครับ  ลิงค์เดิมไม่ไปแล้ว

http://www.trilakbooks.com/product/763428/%E0%B8%9E%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%98%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%B2%E0%B8%84%E0%B8%95-%E0%B9%81%E0%B8%99%E0%B8%A7%E0%B9%82%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%A1%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A4%E0%B8%95%E0%B8%B4-%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%84%E0%B8%9E%E0%B8%A8%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%A5.html