มาช่วยแหลงคำใต้...ที่กำลังจะเลือนหายไป

[นายไข่นุ้ย]

ดอกขี้ไก่ เท่ากับ ดอกผกากรอง...

[คนเมืองสง]

นอนเมร่อ = นอนไม่รู้เรื่องรู้ราว, นอนเสียเวลาเปล่า
หวางอิ = มัวแต่
หวางยาง = พื้นที่ว่างระหว่างต้นยางพารา
หัวนา = คันนา
แพ้ฉาด = แพ้ทั้งหมด
ฉาบแพ้ = เกือบแพ้
คนหาญ = คนกล้า
คนกล้า = คนขยัน
คนขี้ขล่าน = คนขี้เกียจ
คนระเย็น = คนละเอียดละออ
คนใจจบ = คนรอบคอบ
คนปัญญา = คนฉลาด
คนโม่ = คนโง่
คนเชน = คนชำนาญ
คนฉั่งกัง = คนขวางโลก
คนก๊งโถ่ = คนซื่อตรง
เอ็นทะเนีย = นายช่างกล
อย่าแขบแรง = อย่ารีบเกิน
หวันแยงวาน = ตะวันสายโด่ง (คำด่าคนนอนตื่นสาย)
นายหัว = คนขับรถ
ลูกน้องรถ = กระเป๋ารถเมล์
ให้ค่าติด = ชำระหนี้
แป้งหมี่ = แป้งสาลี
เหนียวขาว = ข้าวเหนียว
เหนียวดำ = ข้าวเหนียวเมล็ดดำ
หนมข่อม = ขนมเทียน
แมระ = เชือดคอ
สีน = ตัด
ลักหยบ = แอบไว้
หยบเลียด = แอบสนิท
แตงจีน = แตงโม
แตงไข่เข้ = แตงกวา
แตงกวา = แตงร้าน
ตัดยาง = กรีดยาง
มีดขีดยาง = มีดกรีดยาง
จอกยาง = ถ้วยน้ำยาง
เลียง = มัดของรวงข้าว
ปิ้งนา = แปลงนา
แกะ = มีดเก็บรวงข้าว
บอกตาล = กระบอกรองน้ำตาล
ลูกโหนด = ลูกตาล
พวมโหนด = จาวตาล
พวมพร้าว = จาวมะพร้าว
น้ำผึ้งโหนด = น้ำตาลจากต้นตาล
ใบโหนด = ใบตาล
ต้นโหนด = ต้นตาล
ข้องใจ = เป็นห่วง
วิบ = ฉุน(อารมณ์)
ฉ็อง = ฉุน (กลิ่น)
เหม็นฉ็องเหยี่ยว = เหม็นกลิ่นฉี่

[คนเมืองสง]

โล๊ะปลา = หาปลาเวลากลางคืนและใช้แสงไฟ
หมุดเบ็ด = ผูกเบ็ด
ต้มเหล้า = กลั่นเหล้า
ชนไก่ = ตีไก่
ชนวัว = เล่นวัวชน
ลากพระ = ชักพระ
หยับอิเมร่อ = ชักจะเพี้ยน
พาจ้าน = ชักจะเกิน
ขอสมา = ขอขมา
ซัด = โยน
ซัดหมา = โยนทิ้งไม่ไยดี

[นายไข่นุ้ย]

แท้๑เลย.....

[คนเมืองสง]

ใบฉับโผง = ใบคว่ำตายหงายเป็น
แมงบี้ = แมลงปอ
แมงพลับ = ด้วงหน้าดิน
ทวยใยมัน = แมงป่องเล็กสีน้ำตาล
ต้อ = ตัวต่อ
ตบหยำหญ้า = ตบหัวคะมำ
กูชัจตาย = กูเตะตายห่า
ไส่หล่าวสู = มีไรอีกพวกเอ็ง
ของหวายวัด = ของถวายวัด
หลัดอำเภอ = ปลัดอำเภอ
อีเมร่อนี้ = นังบ้านี่
ฝนนอก = ฝนจากลมตะวันออกเฉียงเหนือ
ฝนพลัด = ฝนจากลมตะวันตกเฉียงใต้
แกลบกุ้ง = เปลือกกุ้งจากการทำกุ้งแห้ง (ใช้ทำปุ๋ย)
ใบมับเงาะ = ใบสะระแหน่

[คนเมืองสง]

ท่านหัววัด = ท่านสมภาร
พ่อท่าน = พระแก่
ต้น = พระหนุ่ม
กาด = อธิษฐาน
บน = บนบาน
หลาเปลว = ศาลาที่ป่าช้า
เปลว = ป่าช้า
เปลวแขก = กุโบร์
เปลวจีน = ฮวงซุ้ย

[คนเมืองสง]

พระทำยุด = พระสงฆ์ฝ่ายธรรมยุติ
พระหานิกาย = พระสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย
พระตาแป๊ะพุงป่อง = พระสังกัจจายย์
ล้ง = หลงลืม
ฉ้อ = โกง
ยง = วุ่นวาย (เช่น ไก่ยงจั๋ง)
หย็อด = แคระ เกร็น
หยาม = ฤดู

[คนเมืองสง]

พ้นน้ำผึ้ง = หวานเกิน
เปี้ยว = ปูเค็ม
หนมคอเป็ด = ขนมแป้งข้าวเหนียวแผ่นจับจีบทอดฉาบน้ำตาลตะโหนด
ใต้ต้นโด่ = ใต้ต้นประดู่
หนมปั๋ม = ขนมแป้งฟู
ครกน้ำแกง = ขนมครกเสริพร์พร้อมน้ำปรุงกะทิหวานข้น
ขี้หักใน = อาการสาหัส
แลหนัง = ชมภาพยนต์
แลหนังโม่ง = ดูหนังตลุง

[คนบ่อยาง ๘๓]

โตงเม้ง=ห้อยโหน

[คนเมืองสง]

เลี๊ยดยา = ป้ายยา

[หนึ่ง คนบ้านนอก]

เสด สา : ลำบาก

มา เด : มานี่

[คนเมืองสง]

ดับเข้าหล่าว = เอาอีกแล้ว
หยับอิเมร่อ = ชักจะบ้า
ซื้อเบอร์ = แทงหวยใต้ดิน
เด็กท่าหลา = เด็กจากอำเภอท่าศาลาจังหวัดนครศรีธรรมราช
เด็กกานดิด = เด็กจากอำเภอกาญจนดิษฐ์
เหนียวหลาม = ข้าวหลาม
เหน็ด = เหน็บกิน
อยากข้าว = หิวข้าว
เนือยจ้านแล้ว = หิวมากแล้ว
ฉาดเสดสา = แม่งทุเรศทุรังฉิบหาย
ลิ้นพาดบ่า = หิวมาก
เลิ๊น = ไม่คม
พรอม = ปลอบ
กัด = ตาข่ายดักปลา
ไซ = ลอบ
ลักยิง = ลอบยิง
นายจับ = ตำรวจซิวตัว
ฮบเอิด = หายซ่า
ไส่ = ทำไม
พี่เจ้า = พี่ทิด
ได้แรงอก = ชื่นใจ, สมใจอยากอย่างยิ่ง

[คนเมืองสง]

พาจ้านแหล่วตั๋ว = เอาใหญ่แล้วคุณ

[คนบ่อยาง ๘๓]

เคี่ยม = แค้น(รู้สึกเคี่ยมจังหูแล้ว)

[คนเมืองสง]

รูโหว้ง = รูโบ๋
หนมเจาะหู = ขนมโดนัทแป้งทอดแบบไทย
หนมคอเป็ด = ขนมแป้งข้าวเหนียวสุก จับจีบทอด ฉาบน้ำตาลโตนด
งูขบ = งูกัด
โส๊ะไฟ = สุมไฟ
ปลาเจี้ยน = ปลาทอด
ปลาจี่ = ปลาย่าง
เคยจี่ = กะปิย่าง
หนมเปีย = ขนมเปี๊ยะ
หอนากา = หอนาฬิกา
ฉาด = ทั้งหมด
ยิก = ไล่
แล่น = วิ่ง
แล่นยิก = วิ่งไล่จับ
สักปรก,สักหมก = สกปรก
แม่เฒ่า = ยาย
พ่อเฒ่า = ตา
นม = แม่

[นายไข่นุ้ย]

   ตั้งหม้อ คือ หุงข้าว

[คนเมืองสง]

เคื่อนอก = คลื่นไส้
เอื๋อน = เอียน
หนักแรง = เกินไป
หนับเพลา = กางเกง (น่าจะมาจากสนับเพลา)
น่าว่า = คงจะ
สาว่า = สงสัยว่า

[คนเมืองสง]

หัวแถก = หัวเราะงอหงาย
เหลิด = หลงระเริง
หลบ = กลับ
ทิ่มน้ำชุบ = ตำน้ำพริก
ทิ่มเครื่อง = ตำพริกแกง
เหล็กขูด = กระต่ายขูดมะพร้าว
ลมหัวด้วน = พายุหมุนขนาดเล็ก
ลูกพรวน = เงาะพันธ์โบราณหวาน เม็ดไม่ล่อน
โตระ = ทรุดโทรม
ลูกถ่อน = กระท้อน
มายา = ปุ๋ยเถ้าถ่านเผา
ริว = ขว้าง
ซัด = ปา
แปลง = ทุ่มไกล
หนำ = เถียงนา
หัวนา = คันนา
เปี้ยว = มอบ
แตงจีน = แตงโม
แมระ = ฆ่า
หน่วยใน = เมล็ด
สาด = เสื่อ

[นายไข่นุ้ย]

ตีนจก เท่ากับ จิ้งจก

[คนเมืองสง]

ตีนจก เท่ากับ จิ้งจก

น่าจะ จีนจก นะครับ

[นายไข่นุ้ย]

น่าจะ จีนจก นะครับ

ครับ ได้ยินแบบนี้มานาน ขออภัยครับ..

[คนเมืองสง]

จัง = กระฉอก
จังหู = กระฉอกถึงหูของหม้อ (สมัยก่อนคนใต้นิยมใช้หม้อหู หม้อหู มีหูสองข้าง มีเหล็กโค้ง ที่ปลายเหล็กจะคล้องหูหม้อทั้งสองข้างนั้นสำหรับหิ้ว หากใส่แกงหรือน้ำเต็มหม้อเมื่อหิ้วจะเกิดการกระฉอกเรียกว่า "จังหู" คืออาการล้นปรี่จนอาบหูหม้อ นำมาเปรียบเปรยในเรื่องที่ล้นๆ สุดๆ เช่น หรอยจังหู หมายถึงอร่อยล้นเหลือ
ฟาน = เก้งหม้อ (สัตว์ชนิดหนึ่งจำพวก เก้ง กวาง)
เก้งหม้อ = ทิ้งงานล้างหม้อที่กินอาหารหมดไปแล้ว
ขับบท = ร้องบท เช่น ขับบทโนราห์, ขับบทหนังตลุง
ทวย = แมลงป่อง
ชัย = ต่อย (จากแมลง)
ทวยชัย = แมลงป่องต่อย
โหะ = พัง