ข่าว:

ทดลองใช้งานบอร์ดตะลุง ที่อยู่ในขั้นตอนการกู้คืนข้อมูล เบื้องต้นมีแต่กระทู้ (ข้อความ) กำลังกู้รูปภาพ ไฟล์แนบต่าง ๆ คาดว่าจะทยอยสมบูรณ์ภายในไม่ช้า

Main Menu

เหตุที่คุณลุงต้องทำอาหารกินเอง..สุดยอด

เริ่มโดย กิมหยู, 07:57 น. 08 ส.ค 58

กิมหยู

ถ้าใครไปตลาดสดหาดใหญ่ตอนเช้าๆ จะเห็นคุณลุงคนหนึ่งเดินเลือกปลาสดแถวๆซอยโรงรับจำนำ แกไปทุกเช้าจริงๆจนผมได้รู้จัก และพัฒนาจากรู้จักเป็นสนิทสนมถึงขั้นไปชิมฝีมือแกถึงบ้าน ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า"อร่อยกว่าในร้านอาหารจริงๆ" ถ้าเป็นผมจะเปิดขายเป็นเรื่องเป็นราวไปเลย รวยแน่ไม่ใช่พูดเล่น เพราะสูตรอาหารส่วนใหญ่เป็นสูตรโบราณเก๋ากึ๊กและคิดขึ้นเอง หากินที่ไหนไม่ได้ เช่นปลาข้างเหลืองต้มรังมดแดง ข้าวยำสูตรโก-ลค แกงไข่แบบมาเลย์ฯลฯ ต้มปลาข้างเหลืองผมเคยยืนดูแกทำ เคาะรังมดแดงใส่หม้อทั้งเป็นๆ โหดแต่โคตรอร่อยขอบอก และอีกหลายเมนูที่มีโอกาสได้ชิม นี่ขนาดไปไม่กี่ครั้งยังต้องยกนิ้วให้
ผมถามแกว่าทำไมไม่เปิดร้านอาหารให้ลูกหลานบริหารก็ได้ แกเล่าเท้าความเหตุที่ต้องทำอาหารกินเองก่อนว่า ก่อนนี้ตอนเมียแกยังไม่เสียชีวิตก็กินข้าวในบ้าน ซื้อเขากินบ้างหรือไปกินนอกบ้านบ้างเหมือนคนอืื่นๆ แต่หลังจากเมียจากไปแกซื้อเขากินตลอด ลูกๆแยกไปมีครอบครัวหมดแล้ว เหลือแกอยู่กับหลานชายวัยเรียน จุดเริ่มของเรื่องวันหนึ่งแกไปพาหลานไปกินแต่เตี้ยมร้านหนึ่งแถวสาย3 พอได้โต๊ะนั่งพนง.ก็ยกจานผักสดมาตั้งให้ ขณะที่นั่งรอแต่เตี้ยมแกมองไปทีผักเห็นตัวอะไรกำลังกระดื๊บๆ ขนาดคนอายุเยอะสายตาไม่ค่อยดียังเห็น แกสะกิดให้หลานชายดู หลานชายร้องยี้จะเรียกพนง.แกห้ามไว้ เลยกินแต่เตี้ยมอย่างเดียวไม่กินผัก นี่คือครั้งแรกที่จุดประกายให้ต้องกลายเป็นกุ๊กทำเองกินเอง
ต่อมาเวลาแกไปกินอาหารตามร้านอะไรก็แล้วแต่ จะติดนิสัยจอมสังเกตุ ดูไปหมดทุกเรื่องเท่าที่จะซอกแซกได้ ตั้งแต่สภาพร้าน หลังร้าน ห้องน้ำจานชาม เครื่องปรุงหน้าตาท่าทางคำพูดคำจาพนง. ราคาแพงรับได้แต่ซกมกกับมารยาททรามรับไม่ได้ แล้วก็สรุปได้ว่าตลอดชีวิตแกที่เคยซื้อเขากิน ส่วนใหญ่แกได้กินของไม่ดีมากกว่าของดี จะหาร้านที่จริงใจกับลูกค้าได้น้อย น้อยมากจริงๆ ส่วนใหญ่มักง่าย เอาเร็วเข้าว่า ใส่อะไรก็ได้ที่ทำให้รสชาตดีแต่ราคาถูกๆและรวดเร็ว จะมีลูกค้าสักกี่คนที่เรื่องมากคอยจับผิด แทบไม่มีเลย ส่วนใหญ่มากินเพราะติดใจรสชาต ราคาไม่แพงหรือเป็นขาประจำ  ร้านอาหารไม่ว่าจะดังหรือไม่ดังส่วนใหญ่มักง่าย ขนาดร้านดังๆซื้อแฟรนไชส์มาจากนอก แกยังเคยแอบเห็นนพง.เก็บของตกพื้นใส่ถาดยกมาเสิร์ฟเฉยเลย
จากเล็กๆน้อยๆจนถึงขั้นเกินจะอภัย แกเลยหัดทำกินเองเริ่มจากง่ายๆไปหายาก ซื้อตำรามาศึกษาบ้างและเที่ยวเสาะหาสูตรเด็ดของโบราณจากคนเฒ่าคนแก่บ้าง ถึงขนาดยอมเสี่ยงตายนั่งรถไฟไป3จว.ภาคใต้เพื่อไปขอสูตรอาหารมุสลิมและอาหารใต้สุดแท้ๆเลยทีเดียว ถือว่าคุ้มค่าเพราะเท่าที่ผมได้ชิมและนั่งฟังแกเล่าเรื่องอาหารต่างๆแล้ว ผมสรุปได้เลยว่าแกเป็น1ในหลายพันคนที่มีเหตุผลว่าทำไมไม่ชอบกินอาหารตามร้าน และฟังขึ้น เห็นด้วย
บางคนไม่ทำกินเองเพราะไม่มีเวลาจริงๆ อันนี้น่าเห็นใจ แต่สำหรับคนที่พอเจียดเวลาได้แต่กลับไม่ลงมือทำ ที่จริงอาหารถึงแม้จะดูว่ายุ่งยากมากเรื่อง ต้องเตรียมหาของซื้อของ พอทำเสร็จต้องล้างภาชนะดูวุ่นวาย ซื้อเขากินสะดวกที่สุด แต่หารู้ไม่ว่า สุดท้ายลูกค้าอย่างเราๆคือผู้รับเอาสารแปลกปลอมและสิ่งสกปรกเข้ามาสะสมในร่างกาย จากปีเป็นหลายปีจนวันหนึ่งร่างกายไม่ไหวแล้ว ต้องหามเข้าโรงบาล บางคนดีหน่อยนอนไม่กี่วัน ค่ารักษาไม่กี่พัน แต่หลายๆคนต้องนอนซมเป็นอาทิตย์เป็นเดือน และบางคนถึงตาย โดยหารู้ไม่ว่าโรคร้ายที่ทำให้ร่างกายทรุดโทรมนั้น อาจจะมาจากอาหารปนเปื้อนจากร้านที่มักง่ายนี่เอง 
เวลาลูกๆกลับมาอยู่พร้อมหน้าจึงเป็นโอกาสได้โชว์ฝีมือ น่าเสียดายที่ไม่มีลูกคนไหนอยากขายอาหาร เพราะเห็นแล้วว่าต้องเหนื่อยและบั่นทอนจิตใจ หมายความว่าถ้าจะทำขายต้องทำแบบแกให้ได้ คือความสะอาดและจริงใจต้องมาก่อน ต้องขายราคาสูงกว่าคนอื่นจึงจะอยู่ได้ เป็นเรื่องยากและเสี่ยง
ลูกแกไม่เอาแต่ผมสนใจ แกถ่ายทอดสูตรอาหารแปลกๆให้ผมหลายอย่างแล้ว เผื่อว่าสักวันหนึ่งผมอาจจะกล้าเสี่ยงเปิดร้านอาหารก็ได้