ข่าว:

ทดลองใช้งานบอร์ดตะลุง ที่อยู่ในขั้นตอนการกู้คืนข้อมูล เบื้องต้นมีแต่กระทู้ (ข้อความ) กำลังกู้รูปภาพ ไฟล์แนบต่าง ๆ คาดว่าจะทยอยสมบูรณ์ภายในไม่ช้า

Main Menu

สอบถาม เกี่ยวกับ โรงเรียน ญ.ร.ส หน่อยครับ

เริ่มโดย ชอ.คอหงส์'45, 15:41 น. 16 ธ.ค 54

ชอ.คอหงส์'45

ผมเห็นมีประวัติและเรื่องราวเกี่ยวกับโรงเรียนต่าง ๆ เยอะแยะ อยากรู้ว่ามีใครจบ ญรส(สนามบิน) บ้างครับ  มีภาพถ่าย หรือ เรื่องราวอะไรมาเล่าสู่กันฟังบ้างครับบบบ

เด็กหลาดโก้งโค้ง

ผมครับจบที่ ญ.ร.ส.  เป็นสถาบันที่ให้อะไรหลายๆอย่างกับผม โดยเฉพาะ อ.มยุรี สอนวีชาพละเป็นทั้งอาจารย์และพี่สาวที่แสนดี  ผมอยู่ห้องม.3/3จบประมาณปี2531 ใส่ชุดลูกเสืออวกาศแห่งแรกใน จว.สงขลา ผมว่าคงมีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆท่านอื่นมีเรื่องเล่าอื่นๆอีกมากมาย เช่น  โดนอ.ถม วิ่งไล่จับ อ.สาลีจับทรงผม

pa_เฟี๊ยว

เคยเรียนปีเดียวตอนม.4 ห้อง4/4วิทย์-คณิต น่าจะปี2530ค่ะ ลาออกก่อนขึ้นม.5 จำอาจารย์ได้หลายท่าน แต่ท่านที่ใจดีมากๆคือ อ.นันโทค่ะ ตอนนี้ก็ยังไปใหว้แกเสมอเวลาพาลูกไปกินไอติมที่ร้านของแกค่ะ ที่เราไม่ชอบถ้าจำไม่ผิดก็ อ.ปรีชา+อ.พิธน ก็เพราะเราเกเรเองแหละค่ะ ชอบมุดรั้วออกไปตีเทนนิสใน รพช.เพราะเพื่อนมีบ้านพักอยู่ในนั้นอะค่ะ ส.แลบลิ้น ส.แลบลิ้น ส-เขิน

คนเมืองสงขลา

ไม่เคยเรียนที่ ญ.ร.ส. แต่นั่งรถผ่านก็มองทุกครั้ง....
จากเมื่อก่อน เป็น ร.ร. ธรรมดาๆ ร.ร.หนึ่ง   หลายปีมานี่รู้สึกว่าจะพัฒนาไปเยอะมาก
เป็นกำลังใจให้ครับ... อยากให้สงขลามีร.ร.คุณภาพเยอะๆครับ...

ฮุ้นปวยเอี้ยง

ใช่ครับเป็นโรงเรียนธรรมดาที่ไม่ธรรมดา แต่แปลกที่ไม่มีนร.เก่าเข้ามาเล่าเรื่องกันเลย ผมจบที่ ญรส.ไม่เคยอายที่จะบอกใครๆ เกิดเป็นคนอย่าลืมว่าเราเป็นใครมาจากไหนและจะทำอะไรเพื่อสังคมบ้าง เลือดน้ำเงินชมพู ส.ยกน้ิวให้

จิโอโน่ 50 cc.

...ก่อนส่งลูกชายไปเรียนก็กลัวๆนะ เพราะเจ้าลูกชายก็เกเรน่าดู จบม.3แล้วเรียนต่อ อ.น.ว สุดท้ายเขาคิดว่าไม่ใช่ไม่ไปเรียนซ๊ะงั่น พอหมดเทอมเลยให้ไปสอบต่อม.4โรงเรียนเดิมไม่ยอมไป ไปสอบ ญ.ร.ส ไอ้เราก็กลัวโรงเรียนอยู่ไกล คิดว่าแย่แน่ๆเรียนที่ในเมืองมันยังไม่ค่อยไหวเลย แล้วไปเรียนนอกเมืองแบบนี้มันจะไหวเหรอ แต่ผิดครับ เขามาเรียนที่ญ.ร.ส  เจอเพื่อนดีๆชวนกันเรียนช่วยกันเรียน ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีระดับนึง อันนี้เทียบกับเมื่อก่อนของเขานะครับ สำหรับผมโรงเรียนนี้ทั้งอากาศก็ดีภาวะกดดันในโรงเรียนไม่มาก อาจารย์ก็สนใจเด็กดี(คอยให้กำลังใจเด็กๆเสมอๆ) และเวลาประชุมผู้ปกครองก็ไม่พิธีมากมีแต่เนื้อๆไม่มีน้ำๆ ก็โอเคนะครับผม

ชอ.คอหงส์'45

สวัสดีรุ่นพี่ทุกคนครับ สำหรับผมที่นี่คือโรงเรียนที่เปิดหูเปิดตาผมให้รู้จักโลกภายนอก ที่นี่ทำให้ผมแข็งแกร่ง ฝึกความเป็นลูกผู้ชาย ทั้งเพื่อนและสภาพแวดล้อม บอกตรง ๆ ครับ สำหรับผมมันคือด่านทดสอบสำคัญด่านแรก สำหรับชีวิตผม เพื่อน ๆ ผมหลายคนสอบไม่ผ่านด่านนี้ครับ  ผมดีใจมากที่ผมผ่านมาได้ ^_^   ส.เดี๋ยวโดน

เอมอรคะ

ดิฉันก็จบจากที่นั่นคะเมื่อปี 2544 เรียน ม.1-ม.6 เลย รักที่นั่นรักอาจารย์ โดยเฉพาะ อ.สาลี ตัดผมให้ทุกเดือนเลย  ที่นั่นมีเพื่อนที่จริงใจและที่สำคัญไม่ฟุ้งเฟ้อ ตามกระแสด้วย  ในอดีตคนทั่วไปมักมองโรงเรียนเรา ว่ามีเด็กเกเร  ไม่อยากส่งลูกมาเรียนที่นี้  แต่หารู้ไม่ว่าสังคมนอกเมืองแบบนั้น มันสอนให้เด็กมองโลกในความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น สังคมล้วนมีแต่คนดีและคนไม่ดี  มิใช่จะสวยงามเหมือนในรั้วโรงเรียนที่เราอยู่  จบออกมาภูมิใจและรู้สึกเข้าสังคมได้อย่างมั่นใจ เหมือนมีวัคซีนความรักจากครู  และประสบการณ์มากมายจากโรงเรียนแห่งนี้เป็นภูมิคุ้มกันคะ    เอมอรรัก ญ.ร.ส.คะ

chc028

ถ้าพูดถึง ญรส มันเป็นอะไรที่ให้กับเรามากมายสมัยที่เรียนอยู่จะไปโรงเรียนก็ลำบากมาก สมัยผมก็ยังเรียนอาคารเรียนชั่วคราวอยู่เลยข้างสนามบอลเลยโรงอาหารที่เหมือนตลาดนัดสมัยนั้น ยังจำได้ดีข้าวแกงจาน5บาท ไม่อิ่มยังเติมได้ ผมก็ผ่านรั้วน้ำเงิน-ชมพู มายังจำรหัสเข้าตัวเองได้เลย 2664 อาจารย์ทุกคนที่เคยสอนก็ยังจำได้ดี บอกได้ว่าญรส ให้อะไรมากกว่าที่ทุกคนที่คิด ยังมีเรื่องราวดีฯอีกมากมายกับรั้วโรงเรียนนี้

kung17

จบ ม.ต้น ปี 2533 ค่ะ ครูประจำชั้น ครูลัดดา ทราบว่าท่านเสียชีวิตไปแล้ว เป็นความทรงจำดีๆ ค่ะ นั่งรถประจำ อ.แอ๋ว ไปโรงเรียนสายทุกวัน จะมีรุ่นพี่มาวิ่งแข่งกับรถท่าน แล้วตอนเข้าไปเรียนใหม่ๆ มันเป็นความทรงจำที่สุดยอดมากค่ะ หิ้วกระเป๋านักเรียนแล้วเดินไปเข้าในโรงเรียน คาบแรกเรียนอาคารชั่วคราว ซึ่งไกลมากกกกกก.......นึกว่าตัวเองเป็นพจมาน กว่าจะเดินไปถึงบ้านทรายทอง 55555  (อาคารเรียนชั่วคราว ซึ่งอยู่ใกล้แปลงเกษตร)

ลุงแกลบ

อ้างจาก: chc028 เมื่อ 12:11 น.  25 ธ.ค 54
ถ้าพูดถึง ญรส มันเป็นอะไรที่ให้กับเรามากมายสมัยที่เรียนอยู่จะไปโรงเรียนก็ลำบากมาก สมัยผมก็ยังเรียนอาคารเรียนชั่วคราวอยู่เลยข้างสนามบอลเลยโรงอาหารที่เหมือนตลาดนัดสมัยนั้น ยังจำได้ดีข้าวแกงจาน5บาท ไม่อิ่มยังเติมได้ ผมก็ผ่านรั้วน้ำเงิน-ชมพู มายังจำรหัสเข้าตัวเองได้เลย 2664 อาจารย์ทุกคนที่เคยสอนก็ยังจำได้ดี บอกได้ว่าญรส ให้อะไรมากกว่าที่ทุกคนที่คิด ยังมีเรื่องราวดีฯอีกมากมายกับรั้วโรงเรียนนี้

เมื่อก่อนผมมุดรั่วลวดหนามไปซื้อขนมปังชุบแป้งทอดบ่อยๆนะ ตอนนี้ร้านก๋วยเตี๋ยวป้ารินก็ยังขายอยู่ ตอนนี้โรงเรียนเปลี่ยนแปลไปจากเมื่อก่อนเยอะมากครับ เมื่อก่อนด้านหน้ามีสระน้ำมีศาลาด้วย ตอนนี้ถมหมดแล้ว

เนื่องจากบ้านอยู่ใกล้แค่มุดรั่วเห็นอะไรหลายๆอย่างหลังมีถนนตัดก็ไม่ได้มุดรั่วอีกเลย ตอนนี้ด้านหลังโรงเรียนมีศูนย์ราชการเยอะทั้ง น้ำ ทางหลวง อาสา สื่อสาร วิดลัยป้องกัน โรงเรียน เปลี่ยนไปเยอะครับ

เมื่อก่อนใครก็บอกว่าใครที่มาเรียนที่นี้คืออาที่เรียนไม่ได้แล้วบ้างละ เด็กเกรบ้างละ เด็กฝากบ้างละ
แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ทั้งด้านการแข่งขัน วิชาการต่างๆ

pinyanun

ผมไม่ได้เป็นศิษย์เก่าครับ แต่เคยให้ลูกชายสอบเข้าเรียนที่นี่ บรรยากาศ สถานที่ดีครับกว้างขวาง ตึกไม่มากจนอึดอัด แต่ลูกก็ไม่สามารถเอาตัวรอดได้ เรียนได้แค่เทอมกว่าๆ ต้องยอมลาออกเพราะโดนตรวจเจอเรื่องบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อ รู้สึกจะ 2 ครั้ง ต้องไปพบอาจารย์ฝ่ายปกครองอยู่ 2-3 ครั้ง รู้สึกเสียใจมากที่ลูกไม่สามารถเอาตัวรอด จากสนามทดสอบชีวิตวัยรุ่นวัยเรียนได้ ก็ต้องสู้กันต่อไปครับ แต่ก็ดีใจและขอบคุณ ทางโรงเรียนที่ให้โอกาสได้เข้ามาทดสอบประสบการณ์ชีวิต แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ

ศิษย์คนนึง

เป็นศิษย์ ญ.ร.ส คนหนึ่งเหมือนกันคะ ญ.ร.ส ให้อะไรมากมาย เพื่อนๆพี่ๆน้องๆและอาจารย์ที่น่ารักทุกท่าน  เราจบประมาณปี46 เรียนตั้งแต่ ม.1-ม.6   ในสายตาผู้คนสมัยนั้น ญ.ร.ส เป็นโรงเรียนที่เหมือนว่ามีแต่เด็กเกเร แต่ตางจากสมัยนี้มากโรงเรียนพัฒนาขึ้นมาก ถ้าคิดถึงญ.ร.ส ต้องนึกถึง อ.สาลี โดนตัดผมทุกเดือน  ไม้เรียว อ.ปรีชา (ซึ่งอ.ได้เสียชีวิตไปแล้ว)  อ.สาโรช  อ.สุภา อ.แอ๋ว อ.น้ำ  อ.สมทรง คิดถึงห้องสมุดที่แอบไปนอนหลับ  คิดถึงห้องพยาบาล ขี้เกียจเรียนที่ไรต้องไปแอบนอน หรือเวลาที่มาโรงเรียนสายเข้าแถวเคารพธงชาติไม่ทันก็แอบอยู่ในห้องน้ำ  หรือโรงอาหาร  พูถึงโรงอาหาร คิดถึงป้าบูรณ์ ร้านผลไม้ คิดถึงศาลาปากหมา  คิดถึงป่าข้างโรงเรียน เวลาจะโดดเรียน  เป็นโรงเรียนที่น่าจดจำที่สุด  ภูมิใจในลูกพะยอม คะ

ลุกพยอมเหมือนกัน

ศิษย์เก่า ญ.ร.ส. เหมือนกันค่ะ เรียน ม.4-6 จบปี 2540 ค่ะ เข้ามาอ่านเรื่องเก่าเกี่ยวกับ รร ต่าง ๆ ในเวบนี้บ่อย ๆ ก็ไม่เห็นมีใครพูดถึง รร ญ.ร.ส เลย สถาบันนี้เป็นสถาบันที่หล่อหลอมเยาวชนของชาติให้เป็นคนดี  แต่ในอดีตหลายคนจะมอง รร นี้ในทางที่ไม่ดี เช่น มีแต่นักเรียนเกเรที่เหลือมาจากโรงเรียนอื่น หรือโดนไล่ออกมาจากที่อื่นก็มาเข้าเรียนที่นี่ หาว่าเด็กที่เรียนที่นี่เป็นเด็กควนบ้าง ก็ว่ากันไป  แต่ดิฉันมีความภูมิใจใน รร นี้มาก พี่ชายก็เรียนที่นี้ แล้วก็เป็นนักกีฬาของโรงเรียน  ได้รับการสนับสนุนที่ดีจากครูในโรงเรียน  โดยเฉพาะ อ.วิพันธ์ (ขออภัยหากพิมพ์ชื่อผิด) ที่คอยดูแลเอาใจใส่ จนตอนนี้พี่ชายได้รับราชการเป็นที่พึ่งของครอบครัว ส่วนฉันก็ทำงานราชการเช่นเดียวกัน แล้วก็ไม่ลืมว่าความสำเร็จนั้นส่วนหนึ่งก็มาจากการปลุกฝังของอาจารย์จาก ญ.ร.ส นั่นเอง  ขอบคุณ อ.สาลี ที่คอยดุ อ.ยินดี  อ.ธมณวรรณ อ.สรชาติ (เกษียณแล้ว) ครูประจำชั้น ม.4 อ.ดาวราย ประจำชั้น ม.5-6

ลุงแกลบ

อ้างจาก: ศิษย์คนนึง เมื่อ 19:30 น.  27 ธ.ค 54
คิดถึงป่าข้างโรงเรียน เวลาจะโดดเรียน

เดี๊ยวออกทางหลังโรงเรียนไม่ก็ปีนแพงข้างถนนเลยก็มี เห็นมากะตา............. ขี่เข้าที่ทำงานพอดีตอนนั้น

หลังๆ ไม่เห็นแล้วครับ เห็นแต่พวกหนุ่มๆเอามอไซด์มาจอดรอใกล้ๆ เลิกเรียน ที่สำคัญ 2 แถวที่รอเด็กเลิก " จอดรถรอได้เกะกะ มาก " ไม่ให้รถจอดหน้าโรงเรียนเพราะดูไม่สวย แต่ให้มาจอดข้างๆทำให้คนอื่นเดือนร้อนแทน เห็นบางทีจอดกันล้นออกมาที่หน้าศูนย์ป้องกันยาวเชียว โรงเรียนพิจารณาด้วยนะครับ

บ่าวเคว็จ

ผมดีใจครับที่หลายท่านเห็นคุณค่าและอยากทราบประวัติของ โรงเรียน ญรส ครับ เพราะผมเองเป็นศิษย์เก่ารุ่นแรกของโรงเรียนนี้ ครับ เป็นรุ่น ม.ศ.1 และ ม.1 เรียนมาพร้อมกัน แต่ผมเรียน ม.ศ.1 ยังจำได้บางส่วนนะครับ โดยเริ่มเดิมที นักเรียนที่จบจาก ป.7 และ ป.6 น่าจะในปี พ.ศ. 2521 (ขออภัยถ้าจำ พ.ศ. ผิด) ออกมาพร้อมกัน จึงเข้าสอบเรียนต่อในระดับมัธยม ซึ่งตอนนั้น ญว. เป็นยอดนิยม ครับ จึงสอบเข้าไปเรียน แต่สอบไม่ติด จึงมีการเปิดโรงเรียนใหม่ ซึ่งเริ่มแรกตั้งชื่อว่า ญ.ว. 2  เมื่อสอบได้แล้ว ใช้สถานที่เรียน ที่โรงเรียนวัดควนลัง ภายในวัดควนลังครับ และมีสร้างอาคารเรียนชั่วคราวเป็นโรงเรือน แบบคอกไก่ ชั้นเดียว มุมจาก บนพื้นดินข้างสนามบอลของโรงเรียนวัดควนลังใช้เรียนกัน โดยทางโรงเรียนแจ้งให้ผู้ปกครอง จัดทำโต๊ะและเก้าอี้ นักเรียนใช้นั่งเรียนกันเองโดยบอกเฉพาะขนาดเท่านั้น รูปแบบไหนก็ได้ ตามถนัดพร้อมให้เขียนชื่อ นามสกุลไว้ที่หน้าโต๊ะและเก้าอี้ไว้ทุกคน จึงมีฉายารุ่นแรกว่า เป็นรุ่นคอกไก่ และทุกคน ต้องรู้จัก ตาทับ   และนักเรียนบางส่วนไปเรียนใต้อาคารเรียนของเด็กชั้นประถม ของโรงเรียนวัดควนลัง  พอปีต่อมาขึ้น ม.ศ.2 และ ม.2 จึงย้ายที่เรียนเป็นอาคารชั่วคราวที่ตั้ง ณ.สถานที่ปัจจุบัน เป็นอาคารเรียนชั้นเดียวเหมือนกัน แต่ดีที่ว่าจากมุมจากเป็นหลังคากระเบืองแล้ว ไม่มีอะไรเลย ข้างโรงเรียนยังเป็นป่าไผ่เสียส่วนมาก การเดินทางลำบากมาก ไม่มีรถโดยสารเหมือนปัจุบันนี้ ต้องอาศัยผูกรถตุ๊กๆ รับส่ง หรือ ไม่ก็อาศัยรถทหารในค่ายคอหงส์ เดินทางมาเรียน แต่ถ้าวันไหนมาไม่ทัน ก็นั่งรถโดยสารสายหาดใหญ่ -หูแร่ มาลงที่สามแยกสนามบิน โบกรถทุกดิน มาลงที่โรงเรียนได้ แค่นี้ก่อน ยาวแรงเดี๋ยวขี้คลานอ่าน

กูเอง

เราจบปี 40 อ สาโรจน ฝ่ายปกครอง เมื่อก่อนเดินเข้า รร ทางด้านขวา เปนกิโล
ด้านหลังเปนแปลงปลูกผัก กับเรียนวิชาเลือก ฝึกจิตส่งเสริมการศึกษา 555
สนุกดี เดินทางไกลมาก ลานอเนกประสงค์ก้อเปนเก้าอี้ปูน ทำมะชาดมั้กๆๆ
ตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะเรย

ลูกหวายลีง

อ้างจาก: บ่าวเคว็จ เมื่อ 09:00 น.  02 ม.ค 55
ผมดีใจครับที่หลายท่านเห็นคุณค่าและอยากทราบประวัติของ โรงเรียน ญรส ครับ เพราะผมเองเป็นศิษย์เก่ารุ่นแรกของโรงเรียนนี้ ครับ เป็นรุ่น ม.ศ.1 และ ม.1 เรียนมาพร้อมกัน แต่ผมเรียน ม.ศ.1 ยังจำได้บางส่วนนะครับ โดยเริ่มเดิมที นักเรียนที่จบจาก ป.7 และ ป.6 น่าจะในปี พ.ศ. 2521 (ขออภัยถ้าจำ พ.ศ. ผิด) ออกมาพร้อมกัน จึงเข้าสอบเรียนต่อในระดับมัธยม ซึ่งตอนนั้น ญว. เป็นยอดนิยม ครับ จึงสอบเข้าไปเรียน แต่สอบไม่ติด จึงมีการเปิดโรงเรียนใหม่ ซึ่งเริ่มแรกตั้งชื่อว่า ญ.ว. 2  เมื่อสอบได้แล้ว ใช้สถานที่เรียน ที่โรงเรียนวัดควนลัง ภายในวัดควนลังครับ และมีสร้างอาคารเรียนชั่วคราวเป็นโรงเรือน แบบคอกไก่ ชั้นเดียว มุมจาก บนพื้นดินข้างสนามบอลของโรงเรียนวัดควนลังใช้เรียนกัน โดยทางโรงเรียนแจ้งให้ผู้ปกครอง จัดทำโต๊ะและเก้าอี้ นักเรียนใช้นั่งเรียนกันเองโดยบอกเฉพาะขนาดเท่านั้น รูปแบบไหนก็ได้ ตามถนัดพร้อมให้เขียนชื่อ นามสกุลไว้ที่หน้าโต๊ะและเก้าอี้ไว้ทุกคน จึงมีฉายารุ่นแรกว่า เป็นรุ่นคอกไก่ และทุกคน ต้องรู้จัก ตาทับ   และนักเรียนบางส่วนไปเรียนใต้อาคารเรียนของเด็กชั้นประถม ของโรงเรียนวัดควนลัง  พอปีต่อมาขึ้น ม.ศ.2 และ ม.2 จึงย้ายที่เรียนเป็นอาคารชั่วคราวที่ตั้ง ณ.สถานที่ปัจจุบัน เป็นอาคารเรียนชั้นเดียวเหมือนกัน แต่ดีที่ว่าจากมุมจากเป็นหลังคากระเบืองแล้ว ไม่มีอะไรเลย ข้างโรงเรียนยังเป็นป่าไผ่เสียส่วนมาก การเดินทางลำบากมาก ไม่มีรถโดยสารเหมือนปัจุบันนี้ ต้องอาศัยผูกรถตุ๊กๆ รับส่ง หรือ ไม่ก็อาศัยรถทหารในค่ายคอหงส์ เดินทางมาเรียน แต่ถ้าวันไหนมาไม่ทัน ก็นั่งรถโดยสารสายหาดใหญ่ -หูแร่ มาลงที่สามแยกสนามบิน โบกรถทุกดิน มาลงที่โรงเรียนได้ แค่นี้ก่อน ยาวแรงเดี๋ยวขี้คลานอ่าน

บ่าวเคร็จ

ถ้าน้าหลวงรุ่นแรก ผมขอนับถือครับ ผมจบ ม.3 รุ่นที่ 23 ม.6 ก็รุ่นที่ 23

การทำดี คือรางวัลแห่งชีวิต

ลูกหวายลีง

ใครไม่รัก อาจารย์ สาลี บุณนาค มั่งไม่โร้เกษียณแล้วม่าย อาจารย์ขี้จับผิดอย่างแรง
การทำดี คือรางวัลแห่งชีวิต

ลูกหวายลีง

อ้างจาก: ชอ.คอหงส์'45 เมื่อ 15:41 น.  16 ธ.ค 54
ผมเห็นมีประวัติและเรื่องราวเกี่ยวกับโรงเรียนต่าง ๆ เยอะแยะ อยากรู้ว่ามีใครจบ ญรส(สนามบิน) บ้างครับ  มีภาพถ่าย หรือ เรื่องราวอะไรมาเล่าสู่กันฟังบ้างครับบบบ

ท่านต้องการทราบเรื่องไหรละครับ ถามมาตะ ศิษย์เกาลุยแหม็ดนิ เรื่องโดดเรียน ทอยเส้น ลักหยบใต้ถุนอาคาร 3 เรื่องนี่เป็นเรื่องจริง ห้ามใครมาค้านนะครับ
การทำดี คือรางวัลแห่งชีวิต

ลูกหวายลีง

อ้างจาก: ศิษย์คนนึง เมื่อ 19:30 น.  27 ธ.ค 54
เป็นศิษย์ ญ.ร.ส คนหนึ่งเหมือนกันคะ ญ.ร.ส ให้อะไรมากมาย เพื่อนๆพี่ๆน้องๆและอาจารย์ที่น่ารักทุกท่าน  เราจบประมาณปี46 เรียนตั้งแต่ ม.1-ม.6   ในสายตาผู้คนสมัยนั้น ญ.ร.ส เป็นโรงเรียนที่เหมือนว่ามีแต่เด็กเกเร แต่ตางจากสมัยนี้มากโรงเรียนพัฒนาขึ้นมาก ถ้าคิดถึงญ.ร.ส ต้องนึกถึง อ.สาลี โดนตัดผมทุกเดือน  ไม้เรียว อ.ปรีชา (ซึ่งอ.ได้เสียชีวิตไปแล้ว)  อ.สาโรช  อ.สุภา อ.แอ๋ว อ.น้ำ  อ.สมทรง คิดถึงห้องสมุดที่แอบไปนอนหลับ  คิดถึงห้องพยาบาล ขี้เกียจเรียนที่ไรต้องไปแอบนอน หรือเวลาที่มาโรงเรียนสายเข้าแถวเคารพธงชาติไม่ทันก็แอบอยู่ในห้องน้ำ  หรือโรงอาหาร  พูถึงโรงอาหาร คิดถึงป้าบูรณ์ ร้านผลไม้ คิดถึงศาลาปากหมา  คิดถึงป่าข้างโรงเรียน เวลาจะโดดเรียน  เป็นโรงเรียนที่น่าจดจำที่สุด  ภูมิใจในลูกพะยอม คะ


ท่านนิ หลายเรื่องเหมือนกันนะ ผมโดดเรียนอย่างเดียวนิ ที่ชอบแรง
การทำดี คือรางวัลแห่งชีวิต

เท็นจัง

ปี 33 เรียน ม.1 - ม.3 ที่นี้เหมือนกัน สมัยก่อนใครว่าป่าเถื่อน ผมไปเรียนก้ไม่มีอะไร น่าเรียน ร่มรื่นดี ครูก้ดี ทุกอย่าง ok ครับ มีงานเลี้ยงรุ่น เมื่อไรแจ้งให้ทราบด้วยนะครับ