โรงเรียนวัดโคกสมานคุณ ใครเคยเรียนบอกหน่อย

[ท่าไทร1]

เมื่อเรียนอยู่ป.4 ได้ฝากเงินกับธนาคารเป็นครั้งแรก โดยธนาคารออมสินมารับฝากที่โรงเรียน
เราได้เปิดบัญชีใหม่ 1 บาท สมุดเป็นสีน้ำเงินเข้ม เขียนจำนวนเงินฝากในสมุดด้วยปากกา
ออมสินเป็นธนาคารแรกที่เราเก็บเงิน
และออมสินก็เป็นธนาคารแรกเหมือนกันที่ให้เครดิตเราเป็นหนี้

[ส.ค.]

ตอนนี้ ผมเรียน อยู่ ม.3 ปี55 คับ กำลังจ่ะจบ แล้วคับ
คุณครู จุมพล เค้าเสียชีวิตแล้วคับ เสีย ชีวิต ด้วย ทางเดินหายใจ ล้มแหลว
เป้นเพราะ เค้า สูบบุหรี่ มากเกินไป
มีหนังสือ ของคุรครูจุมพลด้วยคับ
ในหนังสือ เค้า จ่ะ เล่า ประวัติ ครูจุมพล หมดเรย คับ ผมเคยอ่านแล้วคับ
เค้าจัด ทำหนังสือ เพื่อเป็นที่ ละลึกคับ
เสียใจมากๆๆคับ เข้าค่ายปีนี้ คงไม่มี ครูจุมพล มาดุแล ชั้น ม.3 ปี55 อีกแล้วววว

[ยางใหญ่]

เพลงเชียร์กีฑา จำได้ท่อนสั้นๆว่า
"ส.ค.เสือสนาม ใครจะหยามเราไม่ได้" ....
จากนักวิ่งตีนเปล่า สู่รองเท้าสตั๊ด เพิ่มชัยชนะมากขึ้น...

[ยางใหญ่]

เพิ่งนึกออกว่า ข้างๆวัดโคกสมานคุณ เคยมีโรงเรียนชื่อประสาทศิลป์วิทยา สอนป1-ป4 ใช่ไม๊ คุ้นๆว่ามีครูชื่อสมปอง ตอนหลังเลิกกิจการไป ประมาณพ.ศ.2510-11 นี่แหละ

[บรู้ส]

 
สำหรับศิษย์เก่าโรงเรียนสมานคุณวิทยาทาน เรียนเชิญมาร่วมงาน  พบปะสังสรรค์ศิษย์เก่า  รวมพลคนก้นบาตร ปี 55  ในวันเสาร์ที่ 7 เมษายน 2555 ที่โรงแรมลีการ์เด้นส์ ชั้น 8 เวลา 18.00น.  บัตรซื้อได้ที่โรงเรียนหรือหน้างาน  074-257131  ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ 

[ผ่านมาบอก]

พิ่งนึกออกว่า ข้างๆวัดโคกสมานคุณ เคยมีโรงเรียนชื่อประสาทศิลป์วิทยา สอนป1-ป4 ใช่ไม๊ คุ้นๆว่ามีครูชื่อสมปอง ตอนหลังเลิกกิจการไป ประมาณพ.ศ.2510-11 นี่แหละ
  ส-ดีใจโรงเรียนนี้ไม่ได้เลิกกิจการแต่เปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนทิพรัตน์วิทยาคารจนถึงปัจจุบันนี้

[ยางใหญ่]

โอ้ เป็นอย่างนี้ นี่เอง ขอบคุณครับ

[apiwat22]

พิ่งนึกออกว่า ข้างๆวัดโคกสมานคุณ เคยมีโรงเรียนชื่อประสาทศิลป์วิทยา สอนป1-ป4 ใช่ไม๊ คุ้นๆว่ามีครูชื่อสมปอง ตอนหลังเลิกกิจการไป ประมาณพ.ศ.2510-11 นี่แหละ
  ส-ดีใจโรงเรียนนี้ไม่ได้เลิกกิจการแต่เปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนทิพรัตน์วิทยาคารจนถึงปัจจุบันนี้
[/qu


สมัยก่อนชื่อโรงเรียนนี้โดนล้อประจำว่าชื่อ โรงเรียนประสาทเสีย เป็นไปได้หรือปล่าวว่าเพราะสาเหตุนี้จึงเปลี่ยนชื่อเป็นทิพรัตน์ฯ ส่วนตัวกระผมนั้นสัมผัสมาแล้วทั้ง2โรงเรียนคือ ทั้งวัดโคกสมานคุณและสมานคุณวิทยาทาน เนื่องจากสมัยเด็กอาศัยอยู่บ้านยายที่บริเวณหน้าวัดโคก ตรงข้ามมัสยิดเก่าที่มีต้นนุ่นต้นใหณ่อยู่ริมถนนติดกันจะมีร้านขายน้ำชา(สมัยนู้น)ถัดมาป้าเค้าขายข้ามันไก่เพิ่มขึ้นอีกอย่าง และอีกร้านที่สำคัญที่สุดคิือร้านขนมหวาน-ขนมจีนป้าแดง ที่เคยฝากท้องสมัยยังเยาว์วัยมาตลอดนับหลายๆปีทีเดียว ปัจจุบันขับรถผ่านก็ยังคิดถึงร้านนี้เสมอ จำได้ว่าหนมจีน3บาทได้มั๊งและก็หนมหวานเริ่มต้นที่2บาทถ้วนพลาสติกแต่ถ้าเป็นถ้วยแก้วก็3บาท ขนมหวานที่ไม่สามารถหากินที่อื่นได้อีกแล้วในประเทศไทย(ไม่เคยเจอเลย ที่ไหนมีขายช่วยบอกทีนะฮับ)เป็นขนมหวานที่ชอบมากๆ กินครั้งแรกที่ร้านป้าแดงและไม่เคยได้กินจากที่อื่นอีกเลยก็คือ....เหนียวไข่....ใครที่เคยมากินที่ร้านแกคงจะได้สัมผัสกันมาบ้างแล้วกับข้าวเหนียวธรรมดาบวกด้วยไข่น้ำกะทีตัวไข่จะเป็นเส้นๆเหมือนฝอยทองแต่จะเป็นสีขาวขุ่น หวานหรอยได้แรงอก อยากกินอีกจังเลย...T-T สในช่วงวัยเยาว์ ณ.วัดโคกสมานคุณก็ไม่ค่อยมีอะไรมากก็เรียนไปเรื่อยตามปกติ จำได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะยังเด็กอยู่ สมัยก่อนน้ำท่วมบ่อย ตรงอาคารเรียนประถม1 2 เป็นอาคารยกพื้นด้วยเสาด้วยไม่้ ชอบลงไปเล่นน้ำหาปลาใต้อาคารเรียนเป็นประจำ และก็โดนทำดทษเป็นประจำด้วย ช่วงนั้นพื้นทางเดินมักแววลื่นอยู่เสมอ เพราะคุณครูมักให้พวกนักเรียนขัดพื้นด้วยแว๊กกับกาบมะพร้าวเป็นประจำ เล่นมั่งถูมั่ง ก็สนุกดีคามประสาเด็กๆ จนจบประถม6จึงเข้าเรียนต่อชั้นมัธยมที่สมานคุณวิทยาทาน(ปัจจุบันลูกชายก็เรียนที่สมานคุณฯชั้นอนุบาล2 ปีนี้ขึ้นอนุบาล3 แต่ที่แปลกมากคือสมัยก่อนค่าเทอม600(มีหลายครั้งต้องผ่อน) ปัจจุบันพาลูกเข้าเรียนมีค่าธรรมเนียมแค่400บาทเท่านั้นเอง ถูกกว่าเมื่อก่อนอีก) จากrepข้างบนที่ท่านสมาชิกบางท่านเล่าถึงความเข้มงวด ดุดัน ของอาจารบางท่านให้ฟัง บางคนอาจคิดว่าเวอร์ไปรึปล่าว ไม่จริงมั๊ง....ผมขอยืนยัยอีกเสียงว่าตามนั้นเลยครับ ถ้าให้อันดับหนึ่งที่ได้สัมผัสมาก็ต้องท่านนี้เลย ครูชนินทร์ สุดยอดอาจารย์ที่ทำโทษนักเรียนได้อย่างฏหดสุดๆ ไม่ใช่แค่ตีด้วยไม้เรียวอย่างเดียว หลายครั้งก็แดงความไม่พอใจด้วยการปาสิ่งของใส่ลูกศิษย์ถ้าไม่พอใจ(อันนี้เคยสัมผัส ช่วงนั้น ไม่แน่ใจว่าวิชาอะไร ต้องปั้นขี้เลื่อยเป็นตัวต่างๆมาส่งอาจารย์ บางคนทำไม่ดี โดนขว้าง โดนเอามาปะที่หน้าผาก หรือซัดใส่ตัวบ้าง แต่ถ้าคนไหนยังไม่ทำหรือไม่มีมาส่ง แกตีกับไม้เรียวซะน่องแตก ช้ำเขียวแดงปูดให้เห็นชวนสยองกันเลยทีเดียว ถ้าเป็นสมัยนี้ออกรายการของสรยุทธแน่นอน และยังมีอีกหลายท่านที่ค่อนข้างเข้มงวดรองๆลงมาเช่น ครูบรรหาร(รู้สึกว่าตอนนั้นเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง) ไม่ถึงขั้นครูชนินทร์แกค่อนข้างจะเงียบๆแต่ตีแรงใช้ได้เลยทีเดียว ส่วนเรื่องลูกเสือนั้นคิดว่าในจังหวัดต้องยกให้สมานคุณเป็นอันดับหนึ่ง ดวยความบ้าพลัง(ความคิดเด็กๆสมัยนั้น)ของอาจารย์2ท่านคือ อาจารย์ชุมพล(กราบขออภัยท่าน....เด็กๆพวกเรามักเรียกท่านไว่า...?...เข่ง ซึ่งท่านเป็นลูกของอาจารย์อาภรณ์ซึ่งเป็นครูใหญ่สมัยนั้น ช่วงนั้นท่านครูใหญ่และครูชุมพล มักพาหมาขนฟูมาวิ่งเล่นที่โรงเรียนบ่อย หลายๆท่านคงจำได้ แต่มันชื่ออะไรแล้วผมจำไม่ได้แล้วแหละ เห็นประจำทุกวัน จนมันเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของโรงเรียนแห่งนี้เลยทีีเดียณ.สมัยนั้น...........ครูชุมพลช่วงนั้นค่อนข้างเฟี้ยวเอามากๆ แกชอบเอารถ4สูบไม่รู้ฮาเล่ย์รึปล่าวมาโชว์ความสวยและเงางามของตัวรถรวมถึงเสียงท่อที่ดุดันน่าเกรงขามให้เด็กๆอย่างเราอิจฉาปนหมั่นใส้อยู่ประจำ.........วกกลับมาเรื่องลูกเสือ  อาจารย์อีกท่านซึ่งดูเหมือนจะเป็นคู่หูของครูชุมพลคือครูธัธลักษณ์(เขียนผิดกราบขอภัยด้วยครับ)ท่านอาจารยืท่านนี้ก็ถือว่าเข้าข่ายสไตล์ดุดันเช่นเดียวกันแต่ไม่ค่อยอยู่ในขั้นสูงเหมือนบรรดาท่านอาจารย์ที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น สมัยบรรดาลูกศิษย์มักจะเรียกแกว่า..?...ฉอก เพราะอะไรนั่นหรือ คงไม่ต้องบอกนะ ซึ่งแกจะโกรธมากๆถ้าแกบังเอิญได้ยินเข้า.....ช่วงนั้นมีวิชาที่ต้องให้นักเรียนปลูกต้นไม้บริเวณรอบกำแพงวัดและกำแพงโรงเรียนโดยมีครูธัญลักษณ์เป็นผู้ควบคุม พวกที่ปลูกก็ปลูกไป พวกที่เก๋าหน่อยก็เล่นกัน แอบสูบยาบ้างเล่นกันบ้าง สักพักเด็กคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาว่า..?..ฉอกมาแล้ว...?...ฉอกมาแล้ว(กรุณาอ่านเป็นภาษาใต้ จะทำให้ท่านได้อรรถรสในการอ่านและเข้าถึงแก่นของเรื่องราวดีและตื่นเต้นยิ่งขึ้น) บังเอิญจริงๆที่ท่านได้ยินเข้า วันนั้นถือเป็นวันโลกแตกของไอ้เด็กคนนั้นอย่างน่ากลัวเป็นที่สุด ท่านอาจารย์เรียกออกมาต่อว่าหน้าห้องแล้วตีแทบไม่ยั้งมือ พวกเด็กนักเรียนในห้องเงียบและกลัวจนแทบไม่มีเสียงใดเล็ดออกมา และเรียกผู้ปกครองมาพบ ส่วนเพื่อนผมคนนั้นไม่แน่ใจว่าร้องรึปล่าวแต่คงหวาดกลัวไปอีกนาน... เขียนเพลินๆจำไม่ได้แล้วว่าเนื้อเรื่องหลักชะงักอยู่ท่อนไหนแล้ว สรุปว่า ช่วงวัยที่ได้เล่าเรียนอยู่ที่สมานคุณวิทยาทานเป็นช่วงวัยที่สนุกและมีความสุข(บ้าง)ที่สุด.....แต่ยังโชคดีที่ได้มีโอกาสมีเยือนณ.โรงเรียนแห่งนี้บ่อยครั้ง กับความเปลี่ยนแปลงของอาคารสถานที่จากหน้ามือเป็นหลังเท้า ส่วนที่น่าเสียด้วยที่สุดที่ขาดหายไปของสมานคุณคือต้นมะขามเทศที่เคยเป็นที่พักชมสาวๆเวลาเลิกเรียน(มีประตูทางออกอยู่ตรงนั้น)และผลมะขามเทศที่เคยแก้ความหิวได้ดีในบางครั้งณ.ช่วงเวลานั้น..........วันนี้ขอจบความประทับใจไว้แค่นี้ก่อน เพราะนึกไม่ค่อยออกแย้ว........ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบครับผม...อิอิ

[ก.ไก่ทอด]

  เราคนหนึ่งด้วย บ้านอยู่ข้างวัด ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 5 สต.ครับ

[pho@hatyai]

ศิษย์เก่าด้วยคนครับ เรียนตั้งแต่ อนุบาล - ม.3....จำได้ว่า อาหารถูก ลูกเสื้อเข้ม เป็นปีแรกที่ได้เรียนอาคารตึก...อาคารไม้เอากากมะพร้าวมาถูห้อง...ซ้อมเพลงเชียร์ท่ามกลางแดดร้อนๆ...สุดๆ

[soontorn.noiboonma]

สวัสดีพี่น้อง..ชาวสมานคุณ
ยินดีที่ยังจำ.รำลึกถึง..วันเก่าๆ ชาวเหลืองฟ้า...ที่ไม่ใช่ฟ้าเหลือง
สมบัติผู้ดี ที่ มีเล่มเดียว..แต่สามารถ ใช้กันได้ทั้งห้อง ด้วยการฉีกแบ่งกันอ่านคนละแผ่น และทำปากพะงาบๆ ตอนเช้า หน้าเสาธง เมือเคารพธงชาติ ยังจำเมื่อโดนเฆี่ยน( สำนวนพูด ของครู ใหญ่ อาภรณ์ )และขอบคุณเพื่อนๆ ที่ชม่วยประคองปีกซ้าย-ขวา หลังจากลงมาจากหัองครูใหญ่ ไม่มีวันนั้น ก็ไม่มีผมวันนี้ กราบขอบคุณคุณครูที่อบรมสั่งสอน ขอบคุณข้าวก้นบาตร ที่ได้เลี้ยงชีวิต ขอบคุณเพื่อนๆที่ได้เรียนด้วยกัน ขอบคุณจริงๆ

[สมานคุณ13]

5 เมษา ที่ผ่านมาครับ ยังจำบุคคลในภาพเหล่านี้ได้ไหมครับ บางคนเกรี้ยวกราดบางคน นุ่มๆ แต่เขาเหล่านั้นคือผู้สร้างพวกเราครับ  และอีกภาพสิษยืเก่าดีเด่นครับ

[สมานคุณ13]

อีก๒ ครับ

[ศิษย์เก่าคนหนึ่ง]

เรียนตอน ครูใหญ่อาภรณ์         เรียนเกษตรกับครูจุมพล     เรียนช่างในบ้านกะครูธัญลักษณ์    เรียนพละกับครูสมพงษ์ ครูวิรัตน์ และครูละออ  ( เดินถือกระบี่ไปเรียนกระบี่กระบองทุกอาทิตย์  )     เรียนภาษาไทยกับครูเขียน    เรียนคหกรรมกับ ครูละมัยและครูเธียรมณี    เรียนคณิตศาสตร์ กับครูสาคร ( เป็นครูคนเดียวที่ไม่ติด 0 เพราะครูดุมาก ทำให้ตั้งใจเรียนโดยปริยาย  555   เรียน ยังมีครูศิวพร ( ที่ตลกมาก ) ครูอารยา ครูชนินทร์ สอนลูกเสือ   และครูอีกหลายคนที่อยู่ในดวงใจ    ตอนบ่าย ต้องขึ้นรถโพธิ์ทองไปเรียนที่ศูนย์หลวงประธานด้วย   

   จะถูกตี ต้องออกไปหาไม้มาตีตัวเอง  เดินทางไกลจนเล็บหลุด  555 แถมยังมีคนทิ้งกางเกงในไว้ในวัดอีก ต้องถูกตัดกางเกงในเป็นชิ้นเล็กๆ  ให้นักเรียนอมกันทุกคน  ( ดีนะได้ตรงขอบ ถ้าได้ตรงเป้า ไม่อยากคิดเลย  555  )

   คิดถึงอดีตตอนนั้นจัง  มีความสุขสุดๆ 

[mix99]

ถึงสูงเยี่ยมเทียมฟ้า    อย่าดูถูก
ครูเคยปลูกวิชา        มาแต่หลัง
ศิษย์ไร้ครูอยู่ได้        ไม่จีรัง
อย่าโอหังลบหลู่        ครูอาจารย์
   ฝากความเคารพ นับถือ มายังบูรพาจารย์เก่าๆของโรงเรียนสมานคุณวิทยาทานทุกท่าน
ศิาย์มีวันนี้ได้เพราะมี   ครู

[เด็กคูเต่า]

ผมเรียนสมานคุณวิทยาทาน ครูอาภรณ์ เป็นครูใหญ่เด็กคูเต่ามาสายจะไม่ถูกตี ครูเขายกเว้นให้เพราะมาลำบากมากๆ เหมือนที่ว่าละครับต้องไปเรียนช่างที่ศูนย์หลวงประธานฯ เรียนลูกเสือต้องเดินทางไกลตามทางรถไฟไปวัดทุ่งงายสุดยอดมากต้องฝ่าแต่ละด่าน โรงเรียนอื่นไม่น่าจะมี ผมจบ ม. 3  ปี 2528  ตอนนี้ยังพบเจอกันอยู่ ประมาณ 10 กว่าคนแนะสุดยอดมากๆๆๆ ไก้ไปร่วมงาน ศพ ครูคิน ครูจุมพล อาลัยจากใจจริงครับ

[เด็กวัดโคก]

เคยเรียนมาเหมือนกันค่ะจบประมาณปี2532 ตอนนั้นเป็นเพราะยังเด็กคิดว่าคุณครูแต่ละท่านดุมากพอมาถึงวันนี้รู้แล้วว่าท่านหวังดีกับนักเรียนของท่านทุกคนจริงๆ ได้ดีเพราะมีครู เค้าถึงบอกว่าลำบากก่อนจะสบาย ไม่เหมือนเด็กสมัยไม่รู้จักคำว่าลำบาก  รักและเครพคุณครูทุกๆ ท่านค่ะ

[เด็กวัดโคก]

แก้ไข สมัย เป็นสมัยนี้

[ตอนนี้นะ]

ตอนนี้ครูเด็กๆๆ เยอะมากครับ..ส่วนมากไม่ค่อยสอนกันหลอกครับ.....และวันก่อนเห็นมีหนังสือเรียกเก็บเงินมาหล่าว 800 กว่าบาท...มีค่าประกันอุบัติเหตุ...(ไม่เคยมีบัตรให้นักเรียนมา)...ชมรมผู้ปกครอง...(ทำไมต้องมีอ่ะ)...ค่าคอมพิวเตอร์...เด็กบอกครูไม่เคยสอนอ่ะ บางครั้งมีปล่อยให้เล่นเกมด้วยครับ..ผลการเรียน เด็กก็ส่วนนึง...ครูก็มีส่วนครับ...