สงครามโลกครั้งที่ 2 เมืองหาดใหญ่

[พี่แอ๊ด]

ขอนำเรื่องสงครามโลกครั้งที่ 2 ในหาดใหญ่   ซึ่งเขียนโดย
นายยรรยง   จิระนคร   นำมาถ่ายทอดนะคะ
ท่านเป็นหัวหน้าสถาบันค้นคว้าประวัติศาสตร์ไทย - จีน
มหาวิทยาลัยคุนหมิง  มณฑลยูนนาน   ประเทศจีน
และได้รับอนุญาตจากนายกิตติ   จิระนคร 

[พี่แอ๊ด]

ผู้เขียนเติบโตในครอบครัวจิระนคร    เป็นผู้เขียนเรื่องประวัติศาสตร์
สิบสองปันนา    คุณสุทธิชัย   หยุ่น   เคยเดินทางไปสัมภาษณ์ท่านถึง
ประเทศจีน   ในรายการชีพจรโลก   ทางช่อง 9   
ภาพนี้ท่านได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์   เหรียญเงินดิเรกคุณากรณ์
ในปี พ.ศ.2550

[พี่แอ๊ด]

นอกจากหนังสือเรื่องประวัติศาสตร์สิบสองปันนา   นี่คือหนังสือ
ที่เล่มหนึ่ง   ที่ได้รับความสนใจ  "คนไท"  ไม่ใช่  "คนไทย"
ปัจจุบันท่านพักอาศัยอยู่ประเทศจีน    แต่ท่านบอกว่าหากเป็น
ไปได้ขอกลับมาตายที่หาดใหญ่

[พี่แอ๊ด]

คนที่สองซ้ายมือ  คุณกิตติ  จิระนคร  ผู้อนุญาตให้นำบทความเผยแพร่
ถ่ายรูปกับ  อาจารย์ยรรยง  จิระนคร   ในวันรับพระราชทานปริญญาบัตร
ดุษฏีบัณฑิตกิตติศักดิ์   ณ  มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย  เมื่อปี
พ.ศ.2551

[พี่แอ๊ด]

ขอคัดลอกจากบทความบางส่วนนะคะ
ปี พ.ศ.2480  เกิดกรณีพิพาทระหว่างญี่ปุ่นและประเทศจีน   กองทัพญี่ปุ่นได้
บุกรุกสะพานหลูโกวเฉียวที่ปักกิ่ง   เมื่อวันที่  7  กรกฏาคม  2540   ซึ่งเป็น
ชนวนระเบิดสงครามระหว่างญี่ปุ่นและจีน   นักเรียนได้ร่วมกันจัดงานแสดงบน
เวทีเพื่อหาเงินเรี่ยไรจากผู้ปกครอง   สำหรับส่งไปเมืองจีนเพื่อช่วยเหลือผู้ตก
ทุกข์ได้ยากที่ถูกรุกรานจากชาวญี่ปุ่น    แต่การแสดงในครั้งนั้นต้องถูกยับยั้ง

ในคืนวันที่ 7  ธันวาคม  2484   สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งชาติได้ออกข่าวว่า
เรือรบญี่ปุ่นได้มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่ปากแม่น้ำโขงใกล้กับไซ่ง่อน   ซึ่งเป็นนิมิตที่ไม่
สู้ดี   ต่อมาในเช้าตรู่ของวันที่  8  ธันวาคม  2484  กองทัพญี่ปุ่นได้ยกพลขึ้นบก
ที่สงขลา    ตอนนั้นยังเป็นเด็กนักเรียน   กำลังเตรียมตัวสอบปลายปี  และอยู่ใน
ระหว่างการเตรียมขบวนแห่ฉลองวันรัฐธรรมนูญที่จะมาถึงในวันที่  10 ธันวาคม
2484  จึงต้องงด
เช้าวันนั้น   ขุนนิพัทธ์ได้รับโทรศัพท์จากทางผู้ว่าราชการจังหวัด  โทรมาที่บ้าน
(เลขหมายโทรศัพท์สมัยนั้นคือ  53)   และได้รับข่าวจากพี่กี่ (ลูกอีกคนของขุน
นิพัทธ์)ว่า  ค่ายคอหงษ์ได้ส่งทหารมาขอยืมรถสองแถวที่อู่เก็บรถในเมือง (ตอนนั้น
ขุนนิพัทธ์ที่ Offic อยู่ที่ถนนนิพัทธ์อุทิศ 1)
กองทัพญี่ปุ่นได้ยกพลขึ้นบกแถบชายทะเลเก้าเส้งแล้วและยกพลออกสู่ถนนสาย
สงขลาไปอำเภอสะเดา  โดยที่กองพันทหารปืนใหญ่ที่สวนตูลได้ทำการต่อสู้
และกองทัพญี่ปุ่นก็ถูกสลัดกั้นโดย ร.พัน 5 ที่บ้านควนหิน  (ใกล้กับตำบลน้ำน้อย
ครึ่งทางสงขลา - หาดใหญ่)  จนเกิดการยิงต่อสู้กันขึ้น
หมายเหตุ      เดิมทีนั้น  หาดใหญ่ยังไม่มีกองทหารประจำการอยู่   ค่ายคอหงส์
เป็นเพียงค่ายฝึกของตำรวจ   เป็นโรงเรียนสายอาชีวะด้านการเกษตร   และโรงเรียน
ฝึกหัดครูเท่านั้น

[พี่แอ๊ด]

ประชาชนชาวหาดใหญ่ซึ่งอยู่แนวหลังได้จัดรถสองแถวลำเลียงอาหาร
ให้แก่ทหารแนวหน้า   แต่การรบต่อต้านดำเนินไปได้ไม่นานก็มีคำสั่ง
ให้กองทัพญี่ปุ่นเดินทางผ่านไปที่ประเทศมลายู   กองทัพญี่ปุ่นนอกจาก
มีรถยนต์เป็นพาหนะแล้ว   ทหารหลายคนยังมีรถจักรยานสองล้อซึ่งนำมา
ติดตัวจากประเทศญี่ปุ่นด้วย   ทหารกองทัพญี่ปุ่นยังยึดรถยนต์ของพ่อค้า
คหบดีในหาดใหญ่ไว้บรรทุกทหารไปยังประเทศมลายูด้วย

[Kungd4d]

 :D ;D รอติดตามต่อไปครับพี่แอ๊ด  ;D :D

[พี่แอ๊ด]

ขณะที่เข้ามาถึงหาดใหญ่    นายทหารญี่ปุ่นขอพบขุนนิพัทธ์  เพื่อเจรจา
ขอบ้านที่ท่านขุนอาศัยเป็น  กองบัญชาการทหารญี่ปุ่น   แต่ขุนนิพัทธ์
ต่อรองให้บ้านของลูกสาวแทน   ซึ่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม
ภาพนี้ถ่ายในวันฉลองมอบปืนกลให้กับพระยาพหลยุหเสนา  นายกรัฐมนตรี
ในอดีต    ถ่ายก่อนที่ทหารญี่ปุ่นขอเป็นกองบัญชาการทหารญี่ปุ่นหาดใหญ่
และเด็กน้อยที่ยืนหน้าสุด  คือ   นายกิตติ  จิระนคร   ผู้อนุญาตให้นำเรื่อง
สงครามโลกครั้งที่ 2 ในเมืองหาดใหญ่  มาเผยแพร่

[พี่แอ๊ด]

ขุนนิพัทธ์ฯ  รู้สึกหวาดกลัวต่อความปลอดภัยของลูกหลาน   จึงได้ให้ลูกชาย
ทุกคน  พาครอบครัวพร้อมทั้งเด็ก, ผู้หญิง, คนแก่  ในบ้านไปหลบภัยอยู่ที่
วัดคลองแห
การเดินทางไปหลบภัยที่วัดคลองแหนั้นเป็นไปค่อนข้างลำบาก   เพราะไม่มี
ถนนหนทางเป็นเพียงท้องทุ่งนา   และห่างไกลออกไปเป็นป่ารก   แต่ความ
ทรงจำของเด็กนั้น   รู้สึกว่าการได้ไปหลบภัยอยู่ที่วัดคลองแห   สนุกสนานที่สุด
เพราะมีโอกาสเล่นน้ำคลองข้างวัด   ซึ่งเป็นคลองน้ำใสไหลเย็น   แม้ว่าจะมี
ชาวบ้านเตือนว่า   เคยมีจระเข้ทำร้ายผู้คนมาแล้ว    แต่กลับไม่รู้สึกกลัว
ด้วยความสนุกถึงกับเอาเรือพายไปตามลำคลองเพื่อดูชาวบ้านยกยอ  ตกเบ็ด
เที่ยวกันจนกระทั่งเย็น   พอตกค่ำหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่อพยพไปอยู่ด้วยกันในวัด
มีหน้าที่ยืนยามถือปืนลูกซองคอยให้ความคุ้มครองแก่เด็กและ
ผู้หญิง   ต้องหลบภัยอยู่ในวัดคลองแหกว่าครึ่งปี

[พี่แอ๊ด]

การติดตามข่าวสารของการสู้รบเป็นไปอย่างยากลำบาก   เพราะมีวิทยุน้อยเครื่อง
คนที่มีวิทยุก็ไม่มีไฟฟ้าจะใช้    จะมีก็แต่หม้อแบตเตอรี่เท่านั้น   จึงต้องใช้รถจักรยาน
สองล้อปั่นไฟเข้าหม้อแบตเตอรี่    เพื่อนำมาใช้กับเครื่องรับวิทยุอีกทีหนึ่ง   จึงได้รับ
ข่าวสารจากสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งกรุงนิวเดลฮี  และจุงกิง  ซึ่งเป็นฝ่ายพันธมิตร
ได้เสมอ ๆ 
ขอท้าวความถึงตลาดหาดใหญ่   ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 จะเกิดขึ้น   เคยมีครอบครัว
ชาวญี่ปุ่นสองสามีภริยา   ได้มาเปิดคลีนิคส่วนตัวอยู่ที่ถนนธรรมนูญวิถี   สามีมีอาชีพ
เป็นแพทย์   ส่วนภริยามีอาชีพเป็นพยาบาล   ในวัยเด็กโดนตะปูตำ  ขุนนิพัทธ์ฯ ได้พา
ไปหาแพทย์ท่านนี้   ภริยาท่านได้ให้บริการเป็นอย่างดี   โดยการหมั่นไปล้างแผลให้ถึง
ที่บ้านขุนนิพัทธ์ฯ  ทุกวัน   เป็นเวลา  20  วัน   เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 เกิดขึ้น   และ
กองทัพญี่ปุ่นได้ยกพลขึ้นบกที่สงขลาแล้วนั้น    นายแพทย์ชาวญี่ปุ่นผู้นี้ก็แต่งกายเต็มยศ
แบบเครื่องแบบญี่ปุ่นยศนายพัน    ซึ่งทำความสงสัยคลางแคลงว่าหรือว่านายแพทย์
ผู้นี้   คือ   สายลับชาวญี่ปุ่น

[พี่แอ๊ด]

:D ;D รอติดตามต่อไปครับพี่แอ๊ด  ;D :D

ขอบคุณที่ติดตาม    แต่คนพิมพ์ตาจะปิดแล้ว
ขอเป็นพรุ่งนี้นะ

[slick]

ขอบคุณที่นำมาเผยแพร่ เป็นความรู้ ครับ  น่าติดตามมาก  มาต่อไวไว นะครับ อยากอ่านอีก

[Thanakorn P.]

รอติดตามอีกคนครับ
อ่านแล้วทำให้จินตนาการไปด้วยเลย สนุกมาก

[พี่แอ๊ด]

         ในภาวะสงครามน้ำมันเบนซินขาดตลาด  จนไม่มีรถยนต์  วิ่งบนท้องถนน
รถบรรทุกและรถเก๋งบางคัน   จำต้องเปลี่ยนแปลงใช้เชื้อเพลิง   ซึ่งเป็น
ถ่านไม้ใช้สำหรับหุงข้าวในสมัยนั้น    แล้วแปลงให้เป็นแก๊สไว้ใช้กับรถยนต์
           ส่วนการลำเลียงสินค้าของแขกชาวปากีสถาน   ต้องอาศัยเกวียน
บรรทุกข้าวสาร   เกลือ ฯลฯ   ไปขายยังประเทศมลายู   ล้อของเกวียนแต่
ละเล่มจะมีขอบเหล็กหุ้มล้อไว้    ทำให้ถนนลาดยางเป็นหลุมเป็นบ่อ  ภายใน
เวลา 2 หรือ 3 ปี    โดยเฉพาะถนนสายหาดใหญ่ไปคอหงษ์    และสะเดามี
ถนนที่ขรุขระมากเป็นพิเศษ
             ขุนนิพัทธ์ฯ  จึงได้คิดสูตรผลิตน้ำมันจากยางพารา   และได้เริ่มลงมือสร้าง
โรงงานอยู่ด้านหลังบ้านพัก  เห็นคนงานเอาแผ่นยางพารามาหั่นให้เป็นชิ้น  
แล้วเอาน้ำกรด  ดินประสิว  ผสมเคี่ยวกันในถังน้ำมันขนาดใหญ่   ปิดถังด้วย
กะทะที่บรรจุน้ำจนเต็ม  ใต้ก้นกะทะจะมีแผ่นสังกะสีรองอยู่   เมื่อความร้อน
จากเตา   ทำให้ยางที่เคี่ยวอยู่นั้นเดือด   ไอน้ำก็จะระเหยปะทะกับกะทะซึ่ง
มีความเย็น   เพราะมีน้ำบรรจุอยู่  หยดน้ำก็จะไหลลงสู่ภาชนะที่รองลงสู่ขวด
ที่รองรับภายนอก    ข้อเสียของน้ำมันผลิตจากยางพารา   มีข้อเสียคือ  
ยางเหนียวนอนก้น   ทำให้ต้องทำความสะอาด   ท่อรถยนต์บ่อยครั้ง   แต่ก็
ขายดีมาก  มีรถกะบะบรรทุกไปขายในตลาดทุกวัน

[พี่แอ๊ด]

ภาพขุนนิพัทธ์ฯ  กำลังผลิตน้ำมันจากยางพารา
ภายในบ้านพักที่หาดใหญ่

[พี่แอ๊ด]

ในระหว่างสงคราม   ทหารญี่ปุ่นยังได้ตั้งกองสารวัตรในหาดใหญ่
และยังจัดละครญี่ปุ่น    ซึ่งมีนักแสดงมาจากญี่ปุ่นล้วนที่โรงหนัง
ของคุณพระเสน่หามนตรีด้วย   
ส่วนที่บ้านขุนนิพัทธ์ฯ   มีเครื่องรับวิทยุทำจากอังกฤษอยู่เครื่องหนึ่ง
นับว่าเป็นวิทยุที่ดีที่สุดแล้วในสมัยนั้น    ทุกบ่ายจะมีนายอำเภอหาดใหญ่
หัวหน้าทางหลวงจังหวัด   และป่าไม้หาดใหญ่   มารับฟังข่าวสารเกี่ยวกับ
การสู้รบที่ยุโรปและเอเซียที่บ้านทุกวัน    มีคราวหนึ่งที่นายทหารญี่ปุ่น
ได้มาหาขุนนิพัทธ์ฯ ที่บ้านพัก   และยังเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าด้วย   เมื่อแล
เห็นเสาอากาศตั้งอยู่สูงโด่เช่นนั้น   ก็เกิดการชุลมุนวุ่นวายขึ้น   จนต้อง
ให้ล่ามพูดภาษาอังกฤษอธิบายว่า   เป็นเสาอากาศธรรมดาเท่านั้น

[พี่แอ๊ด]

เมื่อสงครามเกือบจะสงบแล้ว   ทหารญี่ปุ่นได้นำน้ำมันเบนซินจำนวนหลายถัง
ไปซุกซ่อนไว้ในป่ายางหลังบ้านขุนนิพัทธ์  ๆ  ได้ข่าวว่าทหารฝ่ายพันธมิตรจะ
ทิ้งบอมอีกในเร็ว ๆ นี้   จึงวิตกกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยมาก   จึงได้ไปสร้าง
บ้านชั่วคราวไว้ใกล้สนามบินหาดใหญ่    ปัจจุบันอยู่ห่างจากหมู่บ้านวังพาประมาณ
10 กิโลเมตร   ขุนนิพัทธ์ฯ  มีความคุ้นเคยและสนิทสนมกับกำนันบ้านวังพามาก
การหลบภัยครั้งนี้มีเพียงเฉพาะผู้หญิงและเด็กเท่านั้น   สำหรับขุนนิพันธ์ฯ และ
ลูกชายทุกคนยังคงอาศัยอยู่ที่บ้านในหาดใหญ่   ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับกองบัญชา
การทหารญี่ปุ่น   ซึ่งเป็นบ้านของลูกสาวท่าน

[พี่แอ๊ด]

การหลบภัยสงครามในครั้งนั้น   มีชาวบ้านและบริษัทยิบอินซอย  จำกัด
ได้ไปปลูกบ้านชั่วคราวอยู่ใกล้หมู่บ้านวังพาเช่นกัน   มีทุ่งนาก็ไม่วายที่
จะมีทหารญี่ปุ่นเอาไม้แหลม ๆ ไปปักไว้เต็มทุ่ง  ด้วยกลัวว่าทหารฝ่าย
พันธมิตรจะถือโอกาสโดดร่มลงมายังจุดนี้
ในระหว่างสงครามฝ่ายพันธมิตรเคยทิ้งบอมที่หาดใหญ่ 2 ครั้ง  ครั้งหนึ่ง
บอมตกอยู่กลางทุ่งนาด้านหน้าของอู่รถไฟหาดใหญ่   เกิดความเสียหาย
ไม่มากนัก   นับเป็นโชคดีที่ภายในเขตเทศบาลตำบลหาดใหญ่   ไม่ได้
รับความเสียหายใด ๆ  จากภัยในครั้งนั้นฃ
ก่อนสงครามจะสิ้นสุดลงหนึ่งเดือน   ทหารฝ่ายพันธมิตรยังทิ้งบอมที่
ตลาดใหม่นครในสงขลา   รวมทั้งบ้านบน    ได้รับความเสียหาย
ผู้คนล้มตาย

[พี่แอ๊ด]

กองทัพญี่ปุ่นเข้ามาอยู่หาดใหญ่ประมาณ 3 ปีกว่า  ก็แพ้สงคราม
(สงครามสิ้นสุดลงเมื่อวันที่  16  สิงหาคม  2488)
กองทัพพันธมิตรคือ  อังกฤษและทหารไทยก็ทยอยเข้ามา  โดยใช้
บ้านซึ่งเป็นกองบัญชาการทหารญี่ปุ่นหลังเดิม  แทนกองทัพญี่ปุ่น
เพื่อตรวจสอบทรัพย์สินสงครามของญี่ปุ่นที่เหลือทิ้งไว้   ส่วนใหญ่
จะเป็นอาวุธสงครามและเครื่องจักรกลขนาดใหญ่   พร้อมทั้งปลด
อาวุธประจำกาย   โดยไม่ให้ญี่ปุ่นนำทรัพย์สินออกไป   และจะจาก
ไปมีนายทหารญี่ปุ่นซาบซึ้งต่อความดีและมีน้ำใจของขุนนิพันธ์ฯ
ได้มอบดาบซามูไร  ให้เป็นที่ระลึก
กองทหารญี่ปุ่นที่มายึดหาดใหญ่นั้น    เป็นกองทัพทหารที่มีระเบียบ
วินัยและไม่รังแกชาวบ้าน

[พี่แอ๊ด]

ข้อมูลบางส่วนของผู้เขียนบทความ  (นายยรรยง  จิระนคร)
เมื่อสงครามสิ้นสุดเมื่อวันที่  16  สิงหาคม  2488
ได้เข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนหาดใหญ่วิทยา  เป็นโรงเรียนเอกชน
แห่งแรกของหาดใหญ่   (ปัจจุบันคือ  โรงเรียนหาดใหญ่อำนวยวิทย์)  
ตอนเย็นไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษกับบาทหลวงชาวอิตาลีที่โบสถ์  
กลางคืนไปเรียนภาษาจีน
และได้เดินทางศึกษาต่อที่โรงเรียนจุงฮวาที่กรุงเทพฯ  เป็น
โรงเรียนที่อยู่ในความอุปภัมภ์ของหอการค้าไทย - จีน ได้
1 ปี  ก็เดินทางไปศึกษาต่อที่เมืองกวางเจา  ประเทศจีน
ในปี  พ.ศ.2490  มีอายุ  18  ปี  ต่อมาในปี พ.ศ.2492  ได้มี
การเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบบสังคมนิยมในประเทศจีน
จึงไม่ได้มีโอกาสกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดเมืองนอน   ด้วยมีภารกิจ
มากมายซึ่งรับผิดชอบอยู่ในหน่วยงานวิจัย   ที่มหาวิทยาลัยคุนหมิง
มณฑลยูนนาน   แต่ได้กลับมาในพิธีเปิดอนุสาวรีย์ของขุนนิพัทธ์
ที่สนามกีฬาจิระนคร   เมื่อวันที่  1  กันยายน  2528  จึงมีโอกาส
ปลีกตัวมาร่วมงานและเยี่ยมญาติด้วย

[พี่แอ๊ด]

ภาพของผู้เขียน  (นายยรรยง  จิระนคร)   ถ่ายในวันเปิด
อนุสาวรีย์ขุนนิพัทธ์   ณ  สนามกีฬาจิระนคร   และได้
ร่วมบริจาคเงินสร้างอนุสาวรีย์แห่งนี้ด้วย

[Kungd4d]

 :D ;D ขอบคุณมากครับพี่แอ๊ด  ;D :D รอติดตามตอนต่อไปจ้า  )love )love