"คันหาบ" ยังใช้กันอยู่มั่งเหลยหม้าย

[ฅนสองเล]

แรกกอนจำได้ว่าตอนเด็กๆ เวลาไปเก็บยางกับแม่พอเก็บเสร็จ เอาน้ำยางจากถุ้งเล็กๆ มาเทใสปอด

ได้น้ำยาง 2 ปอด แม่หาบหลบมาทำแผนที่เริน คันหาบ เป็นการนำไม้ไผ่มาเหลาให้แบนแล้วใส่หูเกี่ยวที่เป็นเหล็กเข้าไป

การหาบจะช่วยให้ได้น้ำยางทีละ 2 ปอด ถ้าหิ้วได้แค่ปอดเดียว เพราะถ้าหิ้ว 2 ปอดแข็ดมือตั้งตาย

คนหวางนี่ยังรถเครื่อง รถยนต์ กันหมดแล้ว เก็บยางใส่รอนขายน้ำทันที ไม่พักหาบ พักคอนกันแล้ว บายหนัด

การทำยางนั้นยังมีอุปกรณ์มากมาย เดี๋ยวจะค่อยเล่าให้ฟังเรื่อยๆ

[Singoraman]

อันว่า "คันหาบ" นั้น
หมายถึง "คง" ขอรับ

[คนแค่ๆ]

ยังเห็นมั่งเหลย คนแก่ๆหานน้ำให้วัวกิน

[ฅนสองเล]

อันว่า "คันหาบ" นั้น
หมายถึง "คง" ขอรับ

รบกวนท่านขยายความกันต่ะคับ ผมมึน

[Singoraman]

คือว่า เรื่องหมันเป็นพั่นนี้
๑. "คันหาบ"  นั้น ภาษากลางเขาเยียก "ไม้คาน"
๒. ส่วน "คง" นั้น คือ "ข้าวโพด" (ที่โถกควรเขียน "ฆง" เพราะมาจากคำ "จาฆง" ในภาษานายู)
๓. ถึงคะนี้ เวลากิน ฆง นั้น แบบบ้าน ๆ แต่แรก เขาใช้วิธีกินทั้งฝัก เยีกว่า "ครด"
๔. เวลาครด "ฆง" ถ้าให้หรอย ต้องฉวยทั้งขวัก แล้ว "คาบ"
๕. พอ "คาบ" แล้ว ทีนี้กะต้อง "หัน" เพื่อให้กินได้ทั้งขวัก
๖. ถึงอาการ กินฆงพั้นนี้แหละเขาเยียก "คาบหัน" คือ "คาบแล้วหัน"
๗. คนแต่แรกเขาท้ายปัญหาเด็ก ๆ ว่า "ไอไหรหา คาบหัน" คำตอบ คือ "ฆง"
๘. หายมึนแล้วหม้าย
๙. ผมมึนแหม็ดแล้ว
๑๐. แล้วถึงโร้หม้าย "ไอไหรเอ้ย  หัวเทียมดอง"
๑๑. สวัสดี

[ฅนสองเล]

ออ คาบหัน พอเข้าใจ ท่านว่าคันหาบต้องสรรพลีหวน 2 ชั้น

แจ็บหัวแหม็ดแร่ะผม ถึงนี่มาทายตอว่าไอ้ไหรหัวเทียมดอง

ปัญหานี่ไม่โร้ว่าถามพ่อเฒ่าแล้วแกโร้หม้าย