ชูวิทย์ โพสต์เฟซบุ๊ก อย่ารังแกข้าวไทยอีกเลย

[itplaza]

    ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ โพสต์เฟซบุ๊ก ระบุ อย่ารังแกข้าวไทยโดยนำมาเล่นการเมืองมากไป จนส่งผลกระทบต่อประโยชน์ของชาติ

           เมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม 2556 นายชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ หัวหน้าพรรครักประเทศไทย ได้โพสต์เฟซบุ๊ก "ชูวิทย์ I'm No.5"   โดยระบุว่า อย่ารังแกข้าวไทยอีกเลย เพราะประเทศไทย ส่งออกข้าวเป็นอันดับ 1 ของโลกติดต่อกันมาโดยตลอด ครองแชมป์ส่งออกมาช้านาน

           เมื่อข้าวไทยเป็นสินค้าเกษตร จึงเกี่ยวข้องกับคนจำนวนมาก โดยเฉพาะผู้ที่เปรียบเสมือน "กระดูกสันหลังของชาติ" คือชาวนา ทุกรัฐบาลมีนโยบายช่วยเหลือชาวนา ตั้งแต่สมัยรัฐบาล "จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์" จนถึงปัจจุบัน แต่ชาวนาไทยก็ยัง "จน" เหมือนเดิม ไม่เคย "ลืมตาอ้าปาก" ได้ ทุกวันนี้ยังมีการประท้วงกันอยู่ เมื่อวาน ประท้วงกันบนทางด่วน เพราะชาวนาบอกว่าเป็นเรื่อง "ด่วน"

           ผมไม่อยากให้เอาข้าวไทยมา "เล่นการเมือง" มากเกินไป จนส่งผลกระทบต่อ "ประโยชน์ของชาติ" ทุกคนอ้างว่าทำเพื่อประเทศชาติ แต่ขณะนี้ดูเหมือนข้าวไทย กลายเป็น "สินค้าการเมือง" อะไรที่เกี่ยวกับการเมืองมันดู "เลวร้าย" ปู้ยี่ปู้ยำเรื่องข้าว ทั้งโกง ข้าวเน่า สวมสิทธิ์ข้าว ขายข้าวขาดทุน ทุกอย่างที่เกี่ยวกับข้าวดู "เลวร้าย" ไปหมด

           แต่ข้าวไทยยังคงเป็น "สินค้าสำคัญ" ของไทยต่อไปในอนาคต เพิ่มรายได้ให้กับประเทศ ทุก ๆ คนต้องกินข้าว คนไทยทุกคนเกี่ยวข้องกับข้าว ตั้งแต่เกษตรกร โรงสี หน่วยงานรัฐ ผู้ส่งออก จนถึงผู้บริโภค

           ผมลองเอาข้าวมาสแกนดู ข้าวไทยยังคงคุณภาพยอดเยี่ยมครับ ดีที่สุดในโลก ใคร ๆ ก็พูดให้ร้ายข้าวไทย จนผมต้องออกมาเชียร์ข้าวไทยบ้าง เพราะไม่ใช่เฉพาะคนไทยที่กินข้าวไทย แต่เป็นคนทั่วโลก ตั้งแต่แอฟริกา ยุโรป อเมริกา เอเชีย ล้วนชิมข้าวไทยมาแล้วโดยทั้งสิ้น

           หยุดทำร้ายข้าวไทยเสียทีเถอะครับ


ขอบคุณเนื้อหา : Kapook
ที่มา http://www.itplaza.co.th/update_details.php?type_id=1&news_id=28244&page=1

[ซัมเบ้ Note 7 Jr.]

ข้าวไทยเคยเป็นสินค้าออก
เดี๋ยวนี้เขาบอกจะเป็นสินค้าเข้า
เมื่อชาวนามีชีวิตปวดร้าว
แล้วใครกันเล่าจะกัมหน้าทำนา

อันปู่ย่าตาทวดเคยทำกิน
บัดนี้ผืนดินสิ้นคุณค่า
บ้านเมืองเรายิ่งพัฒนา
(บ้านเมืองเรายิ่งพัฒนา)
ก็ยิ่งนำพาธรรมชาติให้เสื่อมโทรม

ตามี ยายมา ตาสา ยายสี อยู่เหย้าเฝ้าเฮือน
นอนดูเดือนเคลื่อนผ่านราตรี
นาไร่ในวันนี้ คงไม่มีลูกหลานเหลนโหลนทำกิน

ข้าวไทยเคยมีชัยก้องโลก
เป็นมรดกที่เราภาคภูมิใจ
ปลูกข้าวไว้กินไว้ขาย
มุ่งทำรายได้เลี้ยงแผ่นดินสืบมา

ค่าปุ๋ย ค่ายาฆ่าแมลง
ปัญหาฝนแล้งจึงต้องประกันราคา
เมื่อคนกินไม่แลเห็นคุณค่า
(คนกินไม่แลเห็นคุณค่า)
ก็ได้เวลาเป็นชาวนาล้มละลาย

เปิบข้าวกันทุกคราวคำ
แล้วใครบ้างจำว่าข้าวมาจากไหน
หนึ่งคำที่เราเคี้ยวกัน
เคยนึกมั้ยนั่นว่ามาจากใคร

รำลึกถึงบุญคุณแผ่นดิน
อย่ากินแบบเหลือ เผื่อหมูเผื่อหมา
หนึ่งเมล็ดก็มีราคา
หยาดเหงื่อแลกมาของชาวนาไทย

ข้าวไทยในฝันร้ายชาวนา
ที่หมดปัญญาหยัดยืนสู้ต่อไป
แผนพัฒนาชาติไทย
มุ่งทำกำไรไปที่อุตสาหกรรม

ยายมา ตาสา ยายสี
นั่งปิ้งข้าวจี่ป้อนหลานตัวดำๆ
กินไปเถอหำน้อยผู้ตกต่ำ
(กินไปเถอหำน้อยผู้ตกต่ำ)
เปิบข้าวแต่ละคำจำไว้เป็นตำนาน