ศูนย์การศึกษาพิเศษระนองจับมือเครือข่ายผู้ปกครองจัดโครงการพัฒนาคุณภาพเด็กพิการ

[ทีมงานบ้านเรา]

 ( 2 ก.ย.57) ศูนย์การศึกษาพิเศษ จ.ระนอง ร่วมกับเครือข่ายผู้ปกครอง จัด "โครงการพัฒนาคุณภาพเด็กพิการ" มีคุณครูประจำศูนย์และพ่อแม่ผู้ปกครอง เข้าร่วมการอบรม ในงานมีการให้ความรู้เกี่ยวกับการดูและเด็กพิการ การช่วยเหลือปฐมพยาบาล และกลุ่มระบัดใบได้ไปให้ความรู้ เรื่อง "การเล่นเพื่อพัฒนาคุณภาพเด็กพิการ"

[attach=1]

กลุ่มที่มาร่วมการอบรม มีลูกหลานพิการทางสมอง  ร่างกาย  หูหนวก ตาบอด  ออทิสติก หลากหลายมากๆ  พี่ๆ เลยชวนคุณครูและผู้ปกครองสวมวิญญาณเป็นเด็กพิการ ทดลองเล่นของเล่น ทำกิจกรรมเคลื่อนไหว และการอ่านหนังสือ และชวนคิดชวนคุยว่า การเล่นช่วยพัฒนาเด็กได้อย่างไร

เด็กพิการบางกลุ่ม ไม่ชอบให้ใครถูกเนื้อต้องตัว เข้ากับสังคมยาก บางประเภทเล่นซับซ้อนไม่เป็น บางประเภทไม่ยอมเล่นเพราะร่างกายยึดเกร็ง บางกลุ่มก็ไม่เข้าใจเรื่องอารมณ์ความรู้สึก อีกบางคนก็อยากเล่นแต่เล่นไม่เป็น เล่นรุนแรง หรือไม่ก็ไม่มีใครเล่นด้วย เหล่านี้ ทำให้เด็กพิการขาดแรงจูงใจในการพัฒนาตนเอง เสียโอกาสที่จะได้พัฒนาทั้งทางอารมณ์ สังคม ร่างกายและปัญญา

การเล่น จึงช่วยเด็กพิการหลายด้าน
- เล่นที่ต้องมีการเคลื่อนไหวสัมผัส  (จี้ แตะ พิง ทับ ฯลฯ) ช่วยให้เด็กเปิดตัวเอง รู้จักใช้ชีวิตร่วมกับสังคม มั่นใจในตัวเอง
- เล่นที่ต้องมีการเคลื่อนที่   ทำให้เด็กได้ยืดคลายกล้ามเนื้อที่เกร็ง เล่นบ่อยๆ กล้ามเนื้อแข็งแรงขึ้น
- เล่นที่ต้องทำตามลำดับขั้นตอน  ช่วยฝึกให้เด็กรู้จักรอคอย รู้จักกฎ มีวินัย ปรับใช้ในชีวิตได้
- เล่นที่ต้องประดิษฐ์สร้างสรรค์  ทำให้เด็กฝึกใช้ความพยายามทำสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง มีความสร้างสรรค์เพลิดเพลิน ผ่อนคลาย งานเสร็จเกิดความภาคภูมิใจ กลุ่มพิการร่างกายยิ่งรู้สึกมีคุณค่าในตัวเอง
- เล่นบทบาทสมมุติที่เลียนแบบชีวิตประจำวัน (แต่งตัว ทำกับข้าว ฯลฯ) ช่วยให้เด็กมีประสบการณ์ซึ่งสามารถนำไปใช้จริง เมื่อโตขึ้นและต้องช่วยเหลือตัวเองในกิจกรรมพื้นฐาน ทำให้ไม่ต้องพึ่งพาผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา ผู้ปกครองก็ผ่อนเบา
.
การอ่าน ก็ช่วยพัฒนาเด็กพิการได้
- อ่าน ช่วยให้เด็กได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ รอบตัว มีความเพลิดเพลิน สุขใจ
- อ่าน ช่วยให้เด็กเห็นภาพจำลองสถานการณ์รอบตัว ที่เราอยากนำมาสอน
- อ่าน ช่วยให้เด็กได้เรียนรู้บุคลิก อารมณ์ ของตัวละคร
- อ่าน ชวนให้เด็กพูดคุยถึงปัญหา ปัจจัย ผลกระทบ และทางแก้ไข
- อ่าน เปิดโลกให้เด็กพิการหลายประเภท ทั้งพิการร่างกาย หูหนวก ตาบอด หรือพิการซ้ำซ้อน และยังช่วยให้ครู ผู้ปกครองมีเครื่องมือสื่อที่ดีอีกด้วย

ดนตรีช่วยให้เด็กฟังเกิดการรับรู้ ในสมองเกิดการทำงาน เมื่อทำกิจกรรมดนตรี ก็เกิดการร่วมมือของประสาทส่วนต่างๆ ตากับมือ มือซ้ายกับมือขวา เมื่อเต้นรำ ก็มีการทำงานร่วมกันของขาขวา-ซ้าย-มือขวา- ซ้ายและร่างกายส่วนต่างๆ ดนตรีช่วยให้เด็กรอคอยเป็น และเป็นสิ่งที่สำเร็จได้เร็ว ไม่ต้องรอคอยนาน ถ้าเขาทำเพลง 1 นาทีได้สำเร็จ ก็เป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งแล้ว เด็กพิการต่างมีประสบการณ์แห่งความล้มเหลว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถูกเปรียบเทียบกับคนอื่น ดนตรีจึงเป็นกิจกรรมที่จะช่วยสร้างความมั่นใจในตัวเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ส่วนงานศิลปะช่วยให้เด็กพิเศษมองเป็น และรู้จักใช้พื้นที่ให้เกิดความสวยงามด้วยเส้นและสี มีความสุขกับการใช้พู่กัน เล่นกับกระดาษ และอุปกรณ์การวาดด้วยเทคนิคต่างๆ เด็กแต่ละคนจะมีโอกาสสร้างงานที่เป็นสไตล์ตัวเอง วันเวลาที่ผ่านไปกับการฝึกฝนด้านศิลปะ ใจของเด็กกล้าหาญขึ้น งานศิลปะช่วยให้เขามีสมาธิทำงานที่นาน ใช้เวลามุ่งมั่นกับงานนั้น งานศิลปะช่วยให้คนยอมรับเขาอย่างที่เขาเป็น ทำให้คนอื่นได้เห็นความสามารถที่ฝังลึกอยู่ข้างใน

รอยยิ้มของครูและผู้ปกครอง เป็นกระจกสะท้อนว่า เด็กพิการที่รออยู่ที่บ้าน ต้องได้รับรอยยิ้ม เมื่อพ่อแม่ลุงป้า กลับบ้านไปชวนพวกเขาเล่นด้วย แน่ๆ
.
"เล่น เป็นการฝึก เล่นเป็นการเรียนรู้ เล่นเป็นการเปิดประตูสู่โลกใบใหญ่ให้เด็กพิการ" ถ้ามีโอกาส เข้าไปเล่นกับเด็กพิการบ้าง แล้วจะรู้ว่า  "ศักดิ์ศรีในความเป็นมนุษย์ของ เรากับเขา นั้นเท่าเทียมกัน"

[attach=2]

ข้อมูลจาก – กลุ่มระบัดใบ