นานๆ จะไปสตูลสักที... (4)

[ทีมงานบ้านเรา]

[attach=1]

16 พฤศจิกายน 2557
บก.วานิช สุนทรนนท์ เรื่อง/รูป

หญิงสาว...
พอผ่านช่องเขาติงไปอีกฝั่งก็เหมือนผุดโผล่เข้าไปสู่เขตหุบเขากว้างใหญ่ไพศาล รอบๆ ใกล้ไกลมีภูเขาเป็นดั่งกำแพงห้อมล้อม มองทางกระจกหลังมีหมอกขาวหล่อเลี้ยงตรงกลางๆ ของตัวภูเขา ทางขวามือมีหมอกหนาหุ้มห่อไปถึงยอดภู เบื้องหน้าไกลๆ ยังเป็นแนวเขารางๆ อยู่หลังหมอกขาว

ฉันหยุดรถเพื่อลงไปถ่ายรูปอีกหลายๆ ครั้ง ด้วยความรู้สึกได้ถึงความสุข แม้จะจำไม่ได้ว่าเป็นคนชอบหมอกมาตั้งแต่ตอนไหน สมัยไหน หรืออาจจะเป็นมาตั้งแต่เด็กๆ

จำได้เพียงว่า ตอนยังเรียนอยู่ชั้นประถม ก่อนไปโรงเรียนแม่ผู้เป็นครูจะทำกับข้าวให้พวกเราลูกๆ สามคนพี่น้องได้กิน ผมเป็นลูกชายคนเดียว บางวันก็จะขี่รถเครื่องไปซื้อหมูจากเขียงตรงสามแยกหัวถนนมาให้แม่ทอดหอมๆ อร่อยๆ มีบางวันขี่รถไปท่ามหมอกขาว ขากลับสิแม่หัวเราะพลาง ทักพลางว่า ดูสิหมอกติดขนคิ้วมาเยอะเลย

เธอคงจำได้ที่ฉันเคยเล่าถึงการที่ต้องขับรถไปถึงพังงาโดยเอาจักรยานใส่ไปด้วยเพื่อจะไปตามล่าหาหมอกขาว ซึ่งก็ไม่เคยผิดหวัง แต่หมอกที่นั่น อย่างน้อยในขณะนั้นไม่เหมือนกับทีนี่ในขณะนี้ หมอกพังงาตอนที่ฉันไปจะเป็นริ้วหมอกหนาบ้างบางบ้างพาดผ่านภูเขา หรือไม่บางทีก็จะเห็นการเคลื่อนตัวของหมอกขาวจากเทือกเขาไกลๆ เข้าหาตัวเมือง

ต่างกับหมอกที่ฉันกำลังเล่าให้ฟังอยู่นี้ที่เป็นหมอกขาว หนาทึบไปทั่วทุกบริเวณ คือเราอยู่ในผืนหมอก ไม่ใช่แหงนแลสำลีก้อน ขาวๆ ยาวๆ ไหลผ่านภูเขาอย่างที่เคยเห็นจากพังงา

หญิงสาว...
ฉันคงทำได้แค่เล่าให้ฟังในสิ่งที่ได้ไปเห็นไปสัมผัสพบเจอ อยากให้เธอได้รับรู้ถึงสิ่งที่ฉันไปพบมา เหมือนก่อนนี้ที่พอรักพอชอบหนังสือเล่มไหนก็อยากให้เธอได้อ่านด้วย เคยชอบหนังเรื่องไหน เพลงอะไร ก็อยากให้ได้ดู ได้ฟังด้วย แบบนั้น
ฉันรู้, บางความฝันก็ไม่ต่างกันกับสายหมอกขาว พอแสงส่องก็จางจาก...

[ทีมงานบ้านเรา]

[attach=1]

ตรงลูกศรชี้ เป็นยอดภูเขาน้ำเต้า, สมัยหนึ่งเคยเป็นที่พักพิงของฝ่ายต้านรัฐบาลไทย