อยากให้มีครูดีๆ เช่นนี้ อีกมากๆ

[ทีมงานบ้านเรา]

ดร.โสภณ พรโชคชัย ได้เขียนบทความในหนังสือ "ชื่นชุมนุม'57" ในโอกาสสังสรรค์ประจำปีของนักเรียนเก่าเทพศิรินทร์  ดร.โสภณ เคยเป็นนักเรียนเก่า และยังเคยเป็นรองเลขาธิการสมาคมนักเรียนเก่าเทพศิรินทร์ในพระบรมราชูปถัมภ์ อีกด้วย  บทความนี้มุ่งหวังให้ทางราชการพัฒนาครู จัดหาครูดี ๆ เพื่อการพัฒนาเด็กและพัฒนาชาติ

[attach=1]

ณ โรงเรียนเทพศิรินทร์แห่งนี้ ผมมีคุณครูที่ผมเคารพยิ่งและพึงยกย่องให้โลกรู้อยู่หลายท่าน ท่านเป็นแบบอย่างที่ดียิ่งของคุณครูรุ่นปัจจุบัน ว่าครูที่แท้เป็นอย่างไร จึงอยู่ในใจลูกศิษย์ไม่รู้ลืม  ที่ไม่ใช่เพียงเพราะเป็นครูประจำชั้น ครูที่ดุ ครูที่มีอำนาจ ฯลฯ  ลูกศิษย์ประทับใจครูแบบไหน
            ผมขอไม่ใช้คำว่า "อาจารย์" เพราะในสมัยเด็ก ๆ เรารู้จักแต่คำว่าครู  แต่พอผมเข้าเทพศิรินทร์ ผมเริ่มได้ยินคำว่าอาจารย์  ก็คงเป็นเพราะกระทรวงศึกษาธิการเห็นว่าคำว่าครูคงดูบ้าน ๆ  ยิ่งถ้าในระดับอุดมศึกษายังแยกเป็นอีกหลายระดับ  ผมถือว่านี่เป็นการแบ่งชนชั้นครู  ครูหลายท่านก็ชอบคำว่าครูมากกว่าคำว่าอาจารย์
            ผมขออนุญาตเล่าถึงคุณครูของผมตามลำดับอักษร  สำหรับนามสกุล ครูผู้หญิงบางท่านก็คงเปลี่ยนไปบ้างแล้ว  คุณครูเหล่านี้สอนผมตั้งแต่ชั้น ม.ศ.1 ปี 2515 จนถึง ม.ศ.4 ปี 2518  จากนั้นผมก็สอบเทียบเข้าธรรมศาสตร์
            ครูกมล พุกทอง  ผมจำได้ว่าท่านเป็นครูหนุ่มรูปงามสูงสง่า  แต่ที่ผมประทับใจสุด ๆ ก็คือการเป็นคนใจเย็น มุ่งสอนให้รู้เรื่อง  ถ้าผมจำไม่ผิดท่านสอนวิชาคณิตศาสตร์  ผมเรียนแล้วสบายใจ รู้เรื่องดี  ท่านยังแต่งตั้งให้ผมเป็นหัวหน้า  ผมจำได้ว่าผมเป็นหัวหน้าห้อง 2/7 4/11 และรองหัวหน้าห้อง 1/3 และ 3/1 อีกด้วย  ท่านยังเป็นครูที่ใฝ่รู้จริง  ภายหลังท่านเขียนตำราคณิตศาสตร์ สถิติอยู่หลายเล่ม
            ครูจิราพร ภัทรเสน ท่านสอนภาษาอังกฤษ  เป็นครูที่ระเบียบจัดแต่มีจิตใจประเสริฐเหลือล้น  แม้บรรดาศิษย์จะทโมน ท่านก็ตักเตือนด้วยความหวังดี  ครั้งหนึ่งผมเห็นครูตรวจให้คะแนนผมน้อยกว่าความจริงไปนิดหน่อย (ไม่ได้เต็ม) เลยรีบไปท้วงครู  ท่านก็แก้ไขให้ และย้อนให้ผมเห็นว่า เรื่องแค่นี้ทำตาโตเท่าไข่ห่านเลย (ตื่นเต้นไปได้) ทำให้ผมรู้สึกว่าบางทีเราต้องมองออกจากผลประโยชน์ของตัวเราบ้าง
            ครูนิรมล อัศนุวัฒน์ ท่านเป็นครูคนดีที่สุดอีกท่านหนึ่ง  สอนด้วยความใจเย็น มีโน้ตประกอบการบรรยายทุกครั้ง  เน้นให้ผู้เรียนได้เรียนรู้อย่างเต็มที่  ผมเชื่อว่าครูท่านนี้เป็นคนที่เอาใจใส่การเรียนของนักเรียนมากกว่าเอาใจใส่ต่อความก้าวหน้าของตนเอง ไม่ไต่เต้า  ท่านเป็นครูน้อย ร่างเล็ก แต่มีน้ำใจอันยิ่งใหญ่ต่อลูกศิษย์  ผมได้เรียนรู้ทั้งความรู้และวัตรปฏิบัติที่ดีจากครูท่านนี้
            ครูประชา ปฏิสัมพิทา  ท่านเป็นครูที่แท้อีกท่านหนึ่ง  ผมทราบว่าภายหลังท่านได้เป็นถึงผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่ายปกครองของโรงเรียนของเราด้วย  ครูประชาเป็นครูที่ใจเย็นซึ่งเป็นคุณสมบัติที่สำคัญของครูที่จะให้ความรู้ศิษย์  แต่ก็ใช่ว่าครูดุจะไม่ดีนะครับ ขอเพียงแต่ต้องมีเหตุมีผล ไม่ใช้อารมณ์กับเด็ก ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ก็เป็นความเมตตายิ่งต่อลูกศิษย์แล้ว
          ครูประพันธ์ มงคลวีราพันธ์ ท่านสอนวิชาภาษาไทยให้ผม ถือเป็นครูที่ดุ ท่านร่างเล็ก แต่ดูมีพลังมาก แข็งแรง สุขภาพดี  สอนสั่งศิษย์ด้วยความปรารถนาดี  ท่านมุ่งสอนจนนักเรียนรู้เรื่อง เน้นประสิทธิผลของการสอน คือมีนักเรียนเป็นศูนย์กลางนั่นเอง  ไม่ใช่สอนไปตามเวลาที่มี  ไม่ใช่แบบพระตีระฆังไปวันๆ  ต่างจากบางวิชาที่นักเรียนค่อนห้อง เรียนไม่เข้าใจ ตกเกือบหมด
          ครูประเสริฐ เทียนสวัสดิ์ ท่านเป็นครูรูปร่างสูงโปร่ง สุภาพ เอาการเอางาน ผมเรียนวิชาธุรกิจศิลป์ที่ท่านสอน ซึ่งน่าสนใจมาก  มีอยู่ครั้งหนึ่งผมไปสอบเข้าโรงเรียนบพิธพิมุขในชั้น ม.ปลายด้วยหวังจะได้จบ 2 โรงเรียนให้ดูเท่  ผมสอบเข้าได้อันดับต้นๆ เลย  แต่ตกสัมภาษณ์! เพราะผมผ่าไปบอกครูที่สัมภาษณ์ว่าปกติเด็กเทพฯ ไม่ค่อยไปสอบที่อื่นหรอก โรงเรียนเราดีอยู่แล้ว  ท่านเลยสั่งสอนให้ผมตกสัมภาษณ์ไปเลย (ฮา)
            ครูประพันธ์ มงคลวีราพันธ์ ครูผู้นี้เฮียบนัก แต่สอนดี เข้าใจง่าย  ตอนผมเรียนอยู่มีอยู่คราวหนึ่ง ครูส่งกระดาษคำตอบคืนกับผม ปรากฏว่าครูตรวจให้คะแนนผมผิดไปข้อหนึ่ง ผมตื่นเต้นวิ่งไปบอกครูเพื่อขอแก้คะแนน  ครูประพันธ์เอ็ดผมว่า "แค่คะแนนสองคะแนน ตาโตเท่าไข่ห่าน"  ท่านเตือนสติผมว่าผมคงจะ Crazy มากไปกับการได้คะแนนสูงๆ  ท่านทำให้ผมเริ่มคิดได้ว่าต้องมองอะไรที่กว้างไปกว่าผลประโยชน์ของตนเองบ้าง
            ครูประเสริฐ เทียนสวัสดิ์  ท่านเป็นครูที่ใจเย็น เรียบร้อยมาก ไม่มีการช่วงชิงความดีเด่นอะไรกับใคร  ผมจำได้ว่าตอนเรียน ม.ศ.1 ผมได้มีโอกาสเรียนวิชา "ธรกิจศิลป์" กับคุณครูท่านนี้  ทำให้ผมประทับใจในเรื่องการทำธุรกิจ  ถือเป็นการเปิดโลกใหม่อย่างหนึ่ง เพราะสมัยเด็ก ๆ เรามีค่านิยมว่าคนเรียนดีต้องเป็นหมอ เช่น "คู่แข่ง" และเพื่อนที่แสนดีของผมในสมัยนั้น ซึ่งปัจจุบันคือหมอวิทย์ และหมอวันชัย (เปลี่ยนชื่อแล้ว) หรือคุณวันชาติ คุณสิทธิ และวิศวกรอีกหลาย ๆ ท่าน
           ครูพิจิตรา จารุวณิช สุดยอดครูอีกท่านที่สอนจนผมได้เป็นที่หนึ่งของโรงเรียนด้านวิทยาศาสตร์ เป็นตัวแทนไปตอบคำถามและสอบแข่งขันวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์อยู่เนือง ๆ  ในวัยเด็ก พวกเรามักอยากเป็นหมอหรือวิศวกร เช่นหมอวิทย์ หมอวันชัย หรือวิศวกรอย่างคุณสิทธิ คุณวันชาติ ที่ขับเคี่ยวกันมา  แต่เหมือนถูกแกล้งตอน ม.ศ.3 ผมไม่ได้ที่หนึ่งด้านวิทยาศาสตร์  ผมเลยประท้วงชีวิตไปเรียนศิลป์ฝรั่งเศสได้แค่ 1 เทอม แล้วไปสอบเทียบศิลป์คณิต
          ครูวันทนีย์ สุนทรวิจิตรา  อีกหนึ่งในสุดยอดคุณครูของผม บ้านท่านก็อยู่แถวถนนดินแดง ใกล้ตลาดศรีดินแดง พญาไท แถวบ้านของผมเหมือนกัน  ท่านสอนวิชาภูมิศาสตร์ จนผมเรียนรู้ชมชอบการสำรวจค้นคว้าต่าง ๆ ในโลกกว้าง  จนผมได้เรียนรู้เพิ่มเติมในด้านระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ การสร้างแบบจำลองทางสถิติเพื่อการประเมินค่าทรัพย์สินที่เชื่อมโยงกับระบบสารสนเทศ
           ผมจำครูท่านนี้ได้แม่น ว่าท่านสอนวิทยาศาสตร์ให้กับผมตอนเรียนชั้น ม.ศ.2  สมัยเรียน ม.ศ.1 ผมสอบเข้าเรียนได้ที่ 88 จากนักเรียนพันกว่าคน เป็นอันดับหนึ่งของห้อง 1/3 แต่เรียนไปเรียนมาคะแนนตกต่ำ เลยถูก "ถีบ" ลงมาอยู่ห้อง 2/7  ผมก็ได้ครูท่านนี้แหละครับที่สอนด้วยใจ ผมเรียนจนรู้แจ้งทะลุปรุโปร่ง ในปีนั้นผมจึงสอบได้คะแนนวิทยาศาสตร์สูงสุดของชั้นจนได้รับรางวัลในวันครู และตอน ม.ศ.3 จึงได้ย้ายไปอยู่ห้อง 3/1 และเป็นตัวแทนโรงเรียนตอบปัญหาวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์มาตลอด
            ครูวันทนีย์ สุนทรวิจิตร  ท่านเป็นครูที่เตรียมการสอนได้ดีที่สุดท่านหนึ่ง  มีโน๊ตประกอบคำบรรยายทุกครั้ง  ยิ่งกว่านั้นครูยังเป็นผู้ที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ให้ความเป็นกันเอง ไม่ถือตัว และโปร่งใส  ความโปร่งใสเป็นสิ่งสำคัญ  มีอยู่ครั้งหนึ่งสมัยเรียน ม.ศ.3 ผมคิดว่าตนเองจะได้คะแนนเป็นที่ 1 อีกครั้ง  ผมมั่นใจว่าผมตอบได้ 94 เต็ม 100 แต่ครู (อีกท่าน) ให้ไม่ถึง  ผมขอดูเฉลย ก็ไม่มีโอกาสได้ดู  แต่แม้ได้ 94 จริง ก็ยังแพ้หมอวิทย์ที่ได้คะแนน 96 อยู่ดี (ฮา)
            หากผมตกหล่นชื่อครูดี ๆ ไป  ผมขออนุญาตกราบขออภัยคุณครูที่ผมไม่ได้เอ่ยนามไว้ ณ ที่นี้  แต่ผมไม่ลืมบุญคุณครู  ไม่ลืมบุญคุณโรงเรียนเทพศิรินทร์ที่ให้โอกาสผมได้มีวันนี้  ครูแต่ละท่านที่ผมเอ่ยถึง ผมมีแต่ความเคารพรักอยู่ห่าง ๆ ไม่เคยมีอะไรเป็นส่วนตัวเลย  แต่ละท่านวางตัวได้ดีมาก สอนตามหน้าที่อย่างดี  เปี่ยมด้วยความเมตตา
         
             ครูข้างต้นเป็นครูน้อย แต่เป็นครูที่ยิ่งใหญ่ ครูที่แท้ ให้ความรู้แก่ลูกศิษย์ด้วยใจ ไม่ได้หยิบยื่นผลประโยชน์ใด ๆ ให้ศิษย์หรือไม่ได้หวังประโยชน์ใด ๆ จากศิษย์  ท่านให้ความรู้อันไพศาล  จึงเป็นครูที่ลูกศิษย์จดจำได้ไม่รู้ลืม  เราต้องการครูอย่างนี้มาก ๆ เพื่อพัฒนาเทพศิรินทร์และสังคมไทยให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้น  เพื่อให้คลื่นลูกหลังไล่ทันคลื่นลูกหน้า ประเทศชาติจึงจะเจริญครับผม

[แมวคราว]

อยากให้ดร. โสภณ พรโชคชัย เป็นคนดีอย่างที่ครูตั้งใจอบรมบ่มนิสัยครับ