ข่าว:

ทดลองใช้งานบอร์ดตะลุง ที่อยู่ในขั้นตอนการกู้คืนข้อมูล เบื้องต้นมีแต่กระทู้ (ข้อความ) กำลังกู้รูปภาพ ไฟล์แนบต่าง ๆ คาดว่าจะทยอยสมบูรณ์ภายในไม่ช้า

Main Menu

อนาคตของเมืองหาดใหญ่

เริ่มโดย เด็กป้อมหก(ไม่6), 15:50 น. 13 พ.ย 53

เด็กป้อมหก(ไม่6)

ตอนน้ำท่วมหาดใหญ่รอบนี้(2พ.ย.53)ทุกคนพูดไปทางเดียวกัน"หนักกว่าครั้งก่อน" และเมื่อย้อนเทปกลับไปตอนท่วมใหญ่ปี43 ก็เคยได้ยินคำพูดทำนองนี้"หนักที่สุดตั้งแต่เคยท่วมมา" นี่น่าจะเป็นสันดาน..เอ๊ยเป็นสัญญาณได้ไหมว่า...ในอนาคตอาจจะมีน้ำท่วมใหญ่รอบใหม่หนักกว่าครั้งนี้(2พ.ย.53)อีก เพื่อจะได้ยินใครต่อใครพูดว่า"หนักกว่า2ครั้งที่แล้วหลายเท่า" (ขออภัยปากเสียนิดหน่อย)
ตอนน้ำท่วมครั้งนี้ ขณะที่น้ำค่อยๆเพิ่มสูงทีละนิ้วๆๆๆๆๆๆอย่างต่อเนื่องและน่ากลัว ในใจคิดว่าท่วมหนักแน่นอน สิ่งแรกที่คิดได้คือเดี๋ยวไฟต้องดับรีบชาร์ตแบตทุกชนิด ถ่านกล้อง,ถ่านมือถือ,ถ่านที่ชอร์ตยุงแม้กระทั่งถ่านAAก็เผลอเอามาชาร์ตทั้งที่มันไม่ใช่แบบที่ชาร์ตไฟได้ เหลือบไปมองสิ่งของในบ้านแล้วยืนจังงัง ลำดับไม่ถูกว่าอะไรควรจะเก็บก่อน1-2-3-4-5 คิดได้แต่ของใหญ่เช่นตู้เย็น,ค.ซักผ้าค่อยๆยกวางบนโต๊ะกินข้าว(แต่ก็ไม่รอด) นอกนั้น...เป็นของไร้ค่าน่าหัวเราะ เพราะว่าของดีมีราคาไม่เก็บดันไปเก็บรองเท้าเก่าๆ,เก้าอี้ขาหัก,กล่องที่กำลังจะพังแล้ว ส่วนของดีมีราคาเช่นหนังสือหายากแผ่นหนังและเพลงยุคเก่าๆที่อุตส่าห์ไป"คุ้ยแคะเขี่ย"หาซื้อตามตลาดเปิดท้ายและของอื่นๆน่าจะเก็บก่อน ดันปล่อยให้จมน้ำ ยังดีที่ของ(ล้ำค่า)พวกนี้แค่ลอยไปมาอยู่ในบ้าน รวมกับของอื่นๆที่ลอยไปปิดขวางประตูบ้านจนออกจากบ้านไม่ได้ ในใจคิดหนักถึงขนาด"นี่มันจะท่วมจนถึงชั้น2แน่เลย สงสัยต้องหนีออกทางระเบียง" ถามว่าทุกข์ใจไหม?ทุกข์มาก เรื่องน้ำท่วมกังวลแค่รำคาญ เรื่องอาหารการกินก็ไม่กลัว มีน้อยกินน้อย หมดทางแล้วค่อยไปยืนตะโกนขอตรงระเบียงได้ แต่ที่ทุกข์หนักที่สุดคือ..คนข้างๆเป็นโรคหืดหอบ ถ้ามันกำเริบจะทำยังไง? ปรกติตอนน้ำไม่ท่วมเธอนึกจะหอบก็ไม่เคยบอกกล่าวล่วงหน้า บางคืนตี1ตี2ยาสูดยาพ่นก็เอาไม่อยู่ ต้องส่งโรงบาลสถานเดียว ไปช้า...ชีวาวอดจริงๆด้วย เพราะโรคนี้ถือว่าเป็นโรคที่"ร้ายแรงถึงชีวิตแต่ควบคุมได้" แต่ก็วางแผนไว้บ้างแล้ว ด้วยการโทรไปหาใครต่อใครทั่วประเทศ ว่าอย่าปิดเครื่องเด็ดขาด ฉุกเฉินจะได้ให้เขาช่วยติดต่อหน่วยงานอะไรก็ได้ ทุกคนโอเค. จึงค่อยเบาใจลงหน่อย และโล่งใจยิ่งนักเมื่อน้ำมันขึ้นสูงสุด1เมตรแค่ตอนเย็น แล้วค่อยๆลดลงจนแห้งสนิทไม่เกินเที่ยงวันรุ่งขึ้น ขอบคุณน้ำ...ใจมาณ.ที่นี้ จึงไม่ได้ออกไปเสี่ยงตายเก็บภาพสำคัญๆ ต้องรอจนน้ำลดถึงหน้าแข้งจึงจะได้ขยับขยายออกมาเห็นความหายนะของเพื่อนพ้องน้องพี่ หลายๆคน"หนี้เก่า(ปี43)ยังไม่ชำระ หนี้ใหม่กำลังมาจ่อที่หน้าบันไดอีกแล้ว"
พอน้ำลดจนแห้งสนิททั่วทั้งเมือง หลังจากได้ล้างบ้านและเก็บข้าวของแบบหยาบๆ ก็จับมอไซค์ออกตระเวณตามถนนต่างๆ เวรกรรมรถไปติดที่วงเวียนเป็นชม.ในใจคิดว่าข้างหน้าน้ำยังท่วม...มั้ง?รถจึงวิ่งไม่สะดวก ที่ไหนได้พอกระเถิบรถไปใกล้ๆเขตหน้าหอนาฬิกา....เขาแจกของฟรีๆหรือไร? ผู้คนจำนวนหมื่นเดินหัวไหล่เบียดเสียดกันเพื่อไปแย่งซื้อของถูกตลอด2ข้างทางผ่านหน้าตลาดกิมหยงก็ยิ่งแน่นไปจนถึงสาย3หน้าโอเดียน 60-70%เป็นชาวมุสลิมที่มากันแบบยกครัว แต่ละคนหอบพะรุงพะรังทั้งหนีบทั้งหิ้วไปโยนใส่รถที่จอดซ้อน2ซ้อน3 แล้วกุลีกุจอไปขนมาใหม่ กว่าจะหลุดรอดฝูงมนุษย์เปลืองเวลาของเราไปหลายชม. ได้ผัดซีอิ๊วแบบไม่มีผักมา2ห่อ
รุ่งขึ้นอยากกินผักเพราะอดมาหลายวัน รถดันมาติดที่แยกโรงปูนทางไปรัถการอย่างหนัก อีกแล้วครับทั่น...ชาวมุสลิมจากไหนต่อไหนเอารถมาจอดเต็มถนนแบบบ้านนี้ไม่มีรัก...หรือบ้านนี้ไม่มีกฏหมายกันแน่? เพื่อรอซื้อกระเบื้องเปียกน้ำขายขาดทุน(จริงรึป่าวก็ไม่รู้?) แต่ละคนรถแต่ละคันขนกระเบื้องใส่จนหลังแอ่น-ยางแบน-แต่หน้าเชิด คำณวนหยาบๆตกคันละเป็นหมื่น นับรถที่จอดรอคิวอีกเป็นร้อย ส่วนใหญ่ป้ายทะเบียนยะลา-นรา-ปัตตานี-สตูล-พัทลุงฯลฯ พวกนี้ขนเงินสดๆมาทั้งน้านนนนนน
ตัดฉับมาหน้าจอทีวีช่วงหลังน้ำลดใหม่ๆ ดูรายการกุศลรับบริจาคเงินช่วยผู้ประสพภัยเปิดช่องไหนก็เจอ ไม่รู้ว่าพวกที่ขนเงินสดๆมาแย่งซื้อของถูก ช่วยบริจาคกันบ้างหรือยัง?