กวี ๑ (เถิดใจ)

[คุณหลวง]

    สบายดี...

                                 เถิดใจ


๑...............หลับเถิดใจที่เปี่ยมโศก    เจ้าแบกโลกทั้งใบหนา
              จึ่งเจ้าตรมจมน้ำตา    เจ้าบ่นบ้าว้าวุ่นเอง
                 หลับเถิดใจที่เปี่ยมทุกข์    แสวงสุขแต่เจ้ากลับข่มเหง
              เปี่ยมอยากอลเวง    ทำตัวเองจะว่าใคร
                 หลับเถิดใจที่หลงผิด    เจ้ามีสิทธิ์จะสดใส
              กลับเจ้าสิเศร้าใจ    เพราะหลงเข้าหวังครอบครอง.............


๒............โลกบ่เป็นอย่างเจ้าหวังทุกอย่างดอก    เจ้าอย่าหลอกหลงบ้าอย่างจองหอง
          เมื่อฝืนโลกความทุกข์จึ่งบุกครอง    เข้ายึดจองทุกพื้นที่ในหัวใจ............


๓..............ตื่นเถิดใจที่เปี่ยมโศก    เจ้าวางโลกลงเถอะหนา
             สิโลกหมุนธรรมดา    อย่ารับมาหมุนในใจ
                ตื่นเถิดใจที่เปี่ยมทุกข์    จงสนุกอย่าหวั่นไหว
             สิโลกจงหมุนไป    ด้วยดวงใจรู้เท่าทัน
                ตื่นเถิดใจที่หลงผิด    เจ้ามีสิทธิ์สุขดังฝัน
             โลกชื่นทุกคืนวัน    เพียงเจ้านั้นชื่นในตน.............

                                      คุณหลวง   ๒๘/๑๑/๒๕๕๔/๑๔.๒๘