หลายปีก่อนช่วงปลายปี หมอไปดูเคสคุณลุง อายุ 70 ปี เป็นอัมพาตมา 1 วัน นอนติดเตียง ยังรู้ตัวดี แต่พูดพอได้ ขยับแขนขาซึกนึงไม่ได้
ลุงนอนอยู่ห้อง very VIP ที่สุด ของ รพ. มีผู้ดูแลหนึ่งคนดูแลอยู่ ดูนามสกุลของคุณลุง มันอันเดียวกันกับชื่อตึก พยาบาลเดินเข้ามาบอก “หมอคะ ท่านเป็นผู้บริจาคสร้างตึกนี้ค่ะ VIP หน่อยนะคะ” อืม ตอนนั้นผมก็รักษาเศรษฐีมาบ้างนะ แต่ไม่เคยรักษามหาเศรษฐี ก็กลัวๆหน่อย
หมอก็เดินไปดูเคสแบบเกร็งๆ แต่พอดูไปชวนคุยไปกันจนสนิทในระดับนึง ก็เริ่มคุยเล่นกันได้ คุยเล่นเหมือนตากะหลาน แกก็ไม่ถือตัว น่ารักเป็นกันเอง ใครที่เป็นคนไข้หมอก็จะเข้าใจว่าสไตล์หมอเป็นไง : )
หมอมาเยี่ยม 3 วันติด สังเกตว่าไม่มีญาติมาเยี่ยมเลย มีแต่คนดูแล คอยพลิกตัวไม่ให้เกิดแผลกดทับ คอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ลุง คอยพยุงลุงให้นั่ง คอยเกาให้เวลาคันเพราะแกเกาเองไม่ได้ ฯลฯ
ผมก็เลยถามลุงตรงๆ
“ คุณลุงครับ คุณลุงมีลูกหลานมั้ย ทำไมไม่มีใครมาเยี่ยมเลย ? ” ผมขมวดคิ้วถาม
“ ลุงมีลูกอยู่ 3 คน ทุกคนทำธุรกิจกันหมดเลยไม่มีเวลามาเยี่ยม ” ลุงพูดหน้านิ่งๆ
ผมหันไปมองผู้ดูแลผู้เปรียบเสมือนญาติของลุงตอนนี้ ยิ้มให้เค้า เค้ายิ้มแห้งๆกลับมา
“ คุณลุงครับ สมมตินะ สมมติ ถ้าขอพรปีใหม่ได้ ปีใหม่อยากได้อะไร ?
“ ลุงจะขอย้อนเวลากลับไป ไม่บ้าทำงาน ไม่ต้องรวยเป็นหมื่นล้าน แล้วเอาเวลาไปดูแลสุขภาพ ไปอยู่กับลูกหลาน ไปทำสิ่งที่อยากทำ ใช้ชีวิตให้มีความสุข “
ผมเงียบ
ไปหลายวินาที
นึกทบทวนหลายๆอย่าง
คืนนั้นผมเอาคำพูดคุณลุงไปคิด คิด แล้วก็คิด ว่าจริงๆแล้วชีวิตผมต้องการอะไรกันแน่ ก่อนหน้านี้ผมก็อยากมีเงินสักร้อยล้านก่อนอายุ 40 และทำได้แน่นอนถ้าผมใช้ศักยภาพสมองไปทำธุรกิจจริงจังโดยไม่ได้เป็นหมอรักษาคน แต่ถ้ามีร้อยล้านแล้วไงต่อ ถ้าสุดท้ายแล้วเป็นอัมพาตเป็นมะเร็งคุ้มมั้ยหว่า ?
คำพูดของคุณลุงลอยขึ้นมาทุกครั้งที่ผมไปเยี่ยมแก ราวๆ 2 สัปดาห์ แกก็ออกจากโรงพยาบาล
ผมเล่าเรื่องลุงท่านนี้ให้คนไข้กับญาติฟังคนอื่นๆฟัง ไม่ต่ำกว่า 500 รอบ โดยเฉพาะคนที่บ้างาน บ้าเงิน คนที่ใช้ชีวิตสุดโต่งโดยไม่รักสุขภาพ ทุกวันนี้ผมรักษาเศรษฐี มหาเศรษฐี หรืออภิมหาเศรษฐีเป็นเรื่องปกติ แต่สัจจะธรรมข้อนี้ ก็เหมือนเดิม
ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา เวลามีคนถามผมว่า
“ ปีใหม่อยากได้อะไร ?” หรือ
“ เป้าหมายในชีวิตผมคืออะไร ? “
ผมก็ตอบไปอย่างมั่นใจว่า ...
“ ครอบครัว เวลา และความสุข ”
จะมีใครรักเราเท่าครอบครัว จะมีใครเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวตอนเราเป็นอัมพาต ตอนเราไม่มีประโยชน์ ตอนเราไม่มีค่าอะไร บางทีอาจไม่ใช่สายเลือดเดียวกันแต่รักและหวังดีต่อกันจนเหมือนเป็นครอบครัวจริงๆก็ได้
จะมีทรัพย์สินใดหายากที่สุดเท่ากับเวลา ที่หมดไปทุกวัน แก่ตัวกันไปทุกวัน มีเงินหมื่นล้านก็ซื้อเวลากลับมาไม่ได้
จะมีสิ่งใดสำคัญที่สุดเท่ากับความสุข ทั้งทางร่างกายและจิตใจ ร่างกายแข็งแรงปราศจากโรคภัย จะรวยแค่ไหนก็ย้อนเวลามะเร็งย้อนอัมพาตไม่ได้
หมอไม่มีอะไรให้ นอกจากความจริงใจในการรักษาเหมือนญาติ ความรู้และฝีมือที่พยายามพัฒนาให้เก่งขึ้นทุกๆวัน ความสนุกสนามร่าเริงที่ทำให้คนไข้และญาติๆยิ้มหัวเราะได้
แต่ก่อนผมอยากมีเงินหลายร้อยล้านจะได้เอาไปซื้อทุกสิ่ง ตอนนี้ผมแค่อยากมีความสุขที่แท้จริง เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ในทุกๆวัน...
หน้าแรก
Facebook
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก