ทางแยกลึกลับที่เขาบรรไดนาง

[หม่องวิน มอไซ]

มาดูภาพขยายเพิ่มเติมครับ

1 และ 9  คือ เครื่องหมายกากบาทบนพื้นถนนให้ระวังจุดตัดทางรถไฟ
2 ขีดดำ อาจเป็นป้ายที่หยุดรถไฟเขาบรรไดนาง
3, 4 และ 5 คือ แนวทางคนเดิน ที่อาจเป็นทางรถไฟเก่า (ทางแยกลึกลับ)
6 ขีดขาว ๆ บนถนนฝั่งซ้าย (ฝั่งเข้าสงขลา) อาจเป็นรอยเครื่องกั้นถนน
7 ขีดขาว ๆ บนถนนฝังเข้าหาดใหญ่ อาจเป็นรอยเครื่องกั้นถนนเช่นกัน
8 ทางรถไฟเข้าไปรับหิน สังเกตว่ามีถนนดินขาว ๆ เลียบไปตลอด รถยนต์เข้าได้
10 บ้านหลังนี้ปัจจุบันไม่มีแล้ว แต่สร้างบ้านใหม่ในที่ดินเดิมและอยู่ริมถนนตัดใหม่พอดี

[หม่องวิน มอไซ]

ตารางกำหนดเวลาเดินรถ พ.ศ. ๒๔๙๖ สำหรับเจ้าหน้าที่การรถไฟใช้ครับ

[หม่องวิน มอไซ]

พบว่า ที่หยุดรถเขาบรรไดนาง อยู่ที่ กม. 936.92

นั่นแสดงว่าในภาพถ่ายอาจจะเห็นหลักกิโลเมตรที่ ๙๓๗ ก็ได้ เพราะหลักกิโลจะห่างจากศูนย์กลางสถานี (จุดกึ่งกลางชานชาลา) เพียง
937.00 - 936.92 = 0.08 กม. หรือ 80 เมตรเท่านั้น

[หม่องวิน มอไซ]

สำหรับหลักกิโลเมตรของทางรถไฟนั้น จะมีลักษณะเป็นแท่งทรงปริซึมสามเหลี่ยม วางเอียง ๆ ข้างทางรถไฟ
ในสายสงขลานั้น จะเริ่มตั้งแต่ กม.ที่ ๙๒๙ (หาดใหญ่) ถึง ๙๕๘ (สงขลา) รวมทั้งสิ้น ๓๐ หลัก (ประมาณ ๒๙ กม.)

นำภาพหลักกิโลเมตรที่ ๙๓๙ ซึ่งอยู่ห่างจากหาดใหญ่ ๑๐ กิโลเมตร ใกล้สะพานน้ำน้อยมาให้ชมเป็นตัวอย่างครับ

[หม่องวิน มอไซ]

ดูในภาพโปสการ์ด พบหลักกิโลจริงอย่างที่คาดครับ  ;D :o

[หม่องวิน มอไซ]

คราวนี้มาหาร่องรอย เพื่อเป็นหลักฐานที่เสาโทรเลขบ้าง
พบว่าเสาริมซ้ายสุดของภาพ มีแผ่นขาว ๆ แปะอยู่

[หม่องวิน มอไซ]

เสาต้นนี้ อยู่ห่างจากหลักกิโล ๙๓๗ มาทางสงขลาไม่กี่ช่วงเสาโทรเลข
ดังนั้น ตัวเลขที่เสาอาจจะเป็น 937/3 หรือ 937/4

ลองส่องดู ผลปรากฏว่า  :o
แม้จะเลือนรางเต็มที แต่เห็นเป็นเลข 937 และข้างล่างเป็นเลข 4 จริง ๆ ครับ (ไม่ได้ใบ้หวยนะครับ)

[หม่องวิน มอไซ]

ดังนั้น สรุปผลการศึกษาวิเคราะห์ภาพถ่ายได้ดังนี้ครับ
๑. เป็นภาพถ่ายในช่วงปี พ.ศ. ๒๔๘๐ หรือก่อนหลังไม่นาน เพราะเสาโทรเลขยังเป็นเสาไม้แบบเก่า ยุคเริ่มแรก ชานชาลาผู้โดยสารยังไม่ได้สร้าง
๒. ไม่พบทางแยกเข้าไปรับหินที่เขาบันไดนาง แต่พบทางแยกลึกลับ ไปทางด้านทิศเหนือ บริเวณศูนย์ส่งเสริมอุตสาหกรรมในปัจจุบัน
๓. พิกัดทางรถไฟในภาพ สอดคล้องกับพิกัดที่หยุดรถเขาบรรไดนางที่พบในเอกสาร คือ กม.ที่ 936.92 จากสถานีธนบุรี ซึ่งพบหลักฐานว่ามีหลักกิโลที่ ๙๓๗ อยู่ในภาพ พร้อมทั้งตัวเลขพิกัดอยู่บนเสาโทรเลขเป็น 937/4

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชม อ.Singoraman ที่แจ้งเบาะแสเพิ่มเติมและคุณ Thanakorn P. ที่ลงพื้นที่ถ่ายภาพมาให้ชมครับ
หากมีข้อมูลเพิ่มเติมประการใด เชิญได้ครับ

[Nui _ คนน้ำน้อย]

ก่อนอื่นต้องอนุญาติ Save รูปเพื่อจะเอาไปให้แม่หรือ คนแก่แถวบ้านดูครับ เพราะผมก็เป็นคนนึงที่เกิดที่นี่ บ้านเขาบันไดนาง  เสียดายที่ คุณตา กะ ยาย เสียซะแล้วไม่งั้นมีเรื่องเล่าให้ฟังมากมายเกี่ยวกับที่นี่ เพราะตาเคยบอกว่าเคยทำงานเจาะระเบิดหิน ที่นี่  ถ้าได้กลับบ้านจะสอบถามจากคุณแม่ดูครับ  ชื่อเขาบันไดนาง มีที่มานะครับ และในบริเวณที่ตั้งศูนย์อุตสาหกรรม ด้านบนเนิน คนสมัยก่อนเล่ากันว่าเคยมีถ้ำอยู่ครับ แต่ปัจจุบันหาทางเข้าไม่เจอแล้ว ยายบอกว่าที่นี่ จะมีทวดเขาบันได้นางคอยดูแลถ้ำอยู่

[หม่องวิน มอไซ]

รอฟังเรื่องราวต่ออย่างใจจดจ่อนะครับ
น่าสนใจมาก  :o

[Thanakorn P.]

รอฟังด้วยคนครับ
ชอบฟังเรื่องราวเก่าๆ น่าสนใจครับ  O0

[น้องบ่าวหน้าค่าย]

 )88

[Singoraman]

อะจึ๋ย

[มาเสริมจ้า]

ก่อนอื่นต้องอนุญาติ Save รูปเพื่อจะเอาไปให้แม่หรือ คนแก่แถวบ้านดูครับ เพราะผมก็เป็นคนนึงที่เกิดที่นี่ บ้านเขาบันไดนาง  เสียดายที่ คุณตา กะ ยาย เสียซะแล้วไม่งั้นมีเรื่องเล่าให้ฟังมากมายเกี่ยวกับที่นี่ เพราะตาเคยบอกว่าเคยทำงานเจาะระเบิดหิน ที่นี่  ถ้าได้กลับบ้านจะสอบถามจากคุณแม่ดูครับ  ชื่อเขาบันไดนาง มีที่มานะครับ และในบริเวณที่ตั้งศูนย์อุตสาหกรรม ด้านบนเนิน คนสมัยก่อนเล่ากันว่าเคยมีถ้ำอยู่ครับ แต่ปัจจุบันหาทางเข้าไม่เจอแล้ว ยายบอกว่าที่นี่ จะมีทวดเขาบันได้นางคอยดูแลถ้ำอยู่

ผมก็เคยได้ยินมาแนวนี้เช่นกัน ขอเล่าต่อนะครับ คือ สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารญี่ปุ่นได้ขน ทรัพย์สิน เงินทอง

เข้าไปในถ้ำเขาบันไดนาง โดยทางรางรถไฟ แต่ต่อมาเกิดหินถล่มปิดปากถ้ำ และไม่สามารถหาทางเข้าถ้ำดังกล่าวได้อีกเลย

จนมาถึงปัจจุบันนี้ ผมก็จำเท่านี้ล่ะครับ

มีข้อเสนอว่าเรามีเครื่องมืออะไรบ้างไหม ที่จะสแกนบริเวณนั้นดูว่ามีถ้ำอยู่จริงๆหรือป่าว เราอาจจะได้เจอประวัติศาสตร์เพิ่มมาได้

[S.B.]

มาอัพเดทครับ จากที่ได้สอบถามจากทางคนเฒ่า คนแก่ ได้ความมาว่า
 วงกลมที่ 1 ยายบอกว่าป็นร้านน้ำชา
 วงกลมที่2 เป็นทางรถไฟที่แยกออกไปรับหินบริเวณบ่อหิน ปัจจุบันเป็นที่ตั้งศูนย์อุตสาหกรรมโซนด้านใน
 เขาบันไดนางที่แท้จริงก็คือเนินเขาที่ตั้ง ของศูนย์อุตสาหกรรมปัจจุบันฝั่งด้านบนที่อยู่บนเนิน  แต่ก่อนถนนบนเนิน จะสูงกว่านี้มาก คนสมัยก่อนเลยเรียกเขาบันไดนาง ตามชื่อของทวดบันไดนางที่คอยดูแลรักษาพื้นที่บริเวณนั้น   และจากการสอบถามถึงสถานีเขาบันไดนางยายบอกว่า สถานีเขาบันไดตั้งขึ้นมาภายหลัง เพื่อหยุดรับคนแถวนั้น  ต่อจากนั้นก็จะมีสถานีเกาะหมี ซึ่งทั้งสองที่ จะเป็นป้ายจอดรับผู้โดยสาร ไม่ได้เป็นสถานีใหญ่ เหมือนสถานีน้ำน้อย   และสวนบวร แต่ก่อนดำเนินธุรกิจปลูกยางพารา และมีลูกจ้างมาตัดยางมากมายหลายครอบครัว  (แล้วจะมาเล่าต่อครับ ;))