ทางแยกลึกลับที่เขาบรรไดนาง

[S.B.]

มาอัพเดทครับ จากที่ได้สอบถามจากทางคนเฒ่า คนแก่ ได้ความมาว่า
วงกลมที่ 1 ยายบอกว่าป็นร้านน้ำชา
วงกลมที่2 เป็นทางรถไฟที่แยกออกไปรับหินบริเวณบ่อหิน ปัจจุบันเป็นที่ตั้งศูนย์อุตสาหกรรมโซนด้านใน
เขาบันไดนางที่แท้จริงก็คือเนินเขาที่ตั้ง ของศูนย์อุตสาหกรรมปัจจุบันฝั่งด้านบนที่อยู่บนเนิน  แต่ก่อนถนนบนเนิน จะสูงกว่านี้มาก คนสมัยก่อนเลยเรียกเขาบันไดนาง ตามชื่อของทวดบันไดนางที่คอยดูแลรักษาพื้นที่บริเวณนั้น   และจากการสอบถามถึงสถานีเขาบันไดนางยายบอกว่า สถานีเขาบันไดตั้งขึ้นมาภายหลัง เพื่อหยุดรับคนแถวนั้น  ต่อจากนั้นก็จะมีสถานีเกาะหมี ซึ่งทั้งสองที่ จะเป็นป้ายจอดรับผู้โดยสาร ไม่ได้เป็นสถานีใหญ่ เหมือนสถานีน้ำน้อย   และสวนบวร แต่ก่อนดำเนินธุรกิจปลูกยางพารา และมีลูกจ้างมาตัดยางมากมายหลายครอบครัว  (แล้วจะมาเล่าต่อครับ ;))

[yaitin]

 :D :D :D :D :D :D :D

เยี่ยมครับ

[SydneyChocolatier]

 :-\  มาร่วมแจมกระทู้นี้ด้วยคน สมัยเด็กๆ พ่อผมมักหนีบผมนั่งรถไปสงขลาด้วยกันบ่อยๆ พอผ่านบริเวณเขาบันไดนางจะจำได้แม่นมากเลยว่าถนนจะโค้งซิกแซก ณ จุดนี้จะต้องรถต้องวิ่งทับรางรถไฟสองเส้นใกล้ๆกัน บางทีจะเห็นรถไฟขบวนนึงเพิ่งผ่านไป แล้วเห็นอีกขบวนนึงจอดรออยู่ในอีกรางซึ่งน่าจะเป็นรางที่เข้าไปขนหิน จุดๆนั้นผมสงสัยอยู่นานแล้วว่า เป็นรางสับหลีกขบวนหรือเปล่า?? ซึ่งไม่น่าจะใช่ เพราะมันดูแล้วเหมือนรถไฟเข้าไปจอดแอบซะมากกว่า ต้องขอบคุณทุกท่านที่ทำให้ความทรงจำครั้งวัยเยาว์กลับมาอีกครั้งคับ

[หม่องวิน มอไซ]

อยากให้วันเก่า ๆ กลับคืนมาครับ  ::)

[กิมหยง]

เข้ามาติดตามด้วยคนครับ

[SAMIHLA]

  พอดีว่าเกิดอยู่แถวนั้นแต่เกิดไม่ทันรถไฟ จากการที่ได้ถามพ่อมาได้ผลสรุปดังนี้ครับ
  หมายเลข   11         คือ อาคารของแขวงการทาง เป็นเรือนไม้หลังใหญ่ นายตรวจใช้เป็นที่พัก ปัจจุบันตำแหน่งนั้นคือสำนักเข้าทรง
                                 ติดกับศูนย์อุตสาหกรรมฯ
                    8    คือบริเวณทางเข้าของโบกี้ขนหิน เพื่อไปซ่อมรางรถไฟ ระยะทาง 500-600 เมตร เจ้าของเหมืองคือ
                                " เถ้าแก่แปะตั้งห้อง "  ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของศุนย์อุตสาหกรรม และถัดไปด้านในคือ "กลุ่มบ้านดอนผาสุข"
                    1         แต่ก่อนตรงนี้จะมีกองหินอยู่ ถัดจากศูนย์อุตสาหกรรมมา 1 หลัง(บ้านแต่ละหลังห่างกันมาก)
                                บริเวณบ้านของ ตาพร่อง และตาชิกคิ่ม  ในช่วงสงครามโลกใช้บริเวณนี้เป็นที่ฝังศพทหาร
                                ยาวไปถึงหลังบ้านของข้าพเจ้า เขตของรถไฟจะเริ่มจากศูนย์อุตสาหกรรมยาวไปถึง"บ้านแปะวด"
                                พ.ท.เป็นรูป3เหลี่ยมชายธง โดยจุดปลายอยู่ที่ศูนย์อุตสาหกรรม
                               
                               * ส่วนของถ้ำนั้น มีจริงแต่จะเป็นบริเวณที่เป็นถนนในปัจจุบัน 

[SAMIHLA]

ตำเหน่งอ้างอิงปัจจุบัน และหมายเลข 11

[จันทร์กระจ่างฟ้า]

ทำการย้ายกระทู้เสร็จสมบูรณ์แล้ว