อีกไม่นาน.....

[ขุนเขา]

ขุนเขาบอก :

อีกไม่นาน.....

ลากันที    ค่าสังคม    ที่จมปลัก
กับความรัก    ความภัคดี    กี่สมัย
อุสาสาง    สว่างเย็น    เห็นรำไร
อธิปไตย    ไหลแรง    แข่งความตาย

หวังยื้อยุด    ฉุดความตาย    ที่ปลายฟ้า
กลัวกายา    เกลือกดิน    วิญญาณสลาย
สร้างคำลือ    นฤมิต    ปิดความตาย
เหลือเพียงกาย    นอนแน่นิ่ง    อิงหยูกยา

สืบเสาะหา    ยาวิเศษ    ทั่วเขตขัณฑ์
ยื้ออาสัญ    วันนั่งเมรุ    เป็นภูตผี
แต่กรรมเวร    กลับตามหา    คร่าชีวี
ร้อยฤทธี    กี่เทวา    ก็ลาโรง

สุริยน    สุริยัน    ประชันฟ้า
เทวดา    ตกสวรรค์    กันทั้งโขลง
หมดสิ้นยุค    ผูกอภิสิทธิ์    ฤทธิรงค์
กาเป็นหงส์    หงส์เป็นกา    ลากันที

ปล้ำผีลุก    ปลุกผีนั่ง    ยังพังพาบ
ลอกลายคราบ    ที่ทาบทอง    มองเห็นสี
สนิมสาย    กัดลายทอง    หมองฤทธี
ทองลอกสี    ที่แท้    แค่ก้อนดิน

บทสุดท้าย    ความตายรอ    ก็แค่นั้น
อยู่สวรรค์ ชั้นนรดี    มีทรัพย์สิน
ร่างหมดบุญ    สูญสลาย    กลายเป็นดิน
ธรณิน    ดินกลบหน้า    " ฟ้าวิไล "...............อีกไม่นาน.....

[เมธาพ่อคนตาสว่าง]

พ่อแม่ของของขุนเขาตายห่าหมดหรือยังครับ
น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้สั่งสอนลูก

[ขุนเขา]

ขุนเขาบอก :

ต้องสาปแช่งทุกวัน มันผู้ฆ่าคน......

เลือดสีแดงไหลเป็นสาย ร้อยความตายราชประสงค์
ดวงวิญญาณที่ตายโหง ยังอยู่โยงยังโหยหา
ยังแช่งฟ้ายังแช่งดิน    รอตัดสินความอาญา
คนบาดเจ็บนับคณา   รอพิพากษาอาญาความ

คนสั่งฆ่าต้องติดคุก ตราบชั่วลูกตราบชั่วหลาน
คนรับฆ่าทรมาน ให้ลูกหลานต้องแบกหาม
สุดชีวิตต้องรับกรรม ทั้งผู้ทำผู้สั่งการ
ร่างนอนรอทรมาน ยมบาลยังมองเมิน

เดินไม่ไหวไปไม่พ้น ฐานฆ่าคนโดนยื้อร่าง
รอรับกรรมที่ตนสร้าง นอนซมร่างไร้สรรเสริญ
แม้นเงินทองกองท่วมหัว กรรมของตัวต้องเผชิญ
ทรมานนานเหลือเกิน กว่าเผชิญอเวจี

รอยเลือดแดงที่แห้งเหือด เซ่นความเกลียดไพร่สถุน
ศักดินาข้าสกุล ยามหมดบุญกลายเป็นผี
ไม่ว่าไพร่ไม่ว่านาย ยามตกตายวายชีวี
สกุลใหญ่ไพร่กุลี ตายเป็นผีย่อมเท่าเทียม

พึงสังวรเถิดมนุษย์ ท้ายที่สุดต้องถูกเผา
กรรมที่เห็นเป็นของเรา ร่างถูกเผากลิ่นหื่นเหียน
ทรมานก่อนท่านตาย เหม็นร่างกายสะอิดสะเอียน
เป็นกงกรรมเป็นกงเกวียน ฆ่าคนเกลื่อน " นครา "........ต้องสาปแช่งทุกวัน มันผู้ฆ่าคน......

[เมธา]

หากหมายถึงไอ้หน้าเหลี่ยมตัวทำลายชาติ ก็ใช่เลยครับ
ผมเองแช่งให้มันตายโหงตายห่าวันละ 3 เวลา