อยากทราบเรื่องกฎแห่งกรรม

[แม่ ลูก 2]

นู๋ โดนสามีหลอกว่าเค้าจะกลับมาอยู่กับนุ๋ และลุกเค้าบอกว่ารอเค้าอีก 2-3 วัน พอถึงเวลา  ส.แย่จังเค้ามาบอกว่าเค้าไม่กลับมาแล้ว แถมยังดูถูกนู๋ว่าเค้าอยู่กับนู๋ มีแต่จมกับจม ดูถูกดูแคลนนู๋สารพัด ที่ผ่านมาเค้าเคยทำร้ายนู๋ นอกใจนู๋ หลายครั้ง ไม่เข้าใจเลยค่ะ แล้วนุ๋จะต้องทำไงดี แต่นู๋สัญญษแล้วว่าจะไม่กลับไปดีกลับเค้าอีก เพราะสิ่งที่เค้าทำไว้มันเกินให้อภัยจิงๆ

[ดันๆ]

กรรมคือ ผลของการกระทำครับ

[คุณหลวง]

นู๋ โดนสามีหลอกว่าเค้าจะกลับมาอยู่กับนุ๋ และลุกเค้าบอกว่ารอเค้าอีก 2-3 วัน พอถึงเวลา  ส.แย่จังเค้ามาบอกว่าเค้าไม่กลับมาแล้ว แถมยังดูถูกนู๋ว่าเค้าอยู่กับนู๋ มีแต่จมกับจม ดูถูกดูแคลนนู๋สารพัด ที่ผ่านมาเค้าเคยทำร้ายนู๋ นอกใจนู๋ หลายครั้ง ไม่เข้าใจเลยค่ะ แล้วนุ๋จะต้องทำไงดี แต่นู๋สัญญษแล้วว่าจะไม่กลับไปดีกลับเค้าอีก เพราะสิ่งที่เค้าทำไว้มันเกินให้อภัยจิงๆ

    ก็เลิกไปเลยครับ อย่าใจอ่อน เพราะว่าเมื่อเค้าไม่เห็นค่า เค้าก็ไป เป็นธรรมดาที่คนเราพยายามค้นหาสิ่งที่(ตน)เห็นว่าดีกว่าอยู่ร่ำไป เมื่อเขาบอกชัดเจนแล้วว่าอยู่กับคุณมันมีแต่ไม่ดี ก็ปล่อยเขาไปเถอะครับ

    ปัญหาก็คือ ทำไมคุณอาลัยเขามากมายนักหนา ทำไมยังหวังให้เขากลับมาอีก ทำไม.... เพราะคุณรักเค้า หรือคุณรักตัวเอง คุณรักตัวเอง แล้วจึงอยาก(ตัณหา)มีคนที่คุณรักมาเคียงข้าง ปัญหาคือ คุณเสียดายเค้าที่เค้าจากไป หรือเสียดายความรู้สึกตัวเองที่ไม่มีคู่อย่างที่เคยเป็นมา ลองถามตัวเองอย่างใจเย็นนะครับ ไม่ต้องรีบร้อน

    ธรรมดา จิตมักจะรับอารมณ์ทั้งสาม คือ โลภ โกรธ หลง  โลภก็คืออาการที่อยากเอาไว้กับตัว อยากได้เป็นของตน โกรธคือไม่เอา และหลงคือการวนเวียนอยู่รอบๆคล้ายกับสงสัยอยู่ ไม่แน่ใจ ประมาณนั้น(มั้ง) แล้วมันจะรับไม่ได้เมื่ออารมณ์ที่ต้องการนั้นไม่เป็นไปอย่างที่ต้องการ ดังนั้น จริงคนเราเสียดายอารมณ์ตัวเองมากกว่าเสียดายสิ่งภายนอก แต่อันนี้ คุณต้องตอบใจตัวเองด้วยการหยุดแล้วมองใจตัวเองอย่างใจเย็นๆเอาเอง เพราะไม่มีใครเข้าถึงใจคุณได้เท่าใจคุณเอง

    แล้วคุณ ควรทำอย่างไรน่ะหรือ ก็ต้องรักตัวเองให้ถูกต้องก่อนครับ คุณมีตัวเองที่ต้องดูแล รักษาและอยู่ต่อไปให้ได้ เพราะคุณมีชีวิตคุณอีกสองชีวิตที่คุณต้องดูแล(หากลูกอยู่กับคุณนะครับ)

    เสียใจ ร้องไห้ ได้ครับ แต่อย่านานจนละเลยคนที่อยู่กับคุณ อย่าให้เวลากับความเสียใจคร่ำครวญจนลืมลูกที่ยังอยู่ เพราะหากคุณเสียเวลาไปกับความเสียใจมากเกินไป บางทีคุณจะเสียลูกไปอีก อาจไม่เสียด้วยชีวิตดอกครับ แต่อาจเสียลูกให้กับสิ่งหมกชีวิต เช่น เกม ยาเสพติด ฯลฯ

    ชีวิตไม่เคยสายกับการเริ่มต้นใหม่ หากล้มแล้วไม่ตายก็อย่านอนแช่อยู่เลยครับ ลุกขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัว ทำตัวให้สะอาด สดใส ก้าวไปด้วยความมั่นใจว่าชีวิตไม่ได้มีแต่หนทางปิด ที่ปิดนั้นเพราะเราไม่สู้เองต่างหาก ไม่เดินออกไปก็ไม่รู้หรอกครับ ช่วงเวลาของความบัดซบของชีวิต มันเป็นช่วงหนึ่งที่ต้องเรียนรู้ แต่ไม่ใช่มีไว้จมปลักอยู่กับมัน

    ไม่ต้องถามเรื่องกฏแห่งกรรมเป็นอย่างไรก็ได้ครับ ค่อยว่ากันทีหลัง แต่ถามตัวเองว่าคุณอยากมีชีวิตอย่างไรต่อไปนี้ มีเป้าหมายอะไรในชีวิต แล้วหาทางเพื่อให้มีชีวิตตามที่ต้องการ ตามเป้าหมายจะดีกว่า

    กรรม คือ การกระทำ ผลจะเกิดขึ้นตามแรงกระทำ มันสะท้อนไปเรื่อยๆตามแรงที่คุณส่งไป เหมือนคุณขว้างลูกบอลไป มันก็เด้งไปตามเจตนาของคุณ และเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม(ปัจจัย) หากคุณขว้างชีวิตลงเหวเพียงเพราะสิ่งหนึ่งที่เคยมีเสียไปแล้ว คุณก็รับผลของมันเอง และคนที่รับแรงส่งนั้นต่อคือลูก บางทีเขาอาจดีดไปสู่ความเลวร้ายที่คุณไม่ต้องการได้

    หรือคุณจะเข็นชีวิตไปให้ดีขึ้น แม่ม่ายลูกติดไม่ได้มีคุณเป็นคนแรกนะครับ มีมาตั้งแต่มนุษย์มีโน่นล่ะมั้ง...


      ...ชาติปิทุกขา,      แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์,
  ชะราปิทุกขา,      แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์,
  มะระณัมปิทุกขัง,      แม้ความตายก็เป็นทุกข์,
  โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิทุกขา,  แม้ความเศร้าโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจก็เป็นทุกข์,
  ปิเยหิ วิปปะโยโคทุกโข,      ความพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ที่พอใจก็เป็นทุกข์,
  ยัมปิจฉัง นะละภะะติ ตัมปิทุกขัง,      ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นก็เป็นทุกข์,.....


ขอจงเริ่มต้นใหม่ด้วยจิตสุขครับ                                                            สะบายดี...

[ฅ ฅนหลง]

.


...มาแอบฟังคุณหลวงเทศน์ด้วยคนครับ...ขอบคุณๆ



...ซำบายดีบ่ ????

[แม่ลูก 2]

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำที่ดีเลย

[คุณหลวง]

    ขอบคุณคุณแม่ลูก 2 ที่ติดตามอ่านครับ

    บังเอิญ ผมคิดถึงอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะเล่าให้คุณฟัง เป็นเรื่องจริงของเพื่อนพี่ผม แกเป็นคนขับรถรับส่งนักเรียน โรงเรียนเอกชนหรู สำหรับคนมีตังค์เท่านั้น และแกต้องไปรับลูกนายอำเภอด้วย

    เมียนายอำเภอเป็นคนสวย และออกมาส่งลูกขึ้นรถทุกวัน แกเห็นเข้าก็ชอบเลย และแสดงออกอยู่เสมอหวังเธอได้รู้ แม้รู้ว่าเล่นของสูงแต่แกเดิมพันที่จะเสี่ยง และมันเป็นผลเมื่อวันหนึ่งเมียนายอำเภอเชิญแกไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันที่บ้าน

    แกแต่งตัวพิถีพิถันที่สุดเพื่องานนี้ ไปก่อนเวลาเล็กน้อยก็คุยกัน เธอคุยดีมากจนแกคิด.... จนถึงเวลาอาหารเธอก็ไปยกข้าวปลาอาหารมาเสิร์ฟด้วยตนเอง แกตะลึง..อาหารเหมือนกันทุกอย่าง ต่างแต่ว่าของเธอนั้นใส่มาด้วยภาชนะกระเบื้องอย่างดี ส่วนของแกเป็นกะลา(ที่ขัดอย่างดี แวววับ) แกทำตัวไม่ถูก นิ่งไปเลย

    "เธอคิดว่าอย่างไรที่ฉันทำอย่างนี้"เธอถาม แกรู้สึกตัวเองราวเล็กดุจมด "ไม่ใช่ฉันดูถูกเธอนะ อาหารนี้เหมือนกันทุกประการ มาจากหม้อเดียวกันทั้งหมด ต่างแค่ภาชนะ ฉันแค่อยากจะบอกเธอว่าฉันกับคนที่บ้านของเธอนั้นเหมือนกันทั้งหมด ต่างแค่ภาชนะ เธอกลับไปบ้านแล้วเอาภาชนะดีๆใส่คนของเธอแล้วเธอจะไม่คิดถึงฉันอย่างนั้นอีก"

    แกว่า แกลืมหิวไปเลย กลับมาบ้านอย่างไรได้ก็ไม่แน่ใจ

    คุณเองก็เถอะครับ กะลาที่ใส่อยู่นั้น คุณเอามาใส่ตัวเอง หรือคนอื่นเอามาใส่แล้วคุณก็ยอมรับมันด้วยการดูถูก ตรอมตรมตนเองตลอดมา

    คนทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง มองคุณค่าตัวเองด้วยตนเอง อย่าให้สายตาคนอื่นตัดสิน เพราะเขาจะไม่ตรงกับคุณ เขาคิดไปตามอารมณ์เท่านั้น แล้วคุณจะมีความสุขกับชีวิตแม้ในวันที่ตกต่ำถึงที่สุด

    สามปีจากนี้ไป หากเจอกัน คุณอยากให้เขามองคุณด้วยสายตาเช่นไร "โชคดีที่กูหลุดมาก่อน"หรือ"ทำไมกูเคยโง่ถึงขนาดนั้นวะ"

  สะบายดี...ในวันที่ไม่มีคู่แค่เหงา ไม่มีเขาแค่โสด ครับ