ชายวัย37พาลูกปีนเสาสูง25เมตรช้ำใจเมียทิ้งครอบครัว

[แฟนเก่าชื่อส้ม]

    พ.ต.ท.ภูเทพ ชุมศรี สารวัตรเวร สภ.ทุ่งสง จ.นครศรีธรรมราช รับแจ้งเหตุชายอุ้มเด็กปีนเสาส่งสัญญาณโทรศัพท์ ข้างวัดเขาปรีดี เขตเทศบาลเมืองทุ่งสง ที่เกิดเหตุเป็นเสาส่งสัญญาณโทรศัพท์ดีแทค มีความสูงประมาณ 50 เมตร โดยคนที่ปีนขึ้นไปนั้นไปอยู่ที่จุดพักกลางเสาสูงจากพื้นดินประมาณ 25 เมตร จากการสังเกตุอายุ 35-40 ปี ที่บริเวณด้านหน้าของลำตัวชายดังกล่าว โดยมีเด็ก 2 คน เป็นผู้ชายอายุประมาณ 3 ขวบ และเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 1 ขวบเศษ ผูกมัดติดกับลำตัวของชายดังกล่าว ขณะที่เด็กทั้งสองคนส่งเสียงร้องไห้อยู่ตลอดเวลา เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ใช้โทรโข่งเจรจาและเกลี้ยกล่อมไม่ให้ชายคนดังกล่าวทำใน สิ่งไม่ดี และต้องการอะไรขอให้บอก
    ขณะที่ดังกล่าวตะโกนบอกว่าห้ามใครปีนขึ้นมา ไม่เช่นนั้นจะกระโดดลงมาพร้อมเด็ก และยังบอกเจ้าหน้าที่อีกว่าให้ช่วยตามหาภรรยาที่หนีมาเที่ยวสงกรานต์ โดยทิ้งลูกน้อยไว้ให้ตนเองเลี้ยงดูอยู่คนเดียว จากนั้นชายคนดังกล่าวก็ได้โยนใบขับขี่ของหญิงสาวคนหนึ่งชื่อ น.ส.อัตทะวรรณ ทองนวล อายุ 36 ปี ลงมาให้เจ้าหน้าที่ และยังบอกว่าตนเองมาจาก จ.สงขลา ตอนนี้ต้องการจะพบภรรยาเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เช่นนั้นจะกระโดดลงจากเสาโทรศัพท์ ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ใช้ความพยายามเจรจาให้ชายดังกล่าวลงมาจากเสา แต่ก็ไม่เป็นผล ต่อมาทาง พล.ต.ต.กระจ่าง สุวรรณรัตน์ ผบก.ภ.นครศรีธรรมราช สั่งการให้ตำรวจติดต่อ ดต.ประยุทธ ปานมี ตำรวจจิตวิทยาของ สภ.ทุ่งสง มาเกลี้ยกล่อมนานนับชั่วโมงแต่ก็ไม่เป็นผล ขณะที่เด็กทั้งสองหลับคาอกขายดังกล่าว จึงได้นำร่างลูกน้อยทั้งสองนอนอยู่กับแผ่นเหล็กกึ่งกลางเสาโทรศัพท์ ด้านเจ้าหน้าที่ได้พยายามติดต่อ น.ส.อัตทะวรรณ โดยวิทยุแจ้งไปให้ตำรวจ สภ.พรหมคีรี ตรวจสอบแต่ปรากฏว่าไม่มีชื่อดังกล่าว
    ต่อมา ตำรวจนำข้าวกล่องและน้ำปีนขึ้นไปให้ชายดังกล่าวทานเพราะเกรงว่าจะเป็นลม แต่ชายดังกล่าวไม่ยอมให้เข้าใกล้ โดยใช้ไม้ผูกกล่องข้างและน้ำยื่นให้และชายดังกล่าวนำขึ้นไปนั่งกินกับลูก ล่าสุดเจ้าหน้าที่ตำรวจสามารถสอบถามจนทราบชื่อชายคนดังกล่าวคือนายณรงค์ ศักดิ์ มั่นเจริญ อายุ 37 ปี อยู่บ้านเลขที่ 20 ม.2 ต.สำนักขาม อ.สะเดา จ.สงขลา ซึ่งจนถึงขณะนี้ ( 19.00 ) น.นายณรงค์ศักดิ์ ก็ยังไม่มีท่าทีว่ายอมลงจากเสาแต่อย่างใด เพียงแต่ตระโกนอยู่ตลอดเวลาว่าต้องการพบเพียงภรรยาคนเดียว หากไม่มาก็จะกระโดดลงมาพร้อมกับลูก
    ข้อมูลจาก nation

[คนผ่านมา]

น่าสงสารมาก สงสารเด็กๆมาก คนเปงแม่ใจร้ายมาก เขาคงรักเมียเขามากนะถึงได้ทำอย่างนี้ เพราะความเครียด
ผู้หญิงอายุก็เยอะช่างไม่มีความเปงคนและเป็นแม่เลย พ่อแม่ฝ่ายหญิงควรรับผิดชอบด้วย ข้อหาไม่รู้จักอบรมลูกสาวให้มีความอดทน รู้จักคำว่าแม่คน เลวมาก แล้วตกลงเมียเขาเปงคนนครศรี หรือย่างไร ทำไมไม่มาหาลูกและผัวหรือว่าหนีไปอื่นแล้ว

[แจมแจมศรี]

         อ่านกระทู้แล้วสลดใจจัง   ในฐานะคนเป็นแม่คนหนึ่ง ผู้อ่านคะอย่าหาว่าดิฉันใช้วาจาไม่ดีเลยนะคะ นังคนนี้ไม่สมควรใช้คำว่าแม่  มันดีเกินไป เพราะ  แม่ คือทุกๆสิ่งของลูก แม่คือผุ้สร้าง แต่นังนี่  มันทำลาย มันเห็นการเที่ยว เห็นสงกรานต์ดีกว่าลูกเล็กๆ 2 คน  คุณผู้อ่านคงไม่ต้องบอกนะคะว่ามันไปสะดุด..ตออะไร.... จนถึงขนาดทิ้งทุกอย่างได้    เด็กอายุก็น้อยนิด  คนที่มีวิญญาณความเป็นแม่ ห่างแค่วา  ไกลแค่คืบ ถ้าไม่เห็นหน้าก็วิตก ห่วงใย  ใครที่เป็นแม่ๆทั้งหลายที่อ่านข่าวนี้คงเข้าใจอารมณ์ดิฉัน ใครจะว่าก็ไม่เป็นไรคนไม่เป็นแม่คน อาจจะเข้าใจว่าอะไรจะขนาดนี้  อยากจะฝากบอกนังคนนี้ว่า "  อัตฑะวรรณ เอย...อันเลือดเนื้อเชื้อไขเจ้า  นั้นหนารอเจ้ากลับมา พร้อมผัวรัก    ชายใดสักหมื่นแสนมาดแม้นแค่ลมปากหวาน  ครั้นกลืนกินหมดหวานคายชานหนี   ท้ายสุดแท้ก็เหลือแต่ลูกน้อยและผัวคนดี   ขออย่าสร้างกรรมไว้ที่ลูกเถิดเอย" ( ด้นสด...ด้วยความสลดใจ) อยากร้องน่ะ ขอคุณพระคุ้มครองตัวเล็ก 2 คนและดลใจชายผู้อาภัพนั้นให้สู่ภาวะปกติปลอดภัยด้วยเทอญ...สาธุ  

[ตอบมั่ง]

สงสารเด็กครับ

พ่ออายุก็เยอะแล้ว  ไม่น่าเอาลูกมาลำบาก

น่าจะแก้ปัญหาเอาเอง ปัญหาชีวิตมันเกิดได้ทุกคู่แหละ  การแก้ปัญหาอยู่ที่ใจ  คิดเสียว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง เขาทิ้งเราไปเราต้องคิดว่าเพราะเหตุใด  สาเหตุมาจากไหน  แก้จากเหตุครับ  เมื่อรู้สาเหตุก็จะทราบว่าเราทำดีหรือยังกับที่ผ่านๆมา  ยังไงต้องยอมรับความจริง  เมื่อคนเขาไม่อยากอยู่บังคับกันยังไงก็ไม่อยู่  ชีวิตไม่ใช่การทน  ยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อไป  จัดการสะสางกับสิ่งที่มีอยู่  สักพักเมื่อผ่านไป  ก็จะคิดว่างั้นๆๆแหละ  ไม่มีใครสมหวังในชีวิตทุกอย่าง  ตั้งใจเลี้ยงลูกไป  พร้อมๆก็เริ่มชีวิตกับคนใหม่  ดูดีๆกับคนที่รับกับสิ่งที่เรามี 

เป็นกำลังใจกับคนผิดหวังทุกคน 

[แจมแจมศรี]

สงสารเด็กครับ

พ่ออายุก็เยอะแล้ว  ไม่น่าเอาลูกมาลำบาก

น่าจะแก้ปัญหาเอาเอง ปัญหาชีวิตมันเกิดได้ทุกคู่แหละ  การแก้ปัญหาอยู่ที่ใจ  คิดเสียว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง เขาทิ้งเราไปเราต้องคิดว่าเพราะเหตุใด  สาเหตุมาจากไหน  แก้จากเหตุครับ  เมื่อรู้สาเหตุก็จะทราบว่าเราทำดีหรือยังกับที่ผ่านๆมา  ยังไงต้องยอมรับความจริง  เมื่อคนเขาไม่อยากอยู่บังคับกันยังไงก็ไม่อยู่  ชีวิตไม่ใช่การทน  ยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อไป  จัดการสะสางกับสิ่งที่มีอยู่  สักพักเมื่อผ่านไป  ก็จะคิดว่างั้นๆๆแหละ  ไม่มีใครสมหวังในชีวิตทุกอย่าง  ตั้งใจเลี้ยงลูกไป  พร้อมๆก็เริ่มชีวิตกับคนใหม่  ดูดีๆกับคนที่รับกับสิ่งที่เรามี 

เป็นกำลังใจกับคนผิดหวังทุกคน

คุณพูดถูกค่ะ  ชีวิตไม่ใช่การทน ไม่อยากอยู่บังคับยังไงก็ไม่อยู่   กรณีนี้ไม่รู้ว่าผัวดีรึไม่ดี  อาจเลี้ยงด้วยลำแข้งทุกวันหรือข่มเหงสารพัด  จนหล่อนต้องหนีไป หรืออาจจะดีแต่จนหล่อนทนไม่ได้ชอบไฮโซหาใหม่ดีกว่า  ไม่ก็อาจจะไม่ใช่ทั้งสองอย่าง สรุปหล่อน....ทองเอง  ก็หารุ้ไม่โพสต์ข่าวมาก็ให้ความเห็นตามเนื้อข่าว   แต่ที่พูดมามันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ  คนถ้ามันจะเลิกกันมันเลิกกันได้ทุกประเด็น ไม่อยู่คือไม่อยู่  มันห้ามกันไม่ได้  แต่ขอถามคนที่อ่านกระทู้ว่า...เด็กเกี่ยวอะไร...ลงทุนคลอดมาตั้งสองคน..ทิ้งเอาดื้อๆ...ถ้ามีความเป็นแม่...ผัวก็ปล่อยไป เลิกก็คือเลิก แต่ลูกฉันๆเป็นแม่ยังไงก็ต้องเลี้ยง  สุนัขมันยังรักลูกเลย...ให้ตายเถอะ...นี่คนนะ...ยกเว้นถ้าเกิดตลกขึ้นมาว่า...สองคนไม่ใช่ลูกแต่ ติดพ่อมา..(อ้าวก็ไม่มีใครบอก )  ก็มีแค่เรื่องมนุษยธรรม ตาดำๆสองคน..สุดแท้แต่ใจ...เมตตา