ใครนิ..โร้จักม่าย?

[Singoraman]

โร้จักม่ายนิว่าใคร?

[ไก่ฟักด้าม]

ถ้าจำไม่ผิด  เกี่ยวกับตำนานเก้าเส้ง  หรือนายแรง  ใช้หรือเปล่าครับ

[แฟนเก่าชื่อส้ม]

ไข่เติบหนัด

[Singoraman]

ไม่ใช่ให้แลไข?
"นายแรง" นิ  โร้จักม่าย

[นายไข่นุ้ย]

ไม่รู้จักครับ  

[ซัมเบ้ Note 7 Jr.]

เคยได้ยินเรื่องเล่ากันมาเกี่ยวกับ"หัวนายแรงและเก้าเส้ง"   แต่รูปที่เห็นผมไม่แน่ใจครับ

[บอกกันติ]

นายแรง แล้วแรงไอไหร แรงเย่อ แรงโยก แรงยัด แรงแยง หรือว่าแรงดัน   

[หนุ่มนครนอก]

นายแรง แล้วแรงไอไหร แรงเย่อ แรงโยก แรงยัด แรงแยง หรือว่าแรงดัน   

พี่หลวงเค้างงหรือผมงงกันแน่เนี่ย

[PSN]

รูปข้างบนนั้นไม่ทราบจริงๆครับ รอคำเฉลยอยู่ด้วยครับ
แต่พูดถึงเรื่องนายแรงผมไปหาข้อมูลดู ก็ได้เจอเรื่องราวนิทาน ภูมิปัญญาชาวบ้าน เลยเอามาแบ่งกันอ่านครับ
นายแรง : นิทาน

      นายแรง เป็นนิทานประเภทอธิบายสถานที่ที่ปรากฏอยู่ในจังหวัดพัทลุง จังหวัดสงขลา โดยเฉพาะภูเขาต่าง ๆ เช่น เขารุน เขาหัวหมา เขาแดง เขาเก้าแสนหรือเขาเก้าเส้ง เป็นต้น มีเรื่องเล่าว่า
       
    กาลครั้งหนึ่งในเมืองพัทลุง มีสามีภรรยาคู่หนึ่งอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาช้านาน แต่ยังไม่มีลูก ทั้งสองพยายามบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้มีลูก แต่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถมีลูกได้ จึงพากันไปหาท่านสมภารที่วัด ท่านสมภารจึงแนะนำให้ไปไปหยิบก้อนกรวดที่ริมบ่อน้ำมาก้อนหนึ่ง ให้นำไปห่อผ้าขาวไว้ใต้หมอนแล้วตั้งจิตอธิษฐานขอลูก ไม่ช้าภรรยาก็ตั้งครรภ์ กินอาหารได้มากผิดปกติ ยิ่งท้องแก่ยิ่งต้องเพิ่มอาหารมากขึ้น เมื่อคลอดทารกเป็นผู้ชายชาวบ้านแตกตื่นกันมาดู เพราะทารกโตเกือบเท่าเด็ก 1 ขวบ กินนมแม่อยู่ตลอดเวลา เด็กคนนี้โตวันโตคืนกินอาหารจุ น้ำนมของแม่ไม่พอเลี้ยงต้องต้มข้าวให้กินมื้อละ 1 กระทะ กินกล้วยครั้งละ 10 หวี ในที่สุดพ่อแม่ต้องยากจนลง จึงคิดที่จะฆ่าลูกชายเพราะไม่สามารถจะเลี้ยงต่อไปได้

    เช้าวันหนึ่งพ่อจึงชวนลูกชายไปตัดฟืนในป่า พ่อลงมือโค่นต้นยางขนาดใหญ่ พอต้นยางใกล้จะล้มก็เรียกลูกให้เข้ามารับ จึงถูกต้นยางล้มทับจมลงในดิน พ่อคิดว่าลูกคงตายแล้วจึงกลับบ้าน ตกตอนเย็นลูกชายกลับแบกต้นยางกลับมาวางไว้ที่หน้าบ้าน ชาวบ้านแตกตื่นกันมาดู ต่างเรียกชื่อเด็กชายคนนี้ว่า "นายแรง" ครั้งหนึ่งมีเรือสำเภาเข้ามาขาย พ่อแม่คิดจะฆ่านายแรงอีกจึงได้ฝากนายแรงไปกับเรือสินค้า เรือแล่นออกสู่ทะเลเป็นเวลาหลายวัน อาหารที่มีอยู่ไม่พอกิน พ่อค้าจึงหลอกให้นายแรงลงจับปลาโลมาแล้วแล่นเรือหนีไป แต่นายแรงยังโชคดีได้พบเรือที่จมอยู่ใต้ท้องน้ำ จึงกู้เรือนั้นขึ้นแล้วนั่งเรือกลับบ้าน พ่อแม่ของนายแรงเกิดสำนึกผิดที่คิดจะฆ่าลูก ก็เลยเต็มใจเลี้ยงลูกถึงจะประสบกับความยากจน นายแรงสงสารพ่อแม่ที่ตนเองเป็นต้นเหตุให้พ่อแม่ยากจน จึงรับอาสาทำงานทุกอย่างไม่ว่าชาวบ้านจะขอความช่วยเหลือในเรื่องอะไร เพื่อแลกกับอาหารมาเลี้ยงพ่อแม่

    วันหนึ่งนายแรงจับโจรที่เข้ามาปล้นวัวควายในหมู่บ้านได้ถึง 4 คน ทำให้โจรกลุ่มอื่น ๆ หวาดกลัวไม่กล้าเข้ามาปล้นในหมู่บ้านนี้อีก นายแรงจึงเป็นที่รักของชาวบ้านทั่วไป ได้นำวัวควายมาให้นายแรงนำไปเลี้ยง นายแรงนำวัวไปเลี้ยงไว้ที่เชิงเขาลูกหนึ่ง ปัจจุบันเรียกว่า "เขาหลักโค" (อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง) ได้นำไปไปเลี้ยงไว้ที่เขาลูกหนึ่ง เรียกว่า "เขาหลักไก่" (อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง) นำควายไปเลี้ยงไว้ที่เกาะใหญ่ เรียกสถานที่นั้นว่า "คอกควายนายแรง" (ตำบลนาโหนด อำเภอเมืองพัทลุง) หมู่บ้านที่นายแรงอยู่มักมีช้างป่าออกมาอาละวาดทำลายเรือกสวนไร่นาชาวบ้าน มีจ่าโขลงตัวหนึ่งมีความดุร้ายมาก ออกมาถอนต้นไม้ พังบ้านเรือนราษฎรอยู่เสมอ นายแรงรับอาสาจับช้างตัวนั้นแล้วโยนไปตกที่จังหวัดสงขลา กลายเป็นเขาลูกหนึ่ง เรียกว่า "เขาลูกช้าง" (ปัจจุบันเรียกเขารูปช้าง)

    เมื่อพ่อแม่นายแรงเสียชีวิตแล้ว นายแรงได้ย้ายไปอยู่ที่ "เขาหลักโค" (ตำบลนาโหนด อำเภอเมืองพัทลุง) นายแรงเป็นคนที่ชอบกินเนื้อแลน (ตะกวด) วันหนึ่ง ๆ กินไม่ต่ำกว่า 10 ตัว วันหนึ่งนายแรงไปหาแลนที่ตะแพนเขาปู่-เขาย่า ได้พบแลนยักษ์ตัวหนึ่ง นายแลนจึงขว้างด้วยมีดอีโต้ เรียกที่นั้นว่า "ทุ่งอ้ายโต้" แลนแล่นผ่านบ้านลานแยะ บ้านพังดาน บ้านปากเลน เขาโต๊ะบุญ บ้านพังโย ทางที่แลนวิ่งผ่านกลายเป็นคลอง ชาวบ้านเรียกว่า "คลองห้วยแลน" แลนยักษ์แล่นลอดเข้าไปทางใต้เขาพนมวังก์ ไปซ่อนตัวอยู่ในโพรงหินทางด้านทิศตะวันตกของเขาเมือง นายแรงขุดด้วยจอบโดยมีหมาช่วยขุดคุ้ยหิน ชาวบ้านเรียกตรงนั้นว่า "หินรอยหมากัด" จนถึงเวลาเที่ยงวันนายแรงยังจับแลนยักษ์ตัวนั้นไม่ได้ จึงใช้ให้หมาไปเอาข้าวห่อที่บ้านเขาหลักโค ตนเองขุดต่อไปมีก้อนหินมหึมากีดขวางด้ามจอบ นายแรงจึงดันหินนั้นให้ออกห่างไปทางด้านทิศตะวันตก กลายเป็นเขาอีกลูกหนึ่ง ชาวบ้านเรียกว่า "เขารุน" ส่วนหินที่เกิดจากการขุดคุ้ย ชาวบ้านเรียกว่า "ขี้จอบนายแรง" เมื่อนายแรงจับแลนยักษ์ได้ก็ฟาดกับเขาอีกลูกหนึ่งเลือดแลนยักษ์ไหลอาบหน้าผาเป็นสีแดงฉาน จึงเรียกเขาลูกนั้นว่า "เขาแดง" (อำเภอเมืองพัทลุง) นายแรงนำมีดอีโต้ที่ชำแหละแลนไปล้างเลือดที่คลองแห่งหนึ่ง คลองนี้จึงเรียกว่า "คลองอ้ายโต้" นำหนังแลนไปตากที่กลางทุ่งนาทางทิศตะวันตกของเขาพนมวังก์ ที่นั้นจึงเรียกว่า "ทุ่งขึงหนัง" (อำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง) ไปเอาตระไคร้ที่เขาอีกลูกหนึ่ง ชาวบ้านเรียกเขานี้ว่า "เขาไคร" (อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง)

    นายแรงมักจะเดินทางไปเอาสิ่งของที่ตนต้องการในที่ไกล ๆ เพราะเขาไปมารวดเร็ว จึงไปตำน้ำพริกที่อำเภอปากพะยูน ที่ตรงนั้นจึงเรียกว่า "บางน้ำชุบ" นำเนื้อแลนไปจิ้มกินที่เขาอีกลูกหนึ่ง ชาวบ้านเรียกว่า "เขาจุ้มโจ้" นายแรงนำเนื้อแลนที่เหลือไปฝากหมาตัวเอง แต่พบว่าหมาขาดใจตายเสียแล้วที่คอยังมีข้าวห่อแขวนอยู่ ภายหลังกลายเป็นหิน ชาวบ้านเรียกว่า "เขาหัวหมา" (อำเภอเมืองพัทลุง) ต่อมานายแรงเป็นห่วงควายที่นำไปเลี้ยงไว้ที่เกาะใหญ่ จึงออกเดินทางไปเกาะใหญ่ได้หุงข้าวต้มไก่ที่แหลมแห่งหนึ่ง ต่อมาเรียกว่า "แหลมไก่ฟู่" (อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง) ลมพัดจัดไม่สามารถหุงข้าวต้มไก่ได้ จึงเลื่อนไปหุงที่ริมเนิน เมื่อกินอาหารเสร็จแล้วก็ทิ้งหม้อข้าวหม้อแกงไว้ที่นั่น เรียกที่นั้นว่า "ควนตั้งหม้อ" (อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง)

    ต่อมาเมืองขึ้นของไทยทางมลายูเกิดดแข็งเมือง นายแรงอาสาไปรบศึกครั้งนี้ด้วย นายแรงเป็นกองหน้าบุกตะลุยข้าศึกจนได้รับชัยชนะ นายทัพฝ่ายไทยเห็นว่านายแรงมีฝีมือยอดเยี่ยม จึงแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมือง ครั้งนั้นทางเมืองนครศรีธรรมราชกำหนดบรรจุพระบรมสาริกธาตุในเจดีย์ และจัดงานเฉลิมฉลองใหญ่โต บรรดา 12 หัวเมืองปักษ์ใต้ต่างก็นำเงินทองไปบรรจุในพระบรมธาตุ เมืองที่นายแรงเป็นเจ้าเมืองก็เป็นเมืองขึ้นนครศรีธรรมราชด้วย ประกอบกับนายแรงมีความศรัทธาในพุทธศาสนา จึงขนเงินทองเป็นจำนวนมากถึงเก้าแสนบรรทุกเรือสำเภา พร้อมด้วยไพร่พลออกเดินทางไปเมืองนครศรีธรรมราช ขณะกำลังเดินทางเรือสำเภาถูกคลื่นลมชำรุด จึงเข้าจอดเรือที่ชายฝั่งหาดทรายแห่งหนึ่งเพื่อซ่อมแซมเรือ พอได้ทราบข่าวว่าทางเมืองนครศรีธรรมราชได้บรรจุพระบรมสาริกธาตุเสร็จแล้ว นายแรงเสียใจมาก จึงให้ไพร่พลขนเงินทองบรรจุไว้บนยอดเขาลูกหนึ่ง สั่งให้ลูกเรือตัวหัวของตนไปวางไว้ที่ยอดเขา นายแรงกลั้นใจตาย ลูกเรือต้องจำใจตัดหัวเจ้านายไปวางไว้บนยอดเขาตามคำสั่ง เขาลูกนี้ภายหลังเรียกว่า "เขาเก้าแสน" เสียงเพี้ยนไปเป็น "เก้าเส้ง" ก้อนหินที่ปิดทับอยู่บนยอดเขาเรียกว่า "หัวนายแรง" ชาวบ้านเชื่อว่าดวงวิญญาณของนายแรงยังเป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์อยู่ที่เขาเก้าเส้ง (อำเภอเมืองสงขลา) มาจนทุกวันนี้

    แนวคิดของนิทานเรื่องนายแรงนั้น เป็นเรื่องที่บรรพบุรุษได้นำเอาลักษณะภูมิประเทศมาผูกแต่งเป็นเรื่องราว เพื่อให้ลูกหลานได้เรียนรู้อันจะก่อให้เกิดความรัก ความภูมิใจในท้องถิ่นของตน เน้นความเสียสละรู้จักการช่วยเหลือบุคคลอื่นที่อ่อนแอกว่า ดังเช่นนายแรงปลูกฝังความรักชาติแผ่นดิน มีความกล้าหาญ ทั้งให้ยึดมั่นและศรัทธาในพระพุทธศาสนาเยี่ยงบรรพบุรุษอย่างมั่นคงสืบไป

(พิทยา บุษรารักษ์)
อ้างอิงจาก phatlung.com ครับ

[กิมหยง]

ไม่มีนายขุ้ย นางหอม เข้ามาเกี่ยวข้องบ้างเหรอครับ

[Singoraman]

เรื่องของ "นายแรง" เป็นไปตามที่ tay_tay นำข้อเขียนของ "อ.พิทยา บุษรารัตน์" (อดีต ผอ.สถาบันทักษิณคดีศึกษา) มาเสนอไว้ ทุกประการ
ส่วนภาพเขียนนี้ "ครูกระจ่าง จันทร์สังข์" ศิลปินฝีมือฝีมืดชั้นครูของแผ่นดินนี้ เขียนไว้ประมาณ ปี พ.ศ. ๒๕๑๙ ที่ฝาผนังอาคารศูนย์ส่งเสริมภาษาและวัฒนธรรมภาคใต้ (ภายใน ม.ทักษิณ) โดยใช้เค้าเรื่องนิทานปรัมปรา "นายแรง" ที่เล่ากันทั่วลุ่มทะเลสาบสงขลา
ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยกันขยายความ
ขอบคุณครับ

[Ning Zaa]

มีตำนานอื่นอีกมั้ย อยากรู้ สนุกดี

[Singoraman]

เชื่อว่ามีนะครับ แต่ละที่แต่ละถิ่นจะมีอนุภาคที่แตกต่างกัน ใครมีก็แบ่งกันรู้มั่งนะครับ
ขอบคุณครับ

[puiey]

ขอบคุณตำนานเรื่องนายแรง ชอบมากครับ

[sirichot]

ขอบคุณครับสำหรับความรู้ใหม่