เปิดร้านอาหารในหาดใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่าย

[ไก่ใต้น้ำ]

-  ผมขอแจมด้วยคนน๊ะครับ ช่วยติ  แนะนำด้วย ว่าผมบ้าหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆคือผมอิ่มตัวอยากไปอยู่ป่า
-  ผมเคยทำงานบริษัท   แต่เวลาดื่มผมชอบทำกับแกล้มเอง ชอบหาปลาเอง  อะไรที่เป็นของธรรมชาติบ้านๆ ผมจะชอบมาก
ก่อนออกจากงาน ผมคิดว่าจะเปิดร้านเล็กๆ เป็นพิพธภันฑ์ของเก่าของโบราณไว้ให้เด็กรุ่นหลังศึกษาและเรียนรู้  และตั้งใจจะเลี้ยงเด็กฟรีทุกปีในวันเด็ก  พร้อมแจกของขวัญให้เขาด้วย
-  แรกๆผมจึงทดลองทำอาหารใส่กล่องขายคนกินเหล้าแถวๆบ้าน  จากกับแกล้มกล่องละ 70-100  และถามความเป็นไปของรสชาดอาหาร  เพื่อปรับปรุงและพัฒนาตัวเองว่าเขาติอะไรผมบ้าง
-  พอได้ที่ผมออกจากงานปุ๊บ  ผมเปิดปั๊บเลย  พอตกค่ำปุ๊บ  น้ำท่วมปั๊ปทันที  ที่เปิดวันแรกเมื่อปี53 คนอื่นเครียดแต่ผมมีความสุข เพราะผมออกมาเพื่อทำในสิ่งที่ผมรัก  และคิดว่าจะยึดหลักพอเพียงของพ่ออยู่หัว
-  วันนี้ผมเปิดมาสองปีกว่า ผมหาปลาเอง และชาวบ้านใกล้เคียงหาให้ เป็นกุ๊กเอง บ้านไม่ได้เช่า ทุกอย่างที่ทำใส่ใจตลอด
-  เป็นร้านอาหารพื้นบ้านที่ผมคิดว่า ผมเน้นความสะอาด  บรรยากาศดี  อาหารสดปลาขังไว้ตลอด รสชาดบ้านเรา ไม่มีการจ้างกุ๊ก
-  ร้านเปิดแบบพอเพียงคือเน้น  พอใจในสิ่งที่มีและพอดีในสิ่งที่ได้แล้วจะมีความสุข
-  ตอนนี้ผมมีเพื่อนร่วมงานเจ็ดคน  ผู้ช่วยกุ๊กสองและเพื่อนบริการ ผมไม่มีลูกน้องผมมีแต่เพื่อนร่วมงาน  ที่ร้านผมจะเน้น (service mind and customer service)
-  เพื่อนร่วมงานของผมๆ มีที่พักให้ฟรี  มีwifiใช้ฟรี  มีมอเตอร์ไซด์ให้ใช้3คัน  จักรยานอีกสองคัน กินฟรีไม่ว่าวันทำงานหรือวันหยุด (หยุดวันที่รัฐบาลมอมเมาประชาชน  วันหวยออก)
-  มีเงินสำรองเลี้ยงชีพให้โดยเก็บคนละ300บาท เงินส่วนตัวของผมให้อีก300บาทต่อคนต่อเดือนปีนึง7200บาท
-  มีเสื้อสกรีนของร้านให้ใช้ฟรี
-  ตอนนี้กำลังทยอยให้ไปทำบัตรประกันสังคม โดยประกันตนเองแต่ผมเป็นคนออกเงินให้  บางคนก็ทำไปบ้างแล้ว
-  ร้านนี้ออกทีวีไปสองครั้งแล้ว เน้นถูก สด สะอาด อร่อย บรรยากาศดี (ราคาไม่แพงขอเพียงแค่มีแรงกิน)
-  ร้านนี้จะไม่รับเพื่อนร่วมงานที่ลาออกไปแล้วและขอเข้ากลับมาทำใหม่อีก(แต่ทุกคนที่ออกไปจะขอกลับมาทุกคนแต่ไม่ได้รับ)
-  ถามว่าทำแล้วได้อะไร ความสุข ความพอเพียงคนไม่ตกงานอีก7คน สร้างรอยยิ้มให้เด็กๆ มีเพื่อนนั่งกินเหล้า คบเพื่อนกินเหล้าวันละคน ปีนึง365วัน  ผมมีเพื่อนแล้ว365คน พอ60ปีผมเลิกกินเหล้าผมจะนั่งขายน้ำชาแทน  ชักชวนเพื่อนๆที่คบกันเป็นพันเป็นหมื่นคนที่เลิกเหล้าตอนแก่มา  นั่งกินน้ำชาชมของโบราณ  ลูกหลานมันจะแต่งงานไปมีครอบครัวเราก็จะได้ไม่เหงาเพราะเราเคยมานั่งที่นี่ด้วยกันตลอด
-  เงินมันไม่ได้ทำให้คนเรามีความสุขเสมอไป  ตายไปเอาอะไรไปได้บ้าง
-  เก็บของเก่าไว้ให้เด็กๆได้เรียนรู้เขาจะได้รู้คุณค่า  ของพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยายของเขา  หากสิ่งของแค่นี้เขายังไม่รักไม่หวงแหนเขาจะไปรักประเทศชาติได้อย่างไร
-  สุดท้ายการทำร้านอาหารของผมๆไม่ได้ทำในเชิงธุรกิจ แต่ทำแบบพอเพียง ลุกค้าที่มาคือมาเที่ยวบ้านผม  มาเยี่ยมเยียนกัน พบปะพูดคุย แล้วมันจะไม่เครียด  มันจะมีความสุขมากๆ มองทุกสิ่งด้วยใจเหนืออื่นใดมองด้วยสายตา 
-  ผมเป็นกำลังใจให้คนที่เปิดร้านอาหาร  และทุกอาชีพ
-  ไม่มีงานที่ใหนต่ำถ้าทำด้วยใจสูง  อย่าปล่อยชีวิตไปวันๆ เพราะสิ่งที่ได้มาเปล่าคือความเฒ่าชราสิ่งที่ต้องแสวงหาคือคุณค่าของชีวิต

[Songting]

...ร้านอาหารที่อยู่ได้สำหรับความคิดผม คือ ร้านอาหารที่ทำอาหารเหมือนกับให้คนที่บ้านกินครับ

...มีหรือ??? มีครับ คอมเม้นท์ก่อนผมหน่ะครับ...

[กุ๊กเป็ด]

สำหรับเมืองนี้จุดพอดีที่ทำให้อยู่ได้คือต้องทำให้"ถูกใจ" เมื่อไหร่คุณค้นพบ นั่นแหละคือความสำเร็จ