ศาสนาในยามยาก?

[ฅ ฅนหลง]

.


..มาแลฅน มีมากมายหลายอย่าง ต่างๆนานา บ้างก็บ้า บ้างก็ดี

[ฅ ฅนหลง]

.

..คิดถึงฅนบ้า ไม่เห็นมา ไปบ้าที่ไหน...หว่า...

[Pradit112]

ตามนั้นเลยอะครับ

[คุณหลวง]

ยินดีครับที่จะเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นครับ คุณหลวง   ผมคนนึงที่เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา  และเห็นด้วยว่าคนสมัยนี้ถือศีล 5 มีน้อยมากๆๆครับ
การทำบุญไม่จำเป็นต้องไปวัดครับ  การห่มผ้าเหลืองไม่ได้แปลว่า ศีลมาก

    ขอบตุณน้ำใจของท่านพี่ครับ

    ความจริงในส่วนของศีล๕นั้นผมไม่เห็นต่างท่านพี่หรอกครับ หากผมไม่พูดมากเกินไปมันก็สรุปลงง่ายๆไม่รู้สึกขัดอะไรกันเลย แต่นี่ผมมันพูดมากตามประสาปากไม่สุขน่ะครับ 

    เรื่องคนถือศีล๕ น้อยลงนั้น มันเป็นเรื่องที่พูดยากครับ บางทีเราอาจต้องมองถึงระบบวิธีการสอนธรรมของสังคมพุทธศาสนิกไทยกันเลยทีเดียว ผมขอเล่าประวัติของท่านพุทธทาสสองตอนให้ท่้านพี่ลองพิจารณาดูครับ

    หลังจากที่ท่านพุทธทาสประกาศธรรมไประยะหนึ่งทั้งด้วยหนังสือพิมพ์พุทธสาสนา การแสดงธรรมต่างๆแล้วระยะหนึ่ง ก็ได้มีพระระดับสังฆาธิการจากกรุงเทพฯลงมาหาท่านถึงสวนโมกข์เพื่อขอให้ท่านเลิกสอนธรรมโลกุตตร ให้เหตุผลว่าชาวบ้านเข้าใจได้ยาก
    "สอนธรรมระดับศีลธรรมจริยธรรมเพื่อเป็นพื้นฐานโลกุตตรธรรมก็พอ"
    ท่านพุทธทาสก็รับฟังด้วยดี แต่ท่านไม่ทำตามยังคงเผยแผ่พระศาสนาในแนวทางเดิมต่อไปจนชั่วชีวิตของท่าน โดยท่านบอกว่า
    "โลกุตตรธรรมต่างหากที่เป็นพื้นฐานของศีลธรรมจริยธรรม"

    อีกตอนหนึ่งเป็นตอนที่ท่านพุทธทาสเดินทางไปอินเดีย ขณะเดินทางวันหนึ่งก็มีขอทานแก่ๆมาขอทานคนในคณะของท่าน ท่านพุทธทาสเลยถามขอทานผู้นั้นว่า ทำไมจึงมาขอทานอย่างนี้เล่า ชายขอทานตอบโดยการประนมมือไหว้แล้วไสมือขึ้นเหนือหัวหลายๆรอบ ท่านพุทธทาสก็อธิบายว่า ขอทานผู้นั้นตอบว่าการขอนั้นไม่ขัดต่อหนทางสู่พระเป็นเจ้า เมื่อประสงค์เข้าสู่พระเป็นเจ้าแม้ลำบากก็ต้องไม่ทุจริตอันขัดต่อมรรค

    ศาสนาในยามยากนั้นมันยากขึ้นทุกที เพราะว่าเรากำลังมีเป้าหมายต่อพระศาสนาที่ผิดไปจากพระพุทธประสงค์เข้าไปเรื่อยๆ เมื่อมีเป้าหมายผิดเราก็เดินทางถูกต้องในหนทางที่ผิดนั่นเอง

    ทำท่าจะออกเลวาทะกรรมแล้วหล่าว 


สะบายดี...

[ฅ ฅนหลง]

.

...มาเก็บ สะสมความคิดและคำสอนดีๆ

[ฅ ฅนหลง]

.

...ฅนดี หนี ฅนบ้า

เวบเงียบ ไม่อยากเปลืองตัว...

[ยมบาล]

  แต่ละคนต่างมีความดี ความชั่ว เป็นของตัวเองอยู่แล้ว (ทำอะไรก็ได้ ที่ตัวเองและคนอื่นไม่เดือดร้อน  ถือว่าดีแล้วครับ)

สนับสนุนการทำความดี  (ถึงบางครั้งทำแล้วไม่มีใครเห็น แต่ตัวเราเองรู้ก็เป็น  บายใจๆๆ)

[หลงตัว]

.บางฅนมีความรู้มากมาย ท่วมหัว แต่สั่งสอนฅนไม่เป็น

เอาแต่ใจตัวเอง ขี้อวด ขี้โม้ ผู้ฅนหายไปหมด..

[คุณหลวง]

     มาเยี่ยมมาเยียนครับผม

    ช่วงนี้ท่าจะยุ่งกว่าเดิมครับ เลยไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาเท่าไหร่ เหนื่อยกับภาระที่มากขึ้น ได้แต่เปิดโทรศัพท์เข้ามาติดตามความเคลื่อนไหวแต่ตอบไม่ได้ รุ่นเก่าพิมท์ยาก อยากซื้อรุ่นใหม่ๆแต่เกรงใจรุ่นนี้ เพราะว่ามันทนมือทนตีนมากๆ ลูกชายทั้งฟัดทั้งทุ่มทั้งอมตามประสาเด็ก ยังสบายดีอยู่เลย ถ้าเป็นรุ่นสมาร์ทๆนะ น่าจะตายไปนานล่ะ 

    นึกถึงเรื่องเว็บเงียบนี้ก็ใจหายเหมือนกันนะ บางทีก็นึกขอโทษท่านกิม กับท่านผู้อ่านหลายๆท่านเช่นกัน เพราะว่าบางท่านที่เคยเข้ามานั้นต้องหายไปเพราะสนทนากับผมนี่เอง ไอ้เรารึมันก็พูดมากสักหน่อยน่ะซี 

    แต่เมื่อนึกดูในบางท่านบางกรณีก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร ในเมื่อการพูดธรรมนั้นพูดด้วยตนไม่ได้พูดด้วยธรรม มันจึงมีปัญหาเสมอๆ และเพราะตนนั้นเองจึงได้เป็นทุกข์

    เพราะผู้ศึกษาธรรมย่อมทราบดีว่าความทุกข์ทั้งปวงนั้นจะสามารถคงอยู่ และบังเกิดมีได้นั้นย่อมมาแต่ความรู้สึกยึดมั่นถือมั่นว่าตัวว่าตน ว่าเราว่าของเรา ดังนั้น เมื่อทำสิ่งไรก็ตามด้วยความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนในของตนแล้วมันจึงก่อเป็นทุกข์ขึ้นมาเอง

    เมื่อสนทนาธรรมด้วยความรู้สึกว่าตัวตนว่าของตน จึงไม่สามารถรับความคิดเห็นหรือความขัดแย้งได้ เพราะมันเสียดสีตัวตนของตนจนเป็นทุกข์ อันว่าความทุกข์นั้น ความหมายง่ายๆคือความเครียด ความเครียดนั้นเกิดจากความเสียดสี ความเสียดสีย่อมเกิดขึ้นแต่สองสิ่งเป็นอย่างน้อยทำปฏิกิริยาต่อกัน อย่างในวิชาการก่อสร้างก็จะมีเรื่องความเครียดของโครงสร้าง คือความทุกข์นั่นเอง

    ความทุกข์ทุกข์เพราะพยายามรักษาความเป็นสิ่งนั้นๆเอาไว้ อย่างเสาก็พยายามรักษาความเป็นเสาเอาไว้ เขาเลยต้องวัดความเครียดของเสาว่าต้องรับได้สักเท่าไรๆของน้ำหนักที่มันต้องรับ แล้วสร้างโครงสร้างให้สามารถรองรับได้

    ความเครียด ความทุกข์ มันจึงเกิดมาจากการมีสองสิ่ง ดังนั้น เมื่อสนทนาธรรมด้วยตน มันจึงมีสองสิ่งเสมอ ด้วยคาดหวังว่าตนจะได้รับการยอมรับบ้าง สรรเสริญบ้าง อะไรบ้าง และเมื่อไม่ได้ดั่งตนต้องการจึงเกิดความทุกข์ขึ้นมา เพราะว่าตนพยายามรักษาตัวตนเอาไว้มันเลยก่อความเครียดเป็นทุกข์ขึ้นมา

    เมื่อสนทนาธรรมด้วยธรรม มันก็เป็นเพียงหนึ่งเดียว มันจึงไม่ก่อความเครียด มันไม่เป็นทุกข์ มันเลยไม่มีปัญหาใดๆ

    การศึกษาธรรม หากศึกษาไปแล้ว ปฏิบัติไปแล้วยิ่งมีความทุกข์ความยึดมั่นในตัวตน ย่อมแสดงว่าปฏิบัติศึกษาผิดทางแล้ว การเข้าสู่สังคมย่อมเป็นการทดสอบความก้าวหน้าทางธรรมได้เป็นอย่างดี เพราะสังคมไม่เคยมีอะไรตามใจเราได้ทุกอย่าง มันจึงก่อแรงเสียดสีได้ดี ในคัมภีร์ท่านจึงเล่าว่าฤาษีนั้นเมื่ออยากณุ้ว่าตนก้าวหน้าเพียงใดก็จะเข้าเมืองเพื่อทดสอบอารมณ์

    ความทุกข์ทั้งปวงย่อมเกิดแต่ความมีตัวมีตนมีของตน ความผิดทั้งสิ้นจึงเกิดอยู่ที่ตนเองเท่านั้น แม้กระทั่งการเห็นว่าถูกเสียดสี ถูกกระแนะกระแหน ถูกว่าร้าย ฯลฯ นั่นล้วนแต่เกิดมาจากความมีตัวตน ยึดในตัวตนของตนทั้งสิ้น หรือแม้กระทั่งความอวดตัว ความยกตัว ฯลฯ ของผู้อื่นมันก็เกิดมาจากความมีตัวตนตน ยึดตัวยึดตนของตนนั่นเอง

    เมื่อใจสร้างตาข่ายไว้ดักทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาเป็นตัวตนเป็นของตนทั้งสิ้นแล้ว ความทุกข์ทั้งมวลก็ไม่มีวันหายไป การศึกษาปฏิบัติก็เลยเป็นการสร้างทุกข์แก่ตนร่ำไปนั่นเอง

    เพียงแค่ละวางตัวตนลง ความทุกข์มันก็เป็นเพียงวงจรธรรมชาติธรรมดาเท่านั้น ไม่มีผลใดๆอีกต่อไป

    อันนี้ ก็มิใช่ว่าจะสั่งสอน เพียงอยากเตือนสติท่านผู้ศึกษาธรรม สนใจธรรม ปฏิบัติธรรม ผู้สนทนาธรรมได้พึงสังวรไว้เพื่อปฏิบัติอย่างถูกทางเท่านั้น หากยิ่งศึกษายิ่งปฏิบัติยิ่งทุกข์ยิ่งเปราะบางอะไรกระทบไม่ได้ เป็นอันแตกทุกทีก็ไม่รู้ว่าศึกษาปฏิบัติไปเพื่ออะไร จริงไหมครับ 

สะบายดี...

[คุณหลวง]

http://youtu.be/zaT6XRby1As

[ฅ ฅน]

.


....เห็นชื่อ คุณหลวง จึงเข้ามา

ไอ่กระพ้มคิดว่า ที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามา คงไม่ใช่เพราะท่านเจ้าคุณหลวงดอกนะ

อย่าร้อนตัวไปเลย ท่านเจ้าคุณหลวงพูดดี สอนดีแล้วละขอรับ

ดีทั้งต้นน้ำ กลางน้ำ ปลายน้ำ รวมๆแล้วนับได้ว่าเป็นบูรณาการที่ดี

[คุณหลวง]

 

    ขอบคุณครับสำหรับคำชม

    ผมมิได้ร้อนตัวเพราะข้อสังเกตุของท่านดอกครับ มันเป็นข้อสังเกตุในตนมานานแล้วเหมือนกัน เพราะว่าบางท่านซึ่งมีความรู้ มีความสนใจใจนธรรมไม่เข้ามาในกระดานลานบุญนี้อีกหลังจากโต้ตอบกับผมอย่างจริงจัง

    บ่อยครั้ง ผมก็คิดว่าผมอาจจะขาดวิธีการพูดจาที่ทำให้เขาไม่รู้สึกว่าเขาด้อย(ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของการสนทนาที่ดี) บางครั้งผมก็พูดแตกความของเขาออกไปอย่างไม่จำเป็น(มาคิดทีหลังอ่ะนะ)จนดูเหมือนผมอวดรู้ข่ม ทั้งๆที่เจตนาส่วนตนมิได้คิดว่าจะยกตนข่มท่าน เพียงอยากแตกประเด็นให้ลึกลงเท่านั้น

    ซึ่งมันเป็นอย่างนี้ ตลอดมาตั้งแต่ผมเริ่มเข้ากระดานลานบุญเป็นหลัก และผมก็นึกถึงท่านเหล่านั้นเรื่อยมา แต่แม้ว่าบางครั้งผมจะรู้สึกผิดอย่างนั้น แต่สุดท้ายก็อย่างที่ผมได้กล่าวไปล่าสุดแหละครับว่าหากศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรมแล้วยิ่งเปราะบาง นั่นหมายความว่าผู้นั้นศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรมผิดทาง ผิดความมุ่งหมายแห่งธรรม ยิ่งบิดเบือนความจริงของโลกจนเกิดความเครียด ความเสียดสี ความทุกข์ได้ง่าย

    เมื่อทนไม่ได้กับโลกธรรม หรือหวังเพียงโลกธรรมฝ่ายบวกต่อต้านฝ่ายลบ นั่นก็แปลว่ายิ่งสร้างตัวตนอันใหม่ขึ้นมาสวมตนเข้าไปอีก บางคนเพียงเริ่มเข้าวัด เพียงเริ่มหัดนั่งสมาธิ เริ่มถือศีล ก็เริ่มจมไม่ลงอีกแล้ว พร้อมกับการซ้ำเติมผู้อื่นอย่างเต็มที่ นั่นเพราะความหลงตนนั่นเอง

    บางคนหลงเต็มที่จนกล้าแม้กระทั่งทำความชั่วเพื่อรักษาอัตตาที่สร้างขึ้นจากสิ่งที่ตนยึดมั่นว่าดี อย่างที่ผมเคยเล่าเรื่องที่พระรูปหนึ่งยอมโกหกอายุพรรษาตนเพื่อมิต้องกราบพระต่างนิกายที่ตนเห็นว่าด้อยกว่า ทั้งๆที่พระต่างนิกายขอแสดงอาบัติด้วย ซึ่งหากปฏิเสธการแสดงอาบัติเสียยังดีกว่า เพราะคงลืมไปว่า พระพุทธองค์มีพระพุทธวาจาไว้ว่า ผู้ที่โกหกทั้งที่รู้สามารถทำความชั่วได้ทุกอย่าง ในคราวที่พระองค์สอนพระราหุล

    ดังนั้นการยิ่งพบกับความไม่ชอบใจนั่นแหละ จะยิ่งเป็นการทดสอบน้ำใจตนว่าสามารถอดกลั้น และปล่อยวางได้มากเพียงไร

    อันนี้ก็ท่าจะรำพึงยาวไปอีกแล้ว 

    มีความสุขทุกๆท่านครับผม

สะบายดี...

ป.ล. สี่ห้าวันก่อนคนขายพระบอกว่าผมถึงอายุหมดเคราะห์หมดโศกแล้ว ชีวิตข้างหน้ามีแต่ความโชคดี เมื่อวานดันขับรถเบียดต้นทุเรียนจนถลอกยาวพรืด ไม่รู้ว่าเป็นเคราะห์หรือไม่ เฮ้อ..เพิ่งเคลม เพิ่งทำสีเสร็จเมื่อสามสี่เดือนก่อนเพราะภรรยาขับไปครูดเสา วันนี้แล้วหล่าว หรือจะเป็นปีเคราะห์ของรถ   

[ยมบาล]

    ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านเป็นผู้มีความรู้ในธรรม แต่คำกล่าวของท่านนั้นมักจะนำมาจากตำรา หรืออาจารย์ผู้มีความรู้
สิ่งที่ข้าพเจ้าอยากได้ในตัวท่านคือ ธรรมที่มาจากตัวตนของตัวท่านเอง......ท่านลองกล่าวถึงธรรมของท่านสิว่าเป็นอย่างไร

[ฅ ฅน]

.

...เรียน ท่านยมบาล และท่านเจ้าคุณ ที่นับถือ

ไอ่กระพ้ม ยินดีที่ท่านทั้งสองมาลานบุญอีกครั้ง ผมคอยติดตามอยู่เสมอนะขอรับ

..สองวันก่อน เจอสาวสวยขับรถชนเสาอย่างจัง ไอ่กระพ้มสงสัยว่า ขับอย่างไร ที่ทางก็กว้าง

ขับไม่เป็น ประมาท หรือมีใครตัดหน้าจึงต้องหักหลบ

...ในการขับรถ ต้องพึ่งตัวเอง อย่าพึ่งดวง ต้องโทษตัวเอง อย่าโทษดวง หรือขับไปตามดวง

อาจจะความสามารถ สัก 99% พึ่งดวงสัก 1% คือบางทึมีเหตุสุดวิสัย เช่น เจอคนขับรถที่ประมาท ไม่ระวัง

มาชนท้าย หรือ มีรถปลิวข้ามเกาะกลางถนนมาหาเรา ฯลฯ

.. มิได้สอนสั่ง หรือสั่งสอนใครๆ เพียงแต่เล่าสู่กันฟังนะขอรับ

อายุบวร ขอให้ท่ายมบาลมาบ่อยๆ อยากเจอท่านยมบาล แต่ยังไม่อยากเจอยมบาล

[Mr.No]

ศาสนาในยามยาก.... ทำท่าจะลากยาวววว แต่ก็น่าจะยาวในทางที่สร้างสรรค์ เพราะอย่างน้อยก็มีสาระเจือปนให้คนที่สนใจแอบมาอ่าน..แอบมาคิดได้บ้าง

ในยามที่ศาสนากำลังหลงทาง.... ด้วยศรัทธาที่ไม่อยู่กับร่องกับรอย...จากพุทธปัญญา นับวันจะเป็นยุคแห่ง พุทธสรรหา  ...เพราะนับวันเร่งเร้าแต่สรรหาธรรมะที่เป็น "กอบเป็นกำ" มากกว่า ธรรมะในเครื่องหมายของ "ปัญญา"


มีใครหลายคนมักใช้คำพูดว่า "ศาสนากำลังเสื่อม" .. เมื่อถามว่าทำไมถึงเสื่อม  มักตอบตรงกันว่า  "เบื่อ!"

เบื่อข่าว แก๊งค์หัวโล้นห่มเหลืองทำมาหากิน บิณฑบาตรเวียนเทียนหากินกับแก๊งค์โสมมที่ไม่ยี่หระต่อบาปกรรมที่จะเกิดขึ้นทั้งต่อตัวและลูกเมียญาติมิตรในวันหนึ่ง...

เบื่อเรื่องราว ...สีกา..สากี ที่ชอบนักชอบหนากับผ้าเหลือง.... กึ๊กหน้ากึ๊กหลัง...ไฮโซโลมายด์ ....

เบื่อการสร้างสวดแต่เรื่อง พาณิชย์ไม่รู้จบ

เบื่อ..พวกที่ชอบกันนักแบบสร้างอะไรต้องใหญ่ต้องโต...พระที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ....หล่อทองคำใหญ่ที่สุด, สังเวชโบสถ์วิหารที่สร้างกันราวกับปราสาทราชวัง แข่งขันความร่ำรวยอวยกิเลสนำหน้าปัญญา จนศรัทธาของคนเป๋ไปในทางที่ผิดเพี้ยน ฯลฯ

หลายหลากความเบื่อ นำมาซึ่งความเห็นว่า "ศาสนากำลังเสื่อม!!!??" 

แต่จริงแล้ว ศาสนายังคงสดใสงดงามไม่เคยเสื่อม....ทว่า    "คนต่างหากกำลังเสื่อม"


มีคำถามว่า...เราจะเกื้อกูลและแก้ไข วิบัติศรัทธา ให้คนกลับมาเดินอยู่ในมรรคาที่ถูกต้อง ได้แบบเดิมได้เช่นใด ?  นั่นคือคำถาม ที่เป็น "หน้าที่"

พุทธแท้นั้นเรียบง่าย...สบาย....ไม่รีบร้อน...ไม่มักง่าย...ไม่เจือด้วยอกุศจิต..และที่สำคัญ   

การเข้าถึง พุทธแท้ ได้นั้น จำเป็นต้องใช้สิ่งที่เรียกว่า "ศาสนา" เป็นฐานรากในการเดินทางไปสู่ความเป็นพุทธแท้

แต่ถ้า รากฐาน "ศาสนา" ทำบันได..ทำทางไว้ไข้วเขว   การเดินทางสู่ พุทธธรรม ย่อมเป็นอุปสรรคสำหรับผู้ที่ยังปัญญาไม่แตกฉาน

[ค คน]

.

...มิสเตอร์โนมาให้ข้อคิดที่ดี ขอบคุณครับ

เรียบ ง่าย สบายๆ ไม่รีบร้อน ตอนนี้ผมก็ไม่รีบร้อน นั่งกินกาแฟ คุ๊กกี้ ชาร้อน น้ำเย็นๆ

เล่นเนตฟรี ฟรีทุกอย่าง มีห้องส่วนตัวที่ VIP LOUNGE  ในห้างดัง...

[มาแล้วจ้า]

ไม่ได้เข้ามานาน เพ้อรำพึงรำพัน สติแตกพร่านกันจังเลยนะ อ่านดูแล้ว ยังนำ้ๆเข้าใจไม่เข้าถึงแก่นเหมือนเดิมยังไม่ไปปฏิบัติให้ได้อะไรเพิ่มขึ้นมาเลยใช่ไม๊ คุณหลวง.เราส่งผีที่เลี้ยงไปตามดูท่านอยู่ อยากสัมผัสมิติพิสวง.อฐิษฐานบอกเจ้าที่เทวดารักษาตัวเปิดทางสิ ที่ส่งผีไปเพราะ ท่านศีลบกพร่องและอ้างธรรม ท่านจะเจอหนักขึ้นคุนหลวง.เราเคยโดนมามากแล้วเหมือนกัน.หนุกนิ.คอยดู.อะอะอะ.พัฒนาการด้านธรรม.ท่านตามหลังเราอีกเยอะ.คุณหลวงๆๆๆๆ

[มาแล้วจ้า]

ถ้าศีลท่านดีเหมือนที่พร่ามสอนคนอื่น ผีนี้จะให้ลาภปกป้องคุ้มครอง ผีเฝ้าธรรมทดสอบบีบให้ทำเหมือนที่ท่านสอนไว้.ไม่อยากใช้อวิชชาเลยแต่ก็อยากลองดูเพราะมีผู้ส่งมาประกบตามเราแล้วเหมือน งานนี้บารมีท่านเต็มแน่คุณหลวง.บอกให้นะ.สาวกของพระพุทธองค์ยังเอาไม่อยู่โดนสิง อย่างท่านระดับไหนคุณหลวง.อะอะอะ.เอิ๊กๆ

[กวนก้นตุ่ม]

เห็นใสๆเพราะตะกอนนิ่งนอนอยู่ก้นตุ่ม.ไม่กวนดูจะรู้ได้ไงว่า ตะกอนมันหมักหมมอยู่หนาแค่ไหน. ฉลามเมื่อได้กลิ่นคาวเลือดก็กรูกันเข้ามา.หารู้ไม่ว่าเค้าล่อมาทำหูฉลาม.อะอะอะ.เอิ๊กๆๆ.ขากรรไกรค้าง

[กวนก้นตุ่ม]

เห็นใสๆเพราะตะกอนนิ่งนอนอยู่ก้นตุ่ม.ไม่กวนดูจะรู้ได้ไงว่า ตะกอนมันหมักหมมอยู่หนาแค่ไหน. ฉลามเมื่อได้กลิ่นคาวเลือดก็กรูกันเข้ามา.หารู้ไม่ว่าเค้าล่อมาทำหูฉลาม.อะอะอะ.เอิ๊กๆๆ.ขากรรไกรค้าง

เสร็จที่นี้ฉลามมันรู้แล้วว่าต้องโดนล่อไปเป็นหูฉลามมันได้กินยาพิษไว้ก่อนให้เนื้อมันเป็นพิษกินแล้วตายมันจึงยอมพลีชีพแก้แค้นให้้พี่น้องมัน มีคนกินบางคนรอดตายเพราะกินหูฉลามเป็นพิษเพราะได้เอาปลายเข็มจิ้มก่อนกินจึงรู้และแต่เตือนคนอื่นไม่ทันเพราะกินหูฉลามพร้อมกันในงานเลี้ยงสุดหรู
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า

[ฅ ฅน]

.

...หนุกละวา ตานี้..หนุกละวา ครานี้...

มีการส่งผีไปเฝ้าดูด้วย...มีการเข้าสิงด้วย...น่าติดตามนะขอรับ...

...ยังกะดู the shock !

[หมอบอล]

อ่านเรื่องจากคุณลุง คุณหลวง แล้ว หมออยากขอบคุณคับ ตั้งใจเขียนมากเลย ได้ประโยชน์
แต่ทำไม คนให้ความเห็นบางคนในนี้ดูแปลกๆ
เป็นพระเป็นเจ้าป่าวนะ
ต้องกลับไปถามอาจารย์หมอแล้วอ่ะ ว่าเขาเรียกว่าพวกนี้ว่าอะไร