แรกคืนนั่งไรนานแรงหวางอีได้นอนยันเข้าไปแค่ตี 1 แล้ว
พอหัวรุ่งฝนตกส็อกแส็ก ขี้คร้านยกขึ้นอยางแรงพี่น้องเหอ
เหิดแลนากาตี6 เหลือเหลย เลยตัดสินใจนอนหมโพ่ยตอสักพักเลย
ชาดนอนคิดในใจว่านี่ถ้าไม่พักทำงานนอนหมโพ่ยให้เที่ยงไปทีเอาให้หายขี้คร้านไปเลย
แต่ว่านั่นแร่ะกะนอนนานแรงหวันแยงโมงเอาหล่าว คนแกๆ เขาว่ากะนอนให้หวันแยงโมงอย่าเอาทำพันธุ์พี่น้อง
ขี้คร้านอดตายแน่ๆ กะเลยต้องแขบยกขึ้นยีตามาแลหน้าเรินเพื่อเขาไปทำงานฉาดแล้ว
ฮาโรย ไซ่ที่พันนี้นิ