นึกว่าใช่

[ฟานดี้]

วันหนึ่ง วิวัฒน์ได้พบกับเพื่อนสมัยเรียนด้วยกันคือวิรุจน์  และได้แลกนาม-

บัตรกันไว้ คืนหนึ่งดึกมากแล้วพ่อของวิวัฒน์ไม่สบายมาก หายใจระทดระทวย

จะพาพ่อไปโรงพยาบาลก็ไกลมาก จึงนึกถึงวิรุจน์ให้วิรุจน์มาดูแล และรักษา

อาการของพ่อที่บ้านจะดีกว่า เพราะตามที่นามบัตรที่วิรุจน์ให้ไว้ ที่อยู่ก็ไม่น่า

จะไกลจากที่บ้านมากนัก


วิวัฒน์    : รุจ์เหรอ นี่วัฒน์นะ แกช่วยมาดูอาการของพ่อฉันหน่อยสิ พ่ออาการ

               ไม่ดีเลย ยิ่งเป็นโรคหัวใจอยู่ด้วย แกมาที่บ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะรุจน์



วิรุจน์      : เฮ้ย ไอ้วัฒน์ ฉันไม่ใช่หมอนะโว้ย จะได้ช่วยพ่อแกได้ แต่ถ้าให้ฉันพา

               พ่อแกไปโรงพยาบาลกับแกน่ะพอได้



วิวัฒน์    : อ้าว แกไม่ได้เป็นหมอเหรอวะ ก็ในนามบัตรที่แกให้ฉัน มันเขียนว่า

               หายใจใม่ออก บอกวิรุจน์   ไงล่ะ ฉันก็นึกว่าแกเป็นหมอ



วิรุจน์      : โธ่ ไอ้วัฒน์ ฉันขายโลงศพโว้ย ..5555


FW