เปิดโปง “ความรับผิดชอบต่อสังคมเทียม” ของบริษัทบุหรี่

[ทีมงานบ้านเรา]

มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ เปิดเผยงานวิจัยของแกรี ฟุด และคณะจากมหาวิทยาลัยบาทธ์ ประเทศ   อังฤกษ์ตีพิมพ์ในนิตยสาร พลอส เมดิซีน ฉบับเดือนสิงหาคมนี้  ที่พบว่าบริษัทบุหรี่อาศัยการทำกิจกรรมรับผิดชอบต่อสังคม เป็นเครื่องมือเข้าถึงผู้กำหนดนโยบาย

[attach=1]

โดยงานวิจัยดังกล่าวศึกษาเอกสารลับภายใน 764 ชิ้น ระหว่าง ค.ศ.1996 ถึง ค.ศ.2000  ของบริษัทบุหรี่บีเอที ซึ่งเป็นบริษัทบุหรี่ข้ามชาติใหญ่ลำดับสองของโลก ที่กำหนดยุทธศาสตร์ในการใช้โครงการกิจกรรมรับผิดชอบต่อสังคมหรือ CSR เป็นเครื่องมือในการสร้างความสัมพันธ์และเข้าถึงผู้กำหนดนโยบายควบคุมยาสูบในระดับต่าง ๆ

ตั้งแต่นายกรัฐมนตรี โทนี่ แบลร์  รัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุข นายอลัน มิลเบิร์น กระทรวงอุตสาหกรรมและการค้า นายสตีเฟน ไบเออร์ โดยโครงการรับผิดชอบต่อสังคมมีประเด็นที่หลากหลาย อาทิ การป้องกันเด็กไม่ให้ริเริ่มการสูบบุหรี่ การพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม การผลิตบุหรี่ที่ปลอดภัยขึ้น รวมถึงการตลาดอย่างรับผิดชอบของบริษัทบุหรี่ เอกสารภายในระบุถึง เป้าหมายในการใช้โครงการรับผิดชอบต่อสังคมเพื่อให้ผู้บริหารบริษัทมีโอกาสพูดจาปราศรัยและเสนอแง่มุมของบริษัทในการแก้ปัญหาการสูบบุหรี่

โดยการโน้มน้าวให้ผู้กำหนดนโยบายของรัฐเปลี่ยนความคิดและแนวนโยบายในการควบคุมยาสูบที่ผ่อนปรนมากขึ้น เมื่อโครงการรับผิดชอบต่อสังคมได้นำให้ผู้บริหารบริษัทบุหรี่เข้าพบผู้กำหนดนโยบายภาครัฐแล้ว ผู้บริหารบริษัทจะขยายผลการสนทนาไปถึงประเด็นอื่น ๆ      อาทิ เรื่องภาษีบุหรี่และการผ่อนปรนการห้ามโฆษณาและส่งเสริมการขาย

ศ.นพ.ประกิต วาทีสาธกกิจ เลขาธิการมูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ เปิดเผยว่า ในประเทศไทยบริษัทบุหรี่ก็มีการทำโครงการกิจกรรมเพื่อสังคมเป็นจำนวนมาก โดยการวิจัยของนักศึกษาปริญญาโท พบว่า พ.ศ.2551   บริษัทบุหรี่ในประเทศไทย ได้ทำกิจกรรมรับผิดชอบต่อสังคม โดยฟิลิป มอร์ริส 340 โครงการ และโรงงานยาสูบไทย 90 โครงการ   และบริษัทบีเอทีได้บริจาคเงินให้แก่ผู้ว่ากรุงเทพฯ นายสมัคร  สุนทรเวช เป็นเงินสามแสนบาท เมื่อ พ.ศ.2544  เพื่อทำโครงการคลองแสนแสบให้สะอาด

ด้วยหลักฐานที่พบว่า วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของบริษัทบุหรี่ในการทำกิจกรรมเพื่อสังคม หรือกิจกรรมเพื่อสร้างสรรค์สังคม ก็เพื่อให้บริษัทสามารถเข้าถึงผู้กำหนดนโยบายของรัฐในระดับต่าง ๆ อนุสัญญาควบคุมยาสูบ องค์การอนามัยโลก ข้อ 5.3  จึงกำหนดให้ห้ามเจ้าหน้าที่และหน่วยงานต่าง ๆ ของรัฐ ร่วมกิจกรรมรับผิดชอบต่อสังคมของบริษัทบุหรี่

และข้อ 13 ให้รัฐบาลประเทศต่าง ๆ ออกกฎหมายห้ามการทำกิจกรรมรับผิดชอบต่อสังคม เพราะเป็นโฆษณารูปแบบหนึ่ง แต่เจ้าหน้าที่รัฐและคนไทยส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจถึงผลเสียที่เกิดจากการเข้าร่วมกิจกรรมรับผิดชอบต่อสังคมของบริษัทบุหรี่ จึงเป็นเรื่องที่ฝ่ายที่เกี่ยวข้องต้องรีบเร่งทำความเข้าใจกับทุกฝ่าย เพื่อปกป้องนโยบายภาครัฐจากการแทรกแซงจากกลยุทธ์ของบริษัทบุหรี่

ต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมติดต่อ : ศ.นพ.ประกิต วาทีสาธกกิจ มูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ โทร.0-2278-1828 / 08-1822-9799

[a-bu]

มนุษย์นี่ก็แปลก ไม่ว่าชาติไหนภาษาไหนนับถือศาสนาอะไร?ต้องติดบุหรี่ทุกชาติ แม้จะไม่ติดบุหรี่ทุกคนแต่คนใกล้ชิดต้องมีไม่มากก็น้อย แสดงว่าแผนการตลาดของบริษัทบุหรี่เขาแน่มาก สามารถทำให้มนุษย์หลงไหลในบุหรี่ได้ ยอมจ่ายเงินแพงๆเพื่อซื้อบุหรี่สูบ บางคนเหลือเงินไม่กี่บาทในกระเป๋า จะซื้อบุหรี่สูบมากกว่าจะซื้อข้าวกิน เห็นมาเยอะครับ
ทีนี้มาดูที่ตัวมนุษย์บ้าง ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์...ที่ประเสริฐ มีความคิดเหนือสัตว์สปีชี่ใดๆในโลก แยกแยะชั่วดีได้ แต่อดบุหรี่่ไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าสูบบุหรี่มีแต่
เสียเงิน
เสียสุขภาพ
เสียบุคคลิก
และเสียหน้าเพราะสังคมรังเกียจ
ส่วนใหญ่ที่ติดบุหรี่จะเลิกไม่ได้ เพราะคิดไม่เป็นหรือเพราะแพ้สารเสพติดของบุหรี่ก็ไม่รู้? ทั้งๆที่คนติดบุหรี่ถ้าจะเลิกก็เลิกได้ทันที ไม่เหมือนติดผงขาวหรือติดสารเสพติดอื่นๆที่จะต้องค่อยเป็นค่อยไป ถ้าหักดิบจะทำให้ร่างกายปรับไม่ทันและอาจทำให้เสียชีวิตได้ แต่เลิกบุหรี่แค่หงุดหงิดไม่กี่วันและไม่ถึงตาย ก็ยังเลิกไม่ได้ มัีนแปลกดีนะ?

[ช่างจีน]

เลิกมานานแล้ว เพราะสังคมรังเกียจคนสูบบุหรี่

[Same ๆ]

..



...พวกขายเหล้า ขายเบียร์ก็ใช่ย่อย...



...