เล่าเรื่อง"ชิงเปรต"แต่แรก

[เด็กป้อมหก]

สมัยก่อนวันชิงเปรตถือเป็นเทศกาลหรือวันสำคัญทั้งของผู้ใหญ่ที่มาทำบุญให้แก่บรรพบุรุษผู้ล่วงลับและผีไม่มีญาติ ส่วนเด็กๆก็มาสนุกสนานร่วมชิงเปรตหรือแย่งสิ่งของที่ญาติโยมเอามาทำบุญหลักๆจะประกอบไปด้วยข้าวต้ม3เหลี่ยม,ขนมเจาะหู,ขนมบ้า,ขนมรา,ข้าวพองสารพัดสีและผลไม้หลากชนิด รวมทั้งเงินที่แอบสอดไว้ในห่อขนมตามแต่ศรัทธามากน้อย ทั้งหมดจะถูกวางไว้บน"ร้านเปรต"ทีีเป็นแท่นไม้4เหลี่ยมกว้างยาวประมาณ1.5เมตรx1.5เมตรตั้งบนเสาสูง5-6เมตร เสาทำจากไม้หลาโอนคล้ายๆต้นหมาก เส้นผ่าศูนย์กลาง5-6นิ้ว ปอกเปลือกออกให้เหลือแต่เนื้อไม้แล้วขัดเอาเสี้ยนไม้ออกจนลื่น เมื่อปักเสามั่นคงดีแล้วข้างบนจะมีกระป๋องใส่น้ำมันควายผูกไว้ โดยเจาะก้นเพื่อให้น้ำมันหยดติ๋งๆลงบนเสาตลอดเวลาเพื่อเพิ่มความลื่นมากขึ้น คนที่จะปีนได้สำเร็จต้องใช้ความพยายามและต้องอดทนสูง เพือพิชิตรางวัลล่อใจนับพันบาท(สมัยนั้นก๋วยเตี๋ยวถ้วยละ1บาท) บางคนปีนจะถึงยอดอยู่แล้วต้องลื่นกลับลงไปด้านล่างแล้วปีนใหม่ คนดูข้างล่างส่งเสียงเชียร์กันสนุกสนาน  นี่คือไฮไลท์งานชิงเปรตสมัยก่อน

[แฟนเก่าชื่อส้ม]

สมัยยังเด็กชอบอย่างแรง ไปดูคนปีนเสาชิงเปรตที่วัดไทรงาม ชาวบ้านเชียร์กันหนุก พอปีนเสร็จก็ฮือกันไปหาเงินในลาน
แต่พอไปเรียนต่อที่กทม.จบแล้วทำงาน ก็ไม่มีโอกาสได้ไปดูเลย
ตอนเป็นเด็กเคยคิดว่าคนที่เป็นนี่เก่งจริงๆสักวันจะปีนให้ได้บ้าง แต่ตอนนี้โตเกินวัยจะปีนแล้ว ได้แต่ปีนหน้าต่างบ้านสาวๆ

[หม่องวิน มอไซ]

ผมเคยเห็นงานชิงเปรตของจริงครั้งเดียว สมัยเด็ก ๆ ที่วัดปัจจันตาราม อ.สะเดา จ.สงขลา ราว พ.ศ. 2521 ครับ

พูดถึงต้น"หลาวชะโอน" แล้วนึกถึงหนังเรื่อง 5 แพร่ง เลยครับ

[ฅนสองเล]

แหลงเรื่องชิงเปรตถือเป็นเทศกาลที่รอคอยเลยแรกสมัยเด็กๆ องุ่น แอปเปิล นิของหรอยที่เด็กต้องชิงกัน

[Singoraman]

แล้วถึง ต้ม พอง ลา หนุมเจาะหู ไม่เอามั่งเหอะ

[ฅนสองเล]

ต้ม พอง รา หนมเจาะหนู ให้เฒ่าเก็บคับของพันนั้นกินปาใดกะได้ แบบว่าเด็กบ้านนอกปีนึงได้กินสักหนสองหนนิ พวกองุ่น แอปเปิลนั้น

แรกก่อนแม่ทำหนมเจาะหูทีหม้อเขียว หลังจากเดือนสิบ เดือน 11 - 12 ฝนตกหม้ายไหรทำกะกินหนมเจาะหูกัน 4-5 คนพี่น้องชิงกันกินหรอยหนัด

หนมเจาะหูยิ่งอยู่ลูกขี้หม้อยิ่งหรอย ยิ่งหลายวันยิ่งน่ากินไม่โร้ไซร่ 

[คนเขารูปช้าง]

ผมเอง วันนี้ได้มีโอกาสไปทำบุญเดือนสิบที่วัดสระเกษ เมือพูดถึง" ร้านเปรต" ทุกวันนี้วัดในตัวเมือง
ไม่ค่อยได้เห็นการจัด "ร้านเปรต" บนเสาหลาโอนแบบที่คุณ เด็กป้อมหก  เล่าไว้แล้วครับ
ผมเองได้เห็น "ร้านเปรต" บนเสาหลาโอนครั้งแรกเมือเรียนอยู่มหาวชิราวุธปี 2517-2518
โดยที่ อาจารย์ รร.มหาฯพาเด็ก ม.ปลาย ไปชมที่วัดแห่งหนึ่งใน อ.ทุ่งหวัง (จำชื่อวัดไม่ได้แล้วครับ)
และหลังจากนั้น 10 ปี ผมได้มีโอกาสถ่ายรูป "ร้านเปรต" บนเสาหลาโอนที่วัดดอนแย้ ใกล้ๆบ้านผมในตัวเมืองสงขลา
ขอนำมาให้ชมกันครับ
รูป 1 2  3

[คนเขารูปช้าง]

รูป  4  5  6  7

[เด็กป้อมหก]

(ขอบคุณสำหรับภาพร้านเปรตของจริง)
สมัยนายกฯหาดใหญ่ผูกขาด ผมเคยเขียนจดหมายเสนอความคิดหลายอย่าง(แล้วก็เงียบไป) เช่น
ประกวดนางงามสงกรานต์และลอยกระทงนานาชาติ โหมโฆษณาให้ทั่วมาเลย์สิงคโปร์และในกลุ่มอาเซียน
ทำเทศกาลชิงเปรตเป็นอินเตอร์ภายใน5ปี จัดชิงแชมป์โลกไปเลย มีรางวัลล่อใจหนักๆ(หาไม่ยาก)คงสนุกพิลึก
ประกวดปรุงอาหารสดๆหลากหลายรูปแบบ
คิดได้อีกเยอะครับ

[Peetidpitee]

บ้าน บก.เท่ง ทองแดงสาๆแค่ๆกับบ้านเรานิ แรกเอียดๆเหมือนกันเลย 555 55 5

แหลงเรื่องชิงเปรตถือเป็นเทศกาลที่รอคอยเลยแรกสมัยเด็กๆ องุ่น แอปเปิล นิของหรอยที่เด็กต้องชิงกัน

[Singoraman]

ขอบคุณสำหรับรูปของ ท่านคนเขารูปช้าง
สุดยอดร้านเปรต เลยครับ
นี่แหละที่เขาว่า "สูงเหมือนร้านเปรต"
แก้คำพลาดสักหีดนะ จาก อ.ทุ่งหวัง เป็น  ต.ทุ่งหวัง
(เผื่อคนต่างด้าวชาวต่างแดนมาอ่านพบ)

[คนค้าแก้ว]

แล้วเดี๋ยวนี้ไม่มีให้ดูเลยหรือครับ ถ้ามีน่าจะมีการประชาสัมพันธ์หน่อยนะครับ งานประเพณีดีๆอย่างนี้ไม่น่าให้สูญไป อย่างที่คุณเด็กป้อมหกว่ามันสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ดีนะครับ 

[เด็กป้อมหก]

ประเพณี"ชิงเปรต"ถ้าดัดแปลงอีกนิดหน่อยดังกระฉ่อนได้ไม่แพ้สงกรานต์หรือลอยกระทง ผมว่านทท.ต้องสนใจมาเสี่ยงแย่งชิงทรัพย์สมบัติบนเสาไม้หลาโอน ทั้งสนุกและเงินทองไหลมา

[คนเขารูปช้าง]

ขอบคุณมากครับ อจ.Singoraman ที่มาช่วยแก้คำผิดให้ ผมคงพิมพ์ไปด้วยความมึนที่ยังปรับเวลานอน
กลับมาเป็นปกติยังไม่ได้หลังกลับมาจากที่ต้องทำงานกะกลางคืนหลายๆวันครับ
ขอแก้ตัวด้วยการนำภาพ "ร้านเปรต"อีกแบบหนึ่ง ที่ใช้การแขวนโยงกับต้นมะพร้าวสูงๆ 4 มุม
ที่วัดท้ายยอ ต.เกาะยอ (ดูอีกรอบแล้ว ไม่พิมพ์ผิดเป็น อำเภอเกาะยออีกครับ)
พร้อมกับขบวนแห่"หมับ" (เอ..พิมพ์อย่างไรให้เหมือนในหนังสือช่วยบอกด้วยนะครับ)

รูป 1  2  3

[คนเขารูปช้าง]

รูป 4  5  6

[คนเขารูปช้าง]

รูป 7  8  9  10

[Singoraman]

๑๖ ปี แห่งความหลัง ของการชิงเปรตวัดท้ายยอ แล้วนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขารูปช้าง ที่แบ่งปันกันชม มีค่ามากครับ เพราะเดี๋ยวนี้วัดท้ายยอเปลี่ยนไปมากครับ
ส่วน "หมฺรับ" ออกจะเขียนยากอยู่ เพราะเป็นมีทั้ง ห นำ และ ร กล้ำ
มาจากคำว่า "สำรับ" ที่หมายถึงสำรับกับข้าวอะไรเทือกนั้น

[กิมหยง]

ขอบคุณครับ  เพิ่งรู้ว่าร้านเปรตจะอยู่สูงขนาดนั้น

แต่หากเขาบอกว่าเปรตสูงเท่าต้นโหนด
ร้านเปรตก็ควรสูงระดับนั้นด้วย

[หนุ่มเหลือน้อย]

  เสาร้านเปรตนอกสูงแล้วที่เสายังมีน้ำมันทาให้ลื่นด้วยครับ....เพื่อให้ปีนยาก...ที่เสาข้างบนยังมีขวดน้ำมันมะพร้าวปล่อยให้ไหลลงมาตามเสาด้วย  กว่าจะขึ้นไปถึงร้านด้านบนก็หืดขึ้นคอ....
    ปัจจุบันไม่มีแล้วครับ.....ไม่มีคนปีน....ไม่มีความอดทนพอที่จะปีน...ไม่สนใจที่จะปีน...ไม่มีแรงจูงใจให้ปีน.....ฯลฯ
ขอบคุณสำหรับภาพเก่าๆ ที่เป็นภาพประวัติศาสตร์ประเพณีไทย....ซึ่งอาจจะเหลืออยู่แต่ในความทรงจำของคนรุ่นเก่าๆ ส่วนเด็กรุ่นใหม่ ไม่เคยเห็น...

[เด็กป้อมหก]

เห็นรูปแล้วสงสัยบ้างไหมว่าเขาเอาของขึ้นไปวางได้ยังไง?เพราะสมัยก่อนไม่มีรถเครนช่วยยก

[deknamom]

เห็นแล้วคิดถึงบ้านจัง ไม่ได้กลับไปเทศกาลนี้นานละ  ปีหน้าจะพยายามกลับไปให้ไ้ด้

[แฟนเก่าชื่อส้ม]

ลานเปรต จะมีเงินรางวัลใส่อยู่ในซองทำบุญ คนที่ปีนถึงคนแรกสามารถเอาได้เลย ปัจจุบันนี้ก็น่าจะมีเงินเป็นแรงกระตุ้นให้คนหนุ่มเข้ามาปีน ชาวบ้านจะได้เข้ามาดูและทำบุญในวัด