ไอ้นี่ เรียกว่าอะไร แต่ลองกินไปแล้ว ดีที่ไม่เมา

[กิมหยง]

วันนี้ไปแถว ๆ ริมเลสาบ คลองวง
เห็นลูกดำ ๆ รู้สึกว่าจะกินได้นิ

ลองเด็ดมากินแลแล้ว  รถชาติแปลก ๆ

พอดีกินลูกอมคูก้ารสชอกโกเล็คกัน
เลยไม่รู้ว่า ลูกที่ว่ารสชาติที่แท้จริงเป็นอย่างไร

[Kungd4d]

  เขาเรียกว่าลูกแสงขันครับ หายากแล้วเดี๋ยวนี้ ลูกมันรสชาดมาหวานๆขวาดๆเปรี้ยวๆ ครับ 

[กิมหยง]

อ๋า

หวาน ๆ ฝาด ๆ เปรี้ยว ๆ

แล้วมันรส ยังไงกันแน่ครับ

ตอนนั้นอมลูกอมคูก้ารสชอคโกเลค พอดี
เลยเดาไม่ถูกเลยว่ารถชาติยังไง

[ปจพ]

ทางใต้เรียก..แสงขัน...บางแห่งเรียก..แขงขัน(แข่งขัน)...บางแห่งเรียก..."ยับยิ่ว"

ภาคกลางเรียก..."เล็บเหยี่ยว"..คือลักษณะหนามที่อยู่ที่กิ่งจะเป็นเหมือนกับเล็บของเหยี่ยว

คำว่า..."ยับยิ่ว"...ก็เพี้ยนมาจากคำว่า..."เล็บเหยี่ยว"...นั่นเอง

[Kungd4d]

  รำลึกถึง "แสงขัน" เมื่อวันวาน   



หลังจากที่พวกเราถูกดีเปรสชั่นพัดกระหน่ำ จนทำเอาชาวบ้านชาวช่องต้องตกระกำลำบากไม่ใช่น้อย (จะไม่ให้ตกระกำลำบากได้ยังไง เพราะ น้ำท่วม ไฟดับ น้ำไม่ไหล แถมยังอดข้าวอีก อะโฮ....ชีวิต!)

           ชีวิตต้องพบเจอทั้งน้ำท่วมบ้านเรือน ข้าวของเสียหาย อีกทั้ง พายุพัดกระหน่ำ ทำเอาบ้านเรือน ทรัพย์สินพังเป็นแถบๆ

           วันนี้ ฝนหยุดตก แดดเริ่มส่องแสงแล้ว สิ่งแรกที่ทำในวันนี้ คือ รีบนำที่นอนหมอนมุ้ง เสื้อผ้า และสิ่งของที่ถูกน้ำออกมารับแดด เพื่อไล่ความเหม็นอับ

          ลำดับต่อมา ต้องออกสำรวจความเสียหายของทรัพย์สิน ณ บ้านสวน ทั้งต้นไม้ใบหญ้า บ่อเลี้ยงปลา

การออกไปสำรวจพื้นที่เพื่อสำรวจความเสียหายครั้งนี้ ได้ไปเจอะเจอเอา ผลไม้ที่พวกเราชอบแย่งกันกินเมื่อสมัยวัยเด็ก นั่นคือ ลูกแสงขัน



สมัยเด็กๆ พวกเราเหล่าลิงทโมนชอบเที่ยวยิงนกตกปลาตามชายทุ่ง ผลไม้ที่พวกเราชอบแย่งกันเก็บกินอย่างเอร็ดอร่อย คือ ลูกแสงขัน



ลูกแสงขัน เป็นไม้ทรงพุ่ม ที่ชอบขึ้นอยู่แถวริมป่า ตามท้องทุ่ง ยามที่แสงขันออกดอก ออกผล นั่นเป็นการบ่งบอกได้ว่า กำลังเข้าฤดูน้ำหลากแล้ว



แสงขัน เป็นไม้ป่า มีหนามตลอดลำต้น ออกดอกเล็กๆเป็นกระจุก หลังจากนั้นจะมีผลสีเขียวเป็นตุ่มๆ ออกมา ค่อยๆ โตขึ้นขนาด 0.2-0.3 ซม. เมื่อผลสุก จะมีผิวสีดำ นั่นหมายความว่า สามารถเก็บกินได้แล้ว






พวกเหล่าลิงทโมนจะเก็บลูกแสงขันใส่ถุงเสื้อ หรือไม่ก็ถุงกางเกง (บ่อยครั้งที่หนามของต้นแสงขันเกี่ยวเอาเนื้อ จนเลือดออกซิบๆ)  สำรองไว้กินเมื่อเล่นซนจนเหนื่อยอ่อนแล้ว รสชาดของลูกแสงขันจะหวานปะแล่มๆ  เมื่อดูดกินความหวานหมด จึงคายเมล็ดทิ้ง (สมัยนี้คงไม่ค่อยได้เห็นต้นไม้ชนิดนี้มากนัก)



และเป็นเรื่องแปลก เท่าที่สังเกต ต้นพืชที่ขึ้นควบคู่อยู่ใต้ต้นแสงขัน หรือบริเวณโดยรอบของต้นแสงขัน ก็เป็นไม้หนามเช่นกัน นั่นคือ ต้นไมยราพ หรือ ภาษาปักษ์ใต้เรียกว่า หนามงับ หรือ หนามระงับ จะออกดอกชูช่อสีชมพูเด่นเป็นสง่า ทำให้พวกเราต้องเพิ่มความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น




วันนี้ เมื่อเห็น แสงขันออกดอก ออกผล แล้วทำให้นึกถึงความสุขเมื่อวัยเยาว์ นึกถึงเมื่อไหร่ มันทำให้คิดถึงเหล่าก๊วนลิงทโมน ที่แยกย้ายกันไปทำงานในหน้าที่ที่ห่างไกลกันไป

           ทำให้คิดถึงความซน ที่บ่อยครั้งซนจนถูกพ่อแม่เฆี่ยนจนก้นเขียว.....
ขอบคุณท่านชบาตานีเจ้าของบล๊อคด้วยครับ http://www.oknation.net/blog/print.php?id=656436

[khunfean]

กินเหมือน ลูกหม่าว มายอะ

[บ่าวเคว็จ]

ไอหยะ ลูกพรรคนี่ หาหม้ายนะแถวตูล

[DIDE]

ลูกชำเยี่ยว

กินบ่อยตอนเด็ก...

[หนุ่มเหลือน้อย]

     โลกยับหยิ่ว (เล็บเหยี่ยว)   โลกสุกรสชาดหวามอมเปรี้ยว  แต่ว่าหว่างอิได้กิน หนามมันเกียวเอาหลายแผล เหมือนกัน   

[กิมหยง]

แถว ๆ บ้านพรุ ชุมแสง 2 วัดป่าแสงธรรมก็มีเยอะครับ

จอดรถข้างทางแล้วเด็ดกัน

แลแลแล้ว บก แข้นได้กันเรา