จุดหมายที่เล่าเรียน

[miyabieeiei]

"จุดหมายปลายทางของการศึกษาเล่าเรียน เป็นนิสัยที่ดีงาม"
เมื่อจุดมุ่งหมายของการเรียน น่าจะบรรจบลงที่นิสัยอันดีงามของผู้ได้รับการศึกษาเล่าเรียน แต่เหตุไรในยุคที่วงการเรียนกำลังเจริญรุ่งเรืองเรามีจำนวนคุณครูอาจารย์มากเพิ่มขึ้น เรามีโรงเรียนที่ล้ำยุครวมทั้งอัดแน่นไปด้วยองค์วิชาความรู้มากมายก่ายกองสาขา ถึงแม้ว่าสมรรถนะความเป็นมนุษย์ของผู้คนกลับไกลห่างคำว่า "ความดีเลิศความดีเลิศ" เข้าไปทุกหนทีแรกๆเราน่าจะต้องหันกลับมาดูสภาพสังคมของเรา แล้วเราก็จะพบว่าเวลานี้สังคมของเรามีการแข่งขันในดูเหมือนจะทุกด้าน Pussy888 ทั้งทางการค้า เศรษฐกิจ การบ้านการเรือน เทคโนโลยี รวมทั้งการแข่งขันชิงชัยกันระหว่างประเทศ และการประลองก็ไม่ได้จำกัดไว้แม้กระนั้นเฉพาะคนแก่เท่านั้น แม้แต่เยาวชนเองก็มีการแข่งกันในหลายเรื่อง ที่เห็นได้ขัดก็คือการแข่งขันชิงชัยในเรื่องของแฟชั่น แล้วก็เมื่อมองเข้าไปที่วงการศึกษา ซึ่งควรจะเป็นแหล่งบ่มเพาะความดีงามให้แก่เด็กๆเรากลับพบว่ามีระบบระเบียบการประลองต่างๆแทรกตัวอยู่ในนั้นเยอะแยะเสียจนกว่านำตระหนกตกใจ เริ่มตั้งแต่กระแสของโรงเรียนที่มุ่งสร้างผู้เรียนให้เป็นคนเก่ง มีการเตรียมพร้อมแข่งขันทางด้านวิชาการแล้วหลังจากนั้นก็ให้รางวัลเพื่อเป็นการชื่นชอบเด็กที่ทำสกอร์ได้สูง ด้วยเหตุว่าจุดหมายของโรงเรียนมัธยมศึกษาโดยมากในตอนนี้เป็นอยากให้นักศึกษาในโรงเรียนของตนเองแข่งขันกับนักเรียนจากสถานที่เรียนอื่นสำหรับในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้มากที่สุด ฉะนั้นผู้เรียนในตอนนี้ก็เลยจำเป็นจะต้องแข่งขันกันอย่างหนักถ่วงเพื่อมุ่งเอาชนะกัน ซึ่งเราคงต้องทวนกันใหม่เสียแล้วว่า เด็กๆของเราได้อะไรจากการแข่งขันชิงชัยอย่างนั้น และก็ประเทศของเรา รวมทั้งโลกของเรา ได้อะไรบ้างจากการที่ทรัพยากรมนุษย์มีแต่ความรู้สึกนึกคิดที่จะแข่งขันและก็เอาชนะกันอยู่ตลอดเวลา ซึ่งบางทีปัญหาเหล่านี้บางทีก็อาจจะต้องเริ่มโดยการถอยกลับไปเสนอคำถามใหม่แก่วงกาพระอาทิตย์จัยว่า จุดหมายอันตามที่เป็นจริงที่การเล่าเรียนควรมอบให้แก่เด็กๆนั้นคืออะไร
สิ่งที่การศึกษาเล่าเรียนควรต้องมอบให้แก่เด็กๆ
เพราะเยาวชนเป็นฝูงคนที่ยังอยู่ในวัยศึกษาเล่าเรียนสถานที่เรียนทุกสถานที่เรียนก็เลยจำเป็นที่จะต้องช่วยตระเตรียมผู้เรียนตั้งแต่ประถมศึกษาให้มีความรู้ความเข้าใจสำหรับในการสร้างความเบิกบานให้กับตนเองและจากนั้นก็มีภูมิคุ้มกันจากปัญหาต่างๆรอบด้านจากสังคมในขณะนี้ การศึกษาเล่าเรียนก็เลยไม่ควรเป็นจริงเป็นจังให้เด็กๆแข่งขันชิงในด้านการเป็นคนโก่ง ตรงกันข้ามการหาความรู้จะต้องช่วยปรับให้มนุษย์เป็นคนดีเหนือสิ่งอื่นใด ให้ทุกคนสามารถมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความสงบ อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข การศึกษาจำเป็นต้องไม่ใช่แค่สอนให้เรามีความรู้ความสามารถสำหรับในการหาเลี้ยงปากท้องเลี้ยงชีวิตเท่านั้นเองแต่น่าจะสอนให้เรารู้จักทางไปสู่การมีชีวิตที่บริบูรณ์ เห็นถึงคุณค่าความดีงาม มากกว่าความชำนาญซึ่งไม่ได้ช่วยสนับสนุนศูนย์กลางให้ดีขึ้นในการผลิตทุกจำพวก เราควรจะมีวัตถุดิบป้อนไปสู่แนวทางการผลิตเพื่อได้ผลผลิตที่ต้องการ ในขั้นตอนศึกษาเรียนรู้ก็ด้วยเหมือนกัน เด็กก็คือวัตถุดิบที่เราป้อนเข้าไป ส่วนผลิตภัณฑ์ที่ได้ก็คือ บุคคลที่มีลักษณะอันต้องการในสังคมของเรา ถ้าเราอยากรู้ว่า การศึกษาแบบใดเหมาะสมกับเด็กๆและก็ทำให้เราได้บุคคลอันต้องการออกสู่สังคม
ระหว่างความดีความชอบกับความเก่ง
ผู้เกี่ยวข้องกับการฝึกอบรมบ่มเพาะเด็กน่าจะจำเป็นต้องนึกถึงเป้าหมายที่ตามที่เป็นจริงของการศึกษาเล่าเรียนอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าอาจารย์อาจารย์คนไหนกันแน่ก็ต้องการจะเห็นลูกศิษย์ของตัวเองเป็นคนดีแล้วก็เก่ง แม้กระนั้นเราจำเป็นต้องชั่งน้ำหนักระหว่างสองคุณสมบัตินี้ "ดีหรือเก่ง" สิ่งใดเป็นคุณลักษณะสำคัญที่เราควรต้องสร้างให้กำเนิดแก่เด็กของเราก่อน ซึ่งคุณสมบัตินั้นต้องทำให้ลูกศิษย์ของเราสามารถนำวิชาความรู้ที่ได้รับของตัวเองไปสู่ความสุขสงบ มีภูมิต้านทานเรื่องเลวร้ายในหัวใจ และก็เป็นผู้บำเพ็ญคุณค่าต่อศูนย์กลางอย่างแท้จริง