กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

ไม่ทราบว่า โครงการตลาดสดน่าซื้อ ที่เทศบาลนครหาดใหญ่ดำเนินการก่อสร้างอยู่ บริเวณชุมชนสถานีสองเดิม สร้างเสร็จหรือยังครับ

ช่วงขาวแดงระบาด ผมเพิ่งมาอยู่แถวป้อมหกราวพ.ศ.2515 พวกนี้คงหากินก่อนผมมาอยู่หลายปีแล้ว มีบ้างที่ตำรวจไปไล่จับ วัน2วันก็จะโผล่มาอีก บางทีก็ย้ายไปเล่นในตลาดสด ตลาดนัด บางทีมันเหิมเกริมขนาดขึ้นไปล่าเหยื่อบนรถไฟเลยแหละ บางคนที่ผมจำหน้าได้ เคยวิ่งราวสร้อยด้วย
ตลาดสดช่วงนั้นยังไม่ได้สร้างใหม่ครับ มีแต่อาคารด้านพลาซ่าที่เป็นคอนกรีต ติดถนนมนตรี1และ2 อาคารยาวมาสุดตรงที่จอดรถในปัจจุบัน จากตรงนั้นมาถึงถนนรัถการจะกางร่มขาย รกรุงรังไม่เป็นระเบียบ เรียกตลาดตากแดด ฉกชิงวิ่งราวมีทุกวัน จำได้ว่าสมัยนั้นเป็นยุคพ.ต.ท.สล้าง บุนนาคกำลังดัง มีวิสามัญให้เห็นบ่อยๆ เล่ากันเป็นท็อคอ๊อฟเดอะทาวน์ โจรที่ถูกยิงตาย ในมือยังกำปืนอยู่เลย(ต่อสู้จึงโดนยิงตาย) ปรากฏว่ามีคนช่างสังเกตุ หาว่าโจรคนไหนโดนยิงตาย ในมือก็จะกำปืนกระบอกเดียวกัน สนิมเขรอะเหมือนๆกัน โจรตายแต่นายได้ยศเพิ่ม เขาว่า...555
ทางด้านริมทางรถไฟฝั่งโรงปูนจะไปบิ๊กซี ตอนนั้นยังเป็นป่าหญ้าคา รกและเปลี่ยวมาก มีแต่โรงปูนซิเมนต์ที่โดดเด่น(ทุกวันนี้เป็นห้างวัฒนาค้าเหล็ก)ใครซื้อที่แถวนั้นเขาว่า"บ้า,ขาดหุ้น" ราคาห้องละ1500-3000 ผ่อนด้วย ผมยังเสียดายไม่หายที่คิดไม่ทัีน ตอนนี้เหรอ?ที่ดินเปล่าๆห้องละเฉียดล้านก็มี
จะเล่าเรื่องจริงปัจจุบัน...ใกล้ๆปั๊มปตท.มีโรงงานทำฝ้าเพดาน แกเห็นที่ตรงนั้นว่างๆเลยไปสืบหาเจ้าของเพื่อขอเช่า ทีทั้งหมดที่แกเช่า2.5ไร่ ราคาหนึ่งหมื่นบาทต่อเดือน(ตอนนี้คงขึ้นค่าเช่าแล้ว)
คนให้เช่าก็ดีใจได้ราคาสูง
คนเช่าก็ดีใจได้ราคาถูก
ต่อมาแกเห็นว่ากิจการดี เลยไปขอซื้อ เจ้าของที่ อยู่บ้านหลังเล็กๆ ใหญ่กว่ากระต๊อบนิดเดียว ไปเห็นแกนั่งกินข้าว2คนตายาย กับข้าวมีน้ำพริกกับแกงส้มและผักสดบ้านๆ คนขอเช่าคิดในใจว่าคงสำเร็จ คนบ้านๆถ้าเห็นเงินล้านหรือหลายล้านคงตาโต ที่ไหนได้แกไม่ขาย เท่าไหร่ก็ไม่ขาย แกว่าพอขายได้เงินมา แบ่งให้ลูกๆแล้วมันก็เอาเงินไปใช้หมด แล้วจะเหลืออะไร? เงินก็หมด ที่ก็ไม่มีอีกแล้ว สู้นั่งเก็บกินค่าเช่าดีกว่า เดือนละหมื่นสองหมื่นสำหรับแก2คนตายาย กินไม่หมดอยู่แล้ว ลูกๆตอนนี้ก็ทำงานมีเงินเดือนกินกันทุกคน ไม่เดือดร้อน ถ้าขายสิจะเดือดร้อนในภายหน้า
จ๋อยไปเลย หลายปีก่อนเห็นว่ามีนักธุรกิจจากกทม.เคยมาให้ถึง50ล้านแล้ว แกก็ไม่ขาย

สมัยนั้น รถไฟไปสงขลา กับรถไฟไปปาดัง ทางไหน รุ่งเรืองกว่ากันครับ

เพราะเป็นเส้นทางเชื่อ อำเภอทั้งคู่

ถ้าจะให้เปรียบเทียบระหว่างเส้นทางรถไฟ2สายนี้
สายหาดใหญ่-สงขลา วันปรกติก็เรื่อยๆไม่ค่อยคึกคัก ยกเว้นวันหยุดหรือวันสำคัญ ถึงห้อยโหนก็มี
สายหาดใหญ่-ปาดัง แน่นและเจี๊ยวจ๊่าวทุกเที่ยว คนที่คิดโดยสารจริงๆแทบจะเป็น"คนแปลกหน้า" เพราะทุกเที่ยวจะเต็มไปด้วยแม่ค้าพ่อค้าของหนีภาษี(พลร่ม)หน้าเดิมๆ พูดตรงๆสายนี้ถ้าขาดพวกนี้...สงสัยเจ๊งครับ
เมื่อราวๆพ.ศ.2516 ผมนั่งรถไฟไปเที่ยวปาดังฯ ขาไปที่นั่งก็พอมีให้นั่ง แม้เสียงจะอึกกระทึกครึกโครมบ้าง แต่ผู้คนบนรถก็ดูเป็นมิตรดีใช้ได้ แต่ขากลับจากปาดังนี่สิ ออกลายนักเลงอันธพาลทันที ทั้งหญิงและชาย ทั้งขู่ทั้งไล่ให้หลีกเพราะำพวกเขาจะเอาของมายัดใต้เก้าอี้บ้าง บนหิ้งที่หัวเราบ้าง ไม่ไว้หน้ากันเลยแหละ
ปล.เรื่องเกี่ยวกับปาดังฯมีเยอะ เช่นพวกพลร่ม,พวกกองทัพมดในป่า,บ่อนในป่ายาง,บรรยากาศเมืองปาดังฯทั้งกลางวันและกลางคืน ฯลฯ อยากให้คนปาดังฯยุคเก่าช่วยมาเล่าให้ฟัง คงสนุกน่าดู ขนาดผมแค่เคยได้ไปสัมผัสนิดๆหน่อยๆ ยังรู้สึกสะท้อนใจเมื่อนึกถึง เดี๋ยวนี้เมืองปาดังฯทั้งฝั่งไทยและฝั่งมาเลย์...เหลือลมหายใจสุดท้ายแล้ว
ปล.กำลังจะตั้งกระทู้ถามเรื่องทำไมสถานีรถไฟปาดังฯของเราจึงกลายไปเป็นของมาเลเซียซะแล้ว

อดไม่ได้ที่จะมาแจมผมคนหนึ่งหละเกิด ปี พ.ศ2502  อยู่ตรงข้ามโรงรับจำนำมาตั้งแต่เกิด เมื่อก่อนบริเวณอาคารตลาดที่ติดทางรถไฟเป็นสนามเด็กเล่นด้านหน้าจะมีตาแป๊ะขายน้ำจร๊วต ตกเย็นจะไปวิ่งเล่นกันทุกวันด้านหน้าสนามเด็กเล่นจะเป็นโรงยิมมุงสังกะสีอัฒจรรย์เป็นไม้มีงานอะไรชกมวย ดนตรีก็จะมาจัดที่นี่ เมื่อก่อนจะมีตลกสีเผื่อก สีสุริยาและเทพเทียนชัย มาเล่นบนรถ เด็ก ๆ นั่งดูกันสนุก วันหยุดจะมีแสดงกลล้อมวงดูงูกัดกับพังพอนสุดท้ายไม่ได้ดูหรอกขายว่านลางจืดแล้วเลิกแสดงซะงั้น  สมัยก่อนถนนรัถการวิ่งเล่นได้ตลอดสายสุดสายหน้าวิกคิง ตีป๊อกแป๊ก หากย้อนกลับไปสุดถนนที่กรรณสูตรเลยไปเป็นดินแดง เด็กสมัยก่อนพ่อแม่ไม่เคยตามเล่นสบายถึงเวลาก็กลับกันเอง ป้อมหกมีหนังกลางแปลงขายยามาฉายบ่อย ๆ  อ้อ  มโนราเติมด้วยหนูวิน หนูวาด หมอถัด ตอนนั้นใคร ๆ ก็รู้จัก ลืมบอกไปบ้านย่าทวดอยู่ฝั่งโน้นคือเดินขึ้นบันไดไม้ที่สถานี 2 ข้ามทางรถไฟพอลงฝั้งโน้นต้องเดินข้ามสะพานไม้ เพราะเป็นหนองผักบุ้งข้ามถนนก็บ้านย่าทวดเลยชอบไปเพราะทวดใจดีได้กินขนมที่ชอบคือลูกมุด หอมดี แต่เสียอย่างเส้นใยติดฟัน งานอดิเรกจับปลากัดในหนองข้างทางรถไฟ และเอาฝ่าโซดาไปวางบนรางรถไฟ เพื่อให้รถทับให้แบนแล้วนำมาเจาะสองรูร้อยเชื่อกหมุนเล่น  ส่วนขาวแดงเห็นทุกวี่ทุกวัน  แล้วค่อยมาเล่าต่อเรื่องรถไฟสายปาดังฯ  ครับ สนุกมาก

โฟกัสภาคใต้ รายสัปดาห์ วันที่ 19 - 25 ธันวาคม 2552

ขอบคุณพี่มากครับ  ;D

รอท่าน ATIST มาเล่าเรื่องวันวานให้อ่านอีกครับ

 ;D :D รุ่นหลังเกิดไม่ทัน รออ่านเรื่องแต่แรกครับ  ;D :D ;D

จะหยุดสถานีคลองแหไหมครับท่านกิมหยง )car )car )car )car จากก.ไก่ทอด

 ป้อมหก  แต่ทำไมบางคน เรียกว่า ป้อหมก

)de )deเพราะขายห่อหมก )de )de )de จากก.ไก่ทอด

)love )love )loveแซวเล่นนะครับ )tel )tel )tel )tel จากก.ไก่ทอด

ตอนเด็กๆ เวลาจะกลับบ้าน เรียกตุ๊กๆให้ไปลง ป้อมหก ประจำ
แต่ไม่รู้ที่มาที่ไป อิอิ

ได้ความรู้เยอะมากค่ะ ขอบคุณนะคะ O0

 :) ตอนเรียนอยู่เทคนิคภาคใต้เคยไปขึ้นรถไฟที่สถานีสอง  ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับถนนโชคสมาน ใกล้ ๆ กับที่ทำการรับส่งสินค้า
ผมพักอยู่หน้าโบสถ์คริสต์ถนนโชคสมาน ๕ เดินมาขึ้นรถที่สถานีสอง ใกล้กว่าสถานีหาดใหญ่  จำได้ว่าเป็นเพิงพักทรงหมาแหงน
ใหญ่กว่าที่หยุดรถไฟทั่ว ๆไป ลงรถที่สถานีสอง เดินเข้าตลาดสด หรือเดินไปวัดโคกสมานคุณที่อยู่ตรงข้าม ได้สะดวก   )umb

มีเรื่องรบกวนถามพี่สมชายครับ
คือในเอกสารงานวิจัยชุมชน ระบุว่าป้ายหยุดรถตลาดเทศบาล (สถานีสอง) ยกเลิกการใช้งานในราว พ.ศ. 2518
แต่ทราบว่าพี่สมชายเคยขึ้นรถไฟสายสงขลาที่สถานีสองตั้งแต่ พ.ศ. 2518 จนกระทั่งยกเลิกการเดินรถ (พ.ศ.2521)

ดังนั้นแท้จริงแล้ว สถานีสองน่าจะยกเลิกพร้อมกับรถไฟสายสงขลา ใช่ไหมครับ

สวัสดีครับ ทุกๆท่าน โดยเฉพาะท่าน คนแต่แรกท่านเล่าเรื่องราวแล้วเห็นภาพพจน์ สนุกสนานมาก
ผมสมาชิกใหม่ต้องขยันเข้ามาอ่านบ่อยๆแล้วครับ  อยากเรียนถามท่าน หรือท่านหม่องวิน มอไซ
หรือท่านอื่นที่ทราบก็ได้ครับ ว่าตัวอาคารสถานีหาดใหญ่หลังเก่าที่เป็นอาคารไม้ เคยอยู่บริเวณด้านไหน
ของอาคารในปัจจุบันครับ  เพราะผมจำได้ลางๆว่าสมัยเด็ก คุณแม่เคยพานั่งรถไฟจากสถานีสงขลา
ไปดูสภาพน้ำท่วมเมืองหาดใหญ่แต่รถไฟยังวิ่งได้ ไปถึงสถานีหาดใหญ่ที่เป็นอาคารไม้ ยืนชมสภาพน้ำท่วม
อยู่ที่สถานีออกไปไหนไม่ได้ครับ แล้วก็นั่งรถไฟกลับสงขลา ถ้าผมจำไม่ผิดผมมีภาพเก่าที่แสดงให้เห็น
บางส่วนของอาคารที่เป็นสถานีรถไฟหาดใหญ่เก่า จะรีบไปค้นและนำมาโพสต์ ให้ท่านคนแต่แรก หรือท่านอื่นๆ
ที่ทราบช่วยเข้ามาดูว่าถ่ายที่สถานีรถไฟหาดใหญ่(หลังไม้เก่า)หรือไม่

ท่านหม่องวิน มอไซ ได้พูดถึงพี่เอนก นาวิกมูล และ อ.จรัส จันทร์พรหมรัตน์  ผมเองก็ได้ช่วยทั้งสองท่าน
รวบรวมภาพเก่าๆของเมืองสงขลา ไว้ในหนังสือที่กล่าวถึงหลายภาพครับ ผมเองก็เป็นศิษย์เก่ามหาวชิราวุธสงขลา
เช่นเดียวกับท่านทั้งสอง และผมชอบไปนั่งคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกับ อ.จรัส ที่แผงหนังสือเก่าตลาดนัดวันอาทิตย์
หลังสถานีรถไฟสงขลาของ อ.จรัส เสมอเมื่อมีโอกาสครับ

ขอนำภาพที่ผมคิดว่าถ่ายที่สถานีหาดใหญ่(หลังเก่า อาคารไม้) มาให้ท่าน"คนแต่แรก"
หรือท่านอื่นที่ทราบช่วยไข ว่าใช่หรือไม่ครับ และแถมที่ถ่ายในตู้โดยสารรุ่นเก่า คิดว่าถ่ายในโอกาสเดียวกันครับ

2 

ดีใจมาก ๆ ครับที่ทราบว่าท่านคนเขารูปช้างเป็นรุ่นพี่ม.ว.นี่เอง  ;D
หนังสือมรดกเมืองสงขลา มหาวชิราวุธที่พี่เอนกและอาจารย์จรัสจัดทำ ช่วยเปิดมุมมองเกี่ยวกับเมืองสงขลาให้กว้างขึ้นจริง ๆ ครับ
ในเว็บไซต์กิมหยงดอทคอมแห่งนี้ ยังมีอาจารย์ Singoraman อีกท่านครับ ที่เป็นศิษย์เก่ามหาวชิราวุธและเป็นผู้นำในการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสงขลา

ผมขอนำภาพอาคารสถานีชุมทางหาดใหญ่หลังเดิม มาลงไว้เพื่อเปรียบเทียบครับ อาจจะแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมไม่ได้มาก เพราะเกิดไม่ทันยุคนั้น  :)
ภาพนี้ได้มาจากหอจดหมายเหตุแห่งชาติฯ สงขลา ที่อยู่ในสวนสาธารณะเทศบาลหาดใหญ่ครับ


ชมภาพขยายใหญ่ได้ที่นี่ครับ
http://i284.photobucket.com/albums/ll8/Mongwin/hadyaioldstnl.jpg

จุดสังเกตคือ ดูเสาไม้ในภาพเก่าของท่านคุณเขารูปช้างแล้ว น่าจะใช่นะครับ อาคารสถานีชุมทางหาดใหญ่หลังเก่า
สันนิษฐานว่าอาคารสถานีหลังเก่าอยู่เยื้องมาทางด้านใต้ของอาคารปัจจุบันครับ คืออยู่ไม่ตรงกับสุดถนนธรรมนูญวิถี
(ผมดูจากแผนที่หาดใหญ่ที่แนบท้ายพระราชกฤษฎีกาตั้งเทศบาลตำบลหาดใหญ่ พ.ศ. 2478 ครับ)

อาจารย์ครับ ตู้โดยสารรุ่นเก่านี่ ที่หาดใหญ่ยังคงมีเหลืออยู่บ้างไหมครับ
ดูแล้วคล้ายรถรางไฟฟ้าเลย

อันนี้ผมไม่ทราบจริง ๆ ครับ
เดี๋ยวจะลองเอาไปปรึกษาท่านผู้รู้ที่เว็บรถไฟไทยดอทคอมดูนะครับ