กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

....40 กว่าปีที่แล้ว  ความบันเทิงไม่กี่อย่างที่คู่บ้านคู่เรือนหนีไม่พ้นการฟังวิทยุ
เด็กรุ่นผม เฝ้ามองเครื่องรับวิทยุด้วยความฉงนว่า มันพูด มันร้องเพลงได้อย่างไร
ถึงกับเปิดฝาหลังเครื่องดูต้นตอของเสียง เจอชิ้นส่วนต่าง ๆ ลองจับ ๆ คลำ ๆ
จนแม่ต้องห้ามไว้ เพราะกลัวเครื่องพัง

วิทยุสมัยนั้น ใช้ถ่านไฟฉายก้อนใหญ่ 4 ก้อน นอกบ้านมีลวดทองแดงยาว ๆ ขึงกับยอดไม้โยงลงมาที่ชายคาบ้าน แล้วต่อสายไฟเส้นเล็ก ๆ เสียบเข้ากับวิทยุ เรียกว่าสายอากาศ และเอาเหล็กเส้นตอกลึกลงในดินมัดกับสายไฟต่อเข้ากับวิทยุอีกเส้น เรียกว่า สายดิน

ช่วงฝนตก ฟ้าคะนอง วิทยุมีเสียงแกรก ๆ กราก ๆ รบกวนตลอด แม่มักถอดสายอากาศ สายดิน แล้วปิดวิทยุ เพราะกลัวฟ้าผ่า

แม่ชอบฟังละครวิทยุที่ส่งมาจากสถานีที่กรุงเทพฯ แต่พอถึงวันหยุดไม่ไปโรงเรียน แม่จะสละวิทยุให้พวกเราฟังนิทานจากสถานีวิทยุกระจายเสียง วปถ.5 หาดใหญ่

ใช่แล้วครับ ยุคนั้น พวกเราตั้งตารอฟังนิทานจาก "อาสมาน" หรือ สมาน ตัณฑนุช นั่นเอง

จำได้ว่า นิทานที่อาสมานเล่า มีทั้งนิทานพื้นบ้านของไทย อย่าง ศรีธนญชัย ปลาบู่ทอง นิทานฝรั่งอย่าง สโนว์ไวท์

ต่อมา อาสมานเชิญชวนให้ตั้งชื่อรายการ จึงได้ชื่อ "หนูจ๋า" มีการประกวดเล่านิทานด้วย

อาสมานเป็นโฆษกสถานีวิทยุ วปถ. 5 หาดใหญ่ ที่โด่งดังมาก ได้รับเชิญไปเป็นโฆษกงานต่าง ๆ
แฟนรายการเพลงขอรูปถ่าย ลายเซ็นต์ไว้ดูต่างหน้า.....

กระทู้นี้ ตั้งขึ้นเพื่อรำลึกถึง "อาสมาน" ตามที่คุณ "บุคคลไปทั่ว ไม่มั่วทั่วไป" และท่าน Singoraman
จุดประกายไว้ ขอเชิญเพื่อนสมาชิก แฟน ๆ ของอาสมาน ร่วมเจิมกันได้ตามอัธยาศัย ณ บัดนี้

ตอนผมเด็กๆ เท่าที่จำได้นะ ผมก็ราวๆ 8 หรือ 9 ขวบ อาสมานก็เคยมาที่บ้านผม เพราะพ่อผมกับอาสมานรู้จักกันครับ
ผมยังจำรอยยิ้มของอาสมานได้ติดตาครับ อาสมานใจดีมากๆครับ
น่าเสียดายที่อาสมานจากไปหลายปีแล้ว 

จำได้ตอนป7 ตอนดึกๆก่อนนอนจะมีละครผี คณะนกฮูก   กุ๊กกุกกู๋ๆๆๆๆ

๑. ขอบคุณท่าน "คนนอกสวน" มากครับ
๒. เอกลักษณ์ประการหนึ่งของรายการหนูจ๋า คือ "รูดม่านกำมะหยี่เปิดประตูใจ" จำได้ไหมครับ
     แล้วต้องเป็นเสียงคุณอาสมาน เท่านั้น