กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

รู้สึกดีใจที่เห็นหลายคนในกิมหยง โดยเฉพาะในกระทู้ ปฎิรูปการใช้รถใช้ถนนฯ  ที่พยายามจะสร้างเครือข่ายและรณรงค์ให้เกิดจิตสำนึกในการเป็นเจ้าของบ้าน แทนที่จะเป็นแค่ผู้ "ขออยู่อาศัย" ไปวันๆ

เมื่อจิตคิดว่า บ้านเมืองเป็นของเราเมื่อไหร่  เมื่อนั้นเราก็จะรู้สึกผูกพัน..หวงแหน และทำสิ่งดี ไปพร้อม ๆ กับเริ่มรู้สึกไม่ดีเมื่อเห็นคนอื่นทำไม่ดีกับบ้านเมืองเรา...

การฝึกให้เป็นคนมีวินัย และ รับผิดชอบ คือก้าวแรกของการเดินทางไปสู่ความสำเร็จทุกประการ
ผู้ทำงานราชการ รุ้จักวินัย,มีความรับผิดชอบ ปลายทางคือ  ความสำเร็จในตำแหน่งหน้าที่การงานอย่างไม่ต้องกังวลว่า ขึ้นมาได้เพราะนายคนไหน?

ยิ่งเป็นคนทำงานเอกชน..พ่อค้าแม่ขาย นักเรียนนักศึกษา ถ้ามีวินัยและความรับผิดชอบเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เรื่องความล้มเหลวเป็นอันไม่ต้องพูดถึง

รัฐบาลพยายามผลักดันให้คนไทยมีวินัยมากขึ้น ด้วยการผลักดันโครงการจับปรับพวก 5 จอม มาจนบัดนี้ ผลตอบรับโดยเฉพาะในต่างจังหวัดสะท้อนให้เห็นว่า เราไม่ได้ไปถึงไหนและตอกย้ำว่าเรายังไม่ได้เข้าใจในความหมายอันยิ่งใหญ่ที่ว่าด้วยเรื่องสำคัญที่เป็นรากฐานสำคัญของประเทศ  โดยเฉพาะคนที่มีหน้าที่โดยตรงในการผลักดันโครงการนี้ให้สัมฤทธิ์ผลยิ่งห่างไกลเพราะสิ่งที่ขาดคือ "ความรับผิดชอบ"

นโยบาย 5 จอม ว่าด้วย  จอมล้ำ,จอมปาด,จอมขวาง,จอมย้อน และจอมปลอม โดยเฉพาะในหาดใหญ่ถือว่าไม่สัมฤทธิ์ผล เพราะเหตุอะไร?

ทั้งที่ 5 มาตรการไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องยากเย็นในการปฎิบัติ และถือเป็นเรื่องปกติของเจ้าพนักงานจราจรที่จะมีหน้าที่ดำเนินการตรวจตราดูแลอยู่แล้ว ดังนั้นจึงพอจะสรุปปัญหาที่มาตรการเหล่านี้ไม่ได้สนองตอบนโยบายของรัฐบาลคืออะไร?
คำตอบก็คือ  ทั้งคนใช้รถใช้ถนนและเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ ต่างยังไม่เข้าใจความหมายของคำว่า "บ้านเรา" ได้อย่างลึกซึ้ง

เพราะถ้าเราคิดว่า เมื่อ "หาดใหญ่" คือบ้านของเรา  ไม่ว่าใครจะมีหน้าที่อย่างไรก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้บ้านของตัวเองเป็นบ้านที่มี "คุณค่า"

การแก้ไขปัญหาและทำให้ 5 จอม ประสบผลสำเร็จจึงเป็นเรื่องของ "คนบ้านเรา" และที่สำคัญ "ตำรวจบ้านเรา" จะต้องทำกันเอง

คนบ้านเราประกอบด้วย  พ่อค้าแม่ขาย..ข้าราชการประจำ..นักเรียน,นักศึกษา นักธุรกิจ ฯลฯ และรวมไปถึง เจ้าพนักงานจราจรที่รู้สึกว่านี่คือ "บ้านของเรา" 



ผมเชื่อว่าการบังคับใช้กฎหมายโดยเฉพาะเรื่องวินัยจราจรในเมืองขนาดกลางถึงเล็กนั้น..สู้การชี้โทษและตักเตือนด้วยเมตตาไม่ได้

เจ้านายบางท่าน ..อาจคิดว่า ตัวเองไม่ใช่คนบ้านนี้...วันดีคืนดี ก็ถูกสั่งย้ายไปโน่นนี่  จะทำดีไปเพื่ออะไร  ..อยู่แบบชั่วไม่มี ..ดีไม่ปรากฏก็ ..โอแล้ว

เมื่อหัวมีแนวคิดเช่นนี้....ลูกน้องอย่าไปหวัง เพราะลำพังแค่ดูนาฬิกาออกเวรก็เครียดจะแย่ ..ดังนั้น จะมานั่งไล่จับ..ไล่แก้ปัญหาจราจร แบบ "เอาโล่ห์" คงไม่ใช่

ถ้าสติและวิถีชีวิตนำพาให้ท่าน ๆ เกิดมีแนวคิดแบบนี้... ผมขอวิงวอนว่า  นี่ยังไม่ช้าเกินไป

จะดีมั้ย...ถ้าจะเกิดมิติใหม่...และสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นในหาดใหญ่ เมื่อจราจรหาดใหญ่ท่านใดที่สำนึกในใจว่า "เฮ้ย..หาดใหญ่เป็นบ้านของเรานี่หว่า....."

บางทีเราจะเห็น  พลตำรวจ..จ่า...ดาบตำรวจ ..หรือแม้กระทั่ง ร้อยตำรวจตรีที่ได้รับเกียรติติดดาวในวัยใกล้เกษียณ กล้าหาญท้าแดดร้อนเดินออกมาจากป้อมแอร์เย็นฉ่ำ ....ไปชี้  ไปนำ ไปสอนสั่งลูกหลานหาดใหญ่ ด้วยเมตตาว่า   น้องคะ..พี่ครับ ตรงนี้อย่าล้ำนะ...คันนั้นเลยเส้นหยุด..ถอยไปอีกนิด  ...คนนี้ดีมาก....เออ ไอหนุทำตัวอย่างดีนะ  ..ป้า  ๆ อย่าย้อนศร อันตรายไม่ดี เที่ยวนี้ให้..เที่ยวหน้าหมดอภัย ฯลฯ 



สารัตถะเรื่องดี ที่ พี่ๆ  หรือ ลุงน้าจราจรหาดใหญ่จะทำให้แก่ลูกหลานตัวเอง ด้วยเมตตา...

ไม่ต้องขู่...ไม่มีกร่าง...ใบสั่งไม่ต้องใช้ แต่ใช้เมตตาเป็นตัวเชื่อม และทำให้ลูกหลานเห็น..ให้มันรัก..รู้สึกสงสารและเข้าใจ ...ร้อนหน่อย..ตัวดำนิด เดินตรวจยิก ๆ ไล่ตามเส้นจอด..เส้นหยุด โบกซ้ายขวา  เอ็งล้ำมานิด...เฮ้ย ..อย่าปาดขึ้นสะพานลอยแบบนั้นมันไม่ดี...เฮียอย่าจอดรถกางหลางแบบนี้ เด็กเห็นมันจะเป็นตัวอย่างไม่สวย ฯลฯ หลากหลายศิลปะที่ไม่ได้ค่าปรับแต่คุ้มกว่าเพราะได้คำขอบคุณ,รอยยิ้มและพุ่มมือไหว้อย่างสำนึกและจดจำ....

ถ้าเราทำด้วยจิตที่มุ่งให้เมืองที่อยู่อาศัยกลายเป็น "บ้าน" สุดท้าย ปัญหา 5 จอม แค่เรื่อง "ประติ๋ว"

สัมพันธภาพระหว่างประชาชนกับจราจรที่มี "บ้าน" หลังเดียวกัน จะส่งผลให้ จราจรดีดีของหาดใหญ่ จะไม่มีวันลืมเลือนไปจากความทรงจำของคนหาดใหญ่

เรื่องราวจดจำดี ๆ  สร้างได้....ถ้าเราคิดจะทำ

ยศฐาบรรดาเกียรติ ...ตายไป  ยังไม่รุ้ว่าจะได้กลับมาเกิดอีกหรือไม่
เงินทองสั่งสมล้นห้อง....จู่ ๆ หน้ามืดหมดกรรม ทั้ง ๆที่เงินยังกำไว้ไม่ได้ใช้ ก็มีเยอะ


นายคนไหนจะย้ายมา..เค้าไม่สนว่าเมืองนี้เป็นบ้านของเค้าก็ช่าง..เราทำของเรา  เพราะความหวังอยู่ที่ประชาชนและตำรวจที่เป็นคนที่รุ้ว่าที่ไหนคือ "บ้านของตัวเอง"

ผมเชื่อว่า  ...ถ้า ท่านร้อยตำรวจ..จ่า..ดาบ..ที่ได้อ่านเรื่องนี้   ไม่แน่พรุ่งอาจมีเรื่องดี  ๆ เกิดขึ้นที่หาดใหญ่ให้เห็น
อย่าลืมว่า...............แค่ "เปลี่ยนวิธีคิด...ชีวิตก็เปลี่ยนแล้ว"   

จริง  ๆ นะครับ

เคยลองจับจริงดูซักครั้งบ้างรึยัง ที่ผ่านมาปล่อยปละ ละเลยมาตลอด กฏมมายไม่ได้สร้างมาเพื่อควบคุมคนที่อยู่ในกรอบ แต่เพื่อบังคับให้คนที่ออกนอกกรอบกลับเข้ามาในกรอบ ถ้าตำรวจจับจริง บ้านเราก็จะเป็นระเบียบเรียบร้อยแน่นอน แต่ที่ผ่านๆ มาตั้งแต่ก่อตั้งกรมตำรวจ ยันสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ไม่เคยปฏิบัติจริงจังซักครั้ง
ถามว่าตำรวจจราจรหาดใหญ่กร่างมั้ย ตอบได้เลย "ไม่ หลายท่านอํธยาศัยดี" แต่ปัญหาที่สำคัญคือไม่กล้าที่จะบังคับใช้กฏหมาย ไม่งั้นคงไม่มีเด็กแว๊นซ์เต็มเมือง 555
ส่วนกระทู้ปฏิรูปการใช้ถนน บอกตรงๆ ว่าคนน้อย ซึ่งคนที่เข้าร่วมคือคนส่วนน้อย ไม่ค่อย หรือไม่เคยสร้างปัญหาด้านจราจรอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ใช่ทางออก
ทางออกคือการบังคับใช้กฏหมายอย่างเคร่งครัด และเท่าเทียม
ปล. เริ่มจากไปเคลียร์เด็กแว๊นซ์ตรงเส้นศรีภูวนารถก่อนเลย ก๊ากๆๆ มั่นใจว่าไม่กล้าแน่นวล 

..เห็นด้วนครับ..ฝึกให้มีระเบียบวินัย..ขอแค่สักครึ่ง
ของชาวญี่ปุ่นก็พอ.. 

อ้างจาก: Mr.No เมื่อ 05:35 น.  19 พ.ย 57

https://www.youtube.com/watch?v=C4Wc8_Aqxwg

นี่คือตัวอย่างของการรักษาสิทธิของคนเดินเท้า...กับกรณีทางม้าลาย   คนขับรถคงเข้าใจแล้วว่า เวลาที่ตัวเองถูกละเมิดสิทธิหรือถูกคนอื่นเค้าขวาง จะรู้สึกอย่างไร...

ดีครับ เรียกร้องสิทธิแบบนี้น่าสนับสนุนครับ