กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

16 พฤศจิกายน 2557
บก.วานิช สุนทรนนท์ เรื่อง/รูป

หญิงสาว...
เราขับรถออกจากแถวๆ บ้านนา ผ่านบ้านแหลมยาง บ้านสุโสะ ผ่านโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอปะเหลียนคือ 'ปะเหลียนผดุงศิษย์' ทั้งหมดนี้ล้วนต้องฝ่าหมอกขาวมากบ้าง น้อยบ้างไปตลอดทาง

ถึงบ้านสามแยก ถ้าตรงไปจะไปที่ว่าการอำเภอปะเหลียน ตรงไปอีกเป็นแหลมหยงสตาร์ที่เราเคยไปถ่ายรูปด้วยกันนานมาแล้ว แต่เช้านี้ฉันเลี้ยวซ้าย ผ่านสะพานที่ข้ามคลองที่ข้างคลองเต็มไปด้วยป่าชายเลน ไม่นานก็เป็นเขตพื้นที่เทศบาลตำบลทุ่งยาว ที่มีชื่อเสียงทางด้านตำนานไหว้พระจันทร์ของพี่น้องชาวจีน ซึ่งแม้จะอยู่ใกล้บ้าน แต่ฉันยังไม่เคยได้มีโอกาสมาร่วมงานสักครั้ง

ในตัวตลาด หรือตัวเมืองย่อมๆ แห่งนี้ หมอกได้หายไปแทบจะหมดสิ้นแล้ว แต่พอออกจากตัวตลาดที่เช้านี้แทบจะไม่มีรถให้เห็นสักกี่คัน เข้าเขตที่พอจะเห็นเทือกเขาสูงใหญ่ไกลๆ ที่นั่นยังมีหมอกขาวเฝ้าคลุมไหล่เขาอย่างท้าทายให้รถเราได้ไปถึงไวๆ

ฉันไม่แน่ใจ ว่าเธอจะจำเส้นทางสายนี้ได้หรือไม่ เพราะราวๆ เกือบ 3 ปีที่ผ่านมา เราเคยนั่งรถผ่านเพื่อไปงานเทศกาลว่าวที่สตูลด้วยกัน ตอนนั้นพูดได้ว่าเรารู้จักกันสนิทมากแล้ว แต่ยังไม่เหมือนอีกหลายเดือนหลังจากนั้น
เป็นเส้นทางที่ฉันเคยเล่าไว้ว่า เมื่อไม่นานก่อนนั้นฉันเคยเขียนหนังสือเกี่ยวกับที่นี่ไว้ชุดหนึ่ง 'เส้นทางสายหมอกกับลมหายใจของแรกวา' ที่ได้แต่คิดว่าจะนำมาขัดเกลาแล้วรวมเป็นเล่มออกมา แต่ผ่านไปวันแล้ววันเล่าก็ยังไม่ได้เริ่มต้นสักที

หญิงสาว...

เช้าวันนี้ ฉันกับโกทุมไปถึงช่องเขาติงตั้งแต่ก่อน 7 โมง...
ไม่แน่ใจว่าก่อนนี้ฉันเคยเล่าให้เธอฟังบ้างหรือยังว่า สมัยก่อนการติดต่อสื่อสารสร้างสัมพันธ์ของคนตรังกับสตูลแถบนี้จะต้องอาศัยทางเรือ ด้วยการลงเรือที่บ้านท่าข้าม หรือที่ตั้งตัวอำเภอปะเหลียนในทุกวันนี้ หรือจากด่านศุลกากรหยงสตาร์ เพื่อข้ามไปอำเภอทุ่งหว้าที่สามารถมองเห็นกันได้จากหยงสตาร์

ถ้าจำไม่ผิด เพิ่งเมื่อไม่นานมานี้ ที่ฉันเรียนจบมาจาก มอ.ปัตตานีแล้ว หรือหลังปี 2522 แล้วที่มีการเจาะช่องเขาติง จากช่วงที่แคบที่สุดของเทือกเขาที่ทอดขวางความสัมพันธ์ของคนสองจังหวัดไว้ออกไป
ในภาพที่เห็นจะเป็นเนินขึ้นเขานิดหน่อย เบื้องหน้าออกไปนั่นเป็นแสงเช้าของอีกฝั่งภูเขาที่ได้สัมผัสอรุณรุ่งก่อนบ้านฉันหลายนาที

ฉันกับโกทุมลงไปถ่ายภาพไว้หลายๆ ภาพ ตรงยอดไม้สูงๆ ยังมีหมอกหนาอ้อยอิ่งกุมพฤกษ์ไพรไว้ไม่อยากจาก ระหว่างเดินทาง ระหว่างแวะวาดรูปด้วยกล้อง ฉันไม่รู้ว่าโกทุมเพื่อนร่วมทางคิดถึงสิ่งใด แต่ฉันเชื่อว่าเธอรู้ว่าฉันคิดถึงใคร...