กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

ในอดีตที่นี้เคยเป็นแหล่งแร่ดีบุกวุลแฟรมที่บ้านวังพา
ซึ่งเป็นสถานที่นับได้ว่ามีแหล่งแร่วุลเฟรมที่สมบูรณ์มาก
แห่งหนึ่งในประเทศไทย    และในช่วงที่เกิดสงครามโลก
ครั้งที่  1   ประเทศพันธมิตรมีความต้องการที่จะสั่งซื้อโลหะต่าง ๆ
เป็นจำนวนมาก    เพื่อนำไปหลอมเป็นอาวุธ  ยุทโธปกรณ์  ในการ
ทำสงคราม
ปัจจุบันเป็นหน่วยงานของกรมป่าไม้
มีสถานีศูนย์วิจัยน้ำ  ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา
อยู่ในบริเวณเดียวกันนี้

แหล่งแร่วุลแฟรมที่เขาวังพาแห่งนี้  ห่างจากหาดใหญ่
ประมาณ 30 กิโลเมตร  ในสมัยก่อนยังไม่มีถนน
ขุนนิพัทธ์ฯ เป็นผู้สร้างถนนจากท่าทรายหาดใหญ่ ถึง
เขาวังพา   แรงงานคนจีนที่เคยสร้างทางรถไฟ
ภาพนี้เป็นที่ล้างรถในอดีต

วันนี้ชวนคุณกิมหยง  ทราบว่าไม่ว่าง
หากวันไหนแจ้งให้ทราบด้วย  เพราะ
จะได้นัดนายก อ.บ.ต.
สถานที่เหมาะสำหรับผู้รักธรรมชาติมาก
ต้นไม้อันอุดมสมบูรณ์อยู่มาก
ภาพนี้เป็นต้นมุะขามอายุร่วม 100 ปี

บริเวณตรงนี้อดีตเคยเป็นที่คัดเลือกแร่

ทางเดินไปต้นน้ำ

ภายในหน่วยพิทักษ์ป่าวังพา

บริเวณแหล่งน้ำ

บริเวณตรงนี้เคยเป็นห้องน้ำของคนงาน

ครับป้าแอ๊ด

พอดีวันนี้ไปทอดผ้าป่าที่อุไดเจริญครับ

อยากไปสำรวจด้วยคนครับป้า

ในแหล่งแร่ดีบุกวุลแฟรมที่เขาวังพานี้  จะมีศาลาทวดป๊ะหวัง
(อิสลาม)  ซึ่งทุกครั้งที่หาแร่ต้องสักการะทวดทุกครั้ง
แต่ปัจจุบันได้รื้อถอนหมดแล้ว
ส่วนภาพนี้คือ  ร่องรอยขี้ตะกรันของแร่

กลับมายืนที่เดิมของนายกิตติ  จิระนคร
ทายาทขุนนิพัทธ์ฯ  ผู้ที่สร้างถนนจากท่าหาดทราย
หาดใหญ่ถึงวังพา  เพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่
ชาวบ้านในเขตวังพา  และกรรมกรเหมืองแร่วุลแฟรม
ในการนำผู้ป่วยไปยังโรงพยาบาลได้ทันท่วงที

คุณตากิตติ คือปูชนียบุคคลของหาดใหญ่ ท่านใจดีและเป็นกันเองมากเลย มีโอกาสคุยกับท่านครั้งนึง รู้สึกว่าตัวเองได้ความรู้มากมายแบบหาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

ขอบคุณป้าแอ้ด ที่ช่วยถ่ายทอดเรื่องราวหาดใหญ่ให้เราได้รู้จักมากยิ่งขึ้น

ในปี พ.ศ 2474   เป็นช่วงที่เกิดสงครามโลกครั้งที่  1   ประเทศพันธบัตรมีความต้องการ
ที่จะสั่งซื้อแร่โลหะต่าง ๆ  เป็นจำนวนมาก   เพื่อนำไปหลอมอาวุธยุทโธปกรณ์  ในการทำ
สงคราม
             ในปี พ.ศ.2457 - 2458   ข้าราชการผู้ใหญ่และพ่อค้าชาวจีนที่อาศัยอยู่ในอำเภอ
เหนือ  (อำเภอหาดใหญ่ในปัจจุบัน)   ต้องว่าจ้างผู้ที่เชี่ยวชาญในการหาเส้นแร่จากประเทศ
มาเลเซียและจ้างคนในท้องถิ่น    เพื่อนำทางเข้าป่าเพื่อค้นหาแหล่งแร่วุลแฟรมที่หมู่บ้าน
วังพา   ตำบลทุ่งตำเสา   ซึ่งอยู่ห่างจากอำเภอประมาณ  30  กิโลเมตร
              หมู่บ้านวังพา    เป็นสถานที่นับได้ว่ามีแหล่งแร่วุลแฟรมที่สมบูรณ์มากแห่งหนึ่ง
ในประเทศไทย

                 ผู้ที่มีความประสงค์จะประกอบกิจการทำเหมืองแร่    ต้องยื่นขอประทานบัตรต่อ
สำนักงานโลหะกิจ  (สำนักงานทรัพยากรธรณีจังหวัดสงขลา)   มีผู้ยื่นขอเป็นรุ่นแรก ๆ ในยุคนั้นคือ
                  1.   พระยาอรรถกวีสุนทร
                  2.   คุณหลวงท่านหนึ่ง  (จำชื่อไม่ได้)
                  3.   ขุนนิพัทธ์จีนนคร  ต้นตระกูล  จิระนคร   ยื่นขอในนามของ  ยี่ห้อยี่ซุ้นชอง
                         สมัยนั้นยังคงใช้คำว่า   ยี่ห้อ   แทนคำว่าร้านในหมู่คนจีน
                  4.    คุณฉีจื้อถิ่น  และคุณฉียุกซัน   ยื่นขอในนามยี่ห้อ เยี่ยนกงสี

การทำเหมืองแร่ที่หมู่บ้านวังพามีความลำบากยิ่ง    สภาพภูมิประเทศรายล้อมด้วยภูเขา
และเป็นป่าดงดิบ    ถนนหนทางที่จะเข้าไปในป่าจึงไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย    ผู้ที่เข้าไปทำงาน
ในเหมืองต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางป่าดงดิบ    ใช้แหล่งน้ำธรรมชาติจากลำธารในการดำรง
ชีวิตประจำวัน   จึงป่วยเป็นโรคไข้ป่าแทบจะทุกราย    จะหายามารักษาก็ไม่มี    นอกจาก
ยาลูกกลอนที่นำติดตัวไปด้วย    บางครั้งได้อาศัยยาหม้อของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในละแวก
ใกล้เคียงบ้าง    พอจะประคับประคองตัวเองให้เดินทางออกจากป่าได้   ก็ต้องใช้เวลาในการ
เดินเท้าไม่น้อยกว่า 8 ถึง  10  ชั่วโมง   จึงจะถึงอำเภอ   รายที่ป่วยหนักก็ว่าจ้างเกวียนหรือ
ลูกหากให้หามออกมา    ให้ถึงแหล่งชุมชน

ปัญหายังมิได้สิ้นสุดลงเพียงนี้    เนื่องจากยังไม่มีสถานพยาบาล   ประกอบกับคนงาน
เหมืองส่วนใหญ่เป็นคนจีนจากต่างถิ่นต่างภาษา    จะพึ่งพาญาติมิตรให้ช่วยดูแลรักษา
ก็ยากยิ่ง    จำต้องอาศัยนอนอยู่ตามชายคาบ้านของชุมชน     เพื่อรอการรักษาไม่ว่า
ทางใดก็ทางหนึ่งต่อไปตามยถากรรม

ข้อมูลจาก     หนังสืออนุสรณ์    นายกี่    จิระนคร    9  ส.ค.44

ภาพเหมืองแร่ที่วังพาครับ...โดยได้รับอนุญาตจากท่านเจ้าของภาพแล้วครับ