กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

สมัยเด็ก ๆ ช่วงปฐมวัย
อาศัยอยู่ ณ ควนกาหลง
ท่ามกลางธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพรอันสดชื่น
มักจะเห็นพืชชนิดหนึ่ง
ขึ้นริมทาง ในสวน หรือข้างบ้าน
โดยต้นนี้จะขึ้นในพื้นที่อันอุดมสมบูรณ์
ไม่แห้งแล้งเกินไป ไม่ชื้นเกินไป
เป็นต้นไม้ ที่พบเห็นได้โดยทั่วไป

หลายคนอาจมองว่ามันเป็นเพียงต้นหญ้า เป็นวัชพืช
แต่ฉันกลับหาได้มองเป็นเช่นนั้นไม่
ฉันเห็นว่าต้นนี้แหละ สะท้อนถึงความอุดมสมบูรณ์ของผืนดิน
สะท้อนถึงความเป็นบ้านบ้าน ที่เคยผูกพันธ์มาตั้งแต่เด็ก ๆ

ต้นที่ว่า หลายคนเคยเห็นแต่ไม่รู้จักชื่อ
ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร
ฉันก็ไม่รู้ข้อมูลตามหลักวิชาการอะไรนักหรอก
แต่จำได้ว่าต้นนี้เขาเรียกกันว่า "พุงพิง"

[attach=1]

พุงพิงเป็นพืชล้มลุก ทีวงจรชีวิตแค่ 2 - 3 เดือน
ลักษณะใบคล้ายรีปลี (ต้นพริก)
ลักษณะลำต้นคล้ายพืชน้ำ ลำต้นเป็นสัดส่วนสวยงามพอดี
มีกิ่งก้านสาขา คล้ายจำลองจากต้นไม้ใหญ่
หากสังเกตุดีดี จะพบว่า หากนำมาปลูกในกระถาง
จะสวยเป็นสัดส่วนสมบูรณ์กันอย่างพอดี

[attach=2]

พุงพิงจะมีลูกที่สวยงาม คล้ายเป็นไม้มงคล
นอกจากนี้ลูกพุงพิงที่สุก สังเกตุได้จากผลจะมีสีส้ม น้ำตาล
ก็สามารถเด็ดมาทานเล่นได้อีกด้วย
รสชาติคล้ายมะเขือเทศ ผสม พุทรา (มั้ง)

[attach=3]

นี่แหละต้นไม้ที่ฉันปลูก
ปลูกเพื่อย้อนคิดถึงสมัยวัยเด็ก
ย้อนคิดถึงควนกาหลง ที่ฉันเติบโตมา
ปลูกเพื่อให้รู้ว่า ยังมีฉันอีกคน ที่คงรักษ์ในวิถีความเป็นบ้านบ้าน

บางแห่งอาจเรียก "โทงเทง" หรือ "โตงเตง" ครับ

ส่วนลิงค์ข้อมูลเพิ่มเติม

http://gotoknow.org/blog/mitree-suk2/186923?page=1

นึกถึงตอนเด็กเลยเรา  กินบ่อยเลย

คนจีนเขาเรียก "แต๊งหรั่งเชา" เป็นสมุนไพร ต้นสดล้างสะอาดทั้งรากต้ม กินแก้ไข้ตัวร้อน หรือร้อนใน รสขมมากๆ

ครับ อาแปะข้างบ้านก็บอกว่าเป็นสมุนไพรเหมือนกัน

หลายคนถามว่าลูกพุงพิงกินได้ด้วยหรือ

ก็ไม่แน่ใจนัก อย. ก็ไม่ได้ประกาศไว้ข้างต้นว่ากินได้หรือเปล่า
แต่จากประสบการณ์ ก็กินมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วครับ

ปล. อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้รู้สึกนึกคิดเพี้ยน ๆ จนถึงทุกวันนี้

เอามาเล่นประจำไม่รู้ลูกอะไร พอง ๆ ดี เด็ดมาเอาไปยันบนหน้าผากเพื่อน แตกดังโพะ  หลกดี ได้แกล้งเพื่อนกัน

ชอบแกะดูลูกข้างใน กลมๆ สวยดีค่ะ

ลูกสุกกินได้ หวานๆดี

ครับ ต้นที่ถ่ายไว้หมดอายุไขแล้วครับ

หลังจากโดนมรสุมฤดูร้อนพัดช่วงน้ำท่วมเดือนเมษา

ก็เหงา ๆ เฉา ๆ แล้วก็ติดเชื้อรา จนต้องถอดทิ้งไปในที่สุดครับ