กิมหยง - ตะลุงเว็บบอร์ด

ไม่ได้มาร้องเรียน หรือเตือนภัย ขอเป็น พูดคุยทั่วไป ก็แล้วกันเน้อ
มิได้มีเจตนาเลวร้ายใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแค่ เคลือบแคลงใจ ว่าเหตุไฉน ร้าน จำเนียร 2 (ตั้งอยู่ซอยไทยอาคาร)
ท่านขายอาหารทิพย์กันหรืออย่างไร ราคาึจึงน่ากลัวจัง
ปลาเล็กๆ ตัวนึง 60 บาท ไข่เจียวหมูสับ ชิ้นน้อยนึง 30 บาท แกงส้มอย่าให้เอ่ย ปลาชิ้นเดียว ล่อไปหลายตังค์ (คือแพงกว่าชาวบ้านนั่นแล)

อย่าถามว่า แพงแล้วไปซื้อกินทำไม ก็ไปซื้อไง จึงรู้ว่าแพง
เขาขายชื่อเสียงเก่าแก่หรือ หรือต้นทุนวัตถุดิบในการปรุงมันแพงประมาณนั้น
มีใครรู้จัก และเคยทานบ้าง ท่านว่าแพงไปไหม หรือของอร่อยราคาเท่านี้ เหมาะสมแล้ว

เราเพียงอยากรู้ว่า ท่านอื่นที่เคยทาน เคยไป เขาคิดเห็นกับเรื่องนี้อย่างไร จะนำมาวิเคราะห์กับความคิดส่วนตัวของตัวเอง
เผื่อจะเปลี่ยนมุมมองกับร้านแห่งนี้เสียใหม่ แล้วมาปรับแต่งที่ใจข้าพเจ้าเอง ^^

โพสต์บอกเรื่องจริงไม่มีคนปัญญาอ่อนหน้าไหนกล้ามาว่าหรอกครับ ผมซื้อกินบ่อย ราคาสูงกว่าที่อื่น..จริง(ผมไม่เรียกว่าแพงนะ) แต่รสชาติกลมกลืนกับราคา ถ้าที่อื่นทำได้แบบนี้ขายต่ำกว่านี้ จำเนียรก็ขายยาก แต่ขณะนี้ยังไม่มีครับ
สาขาอื่นก็ราคาสูงพอกัน ข้างกันเอง และหน้าศรีนคร




ได้แก้ไขคำผิดให้แล้ว คำว่า ไม่ เขียน ไม่ี   ขอบคุณมาก

แพงครับพี่น้อง

ท่านลองไปคูเต่าสิ จะรู้ว่าจำเนียรเป็นธรรมกว่ามาก

คูเต่า ตักให้เหมือนเซ่นวิญญาน นิดเดียวจริง ๆๆ 

อ้างจาก: aung เมื่อ 12:40 น.  01 ก.ย 55
คูเต่า ตักให้เหมือนเซ่นวิญญาน นิดเดียวจริง ๆๆ 

ส.โขกกำแพงข้าวของหาดใหญ่เค้าขายสร้างตึก

จำเนียร 2 ไม่รู้จักและไม่เคยได้ยิน... เคยกินแต่ จำเนียร"สูตรดั้งเดิม" เมื่อก่อนนะ หลายปีแล้ว (อยู่ในซอยชีอุทิศตัดไปกิมประดิษฐ์) ที่เขียนป้ายหน้าร้านว่า "สูตรดั้งเดิม" แต่ไม่รู้ว่าสูตรอะไร? กับข้าวอะไร? และเลิกกินมานานหลายปีแล้ว แพงเว่อร์! รสชาติก็ไม่เท่าไหร่ (ปากผม) 
เดี๋ยวนี้หาดใหญ่ค่าครองชีพโหด คนที่รายได้น้อยอย่างเราๆ (คนรวยไม่เกี่ยว) ไม่รู้จะอยู่กันยังไงแล้ว ของกินที่ต้องกินทุกวันส่วนใหญ่แพงหมด ขอย้ำว่า "ส่วนใหญ่" ไม่รู้จะทำไง ก็เหมือนที่ผมเคยบ่นไว้ว่า คนหาดใหญ่ตาดำๆ ถูกมัดมือ(โดน)ชกจากพ่อค้า-แม่ค้าหัวหมอ(บางคน) แพงยังไงก็ต้องกิน 

ในกระทู้นี้ >> http://is.gd/pk7yid ผมได้แนะนำร้านที่ขายอาหารถูกมาบอกกัน ของกินที่ไม่แพงแถมอร่อยก็ยังพอมี รวมถึงท่านอื่นๆ ที่มาช่วยกันบอกต่อด้วย ลองดูต่ะ 

อ้างจาก: thegunner เมื่อ 14:53 น.  01 ก.ย 55

ส.โขกกำแพงข้าวของหาดใหญ่เค้าขายสร้างตึก

ไม่นึกเลย ว่าเมืองมะหาด จักเกิดข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ ชะรอยว่า จะถึงกลียุคเสียแล้วกระมัง ตัวข้าเองนั้น บัดเดี๋ยวนี้ ก็ได้หัดทำสำรับกับข้าวด้วยตัวเอง ด้วยว่า การซื้อข้าวแดงแกงร้อน จากพ่อค้าแม่ค้าผู้ขายสำรับกับข้าวนั้น ให้แพงเสียมากโข เปลืองเบี้ยเปลืองอัฐมิใช่น้อย หากยังซื้ออยู่ร่ำไป เกรงว่าจะทำให้อัฐเฟื้องในเรือนข้า ต้องหมดสิ้นไปเสียแน่แท้

ข้าจึ่งต้องเดินทางไป ยังโรงขายสินค้าต่างชาติ สัปดาห์ละหนึ่งถึงสองเพลา ด้วยว่าสินค้าข้าวของในโรงขายสินค้าต่างชาตินั้น มิได้แพงอักโขอย่างในตลาดขายของสด หรือตลาดนัดแถวเรือนข้า ทั้งหมู เห็ด เป็ด ไก่ ล้วนแต่ราคาถูกทั้งสิ้น อีกทั้งการชั่ง ตวง วัด ก็กระทำอย่างยุติธรรมทั้งสิ้น ด้วยเครื่องชั่งไฟฟ้าตัวเลขอารบิก อากาศก็แลเย็นสบาย หาได้ร้อนรุ่มไม่

พวกเอ็งก็เช่นกัน อย่าได้พร่ำบ่นกันไปเลย ขอให้พวกเอ็งจงหัดทำสำรับกับข้าว อย่าได้เห็นว่าเป้นเรื่องลำบากยากเข็ญหรือล้าสมัย ครั้งสมัยอโยธยาศรีรามเทพนคร ยังรุ่งเรือง ผู้มีฝีมือในการทำกับข้าว มีอยู่มากมายอักโข แต่ไฉนเลย บัดเดี๋ยวนี้ พวกเอ็ง หวังแต่จะพี่งพาสำรับกับข้าวที่ต้องซื้ออยู่ร่้ำไป

โดยเฉพาะหญิงชาวสยาม แต่โบราณมา สุภาษิตที่ว่า "เสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักจนตายนั้น" บัดนี้ หาใช้ได้เสียแล้วฤา ยุคสมัยข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ หากมิหาทางประหยัดอัฐ ประหยัดเฟื้องแล้วไซร้  จะลืมตาอ้าปากนั้น เห็นทีจักมิได้เสียแล้ว

กินร้านจำเนียรถึงแพงก็ยังเปิดพัดลมได้
กินร้านคูเต่า ถ้าเปิดพัดลม กับข้าวปลิวแหม็ดฉาด 
ปล.ของกินในหาดใหญ่แพงเว่อร์เพราะเป็นวัฏจักร พอรู้ว่าจะขึ้นค่าแรงขึ้นเงินเดือน ข้าวของขึ้นราคาล่วงหน้าเลย ร้านอาหารไปซื้อของมาทำก็แพงกว่าเดิม เอามาขายแพงๆคนซื้อก็โอดโอย เป็นกงกำกงเกวียนครับ
เกิดเป็นคนไทยก็ต้องทนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ชินไปเอง

เอิ่มม..ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแสดงความเห็นในครั้งนี้ ตอนแรกกะว่า ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
คงโดนด่าเป็นแน่แท้ แต่กลับมาอ่านอีกที ก็ได้คิดหลายแง่มุม
และได้ฮาอีกหลายมุกเลยทีเดียวเชียว 555555555 ขอบคุณจ้า

อ้างจาก: wareerant เมื่อ 23:04 น.  01 ก.ย 55
ไม่นึกเลย ว่าเมืองมะหาด จักเกิดข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ ชะรอยว่า จะถึงกลียุคเสียแล้วกระมัง ตัวข้าเองนั้น บัดเดี๋ยวนี้ ก็ได้หัดทำสำรับกับข้าวด้วยตัวเอง ด้วยว่า การซื้อข้าวแดงแกงร้อน จากพ่อค้าแม่ค้าผู้ขายสำรับกับข้าวนั้น ให้แพงเสียมากโข เปลืองเบี้ยเปลืองอัฐมิใช่น้อย หากยังซื้ออยู่ร่ำไป เกรงว่าจะทำให้อัฐเฟื้องในเรือนข้า ต้องหมดสิ้นไปเสียแน่แท้

ข้าจึ่งต้องเดินทางไป ยังโรงขายสินค้าต่างชาติ สัปดาห์ละหนึ่งถึงสองเพลา ด้วยว่าสินค้าข้าวของในโรงขายสินค้าต่างชาตินั้น มิได้แพงอักโขอย่างในตลาดขายของสด หรือตลาดนัดแถวเรือนข้า ทั้งหมู เห็ด เป็ด ไก่ ล้วนแต่ราคาถูกทั้งสิ้น อีกทั้งการชั่ง ตวง วัด ก็กระทำอย่างยุติธรรมทั้งสิ้น ด้วยเครื่องชั่งไฟฟ้าตัวเลขอารบิก อากาศก็แลเย็นสบาย หาได้ร้อนรุ่มไม่

พวกเอ็งก็เช่นกัน อย่าได้พร่ำบ่นกันไปเลย ขอให้พวกเอ็งจงหัดทำสำรับกับข้าว อย่าได้เห็นว่าเป้นเรื่องลำบากยากเข็ญหรือล้าสมัย ครั้งสมัยอโยธยาศรีรามเทพนคร ยังรุ่งเรือง ผู้มีฝีมือในการทำกับข้าว มีอยู่มากมายอักโข แต่ไฉนเลย บัดเดี๋ยวนี้ พวกเอ็ง หวังแต่จะพี่งพาสำรับกับข้าวที่ต้องซื้ออยู่ร่้ำไป

โดยเฉพาะหญิงชาวสยาม แต่โบราณมา สุภาษิตที่ว่า "เสน่ห์ปลายจวัก ผัวรักจนตายนั้น" บัดนี้ หาใช้ได้เสียแล้วฤา ยุคสมัยข้าวยากหมากแพงเช่นนี้ หากมิหาทางประหยัดอัฐ ประหยัดเฟื้องแล้วไซร้  จะลืมตาอ้าปากนั้น เห็นทีจักมิได้เสียแล้ว

เขียนได้ดีมากๆ ครับท่าน

เมื่อก่อนกระผมไปซื้อบ่อยสาขาไทยอาคาร  แต่ตอนหลังหย่าขาดเป็นทางการกะจำเนียร  ไม่ไหวซื้อแกงส้มเจอปลาไม่สดสองครั้งซ้อน   แล้วผัดสะตอกุ้งก้เหมือนกัน ไม่สด เคี้ยวแล้วจะคายให้ได้  ราคาแพงยังไม่ว่า แต่ขายของไม่มีคุณภาพแบบนี้ไม่ไหวครับ