แม่หมาขี้เรื้อนกับคนใจดำ!!

[นกฮูก]

                       แม่หมาขี้เรื้อนกับคนใจดำ!!


   ถ้าเคยอ่านมาแล้วต้องขออภัยด้วยค่ะ

       
      เรื่องมีอยู่ว่า พี่ชิตแกเป็นคนใจดำครับชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย
แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลกครับ  แต่แม่แกบอกมันบาปนะลูก(ไม่สนโว้ย)

       
       เมื่อราว 15 ปีก่อน  มีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป  ครั้งนั้นมีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่งครับ
มันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆบ้านแกบ่อย   เพราะบ้านแกติดตลาด พี่แกกินหมาอยู่บ่อยๆ   
แต่กรณีหมาขี้เรื้อนแกบอก " กูกินไม่ลงว่ะ "  แกทำอย่างเดียวคือไล่ฆ่า
แต่มันรอดได้ทุกครั้ง(สงสัยมีของ)  มันไปหาของกินทีบางทีก็ได้  บางทีก็ไม่ได้


       คราวนั้นเนื้อแห้งที่แกตากใว้หายไป พอมองไปก็เห็นแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งหลุนๆไป
แกเดือดทันทีครับวิ่งตามไป คราวนี้ทันเพราะหมาขี้เรื้อนวิ่งช้ามาก  แกทุบไปทีเดียวหมานั่นล้มลงชักทันที
(แกบอกว่าหากตี ตรงจุดแค่ไม้บรรทัดก็ตาย) แกทิ้งไว้ตรงนั้นไม่อยากจับ  แต่จะทำกินตรงนั้นกลับบ้านไปเตรียมของ
( แค้นจัดอยากกินหมาขี้เรื้อน)ให้ผมเฝ้าไว้(ยังเด็กอายุแค่ 12) ผมก็มัวแต่เก็บตะขบจนลืมดู
(ในใจอยากให้มันรีบไปจะได้ไม ่ตาย)มันไปจริงครับหายวับไป   พี่ชิตแกโกรธมากคงอยากเตะผมเต็มแก่
แต่ลุงผมแกเป็นนักเลงใหญ่และเป็นคนสอนวิธีฆ่าหมาให้   ก็ต้องวิ่งตามอย่างเดียวพร้อมบ่น " ทำไมมันไม่ตายวะ "


พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงหมาเห่า


      แกตามทันทีพอไปถึง ภาพที่เห็น  หมาขี้เรื้อนกำลังจะตายมันมีลูกที่ต้องเลี้ยง 5 ตัวครับ
วัยกำลังหย่านมบางตัวยังกินนมอยู่  บางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบไปฝาก   
ที่มันยังไม่ยอมตายเพราะต้องกลับไปให้นมลูก   แม้น้ำนมแห้งกรังเอาอาหารไปให้ลูกมัน


       เรียกลูกๆเพื่อให้นมให้อาหารเป็นครั้งสุดท้าย   แม่หมาพยายามอย่างดีที่สุด
มันมองผมกับพี่ชิตอย่างขอร้อง   ขอให้มันให้นมลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย
ไม่อยากเชื่อนั่นคือน้ำตาของหมาขี้เรื้อน   มันแค่ต้องการให้นมลูกก่อนตาย   พี่ชิตไม้หล่นลงกับพื้น
เดินเข้าไปดูแม่หมานั่น   "ในยามนั้นสิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน แต่แกเห็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่ทนเจ็บกลับ
ไปหาลูก"  แกไม่พูดอะไรทุกอย่างจุกอยู่ที่ลำคอสายตาอ่อนโยนลง  ลูกหมาตัวหนึ่งวิ่งไปหาแกกระดิกหางให้
แกอุ้มลูกหมาขึ้นพร้อมพูดว่า " ขอโทษ " พูดได้แค่นั้นแม่หมาก็ตาย


เราช่วยกันฝังแม่หมา


       แกรับเลี้ยงหมานั่นไว้ ทั้ง 5 ตัวตั้งแต่นั้น   แกกลายเป็นคนใจดีไม่ไล่ยิงนกยิงหมายิงแมวอีกแกบอก
" มันอาจมีลูกรออยู่ก็ได้ "   เมื่อ 12 สิงหา 2 ปีที่แล้วแกเอามะลิร้อยเป็นพวงไปให้แม่
ทั้งๆที่ไม่เคยทำ พูดกับแม่ว่า   " แม่ตอนผมอายุ 16 แม่สอนผมยังไงนะสอนอีกหนใด้ไหมครับ " 
แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก  ไม่อยากเชื่อแม่หมาขี้เรื้อนตายไป 1 ตัว กลับทำให้คนใจดำอย่างแกเปลี่ยนไปขนาดนี้



     สำหรับคนบางคนการเปลี่ยนนิสัยของตัวเองที่แย่ๆออกไปไม่ใช่เรื่องง่าย

                                    แต่...........

ถ้าอยากจะทำ และมีสำนึกดี คงไม่ยากเกินความสามารถของคนที่เรียกตัวเองว่า

             ............มนุษย์........ที่แปลว่า สัตว์ประเสริฐ...........


อ้างอิง : FW จาก www.tttonline.net